Prehistoria

Los primeros asentamientos de la ciudá daten del 4000 a. C., atopóse cerámica y xil de cronoloxía neolítica. Dempués de la revolución neolítica asitiáronse pela redolada pequeños grupos humanos. Ta documentada la esistencia d'un pobláu o campamentu, quiciabes yá de calter estable, perteneciente a la Edá del Bronce, ente'l 1800 y el 1500 a. C. Taba formáu por dellos fondos de cabañes de planta ovalada, feches de folla, madera y paya, con abondoses y variaos restos de cerámica.

Tamién tán documentades cases de piedra de planta rectangular y restos cerámicos del 400 a. C. aproximao.

Atopóse la necrópolis más antigua descubierta n'Huesca, que tuvo n'usu unos cinco sieglos, dende'l 400 a. C. (en plena Edá del Fierro) hasta'l 100 d. C.. Tratábase ―como yera habitual nesti periodu― d'un campusantu d'incineración, nel que les cenices del difuntu, dempués de la cremación, depositábense en pequeñes urnes de cerámica.

El nome de l'aldega Bolskan escritu en idioma íberu.

Bolskan foi una ciudá celtíbera allugada en territoriu de los ilerxetes rellacionaos colos habitantes d'Ilerda (l'actual Lleida), nel mesmu solar qu'ocupa anguaño la ciudá. El territoriu foi ocupáu polos suessetanos primero que los romanos. Acuñó abondosa moneda, en que'l so anversu apaez el nome de la ciudá en llingua íbera y un caballeru. Ente'l sieglu II y el I a.  C. foi la ceca que más moneda emitió de toa Hispania.

Dellos historiadores creen que'l pueblu ibéricu qu'ocupaba la rexón yera'l de los ilerxetes, ente qu'otros afirmen que yera'l de los suesetanos. L'idioma que falaben pue ser l'íberu o l'eusquera (el vascu ye un idioma non indoeuropéu bien distintu del llatín).