Tabaré Vázquez
presidencia temporal d'Unasur

1r marzu 2015 - 23 abril 2016
← José Mujica - Nicolás Maduro →
41. Presidente d'Uruguái

1r marzu 2015 - 1r marzu 2020
← José Mujica - Luis Alberto Lacalle Pou →
presidencia temporal d'Unasur

4 avientu 2014 - ensin valor
← Dési Bouterse - ensin valor →
39. Presidente d'Uruguái

1r marzu 2005 - 1r marzu 2010
← Jorge Batlle Ibáñez - José Mujica →
Intendente de Montevideo (es) Traducir

5 mayu 1990 - 5 mayu 1994
Vida
Nacimientu Montevidéu, 17 de xineru de 1940[1]
Nacionalidá Bandera de Uruguái Uruguái
Residencia Montevidéu
Muerte Montevidéu, 6 d'avientu de 2020[2] (80 años)
Sepultura Cementerio de La Teja (es) Traducir
Causa de la muerte cáncanu de pulmón[2]
Familia
Casáu con María Auxiliadora Delgado (es) Traducir
Fíos/es 4
Estudios
Estudios Universidá de la República
Llingües falaes castellanu
Oficiu políticu, médicu, profesor, oncólogu
Emplegadores Universidá de la República
Premios
Creencies
Partíu políticu Partido Socialista del Uruguay (es) Traducir
Frente Amplio (es) Traducir
Cambiar los datos en Wikidata

Tabaré Ramón Vázquez Rosas (17 de xineru de 1940, Montevidéu – 6 d'avientu de 2020, Montevidéu) foi un médicu y políticu uruguayu. Foi presidente de la República Oriental del Uruguái en dos causes: ente'l 1 de marzu de 2005 y el 1 de marzu de 2010 y de 2015 a 2020.

Foi unu de los líderes del Frente Ampliu. Foi'l primer candidatu d'esquierda n'ocupar un cargu electivu de relevancia cuando llogró, en 1989, el puestu d'Intendente de Montevideo y, en 2004, tres dos intentos previos, la Presidencia de la República, rompiendo cola hexemonía de los partíos tradicionales del país, el Partíu Coloráu y el Partíu Nacional.

Biografía

Vida personal

Vázquez cola so esposa, María Auxiliadora Delgado.

Vázquez nació'l 17 de xineru de 1940 nel barriu obreru de Texer, Montevidéu. Foi'l cuartu de los cinco fíos del matrimoniu d'Héctor Vázquez, obreru d'ANCAP y d'Elena Rosas. El so padre foi despidíu de ANCAP mientres el conflictu sindical de 1951, motivu pol cual tuvo presu, cuando Vázquez namái tenía 11 años.[5]

Mientres la so adolescencia integrar al Centru Pablo Albera, dirixíu pola comunidá salesiana, onde se realizaben actividaes deportives y recreatives y trabayos sociales. En 1956, con 16 años foi escoyíu Secretariu Xeneral de dicha organización. Dos años más tarde, el 1 de marzu de 1958, él xunto con un grupu d'amigos fundó'l club L'Arbolín, un club social y deportivo nos sos empiezos, onde xugó como arqueru. Col pasar del tiempu, cuando'l club adquirió una importancia relevante nel barriu, y con Vázquez na presidencia del mesmu, inaugurar nél una policlínica que llegó a atender a más de cuatrocientos pacientes per mes.[5]

El 23 d'ochobre de 1964 casóse con María Auxiliadora Delgado. Frutu d'esti matrimoniu nacería en 1966 el so primer fíu Álvaro; siguíu por Javier, nacíu en 1967 ya Ignacio, nacíu en 1970. Amás criaron a un fíu adoptivu, Fabián Barbosa. María Auxiliadora, emplegada de la Caxa de Profesionales Universitarios foi mientres un tiempu, l'únicu sustentu de la familia, mientres Vázquez remataba la so carrera.[5]

En 1978 foi electu vicepresidente del Club Atlético Progresu, y en 1979, presidente. Mientres la so xestión el club consagrar por primer y única vegada campeón de la Primer División Uruguaya de fútbol en 1989, desligándose de la dirigencia deportiva esi mesmu añu. En delles oportunidaes, Vázquez foi firme candidatu a ocupar la presidencia de l'Asociación Uruguaya de Fútbol, anque nunca se llegó al consensu por que tal acontecimientu asocediera. Vázquez atribuyó esto a razones puramente polítiques.[5]

Tabaré Vázquez pertenez a la Gran Loxa de la Masonería del Uruguái,[6] onde ostenta'l grau de Maestru.[5]

Vida profesional

Cursó los sos estudios primarios na escuela pública del so barriu. Los estudios secundarios realizar en dellos centros estudiantiles; el primer añu facer nel Llicéu públicu Bauzá, los trés años siguientes realizar nel Llicéu públicu Nᵘ11, del Cuetu, y tres cuatro años d'interrupción de los sos estudios, remató'l so bachilleratu nel Instituto Alfredo Vázquez Acevedo.

