Tyrannidae
Clasificación científica
Reinu: Animalia
Filu: Chordata
Clas: Aves
Orde: Passeriformes
Suborde: Tyranni
Parvorde: Tyrannida
Superfamilia: Tyrannoidea
Familia: Tyrannidae
Vigors, 1825
Distribución
Xéneros
Ver el testu.
Consultes
[editar datos en Wikidata]

La familia de los tirandos (Tyrannidae) inclúi más de cuatrocientes especies en más de cien xéneros de pequeñes aves paseriformes americanes, con variaos nomes comunes. Habiten en tol continente americanu, salvo l'estremu norte. En Suramérica hai más especies de tirandos que de cualesquier otra familia.

Distribución por hábitats

Les aves d'esta familia irradiáronse a tolos hábitats posibles, dende selves montanas tropicales hasta pacionales grebos na Patagonia y los Andes. En munches árees cuntar ente les aves más numberoses y conspícuas, a pesar que la mayor diversidá atópase en montes húmedos de baxa altitú. Dalgunos son fuertemente migratorios, unes poques especies viniendo dende Norteamérica, otres moviéndose al norte mientres l'iviernu austral.[1] El númberu d'especies de tirandos ye bien variable nos distintos hábitats. La mayor diversidá (hasta noventa especies) correspuende a les selves tropicales siempreverdes, ente que la menor (namái una especie) atópase en ríos, palmeres, montes arenosos, márxenes de selves caducifolies, montes templaos meridionales y los sos márxenes, carba húmedu y semihúmedo de monte y praderíes templaes septentrionales.
La especialización de los tirandos foi bien intensa nes selves siempreverdes: nes selves de tierres baxes cúntense 49 especies endémiques, y nes de monte, 46. Xeográficamente, la mayor riqueza d'especies atópase na mariña meridional de Brasil y les rexones de Manabí (Ecuador) y Baltes (Perú).[ensin referencies]

Carauterístiques

Les xeneralizaciones pa esta familia son difíciles. La mayoría de les especies son de coloríu apagáu, sicasí dalgunos son de patrón bien estremáu o coloríu (o dambos). La mayoría son aves pequeñes, pero unos pocos son abondo grandes. El menor de toos ye la minúscula mosqueta colicorta (Myiornis ecaudatus), que mide 6,5 cm y pesa 4 a 5 g, ye llixeramente menor que'l so conxénere la mosqueta capirotada (Myiornis atricapillus) y consideráu'l menor paseriforme del mundu, munches vegaes confundíu con un inseutu; el mayor ye'l gauchu grande (Agriornis lividus) que mide 28 a 28,5 cm y pesa 99 g. Esto ensin llevar en considerancia unes poques especies como'l yetapá grande ( Gubernetes yetapa ), la tijereta rosada (Tyrannus forficatus) y la tijereta sabanera (Tyrannus savana), que tienen un llargu total d'hasta 41 cm, pero esto ye debíu principalmente a les sos coles desaxeradamente llargues, la tijereta sabanera tien les plumes de la cola más llargues que cualquier ave conocida.[1][2]

Agriornis lividus, el mayor tirandu.
Myiornis ecaudatus, el menor paseriforme del mundu.

El so plumaxe ye xeneralmente una combinación variada de negru, pardu, blancu, mariellu y verde. Munchos tienen una cresta eréctil. La familia presenta una gran diversidá nes proporciones corporales, la forma y l'estructura del picu, y el llargor de les pates. Paécense superficialmente a los mosquiteros, papudes, etc. del Vieyu Mundu (familia Muscicapidae), pero nun tán emparentaos estrechamente con ellos; polo xeneral son más robustos y tienen el picu más fuerte.
Tienen ales apuntiaes. La so boca asitiada na parte basal del picu, presenta vibrisas (plumes especiales) llargues, que los sirven p'atrapar los inseutos con más facilidá, xenerando una especie d'embudu.[ensin referencies]

Comportamientu

La mayoría de los tirandos son conspícuos, pero dalgunos son bultables por permanecer escondíos na trupa maleza.[1] Son aves bien territoriales, agresives con otres aves de presa que sobrevuelen los sos territorios. Les tijeretas sabaneres lleguen a picotiar en vuelu a especies como caracara carancho (Polyborus plancus), caracara chimango (Milvago chimango), peñerina americana (Falco sparverius), ente otres aves de presa.[ensin referencies]

