| Vinu | ||
|---|---|---|
 | ||
| Nome | Vinu | |
| Detalles | ||
| Ingredientes | vinu tinto, vinu blanco y vinu esplumoso | |
| Materiales usaos |
uva lleldu | |
| Colores | bermeyu, rosa, blancu y naranxa | |
| Productu natural de | Vitis vinifera subsp. vinifera | |
| Más información | ||
| Caráuter unicode | 🍷 | |
| [editar datos en Wikidata] | ||
El vinu ye una bebida que s'obtien de la uva per aciu de la formentación alcohólico del so mostu o zusmiu; el formientu produzse pola aición de lleldos o llevadures que tresformen los zucres del frutu n'alcohol etílicu y anhídridu carbónicu.
Tien el nome de «vinu» namái el líquidu que resulta del formientu alcohólico, dafechu o parcial del zusmiu d'uves, ensin mestu de nenguna sustancia. En munches llexislaciones considérase namái vino, a la bebida espirituosa obtenía de Vitis vinifera, pese a que se llogra bebíes asemeyaes de la Vitis labrusca y Vitis rupestris, etc.
Orixe de la so producción
Les evidencies de producción de vinu más antigües daten d'afayamientos arqueolóxicos d'ente los años 6.000 y 5.000 e.C.. na rexón de Xeorxa ya Irán, y n'Europa (Grecia) fai 6.500 años (esto ye, alrodiu del 4.500 e.C..). Les primeres referencies documentaes llévenos a l'antigua Grecia, onde se bebía mezclao con agua y conservabáse en pelleyos de cabra.
Lo primero qu'hai que dicir ye que'l vinu, a lo llargo de la historia, tuvo mui bien consideráu pola alta sociedá, siendo testigu imprescindible en cualesquier acontecimientu o banquete d'importancia y alredor d'él firmárense los grandes trataos y asocedíos históricos.
Yá n'Exiptu, Grecia y Roma adorábase a Dioniso o Baco (dios de los viñeos) y na Biblia fálennos de la Última Cena de Xesús, representando con él el so sangre. Sabemos qu'en China, va 4.000 años, yá conocíen el procesu de fermentación de la uva, y que n'Exiptu, nel sieglu IV e.C. yá conocíen la viticultura. Xuliu César foi un gran apasionáu del vinu y introdúxolu per tol Imperiu Romanu.
Etimoloxía
La etimoloxía conocía de la pallabra asturiana vinu remana de la llatina vinum y ésta de la griega οινος, magar que considérase que la radical alcuéntrase próxima a la pallabra sánscrita vana (amor), que dio tamién llugar a la pallabra Venus. Esta rellación semántica vien dada pola antigua creyencia nos poderes afrodisiacos del vinu.
Ver tamién
Referencies
Enllaces esternos
Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a Vinu.
| Control d'autoridaes |
|---|