Cuando concluyó'l secundariu básicu, tuvo d'atayar los sos estudios pa trabayar y poder contribuyir, d'esta manera, al sustentu de la so numberosa familia. Desempeñóse como aprendiz de carpinteru, emplegáu d'almacén, vendedor de diarios y hasta de vidreru. En 1959 ingresó a la empresa de vinos y llicores Carrau & Co. onde trabayó na alministración y depués nel llaboratoriu. Foi recién en 1961 cuando ingresa al Instituto Alfredo Vásquez Acevedo pa realizar el so bachilleratu en Medicina, mientres siguía trabayando na compañía vinera.[5]

En 1963 ingresó a la Facultá de Medicina de la Universidá de la República, de la cual graduóse en 1969 como médicu xeneral y n'agostu de 1972 como especialista en oncoloxía y radioterapia. Foi alumnu de Helmut Kasdorf, quien lo llevó a trabayar con él na Clínica Barcia.

Foi médicu de Sanidá Policial ente 1969 y 1971. Dende finales de la década de los setenta tamién exerció'l so oficiu nel Sanatoriu de Casa de Galicia y l'Hospital Británicu y, en 1981, fíxose cargu de la direición del Departamentu de Radioterapia del Institutu Nacional d'Oncoloxía del Uruguái (INDO), centru dependiente del Ministeriu de Salú Pública.

Foi profesor axuntu d'Oncoloxía na Facultá de Medicina de la Universidá de la República. Dende 1985 foi profesor direutor del área Radioterapia del Departamentu d'Oncoloxía de la Universidá de la República.

Llogró una beca del gobiernu de Francia que-y dexó especializar se nel Institutu Gustave Roussy de París. En 1982 foi designáu pa representar a Uruguái n'Israel pal XI cursu d'investigación cancerológica. Asistió a numberosos congresos en Brasil, Arxentina, Xapón, Israel, Francia, Estaos Xuníos, Austria, Turquía y Dinamarca. Foi autor y coautor de más d'un centenar de trabayos científicos publicaos en revistes uruguayes ya internacionales. A mediaos de 1986, en sociedá con otros dos colegues, mercó'l 75% de les aiciones de la Clínica Barcia, que, dende entós llámase Centru d'Oncoloxía y Radioterapia, más conocida como la Clínica COR, una de les clíniques oncolóxiques más importantes del país. Mientres l'exerciciu de la so presidencia, Vázquez trabayó en felicidá clínica con un amenorgáu númberu de pacientes.

Carrera política

Entamos

Vázquez empecipia la so carrera política en 1983, cuando-y plantega a José Pedro Cardoso el so interés d'integrar el Partíu Socialista. Al ingresar nun periodu dictatorial onde'l partíu taba proscripto participó en delles xuntes que nun yeren públiques (dada la clandestinidá del so partíu), primero con otros médicos y dempués con militantes venceyaos col deporte. Nel congresu de 1986 foi escoyíu pa integrar el Comité Central.

En 1987 ocupó'l cargu de Presidente de la Comisión de Finances de la Comisión Nacional Pro Referéndum creada pa promover la revocación de la llei de caducidá qu'amnistió a los militares acusaos de delitos contra los Derechos Humanos mientres la dictadura uruguaya.[7][8]

Dos años más tarde, en 1989 nomar candidatu a la Intendencia de Montevidéu. Al ganar dicha eleición tresformar nel primer Intendente d'esquierda na historia del país, y por tanto, nun referente dientro del so partíu. Mientres la so xestión de gobiernu integró'l Congresu Nacional d'Intendentes, que la so presidencia exerció nel añu 1993.[9]

Presidente del Alcuentru Progresista dende avientu de 1994 y presidente del Frente Ampliu dende avientu de 1996, tres l'arrenunciu del so anterior líder, el xeneral Líber Seregni, arrenunció mientres 1997 por cuenta de diferencies colos sectores radicales, volviendo ser presidente al añu siguiente. El so cargu foi ratificáu n'avientu de 2001.