Alimentación

La mayoría alimentar d'inseutos que busca na xamasca pero un númberu substancial les captura en vuelu a partir de perchas (cañes altes nos árboles) mientres otros son más o menos terrestres; dalgunos peracaben frutes, especialmente cuando nun tán en dómina reproductiva.[1]

Reproducción

El formatu del nial y el so allugamientu varia llargamente.[1]

Vocalización

Munchos son bien vocales, y la voz ye de cutiu clave pa la so identificación, mientres otros son esencialmente mudos.[1]

Estáu de caltenimientu

Acordies cola Xunión Internacional pal Caltenimientu de la Natura (IUCN), la situación de caltenimientu nel mes de xunu de 2015, de les 430 especies embaxo llistaes, escluyendo les pertenecientes a xéneros con taxonomía non resuelta ya incluyendo Calyptura, ye la siguiente:[3]

  • Plantía:EC-CR Críticamente amenazada: 1 especie (0,2% de los tirandos); Calyptura cristata, endémiques de Brasil, foi columbrada en 1996 dempués de 100 años sumida, y dende entós nun foi más rexistrada.[4]
  • EN Amenaciaes d'estinción: 11 especies (2,6% de los tirandos); incluyendo 4 endemismos brasilanos: los orejeritos de Bahia, de Alagoas y de Minas Gerais (Phylloscartes beckeri, Phylloscartes ceciliae y Phylloscartes roquettei) y el titirijí de Kaempfer (Hemitriccus kaempferi); 2 endemismos peruanos y unu peruanu-bolivianu: el titirijí de Lulu (Poecilotriccus luluae), el copetón ablondu (Myiarchus semirufus) y el cachudito pechicenizo (Anairetes alpinus); 2 endemismos colombianos: el orejerito antioqueño (Phylloscartes lanyoni) y el birro de Santa Marta (Myiotheretes pernix); un endemismu venezolanu: el mosquerito de Paria (Phyllomyias urichi); y un endemismu cubanu: el tiranu cubanu (Tyrannus cubensis).
  • VU Vulnerables: 20 especies (4,6% de los tirandos).
  • Plantía:EC-NT Casi amenaciaes: 27 especies (6,3% de los tirandos).
  • Plantía:EC-LC Esmolición menor: 348 especies (80,9% de los tirandos).
  • Non evaluaes: 23 especies apocayá descrites o subespecies elevaes de categoría qu'inda nun tuvieron la so situación de caltenimientu evaluáu pola IUCN.

Actualidaes taxonómiques

Los amplios estudios xenéticu-moleculares y morfolóxicos realizaos por diversu autores, destacando Ohlson et al. (2007),[5] Tello & Bates (2007)[6] Ohlson et al. (2008)[7] y Tello et al. (2009),[8] afayaron una cantidá de rellaciones novedoses dientro de los paseriformes subóscinos, y específicamente dientro de la familia Tyrannidae qu'inda nun tán reflexaos na mayoría de les clasificaciones. Siguiendo estos estudios, Ohlson et al. (2013)[9] propunxeron estremar Tyrannidae, dende la clasificación anterior (básicamente la propuesta por Fitzpatrick (2004)),[10] nes siguientes families, dalgunes de les cualos son nueves creaciones:

  • Onychorhynchidae Tello, Moyle, Marchese & Cracraft, 2009
  • Pipritidae Ohlson, Irestedt, Ericson & Fjeldså, 2013
  • Platyrinchidae Bonaparte, 1854
  • Tachurididae Ohlson, Irestedt, Ericson & Fjeldså, 2013
  • Rhynchocyclidae Berlepsch, 1907
  • Tyrannidae Vigors, 1825

El Comité Brasilanu de Rexistros Ornitolóxicos (CBRO) y Avibase yá adopten esta nueva clasificación mientres el South American Classification Committee (SACC) aguarda propuestes pa analisar los cambeos.[11] L'árbol filoxéneticu presentáu a siguir, conforme Ohlson et al. (2013), amuesa la clasificación completa propuesta pa la superfamilia Tyrannoidea coles respeutives subdivisiones (clados), en subfamilies y tribus de caúna de les families enriba descrites y los xéneros arrexuntaos en caúna d'elles.[9]
Los anambés (Pachyramphus y Xenopsaris), titiras (Tityra), y plañideres (Laniocera) asignar nel pasáu a la familia Cotingidae y a Tyrannidae pero hai alcuerdu agora nes varies taxonomíes n'incluyilos na so propia familia, Tityridae. La Propuesta N° 313 al South American Classification Committee (SACC), siguiendo los estudios de filoxenia molecular de Ohlson et al. (2007),[5] aprobó l'adopción de la nueva familia Tityridae, incluyendo éstos y otros xéneros.[12]

