El tiempu de Planck o cronón (términu acuñáu en 1926 por Robert Lévi) ye una unidá de tiempu, considerada como l'intervalu temporal más pequeñu que puede ser midíu.[1] Se denota por aciu el símbolu tP. En cosmoloxía, el tiempu de Planck representa l'intre de tiempu más pequeñu nel que les lleis de la física podríen ser utilizaes pa estudiar la naturaleza y evolución del Universu. Determinar como combinación d'otres constantes físiques na forma siguiente:

segundos

onde:

ye la constante de Planck amenorgada (conocida tamién como la constante de Dirac);
G ye la constante de gravitación universal;
c ye la velocidá de la lluz nel vacíu.

Los númberos ente paréntesis amuesen la desviación estándar.

Carauterístiques

El tiempu de Planck representa'l tiempu que tarda un fotón viaxando a la velocidá de la lluz en travesar una distancia igual a la llargor de Planck. Dende la perspeutiva de la mecánica cuántica, consideróse tradicionalmente que'l tiempu de Planck representa la unidá mínima que podría midise en principiu; esto ye, que nun sería posible midir nin discernir nenguna diferencia ente l'Universu nun intre específicu de tiempu y en cualquier intre separáu por menos de 1 tiempu de Planck. Sicasí, les imáxenes de campu fondo tomaes pol telescopiu espacial Hubble en 2003 refundiaron duldes sobre esta teoría. La predicción yera que les imáxenes d'oxetos asitiaos a bien llargues distancies tendríen de ser borroses. Esto debería a que la estructura discontinua del espaciu-tiempu a la escala de Planck aburuyaría la trayeutoria de los fotones, de la mesma que l'atmósfera terrestre aburuya les imáxenes de los oxetos asitiaos fora d'ella. Sicasí, diches imáxenes son más nítidas de lo esperao, lo que foi interpretáu como una indicación de que'l tiempu de Planck nun ye l'intervalu más curtiu del Universu.[2][3]

La edá envalorada del Universu (4,3 × 1017 s) ye aproximao 8,1 × 1060 tiempos de Planck. Nel tiempu de Planck, la lluz nel vacíu percuerre aproximao 1,62 ×10-35 m.

Ver tamién

Referencies

  1. ↑ «Planck Time» (inglés). COSMOS - The SAO Encyclopedia of Astronomy › P. Consultáu'l 16 d'ochobre de 2011.
  2. ↑ Lieu, Richard; Hillman, Lloyd W. (10 de marzu de 2003). «The Phase Coherence of Light from Extragalactic Sources: Direct Evidence against First-Order Planck-Scale Fluctuations in Time and Space». The Astrophysical Journal 585:  p. L77–L80. doi:10.1086/374350. http://www.journals.uchicago.edu/doi/pdf/10.1086/374350. Consultáu'l 30 de mayu de 2008.
  3. ↑ Ng, Y. Jack; Christiansen, W. A.; van Dam H. (10 de xunetu de 2003). «Probing Planck-Scale Physics with Extragalactic Sources?». The Astrophysical Journal Letters (The American Astronomical Society) 591:  p. L87–L89. doi:10.1086/377121. http://www.journals.uchicago.edu/doi/abs/10.1086/377121. Consultáu'l 30 de mayu de 2008.

Enllaces esternos




Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.