Tinis
Alministración
Tipu d'entidá	ciudad desaparecida (es)
Xeografía
Coordenaes	26°20′N 31°54′E / 26.33°N 31.9°E / 26.33; 31.9
Tinis Tinis (Exiptu)
Más información
Fundación	4000 edC

Tinis (Thinis, This o Tis) ye'l nome griegu d'una población del Antiguu Exiptu, asitiada cerca d'Abidos, nel Alto Exiptu, que foi la capital de les dos primeres dinastíes del Antiguu Exiptu.

• Nome exipciu: Cheni (ṯnin). Nome griegu: Tinis, Tis. Nome árabe: Al-Birba (?)

Historia

Nos epítomes de Manetón, ye'l llugar d'orixe de Menes, unificador d'Exiptu y Tis ye considerada la capital de la Confederación Tinita y el llar de los faraones de les dinastíes primer y segunda. Por eso, a estes dinastíes denominar Tinitas; tamién se llamó a esti periodu: dómina Tinita (c. 3150 - c. 2686 e. C.), y a la rexón: nomo Tinita.

Dempués de los espíritus de los muertos, y de los semidioses, la primer casa real tuvo ocho rey, el primeru de los cualos, Menes de Tis, reinó 62 años.

Xunetu Africanu

L'allugamientu de l'antigua ciudá de Tinis ye desconocida, anque posiblemente taría asitiada na vera derecha del Nilu, cerca de Girga, unos quince quilómetros al norte de Abidos, o del pueblu de Al-Birba o El-Birbeh, unos venti quilómetros al noroeste, pero nun foi topada nenguna prueba arqueolóxica concluyente.

Col advenimiento de la tercer dinastía, la capital treslladar a Menfis.

Necrópolis

Esisten restos d'una antigua necrópolis xunto a Naga ed-Deir, frente a la moderna Girga, con tumbes que van dende'l periodu predinástico hasta principios del Imperiu Mediu, dómina en que Tinis tornó so la influencia de la vecina ciudá de Abidos.

Relixón

Llibru de los muertos (Osiris, cola piel verdoso ta sentáu a la derecha). Na cosmoloxía relixosa del Antiguu Exiptu, Tinis ye un llugar míticu nel cielu.

Como cada nomo, tenía un llugar pa la tumba y les momies de los sos dioses-nomos muertos y asina, Tinis allugaba'l templu y últimu llugar de descansu d'Onuris, que los sos epítetos incluyíen "toru de Tinis", adoráu dempués de la so muerte como Jenti-Amentiu, y que'l so dios-nomo, foi asitiáu a la cabeza de la Enéada local.^[1]

El sumu sacerdote del templu de Onuris en Tinis foi llamáu'l primera profeta,^[2] o xefe de los videntes, un títulu que Maspero (1903) suxuri ser un reflexu de la decadencia de Tinis na so estatus de ciudá.

Unu de los xefes de videntes, Anhurmose, que morrió mientres el reináu de Merenptah (c. 1213 - c. 1203 e.C.), rompió cola tradición de los sos predecesores del Reinu Nuevu, que fueron soterraos en Abidos, y fíxose soterrar en Tinis.

La diosa lleona Mehit tamién foi adorada en Tinis, y la restauración del so templu mientres el reináu de Merenptah foi supervisáu probablemente por Anhurmose.

Hai pruebes de que la socesión nel cargu de xefe de videntes de Onuris en Tinis foi d'un familiar: nel periodu Heracleopolitano, un Hagi asocedió al so hermanu mayor, tamién llamáu Hagi, y al so padre^[3] y nel Nuevu Reinu, Parennefer llamáu Wennefer (Wenennefer)^[4] foi asocedíu nel oficiu sacerdotal pol so fíu, Hori.^[5]

Na antigua cosmoloxía relixosa exipcia, Tinis desempeñó un papel como llugar míticu nel cielu.^[6] En particular, tal como s'establez nel Llibru de los Muertos, la so significación escatolóxica puede vese en ciertos rituales. Cuando'l dios Osiris trunfa, "l'allegría pasa la so ronda en Tinis", una referencia a la Tinis celestial, frente a la ciudá terrenal.^[6]

Cheni ṯnin (Tinis) en xeroglíficu

{{{3}}}

Referencies

Bibliografía

• Fischer, H. G. (1987-1988). «A parental link between two Thinite stelae of the Herakleopolitan period». Bulletin of the Egyptological Seminar 9:  páxs. 15–23. http://cat.inist.fr/?aModele=afficheN&cpsidt=6561764. Consultáu'l 21 de mayu de 2010. 
• Frood, Elizabeth (2007). Biographical texts from Ramessid Egypt. Atlanta: Society of Biblical Literature. ISBN 9781589832107.
• Massey, Gerald (1907). T. Fisher Unwin: Ancient Egypt: the light of the world 2.
• Maspero, Gaston (1903). Kessinger Publishing: History of Egypt, Chaldea, Syria, Babylonia, and Assyria 9.