Cladograma propuestu pa la superfamilia Tyrannoidea

D'alcuerdu Ohlson et al. 2013.[9]

Tyrannoidea

 Oxyruncidae: Oxyruncus



 Onychorhynchidae: Onychorhynchus, Myiobius, Terenotriccus


 Tityridae 

Tityrinae



Schiffornithinae




 Pipritidae: Piprites



 Platyrinchidae: Calyptura, Platyrinchus, Neopipo



 Tachurididae: Tachuris


 Rhynchocyclidae 

Pipromorphinae: Mionectes, Leptopogon, Pseudotriccus, Corythopis, Phylloscartes (con Pogonotriccus)



Rhynchocyclinae: Rhynchocyclus, Tolmomyias



Todirostrinae: Taeniotriccus, Cnipodectes, Todirostrum, Poecilotriccus, Myiornis, Hemitriccus, Atalotriccus, Lophotriccus, Oncostoma



 Tyrannidae 

Hirundineinae: Myiotriccus  Nephelomyias, Pyrrhomyias, Hirundinea


 Elaeniinae 

Euscarthmini: Zimmerius, Stigmatura, Camptostoma, Inezia, Euscarthmus, Ornithion, Phyllomyias (sacante'l grupu fasciatus), Mecocerculus (el grupu poecilocercus)



Elaeniini: Elaenia, Tyrannulus, Myiopagis, Suiriri, Capsiempis, Phyllomyias (grupu fasciatus), Phaeomyias, Nesotriccus,, Pseudelaenia, Mecocerculus leucophrys, Anairetes, Uromyias, Polystictus, Culicivora, Pseudocolopteryx, Serpophaga




Muscigrallinae: Muscigralla


 Tyranninae 

Attila, Legatus, Ramphotrigon, Deltarhynchus



Myiarchini: Casiornis, Sirystes, Rhytipterna, Myiarchus



Tyrannini: Pitangus (con Philohydor), Machetornis, Tyrannopsis, Megarynchus, Myiodynastes, Conopias, Phelpsia, Myiozetetes, Empidonomus, Griseotyrannus, Tyrannus



 Fluvicolinae 

Colonia, Myiophobus (grupu fasciatus)



Fluvicolini: Ochthoeca (con Silvicultrix), Tumbezia, Myiophobus (el grupu roraimae), Colorhamphus, Sublegatus, Pyrocephalus, Fluvicola, Arundinicola, Gubernetes, Alectrurus, Muscipipra



Contopini: Ochthornis, Cnemotriccus, Lathrotriccus, Aphanotriccus, Mitrephanes, Empidonax, Sayornis, Contopus, Xenotriccus



Xolmiini: Lessonia, Hymenops, Knipolegus, Satrapa, Muscisaxicola, Cnemarchus, Polioxolmis, Xolmis, Neoxolmis, Agriornis, Myiotheretes





Llista sistemática de xéneros y especies

Según l'orde filoxénicu del Congresu Ornitolóxicu Internacional (IOC, Versión 6.1, 2016) y Clements Checklist v.2015, la familia arrexunta a los siguientes xéneros y especies, coles diferencies taxonómiques ente elles comentaes nel capítulu Xéneros y especies con taxonomía non resuelta o en Notes taxonómiques. Los taxones pa los cualos nun hai completu alcuerdu sobre la so categoría d'especie plena o subespecie, exhiben el nome de la nominal ente paréntesis. Tolos nomes n'español, sacante aquellos ente paréntesis, son los adoptaos pola Sociedá Española d'Ornitoloxía (SEO).[13]

Xéneru Phyllomyias

Xéneru Tyrannulus

Xéneru Myiopagis

Xéneru Elaenia

Xéneru Ornithion

Xéneru Camptostoma

Xéneru Suiriri

[nota 1][19][20]

Xéneru Mecocerculus

Xéneru Anairetes

Xéneru Uromyias

[nota 2][21][22][23]

