Castiellu

Castiellu de Trigueros del Valle.

El castiellu de Trigueros del Valle, perteneciente a la familia de nobles Carbayos y Guebara que, magar los habitantes de Trigueros llamar "la Fortaleza", foi llevantáu nel sieglu XV, ocupa un cuadráu con dos recintos fortificaos, nel que puede apreciase les caballerizas, según dellos cubos, parte de los murios de la Torre del Homenaxe y la Puerta d'entrada al mesmu. Merez la pena enfusase per esa puerta y poder afayar lo que los sos murios inda caltienen.

Ilesia de San Miguel Arcánxel

Portada de la ilesia.

Yá nel centru del pueblu puede vese la ilesia de San Miguel Arcánxel. Trátase d'un templu románicu tardíu (executáu en dos fases a finales del sieglu XII), d'una sola nave, con bóveda de cañón sobre arcos fajones llixeramente apuntaos.

Darréu (finales del sieglu XV), añadiéronse-y dos capilla llaterales a entrambos llaos del presbiteriu, con bóvedes de tracería gótica bien tardida, p'allugar los sepulcros de los señores del castiellu vecín (Robres de Guevara), que les sos estatues yacentes caltiénense entá nes sos arcosolios.

Nuna tercera gran reforma, del sieglu XVIII, adosóse una nave llateral norte con grandes arcos de comunicación tantu cola nave primixenia como cola capiya llateral norte y se re llevantó la torre medieval de los pies formando'l campanariu actual. Nun momentu non determináu, sustituyóse'l conxuntu de cubiertes independientes por una sola que tomaba nave románica, capiyes y nave llateral, alteriándose inclusive la posición de la cumbrera, dexando ocultes les cornises romániques y provocando colos sos sofitos la ruina de les bóvedes medievales.

Ermita de La nuesa Señora la Virxe del Castiellu

Vista panorámica, metá del sieglu XX.

Casa consistorial

Y a lo último, no que se refier a edificios d'interés, ta la so ermita de La nuesa Señora la Virxe del Castiellu, conocida pola xente del llugar como "el Castillo". Ocupa la parte más alta del pueblu y asítiase sobre un alcor covanosu de cueves, que orixinalmente fueron eremitorios medievales escavaos nes margas de la fastera y tuvieron habitaes hasta mediaos del pasáu sieglu. La advocación de la ermita indica que foi un llugar fuerte, onde primitivamente tuvo'l castiellu, y allo apunta tamién l'aspeutu cercáu del cuetu. L'arcu d'entrada, con forma de ferradura, ye d'estilu mozárabe, del sieglu X. Sobre la puerta, empotráu nel muriu de mampostería, vese un pequeñu relieve decoráu con un motivu vexetal. Nel mes de xunetu de 2011 afayáronse unes pintures murales al frescu, pertenecientes al góticu llinial (sieglu XIII), anguaño en procesu d'estudiu. Na redolada de la ermita reparen elementos esvalixaos d'un orixinal Vía Crucis de piedra.