En 1994 foi proclamáu candidatu a la presidencia pol Órganu de Conducción Política (OCP) del Frente Ampliu. El II Congresu Estraordinariu del Frente Ampliu lleváu a cabu ente los díes 1° y 3 de xunetu de 1994 autorizó aliances con sectores d'otros partíos políticos pa la conformanza del Alcuentru Progresista, lo que se llevó a cabu'l 15 d'agostu de 1994, actu nel que s'anunció la fórmula presidencial xunto a Rodolfo Nin Novoa, naquel momentu senador y exintendente de Cerro Largo pol Partíu Nacional.[10] Llogró'l 30,6 % de los votos.

Nuevamente candidatu presidencial n'ochobre de 1999, depués de ganar nes internes partidaries a Danilo Astori pol 82.4 % de los votos, foi'l candidatu más votáu al llograr el 40,11 % de los sufraxos, polo que tuvo que definir la so eleición na segunda vuelta eleutoral col candidatu del Partíu Coloráu, Jorge Batlle. Nesta definición llogró'l 45.87 % de los votos, resultando vencedor Batlle.

El Frente Ampliu quedó como l'actor políticu con mayor bancada parllamentaria. La presidencia de Jorge Batlle carauterizar pola aguda crisis bancaria del añu 2002, periodu nel que Tabaré Vázquez caltuvo'l so papel opositor, anque colos procuros que'l momentu imponía.[11] N'efeutu: nos meses previos a la instalación del gobiernu de Jorge Batlle, Vázquez tuvo diálogos con ésti, de tonu cordial, onde s'alcordaron dellos aspeutos fundamentales, como la instalación de la Comisión pa la Paz. Y en el peor momentu de la crisis bancaria de 2002, Vázquez axuntar col presidente y los principales líderes políticos, p'alcordar cursos d'aición comunes. Magar nel Parllamentu'l Frente Ampliu caltuvo'l so votu opositor, nos fechos esta fuercia político evitó manifestaciones violentes contra'l gobiernu; colo cual, Tabaré Vázquez foise perfilando cada vez más como un estadista n'espera».[ensin referencies]

Finalmente, nes eleiciones d'ochobre de 2004 llogró alzase cola victoria na so candidatura presidencial, siendo'l primer presidente electu del Frente Ampliu na historia del país.

El 24 de payares de 2008, yá nel so puestu de presidente, solicitó'l so desafiliación del Partíu Socialista, depués de que'l Congresu d'esi partíu refugara'l vetu presidencial interpuestu a los artículos de la llei de salú sexual y reproductiva (qu'habilitaben la despenalización del albuertu)[12][13] y por non sofitar direutamente la candidatura presidencial Astori-Mujica, que'l presidente presentara al Frente Ampliu.[14] Sicasí, al cumplise dos años exactos del so desafiliación, el 24 de payares de 2010, Vázquez asistió a un actu en conmemoración de los 100 años del Partíu Socialista nel país, onde foi l'orador principal ufiertando un enllargáu discursu. Esto foi vistu pola prensa llocal como un acercamientu al partíu y como la torna definitiva a l'actividá política.[15]

Intendente de Montevideo

En payares de 1989 foi candidatu a Intendente de Montevideo pol Frente Ampliu, ganando les eleiciones y asumiendo el cargu'l 15 de febreru de 1990. Cola so eleición, tresformar nel primer gobernante frenteamplista de la hestoria y nuna figura central de la política uruguaya.[ensin referencies] Foi miembru del Congresu Nacional d'Intendentes nel periodu 1990-94 y presidente del mesmu mientres l'añu 1993.

Ente les sos realizaciones, cabo destacar la subdivisión de Montevideo en 18 zones con fines de descentralización de la xestión; de magar, caúna de les 18 zones tien órganos d'eleición local y un Centru Comunal Zonal (CCZ).

La so alministración realizó una revisión del catastru de los inmuebles del departamentu con cuenta d'actualizar los sos gravámenes impositivos. La oposición interpunxo'l recursu previstu na Constitución ante la Cámara de Representantes, y ante la perspeutiva de l'anulación el nuevu catastru tuvo de dexase ensin efeutu.

