Zeferino González y Díaz Tuñón (28 de xineru de 1831, Villoria – 29 de payares de 1894, Madrid), foi un relixosu asturianu, perteneciente a la Orde de Predicadores (dominicos) que llegó a ser cardenal y unu de los filósofos españoles más importantes del sieglu XIX.[6]
Biografía
Fray Zeferino González y Díaz Tuñón[7] nació n'El Campal na parroquia de Villoria nel conceyu de Llaviana, siendo so padre y so madre agricultores.
Estudia en Ciañu y ingresa nel conventu d'Ocaña, perteneciente a la orde de predicadores, el 28 de payares de 1844. Estudia Filosofía sintiendo atraición pol tomismu, corriente que defendería gran parte de la so vida.
En Febreru de 1849 la so congregación treslládalu como misioneru a Filipines onde sigue los sos estudios filosóficos na Universidá de Manila. Interésase por otres materies como la física o la química. En 1854 ye ordenáu sacerdote. Durante la so estancia na isla entama a asoleyar los sos primeros escritos: Los temblores de tierra (Manila, 1857) y La electricidad atmosférica y sus principales manifestaciones.
En 1851 ye nomáu profesor d'Humanidaes na universidá y dos años más sero, en 1853, nómenlu profesor de Filosofía. En 1859 ye nomáu catedráticu de Teoloxía na Universidá de Santo Tomás.
En 1858 sufre la pérdida del so amigu y compañeru, el tamién asturianu, Frai Melchor García Sampedro martirizáu en Tonkin (Vietnam).
En 1864 publica en Manila la so obra doctrinal más sólida, los tres volúmenes d'Estudios sobre la filosofía de Santo Tomás (reeditaos en Madrid en 1866-67 y publicaos n'alemán en Ratisbona en 1885).
N'avientu de 1866 sal de Filipines por orde de los sos superiores al entamar a tener problemas de salú llegando a España n'avientu de 1867. Una vez asitiáu en Madrid tien llugar l'enfrentamientu con Segismundo Moret nel Ateneo de Madrid y faise amigu formando un círculu de filosofía con Alejandro Pidal y Mon, Carlos María Perier, Eduardo Hinojosa, Antonio Hernández y Fajarnés, Juan Manuel Ortí y Lara.
El 16 de xunu de 1874 ye preconizáu pal Obispáu de Málaga cargu que consigue evitar al tar más interesáu nel so llabor d'escritor.
El 5 de xunetu de 1875 ye promovíu pal cargu d'Obispu de Córdoba por orde del Papa Píu IX siendo ordenáu'l 24 d'ochobre de 1875. Demientres el so obispáu consigue compatibilizar el so llabor d'obispu cola de filósofu faciendo numberosos escritos y trabayos na diócesis. En Córdoba foi pioneru na organización de los Círculos Obreros y na acomodación de los Seminarios eclesiásticos a les enseñances del bachilleratu civil.
El 15 de marzu de 1883 ye nomáu Arzobispu de Sevilla, una vez nel cargu rechaza'l de senador que-y correspondía. Una vez en posesión del cargu dedícase dafechu a los sos llabores eclesiásticos y intelectuales que son premiaos un añu más tarde pol Papa León XIII (esti Papa tuvo-y munchu respetu, y ta probada la influencia direuta de les idees de Frai Zeferino na encíclica Providentisimus Deus de 1893) col cardenalatu. Asina'l 10 de payares de 1884 ye promovíu pal puestu del cardenal, obteniendo la titularidá de Santa Maria sopra Minerva'l 17 de marzu de 1887. Continúa en Sevilla hasta l'añu siguiente nel que se tresllada a Toledo al ser promovíu pol rei Alfonsu XII p'Arzobispu de Toledo. El 27 de marzu de 1885 ye promovíu pal cargu obteniendo arriendes d'ello'l títulu de Patriarca de les Indies (dignidá que yera frutu de lo acordao en 1885 ente la Santa Sede y Alfonsu XII), capellán mayor del rei y vicariu xeneral castrense.
En 1886 regresa a Sevilla debido a la so mala salú renunciando finalmente al obispáu por esta cuestión el 28 de payares de 1889.
Un cáncer de maxilar causa-y la muerte nel conventu de la Pasión de Madrid, asistíu pol Obispu d'Uviéu Ramón Martínez Vigil, el 28 de payares de 1894 siendo enterráu n'Ocaña, Toledo.
Foi nomáu académicu de la historia, académicu de la Real Academia de Ciencies Morales y Polítques (1873), de la Academia de Buenas Letras de Sevilla, de la Academia Romana de Santo Tomás y en 1893 foi elixíu pa la Real Academia Española de la Lengua.
Referencies
- 1 2 Afirmao en: Ensayo de un catálogo de periodistas españoles del siglo XIX (1903-1904). Páxina: 180. Autor: Manuel Ossorio y Bernard. Llingua de la obra o nome: castellanu. Data d'espublización: 1903.
- ↑ Afirmao en: Diccionario biográfico español. Identificador DBE: 11166/zeferino-gonzalez-y-diaz-tunon. Apaez como: Zeferino González y Díaz Tuñón. Data de consulta: 9 ochobre 2017. Editorial: Real Academia de la Historia. Llingua de la obra o nome: castellanu. Data d'espublización: 2011.
- ↑ Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
- ↑ URL de la referencia: http://www.racmyp.es/academicos/lista_historica.cfm. Data de consulta: 10 febreru 2019.
- ↑ Afirmao en: Catholic-Hierarchy.org. Identificador Catholic Hierarchy de persona: goydi. Data de consulta: 15 ochobre 2020. Llingua de la obra o nome: inglés.
- ↑ Filosofía.org Sitiu web accediu’l 16 de xunetu de 2008
- ↑ Firmaba munchos de los sos trabayos con Zeferino en llugar de Ceferino
Enllaces esternos
| Control d'autoridaes |
|
|---|
Datos: Q2712900
Multimedia: Zeferino González y Díaz Tuñón