İqnati Kraçkovski

İqnati Kraçkovski Yulianoviç (4 (16) mart 1883[1], Vilnüs[1] – 24 yanvar 1951[1][2], Leninqrad[1]; rus. Игнатий Юлианович Крачковский) — rus ərəbşünası, sovet ərəbşünaslıq məktəbinin yaradıcılarından biri, akademik (1921), İslam Ensiklopediyasının ilk nəşrinin müəlliflərindən biri.

İqnati Yulianoviç Kraçkovski
Игнатий Юлианович Крачковский
Doğum tarixi 4 (16) mart 1883[1]
Doğum yeri Vilna,Rusiya imperiyası
Vəfat tarixi
Vəfat yeri Leninqrad (Sankt-Peterburq) SSRİ
Dəfn yeri
  • Literatorski mostki[d]
Elm sahələri ərəbşünaslıq, şərqşünaslıq
Elmi dərəcəsi filologiya elmlər doktoru
Elmi adı professor
İş yerləri LDU, REA Şərqşünaslıq İnstitu
Təhsili
  • Sankt-Peterburq Dövlət Universitetinin Şərqşünaslıq fakültəsi[d]
Elmi rəhbərləri Bartold V.V., Turayev B.A., Kokovtsev P.K., Rozen V.R., Mednikov N.A., Şmidt A.E.
Tanınmış yetirmələri Şumovski T.A., Belyayev V.İ., Qryazneviç P.A., Dolonina A.A., Şidfar B.Y., Frolova O.B.
Üzvlüyü
Mükafatları "Lenin" ordeni "Lenin" ordeni "Stalin" mükafatı — 1951
İmza

Həyatı

Peterburq Universitetinin Şərq dilləri fakultəsini bitirmişdir (1905). 1918-ci ildən SSRİ-nin bir sıra ali məktəblərinin, xarici akademiyaların və şərqşünaslıq cəmiyyətlərinin üzvü olmuşdur.

450-dən artıq elmi əsərin müəllifidir. Qurani-Kərimi rus dilinə tərcümə etmişdir. Kraçkovski Nizaminin "Leyli və Məcnun" əsərinin mənbələrini araşdırmış, həmin əfsanənin islamdan əvvəl ərəblər arasında dolaşdığını göstərmişdir.

Əsərləri
  • "Поэтическое творчество Абу-л-Атахии" ("Записки Восточного Отделения Императорского Русского Археологического Общества", т. XVIII);
  • "Arabica" ("Византийский Временник", т. XIII—XIV);
  • "Мутанабби и Абу-л-Ала" ("Записки Восточного Отделения", т. XIX);
  • "Новозаветный апокриф в арабской рукописи" ("Византийское Время", т. XIV);
  • "Восточный факультет университета святого Иосифа в Бейруте" ("Журнал Министерства Народного Просвещения", 1910);
  • "Легенда о святом Георгии Победоносце в арабской редакции" ("Живая Старина", т. XIX);
  • "Поэт корейшитской плеяды" ("Записки Восточного Отделения", т. ХХ);
  • "Исторический роман в современной арабской литературе" ("Журнал Министерства Народного Просвещения", 1911);
  • "Abu-Hanifa ad-Dinaweri" (Лейден, 1912);
  • "Хамаса Бухтури и ее первый исследователь в Европе" ("Записки Восточного Отделения", т. XXI);
  • "Из эфиопской географической литературы" ("Христианский Восток", т. I);
  • "Из арабской печати Египта" ("Мир Ислама", т. I);
  • "К описанию рукописей Ибн-Тайфура и ас-Сули" ("Записки Восточного Отделения" т. XXI);
  • "Одна из мелькитских версий арабского синаксаря" ("Христианский Восток", т. II);
  • "Арабские рукописи городской библиотеки в Александрии" ("Записки Восточного Отделения", т. XXII) "Абу-л-Фарадж ал-Ва’ва Дамасский. Материалы для характеристики поэтического творчества" (Петроград, 1914).

Mənbə
  • Долинина А. А. Игнатий Юлианович Крачковский как исследователь арабской литературы. Народы Азии и Африки 1985. № 2. С. 107—117.
  • Долинина А. А. Из наследия академика И. Ю. Крачковского. Петербургское востоковедение, Вып.8. 1996. С.562-564.

Xarici keçidlər
  1. Грязневич П. А. Крачковский Игнатий Юлианович // Большая советская энциклопедия (rus.): [в 30 т.]. / под ред. А. М. Прохоров 3-е изд. Москва: Советская энциклопедия, 1973. Т. 13 : Конда — Кун. С. 356.
  2. Ignatij Ûlianovič Kračkovskij // AlKindi.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.