Xardinos clásicos de Suzhou
Patrimoniu de la Humanidá — UNESCO
"Xardín del maestru de redes" pel branu.
Llugar  China
Criterios Cultural: i, ii, iii, iv, v
Referencia 813bis
Inscripción 1997 (XXI Sesión)
Estensiones 2000
Área Asia y Oceanía
Cambiar los datos en Wikidata

El Xardín del maestru de redes (simplificáu: 网师园; tradicional: 網師園; pinyin: Wǎngshī Yuán) ye un destacáu xardín chinu en Suzhou. El xardín atopar nel distritu de Gusu (enantes distritu Canglang), carretera Dai Cheng Qiao, númberu 11 Kuo Jia Tou Xiang (沧浪区带城桥路阔家头巷11号). Wangshi Yuan, xunto con otros xardinos clásicos de Suzhou, foi proclamáu Patrimoniu de la Humanidá pola UNESCO.

El xardín demuestra les habilidaes de los paisaxistes chinos pa combinar l'arte, la naturaleza y l'arquiteutura de manera que crean auténtiques obres maestres metafísiques. El maestru de redes ye un xardín particularmente apreciaos polos entendíos por ser exemplu maxistral de les téuniques de la dimensión relativa, el contrate, complemento secuencia y fondura, y paisaxe robáu.

Historia

El xardín del maestru de redes, entós llamáu'l Salón de los diez mil volúmenes, foi construyíu per vegada primera en 1140 por Shi Zhengzhi el ministru delegáu del serviciu civil del gobiernu de la dinastía Song del Sur.[1] Shi Zhengzhi inspirar na vida simple y solitaria d'un pescador chinu representáu nos escritos filosóficos. Tres la so muerte'l xardín pasó por numberosos dueños y foi decayendo hasta que, alredor del añu 1785, foi restauráu por Song Zongyuan, un funcionariu retiráu de la dinastía Qing.[1] Rediseñó fondamente'l xardín y añadiólu numberosos edificios, pero caltuvo l'espíritu del llugar. De cutiu referíase a él mesmu como un pescador, y lo rebautizó como xardín del maestru de redes, como una alusión a la vida senciella d'un pescador.

La propiedá pasó a Qu Yuancun, un eruditu bien tratáu nos clásicos y la lliteratura, en 1795. Añadió y remocicó edificios, llantó árboles y asitió piedres. El xardín adquirió'l llamatu de "xardín de Qu" mientres esta dómina según la so primer allabancia per parte de los críticos. La propiedá pasó a Li Hongyi, un oficial imperial y maestro calígrafu en 1868.[1] Alredor de la metá de los cercos del xardín inscribir él. El xardín pasó a He Chang en 1940, quien restauró'l xardín y devolvió-y el so nome orixinal de xardín del maestru de redes.[1] Axustó nel so testamentu que'l xardín tenía de donase al gobiernu. En 1958 la so fía, He Zehui, apurrió'l xardín al gobiernu de Suzhou.

A finales del sieglu XVIII foi reconocíu poles sos peoníes herbales. Nos sos Notes sobre'l xardín del maestru de redes, Qian Daxin describir como "una bona integración de les delicies del pueblu y les de la ciudá."[1] El críticu modernu Chen Congzhou cree que'l xardín del maestru de redes ye la meyor representación de too l'arte clásico de xardinos chinos, y asina lo afirma nel so Famous Classical Gardens of China.[1]

Diseñu

Vista del estanque de la nube rosada cola ponte de l'apaciguadura en primer planu, xardín occidental, semeya Gänshirt 2013

Esti xardín de 5.400 m² de superficie ta estremáu en seiciones este y oeste.[2] La parte oriental ta formada per habitaciones residenciales, ente que los xardinos queden na parte occidental. La seición oriental ye per tanto zona residencial nuna secuencia llinial de cuatro sales, una torre y tres patios. El xardín occidental ye un conxuntu d'edificios alredor del "estanque de la nube rosada" que tien 334 m². Les plantes y les roques usar pa crear vistes que representen delles estaciones. Tamién inclúi patios de tres lados al este y al sur. Los dos elementos dominantes de la composición son la "barrera de la cueva de nubes", un ciprés que data de la dinastía Ming, y un pinu de dellos sieglos d'antigüedá. Les zones al sur del estanque usar p'actividaes sociales y les zones al norte usar p'actividaes intelectuales. Los edificios tán dispuestos nun estilu llamáu "cerca de l'agua", lo que da al "estanque de la nube rosada" la impresión, engañosa, de gran tamañu. Asítiense edificios pequeños sobre roques, o pilotes direutamente enriba de la superficie de l'agua, ente que los edificios grandes tán separaos del estanque por metro de tierra plantada con árboles, de manera que'l so tamañu faise confusu.

Ver tamién

Referencies

Notes

  1. 1 2 3 4 5 6 World Cultural Heritage, 2004
  2. ↑ Suzhou, 2009

Bibliografía

Enllaces esternos



Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.