  • Uromyias agilis, cachudito axilosu
  • Uromyias agraphia, cachudito llisu

Xéneru Serpophaga

Xéneru Phaeomyias

Xéneru Capsiempis

Xéneru Polystictus

Xéneru Nesotriccus

Xéneru Pseudocolopteryx, los doraditos

Xéneru Pseudotriccus

  • Pseudotriccus pelzelni, tiranuelo amorenáu
  • Pseudotriccus simplex, tiranuelo simple
  • Pseudotriccus ruficeps, tiranuelo cabecirrojo

Xéneru Corythopis, los mosqueros terrestres

Xéneru Euscarthmus

Xéneru Pseudelaenia

Xéneru Stigmatura, los rabicanos

Xéneru Zimmerius

  • Zimmerius vilissimus, mosquerito centroamericanu
    • Zimmerius (vilissimus) improbus, mosquerito venezolanu
    • Zimmerius (vilissimus) parvus, (mosquerito del arfueyu)
    • Zimmerius (vilissimus) petersi, (mosquerito venezolanu)
  • Zimmerius albigularis, (mosquerito del Topetó)
  • Zimmerius bolivianus, mosquerito bolivianu
  • Zimmerius cinereicapilla, mosquerito piquirrojo
  • Zimmerius villarejoi, mosquerito de Villarejo
  • Zimmerius chicomendesi, (mosquerito de Mozu Mendes)[30]
  • Zimmerius gracilipes, mosquerito patifino
  • Zimmerius acer, (mosquerito guayanés)
  • Zimmerius chrysops, mosquerito caridorado
    • Zimmerius (chrysops) flavidifrons, (mosquerito de Loja)
    • Zimmerius (chrysops) minimus, (mosquerito de Coopmans)
  • Zimmerius viridiflavus, mosquerito peruanu

Xéneru Pogonotriccus

Xéneru Phylloscartes, los orejeritos

Phylloscartes difficilis

Xéneru Mionectes

Xéneru Leptopogon, los orejeros

Xéneru Sublegatus, los mosqueros matorraleros

Xéneru Inezia

Xéneru Myiophobus

  • Myiophobus flavicans, mosqueru mariellu
  • Myiophobus phoenicomitra, mosqueru crestinaranja
  • Myiophobus roraimae, mosqueru del Roraima
  • Myiophobus inornatus, mosqueru senciellu
  • Myiophobus fasciatus, mosqueru estriáu
  • Myiophobus cryptoxanthus, mosqueru pechioliva

Xéneru Nephelomyias

[nota 4][33][34]

  • Nephelomyias pulcher, mosqueru formosu
  • Nephelomyias lintoni, mosqueru de Linton
  • Nephelomyias ochraceiventris, mosqueru pechiocre

Xéneru Myiotriccus

Xéneru Tachuris

Xéneru Culicivora

Xéneru Hemitriccus

Xéneru Myiornis, les mosquetas

Xéneru Oncostoma, los mosqueritos piquicurvos

Oncostoma olivaceum

Xéneru Lophotriccus, los cimerillos

Xéneru Atalotriccus

  • Atalotriccus pilaris, mosquerito ojiblanco

Xéneru Poecilotriccus

Xéneru Taeniotriccus

Xéneru Todirostrum

Xéneru Cnipodectes

Xéneru Rhynchocyclus

Xéneru Tolmomyias

Xéneru Calyptura

Xéneru Platyrinchus

Xéneru Neopipo

Xéneru Pyrrhomyias

Xéneru Hirundinea

Xéneru Lathrotriccus

Xéneru Aphanotriccus

  • Aphanotriccus capitalis, mosqueru pechileonado
  • Aphanotriccus audax, mosqueru piquinegro

Xéneru Cnemotriccus

Xéneru Xenotriccus

  • Xenotriccus callizonus, mosqueru faxáu
  • Xenotriccus mexicanus, mosqueru de la Balses

