Una velocidá ye supersónica cuando ye mayor que la velocidá del soníu, esto ye, mayor que 1.225 km/h o a 340,3 m/s al nivel del mar. Munchos aviones de combate son supersónicos. Les velocidaes mayores a 5 vegaes la velocidá del soníu son delles vegaes llamaes hipersónicas.
El discu blancu que se forma ye vapor d'agua entestándose por cuenta de la onda de choque. Esti fenómenu conozse como "Singularidá de Prandtl-Glauert".
Rompiendo la barrera del soníu
En aerodinámica, la barrera del soníu usualmente refierse al puntu nel cual un oxetu (aeronave) mover dende una velocidá transónica a supersónica. Foi un términu aeronáuticu empezáu a usar mientres la segunda guerra mundial cuando aeronaves empezaron a atopar los efeutos de la compresibilidad, un efeutu aerodinámicu non conocíu. Cuando un avión averar a la velocidá del soníu, la forma en que l'aire flúi alredor de la so superficie camuda y conviértese nun fluyíu compresible, dando llugar a una resistencia mayor. En 1947, Chuck Yeager convertir na primer persona en cruciar la barrera del soníu a bordu d'un Bell X-1. Escontra los años 1950 les aeronaves rutinariamente "rompíen" la barrera del soníu.
Ver tamién
Referencies
Enllaces esternos
