Primeros años

Nacíu en Rock Island, Illinois (Estaos Xuníos), el so verdaderu nome yera Harry Roscoe Moore, y yera unu de los trelce fíos de Harry y Cynthia Moore.^[2] Fíu del vixilante nocherniegu d'una cervecería, Moore hubo d'abandonar la enseñanza secundaria pa faer trabayos diversos na ciudá, inclusive baillando nes cais col so amigu Romeo Washburn con cuenta de consiguir dineru.^[3]

En 1898, Moore y Washburn trabayaron nun númberu de vodevil tituláu "Cora Miskel and Her Gold Dust Twins." Foi entós contratáu por axentes artísticos, y viaxó polos Estaos Xuníos, ya inclusive pol Reinu Xuníu.^[4][5][6] Nel añu 1904, el númberu foi interpretáu nel Ringling Brothers and Barnum & Bailey Circus.^[7] Según Moore y Washburn faíense mayores, el númberu foi perdiendo efectividá, y Miss Miskel mandar de vuelta colos sos padres en Rock Island. Poco dempués d'ello, Moore xuntar al medicine show del "Doctor Mick", un charrán que vendía un remediu llamáu "Puritia." El Doctor Mick viaxaba polos estaos del Mediu Oeste, con cantares y bailles interpretaos por Moore y cuatro indios Kikapú.^[8]

Boxéu y años de vodevil

Semeya de Tim Moore na so mocedá

Moore dexó al Doctor Mick, trabayando como palafrenero y más tarde como jockey. Tamién intentó faese boxeador.^[9][10] Sicasí, volvió a l'actuación en 1906, con un grupu de ministril llamáu "The Rabbit's Foot Company."^[11] En 1908 volviera al vodevil y casárase cola so primer esposa, Hester. Dambos actuaben xuntos como "The Moores - Tim & Hester", tantu nos Estaos Xuníos como fuera del país.^[12] En 1910, formaben parte d'un númberu llamáu los Four Moores.^[13] Darréu actuaron nel "Xeorxa Sunflowers," un espectáculu ministril representáu nel circuitu sureñu de vodevil.^[14] Los Moore consigueron unes crítiques entusiastes, Hester como cantante, y Tim como risible.^[15][16] En 1914 el matrimoniu formaron parte d'un espectáculu llamáu Tim Moore and Tom Delaney & Co.^[17] La pareya viaxó por China, Xapón, Australia, Nueva Zelanda, les Fiji Islands y Ḥawai con un grupu de vodevil.^[14] Dambos dixebráronse en 1915, y dempués Moore casóse con una actriz de vodevil llamada Gertrude.^[18]

Él volvió al boxéu col llamatu de "Young Klondike", entrenando en Nueva Zelanda, engarrando ellí y n'Australia, Inglaterra, y Escocia.^[19] Antes, y col nome de "Kid Klondike", boxeara nos Estaos Xuníos, siendo dalgunos de los sos oponentes Jack Johnson y Sam Langford.^[20]

Moore tamién s'empecipió nel cine en 1915, interpretando a un ególatra músicu en His Inspiration.^[21] Moore tamién se fixo conocíu pol so espectáculu en solitariu Uncle Tom's Cabin, nel que faía los papeles de Simon Legree y Tíu Tom, aplicando yelsu a la metá de la cara, y corchu quemáu a la otra metá.^{[8][14][22][23]} Con cuenta de recaldar fondos pa la venta de sellos de guerra, en 1918 Moore llegó a representar el so show na cai.^[24]

Con unes ganancies de 141,000 dólares consiguíos col boxéu, en 1921 Moore y la so esposa volvieron dedicase a tiempu completu al vodevil.^[25][26] Asina, formó'l grupu Chicago Follies, y foi favoritu del circuitu de vodevil de la Theater Owners Bookers Association nos años 1920.^[3][27][28] En 1923, Moore y la so esposa fueron coprotagonistas, xunto a Sandy Burns, Walter Long, y Bobby Smart, d'un filme risible mudu, His Great Chance (North State Films).^[8] Al añu siguiente, los Moore fixeron vodevil en xira col espectáculu "Aces and Queens".

Comediante en Broadway

En xunu de 1925, Tim Moore debutó nel circuitu de Broadway como protagonista de Lucky Sambo. Sicasí, el show cerró pasaes unes poques representaciones. Tuvo ésitu en 1926 con Rarin' to Go, dempués de lo que siguió en 1927 con The Southland Revue.^[29] Moore escribía tol so material, y asina lo fixo tamién colos espectáculos d'otros artistes; un númberu de Moore, titulaos Not a Fit Night for Man nor Beast, foi adquiríu por W.C. Fields.^[22][23] Amás escribió dellos guiones pal programa radiofónicu de los Two Black Crows. Por esi motivu, Moore foi lleváu a Nueva York pa ser contratáu pol grupu, pero enantes de llevar a cabu la firma, Charles Mack, miembru del grupu risible, finó n'accidente de tráficu.^[19] A pesar d'ello, siguió escribiendo sketches, dalgunos de los cualos formaron parte de les revistes de Lew Leslie "Blackbirds".^[30]