El so puestu como Intendente y el so carisma, rápido proyeutar como una figura d'algame nacional; les encuestes siempres favorecieron a la persona de Tabaré Vázquez, percima de les preferencies partidaries. Cuando diez años más tarde algamó la Presidencia de la República, foi'l primer ex Intendente de Montevideo en llograla, contradiciendo una enraigonada constante de la política uruguaya, pola que'l cargu d'Intendente de Montevideo solía desprestixar a quien lo exercíen.[ensin referencies]

Historial eleutoral

Eleiciones Presidenciales de 1994

Les eleiciones presidenciales de 1994 realizáronse'l domingu 27 de payares de 1994. Nella, Vázquez (que dexara'l cargu d'Intendente de Montevidéu pa postulase) asitióse de terceres, con bien poca diferencia de votos col ganador de los comicios, Julio María Sanguinetti del Partíu Coloráu, quien fora presidente de la República ente 1985 y 1990. Esto significó pal Frente Ampliu una enorme crecedera en votos y xeneró esmolición nel oficialismo pola velocidá en que'l partíu foi ganando votos.


Resultáu de les eleiciones de 1994 pa la presidencia de la República.[16]
Candidatu Partíu Votos Resultáu
Julio María Sanguinetti Partíu Coloráu 656 428 (32,35 %) Electu
Alberto Volonté Partíu Nacional 633 384 (31.21 %)
Tabaré Vázquez Frente Ampliu 621 226 (30.61 %)
Rafael Michelini Nuevu Espaciu 104 773 (5.16 %)

Eleiciones Presidenciales de 1999

Les eleiciones presidenciales del domingu 31 d'ochobre de 1999 refundió una mayoría de Vázquez sobre'l restu de los candidatos, con un 40,1 %. Sicasí la novel Constitución de 1997 axustaba que pa ganar les eleiciones presidenciales tendría de llograse mayoría absoluta (esto ye, 50 % más un votu). D'esta manera, Vázquez tuvo d'enfrentase a una segunda vuelta eleutoral (o ballotage) col segundu candidatu más votáu. Nesti casu, el so contrincante sería Jorge Batlle; candidatu pol Partíu Coloráu.

Resultancia de la primer vuelta de les eleiciones de 1999 pa la presidencia de la República.[17]

Candidatu Partíu Votos Resultáu
Tabaré Vázquez Frente Ampliu 861 202 (40,10 %) Segunda vuelta
Jorge Batlle Partíu Coloráu 703 915 (32,59 %) Segunda vuelta
Luis Alberto Lacalle Partíu Nacional 478 980 (22,17 %)
Rafael Michelini Nuevu Espaciu 97 943 (4,53 %)

Tres la segunda vuelta eleutoral, apostada'l 28 de payares de 1999, Vázquez resultó perdedor frente al candidatu coloriáu, Jorge Batlle, que xunto cola coalición del so partíu y el Partíu Nacional (partíos tradicionales del país y adversarios políticos hasta entós) llogró superalo en votos.

Resultancia de la segunda vuelta de les eleiciones de 1999 pa la presidencia de la República.[17]

Candidatu Partíu Votos Resultáu
Jorge Batlle Partíu Coloráu 1 158 708 (54,13 %) Electu
Tabaré Vázquez Frente Ampliu 981 778 (45,86 %)

Eleiciones Presidenciales de 2004

El 21 d'avientu de 2003 foi proclamáu candidatu a la Presidencia de la República pola coalición Atopo Progresista–Frente Ampliu–Nueva Mayoría (EP-FA-NM), al pie del so compañeru de fórmula d'anteriores eleiciones, Rodolfo Nin Novoa. Les encuestes dar como un claru ganador, anque se duldar si algamaría la mayoría absoluta que-y dexaría ser escoyíu ensin necesidá de midise nuna segunda vuelta eleutoral col segundu candidatu más votáu.

El 31 d'ochobre de 2004 llogró'l 50,45 % de los votos, anque la Corte Eleutoral d'Uruguái tardó más d'una selmana en faer oficial la resultancia por cuenta de que, pa llograr mayoría absoluta, faltaba que 708 de los más de 32 000 votos reparaos fueren pa la so candidatura. Esto creó la posibilidá teórica d'una segunda vuelta eleutoral con Jorge Larrañaga. Estadísticamente teníase certidume que nun diba asoceder y la predicción confirmar cola entrega de los resultaos oficiales el 6 de payares. Vázquez llogró'l votu de 1 124 761 ciudadanos nun total de 2 229 611 habilitaos y foi proclamáu oficialmente presidente electu'l 8 de payares, asumiendo'l cargu'l 1 de marzu de 2005. Tresformóse, d'esta manera, nel primer presidente del Frente Ampliu del país y rompió, por tanto, cola hexemonía bipartidista del Partíu Nacional y el Partíu Coloráu, qu'apoderaren la historia política uruguaya dende 1830.

