İnciklik

İnciklik — insanın haqsız yerə səbəb olmuş kədərə, təhqirə[1] reaksiyası, eləcə də mənfi çalarlı emosiyalar[2][3] və bunun doğurduğu hisslər. Buraya incimiş insanın qəzəbi və heç bir şeyin düzəldilə bilməyəcəyi bir vəziyyətdə özünə təəssüf hissi daxildir. O, ədalət anlayışı ilə sıx bağlıdır[4]. Belə ki, insana ədalətsizlik üz verəndə o, inciyir.

Kateqoriya:Duyğular
Duyğular
Qəbul Şəfqət Əyləncə Qəzəb Narahatlıq Əzab Qıcıqlanma Antisipasiya Apatiya Sıxıntı İnam Məmnuniyyət Cəsarət Maraq Çarəsizlik Arzu Məyusluq İkrah İnamsızlıq Şübhə Ekstaz Xəcalət Empatiya Entuziazm Paxıllıq Eyforiya Faith Qorxu Frustrasiya Təqdir Minnət Xəsis Təəssüf Günahkarlıq Xoşbəxtlik Nifrət Ümid Dəhşət Düşmənçilik Alçalma Həvəs Qısqanclıq Sevinc Xeyirxahlıq Tənhalıq Sevgi Şəhvət Nostalgiya Hirs Çaxnaşma Ehtiras Yazığı gəlmə Zövq İftixar Hiddət Peşmanlıq Vicdan əzabı İnciklik Kədər Utanma Devastasiya Utancaqlıq Sosial əlaqə Qəm Cəfakeş Sürpriz Təəccüb

Sinifdə problem. Avqust Heynin əsəri

İncimiş insan siması

Tədqiqatçılar inciklik təcrübəsini fitri emosiya hesab etmirlər. Körpələrin arsenalında fitri qəzəb hissi var, lakin onlar hələ də mürəkkəb inciklik hissini mənimsəməyiblər. İnciklik adətən 2–5 yaş arasında öyrənilir, müntəzəm və ya yaradıcı şəkildə digər uşaqlardan, bəzən daha böyük uşaqlardan modellərdən mənimsənilir. Qəzəb duyğuları əvvəllər heç vaxt anadangəlmə olanlar siyahısında görünməmişdir. Hal-hazırda, bir çox təcrübəli psixoloqlar qeyd edirlər ki, uşaqlarında inciklik emosiyaları dərhal, sözün əsl mənasında doğuşdan yaranır.[5]