 Villanueva de la Condesa | |
|---|---|
 | |
| Alministración | |
| País |  España |
| Autonomía |  Castiella y Lleón |
| Provincia |  provincia de Valladolid |
| Partíu xudicial | Medina de Rioseco |
| Tipu d'entidá | conceyu d'España |
| Alcaldesa de Villanueva de la Condesa | María Ascensión Crespo Villarroel |
| Nome oficial | Villanueva de la Condesa (es)[1] |
| Códigu postal |
47608 |
| Xeografía | |
| Coordenaes | 42°08′57″N 5°05′46″W / 42.149166666667°N 5.0961111111111°O |
  Villanueva de la Condesa Villanueva de la Condesa (España)  | |
| Superficie | 11.37 km² |
| Altitú | 797 m |
| Demografía | |
| Población |
58 hab. (2023) - 34 homes (2019) - 27 muyeres (2019) |
| Porcentaxe |
0.01% de provincia de Valladolid 0% de Castiella y Lleón 0% de España |
| Densidá | 5,1 hab/km² |
 | |
Villanueva de la Condesa ye una llocalidá y un conceyu de la provincia de Valladolid, Castiella y Llión, España.
Historia
La primer mención documental que tenemos sobre Villanueva referir a los empiezos de la segunda metá del sieglu XI, en concretu a 1062, cuando un documentu referir a l'antigua “Villa Nova de Galindo Núñiz”, primer nome conocíu de l'actual Villanueva de la Condesa. La so denominación como villa nueva, siguíu d'un nome propiu, indica ensin batura a duldes la persona que s'ocupó de la so repoblación nos años anteriores a 1062. Nel llibru Magüetu de les Behetrías, en 1352, esta llocalidá taba entendida dientro de la Merindad de Carrión, y pertenecía a doña Inés Ramírez, fía de Diego Ramírez, adelantado mayor de León mientres el convulso reináu de Fernandu IV. Sicasí, nun hai constancia documental de cómo llegó la llocalidá de Villanueva de la Condesa a manes d'Alfonso García –nesi momentu, señor de Bustillo de Chaves-, anque se supón nes décades ventrales del sieglu XIV. El so fíu, Ferrán Alfonso de Zorita, empeñaba en 1392 la llocalidá de Villanueva de la Condesa a Ruy Ponce de León, coles mesmes señor de la cercana llocalidá de Vega de Ruiponce, según la de Morales de Campos, na mesma contorna.
En “El Catastru d'Ensenada”, en 1752, pertenecía al conde de Benavente, agora na Casa d'Osuna. Y en 1787 esta llocalidá cuntaba con 155 habitantes, que s'amenorgaron en 1850 hasta los 96, como muestra de la crisis económica que soportó toa esta contorna castellana mientres la segunda metá del sieglu XIX. Entós formaba parte de la diócesis de León, y pasó a la archidiócesis de Valladolid a partir del añu 1955, cola nueva distribución xeográfica de les diócesis.
Estensión y llocalización
Asitiáu nel cayente d'una cuesta sobre la marxe derecha del regueru de Carrozancos, que se xune pela esquierda col regueru del Castillo, cerca de Villanueva, y dambos formen el regueru Redondal, que xube en direición Noroeste hasta la llende de Villagómez la Nueva, onde desagua el ríu Valderaduey col nome de regueru de Santa Engracia.
Na so llende col términu de Fontihoyuelo naz el ríu Navajos, tamién conocíu como regueru Bustillo o Ahogaborricos, afluente del ríu Valderaduey.
Demografía
| 1991 | 1996 | 2001 | 2004 | 2006 | 2014 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 54 | 44 | 41 | 44 | 43 | 56 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| (Fonte: [necesita referencies]) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Economía
La mayoría de los sos habitantes dedicar a l'agricultura y la ganadería. L'agricultura predominante ye'l secanu, siendo la cebera, los forraxes como la beza, el titarro, o los arbeyos xunto cola alfalfa los cultivos más estendíos. En cuanto la ganadería destaca l'ovín y el so afamáu lechazo churru.