El so mandatu estender hasta'l 1 de marzu de 2010.

Resultancia de les eleiciones de 2004 pa la presidencia de la República.[18]

Candidatu
Partíu
Votos
Resultancia
Tabaré Vázquez Frente Ampliu
1 124 761 (50,45 %)
Electu
Jorge Larrañaga Partíu Nacional
764 739 (34,30 %)
Guillermo Stirling Partíu Coloráu
231 036 (10,36 %)
Pablo Mieres Partíu Independiente
41 011 (1,84 %)
Víctor Lissidini Partíu Intransixente
8572 (0,38 %)
Aldo Lamorte Unión Cívica
4859 (0,22 %)
Julio Vera Partíu Lliberal
1548 (0,07 %)
Rafael Fernández Partíu de los Trabayadores
513 (0,02 %)

Eleiciones presidenciales de 2014

El 26 d'ochobre, Vazquez llogró una votación cercana a la metá del total de votos válidos, lo cual valió-y apostar la segunda vuelta contra Luis Lacalle Pou el 30 de payares. Esi día foi electu presidente con un porcentaxe cimeru al 53 % de los votos emitíos.

Resultancia de la primer vuelta de les eleiciones de 2014 pa la presidencia de la República.

Candidatu |bgcolor=#cccccc|Partíu |bgcolor=#cccccc|Votos Resultáu
Tabaré Vazquez Frente Ampliu 1 134 187 (47,81 %). Segunda vuelta
Luis Lacalle Pou Partíu Nacional 732 601 (30,88 %). Segunda vuelta
Pedro Bordaberry Partíu Coloráu 305 699 (12,89 %).
Pablo Mieres Partíu Independiente 73 379 (3,09 %).
Gonzalo Abella Unidá Popular 26 869 (1,13 %).
César Vega PERI 17 835 (0,75 %).
Rafael Fernández Partíu de los Trabayadores 3218 (0,13 %).

Resultancia de la segunda vuelta de les eleiciones de 2014 pa la presidencia de la República.

Candidatu Partíu Votos Resultáu
Tabaré Vázquez Frente Ampliu 1 241 568 (53,48 %). Electu
Luis Lacalle Pou Partíu Nacional 955 741 (41,17 %).

Gobiernu

Gabinete ministerial

MinisteriuNomePeriodu
InteriorJosé Díaz2005-2007
Daisy Tourné2007-2009
Jorge Bruni2009-2010
Rellaciones EsterioresReinaldo Gargano2005-2008
Gonzalo Fernández2008-2009
Pedro Vaz2009-2010
Economía y FinancesDanilo Astori2005-2008
Álvaro García Rodríguez2008-2010
Defensa NacionalAzucena Berrutti2005-2008
José Bayardi2008-2009
Gonzalo Fernández2009-2010
Educación y CulturaJorge Brovetto2005-2008
María Simón2008-2010
Industria, Enerxía y MineríaJorge Llepra2005-2008
Daniel Martínez2008-2009
Raúl Fernando Sendic2009-2010
Salú PúblicaMaría Julia Muñoz2005-2010
Ganadería, Agricultura y PescaJosé Mujica2005-2008
Ernesto Agazzi2008-2009
Andrés Berterreche2009-2010
Trabayo y Seguridá SocialEduardo Bonomi2005-2009
Julio Baraibar2009-2010
Tresporte y Obres PúbliquesVíctor Rossi2005-2010
Turismu y DeporteHéctor Lescano2005-2010
Vivienda, Ordenamientu Territorial y Mediu AmbienteMariano Arana2005-2008
Carlos Colacce2008-2010
Desenvuelvo SocialMarina Arismendi2005-2010
Secretaría de PresidenciaGonzalo Fernández2005-2008
Miguel Toma2008-2010
Prosecretaría de PresidenciaJorge Vázquez Rosas2005-2010