Xéneru Sayornis

Xéneru Mitrephanes, los mosqueros moñudos

Xéneru Contopus, los pibíes

Xéneru Empidonax

Xéneru Pyrocephalus

Xéneru Lessonia, los negrinos

Xéneru Knipolegus

Xéneru Hymenops

Xéneru Ochthornis

Xéneru Satrapa

Xéneru Muscisaxicola, el dormiyones

Xéneru Agriornis, los gauchos

Xéneru Xolmis

Xéneru Heteroxolmis

Xéneru Myiotheretes

Xéneru Cnemarchus

Xéneru Polioxolmis

Xéneru Neoxolmis

Xéneru Gubernetes

Xéneru Muscipipra

Xéneru Fluvicola

Xéneru Arundinicola

Xéneru Alectrurus

Xéneru Tumbezia

  • Tumbezia salvini, pitajo de Baltes

Xéneru Silvicultrix

Xéneru Ochthoeca

Xéneru Colorhamphus

Xéneru Colonia

Xéneru Muscigralla

Xéneru Machetornis

Xéneru Legatus

Xéneru Phelpsia

Xéneru Myiozetetes

Xéneru Pitangus

Xéneru Philohydor

Incluyíu en Pitangus .[nota 8][10][31]

Xéneru Conopias

Xéneru Myiodynastes

Xéneru Megarynchus

Xéneru Tyrannopsis

Xéneru Empidonomus

Xéneru Griseotyrannus

[nota 9]

Xéneru Tyrannus

Xéneru Rhytipterna, les plañideres

Xéneru Sirystes

[nota 10][45][46][47]

  • Sirystes sibilator, mosqueru xiblador
  • Sirystes albogriseus, (mosqueru xiblador occidental)
  • Sirystes albocinereus, (mosqueru de rabadilla blanca)
  • Sirystes subcanescens, (mosqueru de Todd)

Xéneru Casiornis

Xéneru Myiarchus

Xéneru Deltarhynchus

Xéneru Ramphotrigon

Xéneru Attila, los atilas

Xéneros y especies con taxonomía ensin resolver

Los siguientes trés xéneros, son asitiaos na presente familia pol SACC y por Clements Checklist v.2015.[48] El IOC, siguiendo los estudios xenéticu-moleculares de Ohlson et al. (2008)[7] y Tello et al. (2009),.

Xéneru Onychorhynchus, los mosqueros reales

Xéneru Myiobius, les moscaretas

Xéneru Terenotriccus

Xéneru Piprites

Esti xéneru tuvo incluyíu tradicionalmente na familia Pipridae, onde lo asitia hasta agora Clements Checklist v.2015.[48] Esa clasificación foi cuestionada dende 1971, cuando se propunxo la so inclusión na familia Tyrannidae, hipótesis que foi acotada por estudios xenéticos de Tello et al. (2009)[8] y onde lo asitia'l IOC.[31] Enagora y mientres aguarda una propuesta, ye consideráu Incertae sedis pol South American Classification Committee (SACC) de l'American Ornithologists' Union.[49] Más apocayá, a partir de los estudios de filoxenia molecular de Ohlson et al. (2013) propúnxose una nueva familia esclusiva pal xéneru Piprites: Pipritidae Ohlson, Irestedt, Ericson & Fjeldså, 2013.