Fiestes
Les fiestes patronales, n'honor de San Antonio de Padua –Fernando, que camudó'l so nome al faese franciscanu, nació en Lisboa ente 1188 y 1191, y conózse-y pela ciudá italiana onde morrió y onde se veneren les sos reliquies. El pueblu cristianu violu como'l santu que resucita a los muertos, que cura les enfermedaes, que ta dotáu del don de bilocación, que fala a los pexes, que convierte a los herexes, qu'atiende a los precisaos, que allana les torgues pa contraer matrimoniu, qu'atopa les coses perdíes, que parola col neñu Jesús. Gran teólogu, combatió conducentemente la herexía albigense-, celébrense'l 13 de xunu. Amás de los actos relixosos, misa solemne y procesión, destaquen, ente los actos lúdicos, les verbenes y llimonaes.
Los llabradores celebren la fiesta de San Isidro'l 15 de mayu. A la misa solemne sigue la procesión y la bendición de los campos. La Xunta Agropecuaria Local agasaya con un vinu Español a tolos asistentes.
Turismu
L'arquiteutura típica ta formada por cases feches d'adobe y tapial. Tamién son típicos los palombares, que atópense distribuyíos por tol términu municipal.
Con arguyu caltién la ilesia parroquial de San Pedro. Edificiu góticu, construyíu en lladriyu y piedra nel sieglu XVI. Tien tres naves, dixebraes por columnes, que sostienen un techu planu na nave central y de una sola aguada nes naves llaterales; la capiya mayor cubrir con armadura mudéxar. Arcu triunfal de mediu puntu. Coru alto, a los pies. Aportar al templu por una portada, a los pies, n'arcu de mediu puntu. La espadaña, a los pies, ta construyida en lladriyu y tien dos cuerpos.
Villanueva de la Condesa ta coronada pol altu del "Castillo", onde mientres la edá media alzóse un castiellu o fortaleza defensiva. Na actualidá nesta paraxa atópense numberoses bodegues escavaes nes sos fasteres qu'afaten les sos parés con preseos tradicionales de llabranza. Nel cume del "Castillo" atópase'l mirador de la llocalidá, dende'l cual podemos almirar la enorme riqueza paisaxística de la llanura terracampina y la ribera del Cea cola figura de los Picos d'Europa allá onde se pierde l'horizonte.
El turista puede agospiase nel Hotel Rural "Rincón de Doña Inés", que debe l'honor del so nome a aquella persona, de la cual, esta llocalidá foi solariego.
Gastronomía
La so rica gastronomía ye la típica castellana: Quesu d'oveya, sopes d'ayu, cocíu castellán, llenteya pardina, lechazo, corderu guisáu al fornu, pichón, pollu de corrolada, coneyu, cascoxos y cogordes de cardu. La matanza del gochu sirve de despensa pa tol añu. En repostería, son tradicionales les rosquíes, magdalenas…
Fauna y flora
Tenemos posibilidá de reparar y fotografiar la fauna carauterística de tas estepes lo que lo fai un sitiu incomparable pal turismu naturalista y más concretamente l'ornitolóxicu. Nestes planicies cerealistas danse cita dalgunes de les comunidaes orníticas más importantes de la Península Ibérica, siendo unu de los paisaxes que mayor diversidá d'especies presenten percima inclusive de munchos montes. Hai de solliñar pola so importancia les aves esteparias: Sisón (Tetrax tetrax), Ganga y Ortega (Pterocles - Syrrhaptes), Algaraván (Burhinus Oedicnemus) y Aguilucho Cenizo (Circus Pygargus), qu'atopen nestos campos unu de los sos últimos apartaces. Mención especial tien de faese a les avutardas, (Otis tardienta), que la so bona parte de población a nivel mundial atópase concentrada nestes tierres.
Referencies
- ↑ Afirmao en: Llista de Conceyos y los sos Códigos por Provincies a 1 de xineru de 2019. Data d'espublización: 8 febreru 2019. Editorial: Institutu Nacional d'Estadística.
Enllaces esternos
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Villanueva de la Condesa 
.
| Control d'autoridaes |
|---|
Datos: Q1907042- Multimedia: Villanueva de la Condesa