Reseña

El primer gabinete d'esquierda cuntó nos sos empiezos con dellos ministros pertenecientes al sector del Partíu Socialista, sector al que, nesi entós, pertenecía'l presidente Vázquez; y tamién al Movimientu de Participación Popular, lideráu por José Mujica, sector mayoritariu dientro del Frente Ampliu tres les eleiciones del 2004. Amás esti gabinete carauterizar por ser el primeru n'incluyir a más d'una muyer a la cabeza de ministerios, habiendo nun principiu trés: Azucena Berruti, Marina Arismendi y María Julia Muñoz. Amás esti gabinete ministerial tuvo cargáu dende los sos empiezos de fuertes figures polítiques del Frente Ampliu, representatives de los sectores que lu integraben, como'l canciller Reinaldo Gargano.[19]

El primer cambéu dientro del gabinete ministerial dar nel Interior, el 8 de marzu del 2007, tres l'arrenunciu del ministru José Díaz, perteneciente al Partíu Socialista, so los alegatos de motivos personales[20] y tres dellos pidíos d'arrenunciu pol Partíu Nacional, xustificándose nel aumentu de la delincuencia y l'inseguridá y na llei de humanización de cárceles promovida por Díaz, que constaba, ente otres coses, de la lliberación antemanada de presos.[21] Asumió en sustitución de Díaz, la entós diputada socialista Daisy Tourné col sofitu del oficialismo y gran parte de la oposición.[22]

Vázquez con parte del so gabinete ministerial en marzu de 2008.

El 3 de marzu llevar a cabu, per parte del Presidente Vázquez, un recambiu xeneral de dalgunos de los ministros. Sustituyir a la ministra de Defensa Azucena Berruti, pola so viceministru José Bayardi, una y bones la entós ministra presentaba problemes de salú que-y torgaben la bona execución del cargu encamentáu.[23]

Tamién nesa fecha sustituyir al históricu dirixente socialista, Reinaldo Gargano na cancillería, tres dellos cuestionamientos y pidíos d'arrenunciu per parte de la oposición, descontenta pol llabor del canciller,[24] siendo esti sustituyíu por Gonzalo Fernández,[25] quien hasta entós se desempeñaba como Secretariu de Presidencia, yá que foi vencíu a Miguel Toma,[26] designación que-y costó crítiques a Vázquez, yá que Toma foi adherente al Partíu Coloráu hasta la presidencia de Jorge Batlle.

Jorge Brovetto, hasta entós ministru d'Educación y Cultura y presidente del Frente Ampliu, tamién foi suplantáu, nesti casu por quien se desempeñaba como presidenta de Antel, María Simón, una frenteamplista independiente.

Otru ministru suplantáu nesti grupu foi Mariano Arana, ministru de Vivienda, Ordenamientu Territorial y Mediu Ambiente, que se retiró cuestionáu pola oposición por supuestes omisiones nel cargu d'Intendente de Montevideo, qu'exerciera antes de ser ministru,[27] siendo esti suplantáu por Carlos Colacce, exdireutor d'OSE. Tamién se sustituyó al ministru d'Industria, Jorge Llepra, quien foi designáu embaxador d'Uruguái en Francia, asitiando nel so puestu a Daniel Martínez, un dirixente nuevu del Partíu Socialista qu'hasta entós s'atopaba exerciendo'l cargu de Presidente d'ANCAP.

Finalmente, la última remoción de cargu que se realizó esa xornada foi la de José Mujica, qu'alegó qu'arrenunciaba por cansanciu producíu pol cargu, otru ministru cuestionáu duramente pola oposición, dexando'l puestu al so viceministru Ernesto Agazzi, por pidíu espresu del renunciante.

El 18 de setiembre de 2008, el ministru d'Economía, Danilo Astori,[28] foi sustituyíu nel cargu por Álvaro García, mozu economista del Partíu Socialista propuestu al cargu por el mesmu Astori.[29] Los motivos que llevaron al ministru a presentar el so arrenunciu fueron motivos d'aspiración a la Precandidatura a la Presidencia pol Frente Ampliu, a apostase nes Eleiciones Internes de xunu de 2009.[30]

Otru cambéu realizáu dientro del gabinete ministerial de Vázquez dar tres l'arrenunciu de la ministra del Interior, Daisy Tourné, el 5 de xunu de 2009.[31] El motivu que determinó'l fin del so mandatu fueron les dures declaraciones que tuvo la ministra para cola oposición frente a les cámares de Canal 10, y tres la declaración del Presidente de que nengún de los sos ministros taba autorizáu a realizar campaña política.[32] La ministra foi asocedida por Jorge Bruni, ex subsecretariu de Trabayu y Seguridá Social.