Notes taxonómiques

  1. A partir del trabayu de Kirwan et al. 2014, afayóse que'l taxón apocayá descritu Suiriri islerorum, en realidá tratar d'un sinónimu más modernu de S. affinis. La Propuesta N° 671 al South American Classification Committee (SACC), aprobada, dio prioridá a S. affinis.
  2. Les especies Uromyias agilis y O. agraphia fueron asitiaes tradicionalmente nel so propiu xéneru con base en carauterístiques morfolóxiques y vocales. Los datos xenéticos presentaos por Roy et al. (1999) xustificaron incluyir Uromyias en Anairetes. Sicasí, esta tesis foi refutada por DuBay & Witt (2012) que xustificaron resucitar Uromyias, lo que foi validáu pol SACC por aciu l'aprobación de la Propuesta N° 525 de xunu de 2012, lo que foi siguíu poles principales clasificaciones.
  3. Les especies poecilotis, chapmani, ophthalmicus, orbitalis, venezuelanus, lanyoni y eximius son asitiaes nel xéneru Pogonotriccus pol Congresu Ornitolóxicu Internacional (IOC), onde yá tuvieron nel pasáu, xunto a gualaquizae y flaviventris. Diversos autores presentaron evidencies morfolóxiques y comportamentales soportando esta separación, ente otros Fitzpatrick (2004). El SACC aguarda propuesta p'actualizar.
  4. Ohlson et al. (2009) presentaron datos xenéticu-moleculares demostrando que'l xéneru Myiophobus yera polifilético. Les especies pulcher, lintoni y ochraceiventris fueron tresferíes a un nuevu xéneru Nephelomyias Ohlson, Fjeldså & Ericson 2009.
  5. El xéneru Calyptura foi motivu de diverxencies ente les clasificaciones; el SACC caltener como Incertae sedis. Sicasí, na Propuesta N° 727 aprobóse'l so allugamientu definitivu na presente familia en base a los conclusivos estudios xenéticos recién de Ohlson et al (2012), qu'indiquen qu'esta especie ye un verdaderu tirandu, cercanu a Platyrinchus y Neopipo.
  6. Dellos autores, siguiendo a Dickinson (2003) (ente otros) inclúin a X. dominicanus nel xéneru monotípicu Heteroxolmis como Heteroxolmis dominicana; el IOC asina la caltién, mientres el SACC aguarda propuesta p'analizar
  7. Les especies O. frontalis, jelskii, diadema y pulchella son incluyíes nel xéneru Silvicultrix por dellos autores siguiendo a Lanyon (1986), lo que ye cuestionáu por García-Moreno et al. (1998) que sostienen que la separación fadría Ochtoeca polifilético. El IOC caltener en Silvicultrix.
  8. Diversos autores caltienen a Pitangus lictor nel xéneru monotípicu Philohydor, como Philohydor lictor, como'l IOC, por casu, d'alcuerdu a Fitzpatrick (2004) y otros.
  9. La mayoría de los autores asitien a aurantioatrocristatus nun xéneru monotípicu Griseotyrannus, sicasí, el SACC y Clements siguen a asitialo en Empidonomus como'l sinónimu Empidonomus aurantioatrocristatus.
  10. En mayu de 2014, foi aprobada la Propuesta 610 (A) al SACC dixebrando la subespecie S. sibilator albogriseus de S. sibilator alzándola al rangu d'especie Sirystes albogriseus acordies con diversos autores, ente los cualos Ridgely & Tudor (2009), con base principalmente en diferencies de vocalización. Na mesma propuesta 610 (B), acordies con Donegan (2013), y con base en diferencies de vocalización, les subespecies S. sibilator albocinereus y S. sibilator subcanescens fueron dixebraes de S. sibilator y elevaes al rangu d'especies.

