Ciudá vieya de Pingyao
Patrimoniu de la Humanidá — UNESCO
El Salón de Wanfo nel Templu de Zhenguo.
Llugar  China
Criterios Cultural: ii, iii, iv
Referencia 812
Inscripción 1997 (XXI Sesión)
Área Asia y Oceanía
Cambiar los datos en Wikidata

El Templu de Zhenguo (chinu simplificáu: 镇国寺; chinu tradicional: 镇國寺; Pinyin: Zhèn Gúo Sì) ye un templu budista allugáu a 10 quilómetros de Pingyao na aldega de Hadongcun, na provincia china de Shanxi. El salón más antiguu del templu ye'l salón Wanfo, construyíu'l 963 mientres la Dinastía Han. Carauterizar por presentar grandes soportes, los mesmos que sostienen el techu y los bistechos de vuelu. Les escultures esistentes atopar ente los únicos exemplos d'escultura budista del sieglu X en China.

Historia

La hestoria del templu empieza nel añu 963, cuando se rexistró que'l salón Wanfo (万 佛殿) foi construyíu. La fecha ta escrita nuna viga na sala, y tamién ye la fecha dada por una hestoria llocal de Pingyao. Un cercu escritu en 1819, tamién confirma esta fecha.[1] El salón Wanfo ye l'edificiu más antiguu nel Templu de Zhenguo, y ye l'únicu edificiu sobreviviente, que data de la curtia duración de la dinastía Han del Norte.[2] Anque se sabe pocu de la hestoria del templu, cercos demuestren que foi anováu en 1540 y en 1816.[3] En 1997, xunto cola ciudá de Pingyao y el Templu de Shuanglin, el templu foi declaráu Patrimoniu de la Humanidá pola Unesco como la Ciudá vieya de Pingyao.[4][5]

Diseñu

El templu consta de dos sales principales y una puerta, con dos patios metanes los trés edificios. Hai una paré qu'arrodia tol complexu. El templu abrir al sur, col Salón Tianwang (天王殿) qu'actúa como la puerta del templu.[6] La sala d'al llau, escontra'l norte, ye la Sala Wanfo, y la sala final llámase Sala Sanfo (三佛殿), que data de la Dinastía Qing. El patiu norte tamién cunta con dos sales de menor importancia frente al este y al oeste llamaes la Sala Gaunyin (观音殿) y la Sala Dizang (地藏殿), que daten de la Dinastía Ming.[7] Tamién hai dos campanarios asitiaos a dambos llau del Salón de Tianwang.[6]

Estatues del Salón Wanfo.

Salón Wanfo

La sala más importante del templu ye'l Salón Wanfo (Salón de 1000 Budas), unu de los más antiguos edificios de madera en China. Trátase d'un salón que ye casi de forma cuadrada, mide 11,6 metros por 10,8 m. y ye de 8,8 m. d'altor.[8] A pesar de les pequeñes dimensiones del edificiu y les carauterístiques que la identifiquen como un salón regular (como pilastres que fueron enllantaos direutamente nel suelu en llugar d'en una piedra de pedestal), la estructura ye bastante complexa. Hai puertes na parte delantera y trasera de la sala. Amás, el frente de la sala tien dos ventanes a entrambos llaos de la puerta. Hai doce pilares que sostienen la estructura.[6] La sala nun tien techu y la parte cimera ya inferior correspondientes de les vigues son espuestes.[9] Nancy Steinhardt especula que los soportes de complexos nos que sería una estructura humilde yeren un intentu per parte de los gobernantes Han pa construyir una estructura magnífica, con llindaos recursos.[10] La sala contién once escultures de la dinastía Northern Han. Estes son les úniques escultures chines de la dómina que sobreviven amás de les de la Cueves de Mogao.[1] Hai una estatua principal de Sakyamuni, flanqueada polos Bodhisattva y los reis divinos.[11]

Referencies

Bibliografía

  • Howard, Ángela Falco (2006). Chinese Sculpturen. Yale University Press.
  • Miller, Tracy (2000). Constructing relixón: Song Dynasty Architecture and the Jinci Temple Complex. University of Pennsylvania.
  • Steinhardt, Nancy Shatzman (1997). Liao Architecture. University of Hawaii.
  • Steinhardt, Nancy Shatzman (2002). Chinese Architecture. Yale University.
Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.