L'últimu cambéu de ministru dio'l 13 de xunetu de 2009, cuando Eduardo Bonomi arrenunció al cargu de Ministru de Trabayu pa dedicase de llenu a la campaña eleutoral, siendo'l voceru del candidatu a Presidente pol Frente Ampliu, José Mujica, y, xunto a Lucía Topolansky, el líder del Movimientu de Participación Popular, tres l'arrenunciu de Mujica al mesmu. Asumió por sustitución Julio Baraibar, tamién perteneciente al MPP.

Les ministres de Salú Pública, María Julia Muñoz, de Desenvolvimientu Social Marina Arismendi; los ministros de Tresporte y Obres Públiques Víctor Rossi y de Turismu y Deporte Héctor Lescano y el Prosecretario de Presidencia Jorge Vázquez Rosas exercieron el cargu dende'l 1 de marzu de 2005 hasta'l 1 de marzu de 2010, rematáu'l mandatu de Vázquez.

Política Nacional

Política Social

Plan d'Emerxencia Social

Los programes que componen el Plan tienen como oxetivu'l xenerar les condiciones de calter estructural imprescindibles pa entamar efeutivamente el camín escontra la igualdá, la equidad y la xusticia social. Trátase de llograr salida de la indigencia y la probeza, d'apurrir respuestes a les demandes y necesidaes más básiques sobremanera n'alimentación y salú. Foi desempeñáu pol Ministeriu de Desenvolvimientu Social conxuntamente con presidencia.

El plan, que recibió delles crítiques de la oposición, terminó a finales del 2007. Según el Ministeriu de Desenvolvimientu Social, el plan pudo tener delles falles, pero en contestos xenerales los resultaos que traxo fueron esitosos. Más d'ochenta mil llares ingresaron al plan y trescientos trenta y cinco mil recibieron l'Ingresu Ciudadanu y munchos d'ellos participaron de los programes que'l ministeriu incluyó.[33]

Esti plan foi precedíu pol siguiente pasu na asistencia social, el Plan de Equidad.

Plan d'igualdá

Ye'l pasu posterior al Plan d'Emerxencia Social foi aprobáu'l 9 d'abril de 2007 pol Gabinete Social integráu polos ministerios de Desenvolvimientu Social, Economía, Educación, Trabayu, Salú Pública, Turismu, Vivienda, pola Oficina de Planiamientu y Presupuestu y pol presidente del Congresu d'Intendentes.

El Plan de Equidad apunta escontra una igualdá interxeneracional, de xéneru, étnicu–racial, equidad territorial y d'oportunidaes ensin distinción. Apuntar a asegurar el plenu exerciciu de los derechos ciudadanos de toes y tolos habitantes del territoriu nacional, cuantimás de quien s'atopen nuna situación de vulnerabilidá social, al traviés de la nivelación de les sos oportunidaes d'accesu no que refier a servicios sociales universales, a ingresos al traviés del trabayu dignu y a prestaciones sociales básiques.

Política de Salú

Reforma de salú

La reforma de Salú entró en vixencia a partir del 1 de xineru del 2008. La idea d'esta reforma ye puramente asistencial y non económica. La reforma ye impulsada pol Ministeriu de Salú Pública y sofitada pola Organización Mundial de la Salú. Dientro del gobiernu, sostiense qu'esta reforma ye sustentable, equitativa y democrática. Felicidad Reforma busca, ente otres coses, amenorgar el pagu de mutualistes p'aquellos que tienen fíos menores de 18 años. Sicasí, p'aquellos que nun tienen fíos o los tienen mayores de dicha edá, la cuota va amontáse-yos nun 1.5 %.

La reforma consta de tres proyeuto: el proyeutu de llei de creación del Fondu Nacional de Salú, el proyeutu de descentralización de ASSE y el proyeutu que crea'l Sistema Nacional Integráu de Salú (SNIS). El nuevu Sistema Nacional Integráu de Salú (SNIS) preve universalizar l'accesu a l'atención y la prevención d'enfermedaes.

Apenes trés díes depués de la so puesta en marcha, xeneráronse 53 mil afiliaciones de neños y adolescentes, de les cualos 3000 son nueves afiliaciones. La gran mayoría correspuenden a neños polos cualos pagábase una cuota mutual.