Referencies

  1. 1 2 3 4 5 6 Ridgely, Robert and Guy Tudor, Tyrannidae, p. 401, en Field guide to the songbirds of South America: the passerines – 1st ed. – (Mildred Wyatt-World series in ornithology). ISBN 978-0-292-71748-0
  2. CRC Handbook of Avian Body Masses, 2nd Edition by John B. Dunning Jr. (Editor). CRC Press (2008), ISBN 978-1-4200-6444-5.
  3. Llista Colorada d'especies amenaciaes de la IUCN Version 2015.1. Consultada'l 17 de xunu de 2015.
  4. BirdLife International 2013. Calyptura cristata. Llista Colorada d'especies amenaciaes de la UICN Versión 2015.1. Consultada'l 17 de xunu de 2015.
  5. 1 2 Ohlson, J. I., R. O. Prum, and P. G. P. Ericson. 2007. A molecular phylogeny of the cotingas (Aves: Cotingidae). Molecular Phylogenetics and Evolution 42:25-37.
  6. Tello, J.G., Bates, J.M., 2007. Molecular phylogenetics of the Flatbill and Tody-tyrant assemblage of Tyrant Flycatchers (Tyrannidae). Auk 124, 134–154.
  7. 1 2 Ohlson, J., J. Fjeldså, and P. G. P Ericson. 2008. el%20Tyrannidae%20Zools%20Scripta.pdf Tyrant flycatchers coming out in the open: phylogeny and ecological radiation of Tyrannidae (Aves, Passeriformes). Zoologica Scripta 37:315–335.
  8. 1 2
  9. 1 2 3
  10. 1 2 3 4 Fitzpatrick, J. W. 2004. Family Tyrannidae (tyrant-flycatchers). Pp. 170–462 in Handbook of the Birds of the World, Vol. 9. Cotingas to pipits and wagtails. (J. del Fuexu et al., eds.). Lynx Edicions, Barcelona.
  11. Part 8. Suboscine Passeriformes, C (Tyrannidae to Tityridae) Ver Tyrannidae, Nota 1 en A Classification of the Bird Species of South America - South American Classification Committee - American Ornithologists' Union. N'inglés. Consultada'l 23 de setiembre de 2015.
  12. Prum, Rick. Setiembre, 2007. Adoptar la familia Tityridae Propuesta (#313) al South American Classification Commitee, n'inglés.
  13. Bernis, F; De Juana, E; Del Hoyo, J; Fernández-Cruz, M; Ferrer, X; Sáez-Royuela, R; Sargatal, J . «Nombres en castellano de las aves del mundo recomendados por la Sociedad Española de Ornitología (Novena parte: Orden Passeriformes, Familias Cotingidae a Motacillidae)». Ardeola 51 (2):  páxs. 491-499. https://www.seo.org/wp-content/uploads/tmp/docs/vol_51_2_noveno.pdf. Consultáu'l
  14. Herzog, S. K., M. Kessler, and J. A. Balderrama. 2008. A new species of tyrannulet (Tyrannidae: Phyllomyias) from Andean foothills in northwest Bolivia and adjacent Peru. Auk 125: 265–276.
  15. 1 2 Rheindt, F. Y., L. Christidis, and J. A. Norman. 2008a. Habitat shifts in the evolutionary history of a Neotropical flycatcher lineage from forest and open landscapes. BMC Evolutionary Biology 8: 193 (18 pp.).
  16. 1 2 Rheindt, F. Y., L. Christidis, and J. A. Norman. 2009. Genetic introgression, incomplete lineage sorting and faulty taxonomy create multiple cases of polyphyly in a montane clade of tyrant-flycatchers (Elaenia, Tyrannidae). Estractu. Zoologica Scripta 38: 143-153.
  17. Stotz, Douglas, 2015. Tratar Elaenia brachyptera como especie separada de Y. chiriquensis Propuesta (686) al South American Committe. N'inglés.
  18. Rheindt, F. Y., N. Krabbe, A. K. S. Wee, and L. Christidis. 2015. Cryptic speciation in the Lesser Elaenia Elaenia chiriquensis (Aves: Passeriformes: Tyrannidae). Zootaxa 4032: 251–263.
  19. Kirwan, G.M., F.D. Steinheimer, M.A. Raposu, and K.J. Zimmer. 2014. Nomenclatural corrections, neotype designation and new subspecies description in the genus Suiriri (Aves: Passeriformes: Tyrannidae). Zootaxa 3784: 224-240.
  20. Schulenberg, Tom. Xunu, 2015. Camudar el nome científicu de Suiriri islerorum Propuesta (671) al South American Classification Committee. N'inglés.
  21. Roy, M. S., Torres-Mura, J. C., Hertel, F., 1999. Molecular phylogeny and evolutionary history of the tit-tyrants (Aves: Tyrannidae). Estractu. Molecular Phylogenetics and Evolution. 11, 67-76.
  22. DuBay, S.G., Witt, C.C., 2012. An improved phylogeny of the Andean tit-tyrants (Aves, Tyrannidae): More characters trump sophisticated analyses. Molecular Phylogenetics and Evolution 64, 285-296.
  23. DuBay, Shane G. and Christopher C. Witt. Xunu, 2012. Resurrección del xéneru Uromyias Propuesta (525) al South American Classification Committee. N'inglés.
  24. Jaramillo, A. (2010) Reconocer l'apocayá descrita Serpophaga griseicapilla. Propuesta (419) al South American Classification Committee]. N'inglés
  25. Straneck, R. (2007). Una nueva especie de Serpophaga (Aves Tyrannidae). Revista FAVE - Ciencies Veterinaries 6: 1-2.