En 1928, Moore dexó un tiempu'l vodevil pa volver intentar suerte en Broadway. Esta vegada consiguió un gran ésitu como l'humorista estrella de la nueva comedia musical de Lew Leslie, Blackbirds of 1928.^[31] Moore trabayó en dicha pieza coles cantantes Adelaide Hall y Aida Ward, y col renombráu baillarín de claqué Bill Robinson.^[32]

En 1931, Moore y el qu'entós yera'l so compañeru artísticu nos númberos de vodevil, Andrew Tribble,^[33] interpretaron unu de los sos shows más risonderos na primer película sonora d'Oscar Micheaux, Darktown Revue. Tres un desalcuerdu con Lew Leslie, Moore trabayó ensin ésitu pa otros productores en dos revistas en Broadway, Fast and Furious (1931),^[34] y The Blackberries of 1932.^[35] Na primera, Moore escribió dalgunos de los sketches xunto a la so amiga y coprotagonista Zora Neale Hurston.^[36] Moore dexó'l show n'abril de 1932, al refugar interpretar delles "llinies puerques".^[37] Precisaos l'unu del otru, él y Leslie superaron les sos diferencies, y Moore retomó la so posición como estrella nes revistes Blackbirds de 1934, 1935, 1936, 1937, y 1939. Na postrera de les Blackbirds (1939), la principal cantante estrella yera Lena Horne.^[38][39] L'últimu show de Moore en Broadway foi Harlem Cavalcade (1942), con producción d'Ed Sullivan y Noble Sissle.^[40]

Nos postreros años 1930 y primeros 1940, Moore foi una de los primeros humoristes del Teatru Apollo de Harlem.^[41] Sicasí, tamién actuó na radio como actor dramáticu.^[42][43]

En 1946 foi Bumpsie nel filme musical Boy! What a Girl!.^[8][44] Tamién fixo delles actuaciones nel show televisivu d'Ed Sullivan y nel Teatru Apollo, retirándose darréu del mundu del espectáculu.^[8][45] La so esposa Gertrude finara en 1934, y Moore instalar cola so tercer muyer, Benzonia Davis Moore (1889–1956), na so ciudá natal, Rock Island.^[3][8] La pareya casárase en 1941.

Estrellalgu televisivu

En 1950, Moore foi encamentáu pol so vieyu amigu del vodevil, Flournoy Miller, pa faer el papel de George "Kingfish" Stevens, un personaxe al que diera voz na radio l'actor blancu Freeman Gosden.^[23] CBS pidió-y dexar el so retiru pa protagonizar una adautación televisiva de Amos 'n' Andy.^[46][47] El Kingfish de Moore apoderaba a los más seles y meyor falaos personaxes de "Amos 'n' Andy".

Moore foi bien popular gracies al show, y per vegada primera nel so carrera fixo una celebridá nacional, siendo'l primera afroamericanu en llegar al estrellalgu televisivu.^[48] El programa emitir dende xunu de 1951 a xunu de 1953. Anque abondo popular, la serie foi finalmente atayada por ser acusada de faer estereotipos étnicos. Poco dempués de rematar el show televisivu, hubo planes pa convertilo nun númberu de vodevil n'agostu de 1953, con Moore, Spencer Williams, y Alvin Childress faciendo los mesmos papeles.^[49] En siendo atayada, la serie emitir en reifusión hasta, cuando les presiones de la National Association for the Advancement of Colored People persuadieron a los propietarios del show a rematar les emisiones.

En 1956, Moore y los sos compañeros, Williams, Childress y Lillian Randolph col so coru, intentaron faer una xira con actuaciones personales titulada "The TV Stars of Amos 'n' Andy". El show foi frenáu pola CBS, al considerar que se infringían los derechos d'autor.^[41]

Últimos años

Moore casóse cola so última esposa, Vivian Cravens (1912–1988), ocho meses dempués de finar Benzonia; ellos trabayaren xuntos mientres un tiempu como pareya risible enantes de casase en 1957. Esti matrimoniu saltó a la fama yá que nun discutiniu familiar Moore disparó una arma, siendo por ello arrestáu. A pesar d'ello, el matrimoniu reconcilióse^{[9][50][51][52][53][54]}

Por causa de dichu escándalu, Moore volvió ser un artista solicitáu, ya inclusive recibió una comida homenaxe del Friars Club of Beverly Hills, y actuó en The Tonight Show con Jack Paar.^[55] Amás, la publicidá valió-y consiguir un periodu actuando nel llexendariu nightclub Mocambo.^[3]

Muerte

Tim Moore finó en 1958, por causa d'una tuberculosis pulmonar, en Los Angeles, California. Tenía 71 años d'edá.^[56][57]

Tres un gran funeral na Ilesia Baptista Mt. Sinai, foi soterráu nel Campusantu Angelus-Rosedale. Ente los asistentes al funeral figuraben Freeman Gosden, Charles Correll, Spencer Williams, Alvin Childress, Ernestine Wade, Amanda Randolph, Johnny Llei, Lillian Randolph, Sammy Davis, Jr., Eddie Anderson, Andy Razaf, Roy Glenn, Mantan Moreland y Earl Grant.^[58][59]