Dəyər (iqtisadiyyat)

Dəyər — konsepsiyası bir neçə fərqli tərifə malik olan iqtisadi fenomen.

İqtisadi nəzəriyyədə sahiblər arasında malların könüllü mübadiləsində kəmiyyət münasibətlərinin əsası dəyərdir. Fərqli iqtisadi məktəblər dəyərin təbiətini müxtəlif yollarla izah edirlər: sosial vaxt baxımından zəruri olan iş vaxtı xərcləri, tələb və təklif tarazlığı, istehsal xərcləri, marjinal fayda və s.

Mühasibat və statistika xərcləri, bir obyektin alınması və ya istehsalı üçün pulla ifadə olunan xərclərin məbləğidir.[1]

Gündəlik danışıqdakı dəyər bir məhsulun qiyməti ("kibrit nə qədərdir?"), satınalma xərcləri ("mənə 1000 manata başa gəldi."). Dəyər, xərc şərtlərinə yaxındır.

Dəyər nəzəriyyələri

Dəyər anlayışı əsas iqtisadi kateqoriyadır.

Adam Smit və David Rikardo kimi klassik iqtisadçılar ayrıca mübadilə dəyərini (malların başqaları ilə mübadilə etmə qabiliyyəti) və istifadə dəyərini (faydalılıq, məhsulun istənilən tələbatı ödəmək qabiliyyəti) ayrı-ayrılıqda nəzərdən keçirirdilər. Onların hazırladığı dəyər əmək nəzəriyyəsinin əsas elementləri mübadilə dəyərinin mahiyyətini təhlil etməyə yönəldilmişdir. Bu nəzəriyyə Karl Marksın iqtisadi əsərlərində ən tam formanı aldı.

Avstriya iqtisadiyyat məktəbinin tərəfdarları dəyərin əmək xarakterini inkar edirlər. Mübadilə üçün əsas motiv olaraq əmtəənin faydalılığına (istifadə dəyərinə) diqqət yetirirlər. Mübadilə nisbətinin faydalı və nadir əşyalara sahib olmaq istəyi ilə yanaşı, faydalılıq və nadirlik tərəfindən təyin olunduğuna inanırlar.

Dəyərin əmək nəzəriyyəsi
" Siyasi iqtisadiyyatın bildiyi yeganə dəyər malların dəyəridir.[2]
 "

Bu nəzəriyyəyə görə dəyər bir əmtəənin təkrar istehsalı üçün ictimai zəruri iş vaxtına (əmək xərclərinə) əsaslanır. Marks qeyd etmişdir ki, malların dəyəri mövcud istehsal şəraitində oxşar malların istehsalı üçün iş vaxtının xərclənməsindən daha çox birbaşa istehsalında iş vaxtının xərclənməsindən asılıdır.[3][4] Bu vəziyyətdə əmək konkret deyil, mücərrəd — sadələşdirilmiş və istehsalın hazırkı tipik şərtləri üçün ortalamalı deməkdir. Mürəkkəb, bacarıqlı iş vaxt vahidi üçün sadə, ixtisassız əməyə nisbətən daha çox dəyər yarada bilər.

Marjinal fayda nəzəriyyəsi

"Marjinal fayda" termini iqtisadiyyata Fridrix fon Vizer (1851–1926) tərəfindən daxil edilmişdir. Bu nəzəriyyəyə görə malların dəyəri, malların insan ehtiyaclarını ödəmək qabiliyyətinin subyektiv qiymətləndirmələrinə əsaslanan marjinal faydaları ilə müəyyən edilir. Hər hansı bir malın marjinal faydası, bu malın son vahidinin bir çox oxşar malların cəmindən istehlak etdiyi fayda deməkdir. Mövzunun ehtiyaclarının tədricən ödənilməsi ilə növbəti yeni şeyin faydası azalır.

Subyektiv dəyər bir istehlakçı və satıcı tərəfindən bir məhsulun fərdi qiymətləndirilməsidir; obyektiv dəyər mübadilə nisbətləri, bazarda rəqabət zamanı əmələ gələn qiymətlərdir. Bu vəziyyətdə malların nadir olması bir maliyyət faktoru elan edilir.

Dəyər nəzəriyyələri

İstehsal xərclərindən dəyər götürən kifayət qədər məşhur nəzəriyyələr var. Ancaq hamısı pul miqdarı ilə ifadə olunan qiymətlərlə fəaliyyət göstərməlidir. "Əməyin qiyməti" xərclərə də aiddir. Bu cür nəzəriyyələrin çətinliyi pulun özünün və əməyin dəyərinin formalaşmasının dəyərini izah etməkdir.

Dəyərin məhsullara köçürülməsi

Dəyərin obyektiv təbiətini tanıyan nəzəriyyələr üçün (əmək nəzəriyyəsi dəyər, xərclər nəzəriyyəsi), məsrəflərin istehsal nəticələrinə köçürülməsini nəzərdən keçirmək xarakterikdir. Dəəyərlərin istehsal mayasına bütöv və ya qismən daxil edilməsi məsələsi vacibdir.

Dəyərin birdəfəlik köçürülməsi

İstehsal xərclərinin bir hissəsi birbaşa istifadə olunan əşyaların alınması və ya istehsalı ilə əlaqələndirilir. Bu cür istifadə nümunələri xammal, məhsul qablaşdırması, istehsal avadanlıqlarının istismarı üçün enerjidir.

Dəyəri hissə-hissə ötürmə

Bir çox məhsul təbii formasını qoruyaraq istehsal prosesində iştirak edir. Ümumiyyətlə məhsulun bir neçə vahidi istehsal etmək üçün istifadə olunur və demək olar ki, dəyişməz qalırlar. Buna misal olaraq binalar, avadanlıqlar, alətlər, yenidən istifadə edilə bilən qəliblər, patentlər, nəqliyyat daxildir. Bu cür obyektlər üçün dəyərlərinin istehsalda iştirak etdikləri bütün məhsullara bərabər paylandığı düşünülür.

Praktikada belə bir ötürmə etmək son dərəcə çətindir. Buna görə bir obyektin istismar müddəti tez-tez müəyyənləşdirilir, maya dəyəri mühasibat vaxt aralığının sayına bölünür (məsələn, istismar illərinin və ya planlaşdırılan istehsal dövrlərinin sayına görə) və mayanın nəticələnən hissəsi bu dövrdə çıxarılan məhsullara bərabər paylanır. Bu prosesə amortizasiya deyilir. Ümumiyyətlə belə maddələrin qalıq dəyərinin tədricən azaldığına inanılır.

İstinadlar
  1. п.23. Положения по ведению бухгалтерского учёта и бухгалтерской отчётности в Российской Федерации Arxivləşdirilib 2023-07-08 at the Wayback Machine
  2. Маркс К. и Энгельс Ф. Т.20. . С.318.
  3. К. Маркс. "Капитал" т. 3, гл. VII — Добавления с.153 "Стоимость всякого товара, — а следовательно, и товаров, из которых состоит капитал, — определяется не тем необходимым рабочим временем, которое заключается в нём самом, а рабочим временем, общественно необходимым для его воспроизводства".
  4. К. Маркс. "Капитал" т. 3, гл. L с.948 "…стоимость рабочей силы, как и всякого другого товара, определяется рабочим временем, необходимым для её воспроизводства".

Ədəbiyyat
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.