  26. Rheindt, F. Y., J. A. Norman, and L. Christidis. 2008bc. Genetic differentiation across the Andes in two pan-Neotropical tyrant-flycatcher species. Estractu. Emu 108: 261-268
  27. Jaramillo, A. Marzu, 2010. Dixebrar Pseudocolopteryx flaviventris en dos especies Propuesta (420) al South American Classification Committee. N'inglés.
  28. Abalos, R. & J. I. Areta. 2009, Historia Natural y vocalizaciones del doradito llimón (Pseudocolopteryx cf. citreola) n'Arxentina. Ornitoloxía Neotropical. 20: 215–230
  29. 1 2 Ridgely, Robert and Guy Tudor, Stigmatura, p. 407 y p.690, en Field guide to the songbirds of South America: the passerines – 1st ed. – (Mildred Wyatt-World series in ornithology). ISBN 978-0-292-71748-0
  30. Whitney, B. M., F. Schunck, M. A. Rêgo, and L. F. Silveira. 2013a. A new species of Zimmerius tyrannulet from the upper Madeira-Tapajós interfluvium in central Amazonian Brazil: birds don't always occur where they should. Pp. 286-291 in Handbook of the Birds of the World. Special Volume: New Species and Global Index (del Fuexu et al., eds.). Lynx Edicions, Barcelona.
  31. 1 2 3 4 5
  32. Hilty, S. L., and D. Ascanio. 2014. McConnell's Flycatcher Mionectes macconnelli is more than one species. Bulletin British Ornithologists' Club 134: 270−279.
  33. Ohlson, J., Fjeldså, J. & Ericson, P. G. P. 2009. el+Zootaxa.pdf A new genus for three species of tyrant flycatchers (Passeriformes: Tyrannidae), formerly prestái in Myiophobus. Zootaxa 2290: 36-40.
  34. Van Remsen. Marzu, 2010. Reconocer Nephelomyias Ohlson et al., 2009 Propuesta (425) al South American Classification Committe. N'inglés.
  35. Miranda Leonardo and Alexandre Aleixo. Ochobre, 2013. Reconocer la nueva especie descrita Hemitriccus cohnhafti Propuesta (598) al South American Classification Committee. N'inglés.
  36. Zimmer, K. J.; Whittaker, A.; Sardelli, C.; Guilherme, and Aleixo, A. (2013) A new species of Hemitriccus tody-tyrant from the state of Acre, Brazil. In: J. del Hoyo, A. Elliott y D. Christie. (Org.). Handbook of the Birds of the World, Special Volume: New Species and Global Index. 1ed.Barcelona: Lynx Edicions, 292-296.
  37. Lane, D., G. P. Servat, T. Valqui H., & F. R. Lambert. 2007. A distinctive new species of Tyrant flycatcher (Passerifomes: Tyrannidae: Cnipodectes) from south-eastern Peru. Auk. 124(3): 762–772.
  38. Whitney, B. M., F. Schunck, M. A. Rêgo, and L. F. Silveira. 2013b. A new species of flycatcher in the Tolmomyias assimilis radiation from the lower Sucunduri-Tapajós interfluvium in central Amazonian Brazil heralds a new chapter in Amazonian biogeography. Pp. 297-300 in Handbook of the Birds of the World. Special Volume: New Species and Global Index (del Fuexu et al., eds.).Lynx Edicions, Barcelona.
  39. Ohlson, J., M. Irestedt, J. Fjeldså, and Ericson, P. G. P. 2012. Nuclear DNA from a 180-year-old study skin reveals the phylogenetic position of the Kinglet Calyptura Calyptura cristata (Passeriformes: Tyrannides). Ibis 154:533-541.
  40. Claramunt, Santiago, ochobre de 2016. Tresferir Calyptura de Incertae Sedis a Tyrannidae Propuesta (727) al South American Clasification Committee. N'inglés.
  41. Ridgely, R. S., and P. J. Greenfield. 2001. The birds of Ecuador. Vol. I. Status, distribution, and taxonomy. Cornell University Press, Ithaca, New York.
  42. Dickinson (ed.). 2003. The Howard and Moore complete checklist of the birds of the World, Revised and enlarged 3rd Edition. Christopher Helm, London, 1040 pp.
  43. 1 2 3 García-Moreno, J., P. Arctander, and J. Fjeldså. 1998. Pre-Pleistocene differentiation amongst chat-tyrants. Condor 100: 629–640
  44. Lanyon, W. Y. 1986. A phylogeny of the thirty-three xenera in the Empidonax assemblage of tyrant flycatchers. American Museum Novitates 2846: 1–64.
  45. Donegan, T.M. 2013b. Vocal variation and species limits in the genus Sirystes (Tyrannidae). Caltenimientu Colombianu 19: 11-30.
  46. Ridgely, Robert and Guy Tudor, Sirystes, p. 473, en Field guide to the songbirds of South America: the passerines – 1st ed. – (Mildred Wyatt-World series in ornithology). ISBN 978-0-292-71748-0
  47. Donegan, Thomas. Avientu, 2013. Dixebrar Sirystes en dos (A) o cuatro (B) especies. Propuesta (610) al South American Classification Committee. N'inglés.
  48. 1 2

Enllaces esternos

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.