Doscientos cinco mil trabayadores roblaron la declaración pola cual d'agora en más se-y va descontar el 4.5 % del salariu, que correspuende a quien nun tener fíos menores al so cargu. Amenorgando'l númberu de los trabayadores que pagaren un 6 % a menos de la metá.

Decretu antitabaquismo "Un millón de gracies"

Por aciu esti decretu'l gobiernu prohibió totalmente el consumu de tabacu en llugares públicos zarraos; nel casu de violar esta llei múltase severamente y en repitíes sanciones penar con prisión. De la mesma, prohibióse tou tipu de publicidá nos medios de comunicación qu'afale al consumu de tabacu. La midida tamién obliga a les empreses tabacaleras a imprimir nes cajillas de pitos fuertes alvertencies con imáxenes y mensaxes atanantes qu'alviertan los posibles efeutos que produz el tabacu nel organismu. Estes imáxenes y mensaxes tienen d'ocupar un 50% del total del espaciu de la cajilla.

Amás prohibióse-yos a les empreses usar nes sos cajillas términos como: «so conteníu d'alquitrán», «light», «ultralight» o «nidios».[34]

La idea ye menguar les enfermedaes que produz el tabacu, que ye una de les mayores causes de mortalidá nel Uruguái. Proponer con ésitu qu'un millón d'uruguayos tuvieren acordies con esti decretu por aciu firmes nuna páxina web. Uruguái foi'l primer país d'América en poner en vixencia esti decretu y séptimu a nivel mundial.

Otra de les midíes impuestes pol gobiernu consta en qu'aquelles empreses tabacaleras que deseyen promocionar los sos pitos, solo podrán facer al traviés del intercambiu de pitos. Esto ye, una marca "x" quier promocionar los sos pitos regalándolos. Solo va poder regalar a aquelles persones que tengan un pitu de distinta marca, realizándose un intercambiu, un pitu "x" por un pitu "y". D'esta manera quien nun fume nun se va ver incentiváu a probar, según tamién los que sí fumen nun se van ver incentivaos a fumar doble.

Les midíes de la campaña contra la publicidá del tabacu aniciaron fuertes reacciones d'empreses tabacaleras internacionales y la so amenaza de demandes contra l'Uruguái al traviés de mecanismos d'arbitraxe internacional. Con ello se internacionalizó considerablemente la polémica sobre la llexitimidá d'eses midíes.

Ente los premios recibíos gracies a esta iniciativa atopen los del 31 de mayu de 2006, cuando la Organización Panamericana de la Salú/Organización Mundial de la Salú (OPS/OMS) premió a Vázquez col so mayor gallardón, el Premiu del Direutor Xeneral de la OMS pola so contribución p'amenorgar el consumu del tabacu.[35] y el del 6 de marzu de 2009, cuando la XIV Conferencia Mundial de Salú y Tabacu estremó n'India a Uruguái por dicha campaña siendo recibíu'l gallardón pola ministra de Salú, María Julia Muñoz.

Hospital de Güeyos "José Martí" y posteriores operaciones

El gobiernu, que darréu financiara'l viaxe de dos mil persones a Cuba pa realizase operaciones de tabayones, financió tamién la puesta en marcha del Hospital de Güeyos (darréu denomináu "José Martí", n'honor al poeta cubanu), asitiáu na ciudá de Montevidéu.[36] D'esta manera, el gobiernu col sofitu del gobiernu de Cuba financió más de seis mil operaciones de tabayones a aquelles persones, principalmente xubilaos, que los sos ingresos mensuales fueren lo suficientemente baxos como para nun poder autofinanciárselas, d'esta manera llograron recuperar la vista. La primer operación realizóse'l 30 de xineru del 2008, con una comitiva d'oftalmólogos cubanos al mandu, lo que xeneró fuertes rispideces ente'l Ministeriu de Salú Pública y la Sociedá Uruguaya d'Oftalmoloxía que se caltuvo en paru mientres un tiempu considerable en forma de protesta a les midíes del gobiernu. La ministra María Julia Muñoz espresó tajantemente:

"Acá'l ser probe ye equivalente a ser ciegu."[37]

Tres delles negociaciones el paru llogró ser llevantáu y anguaño l'Hospital sigue operando pero solamente con oftalmólogos uruguayos.

El 27 de xunetu del 2009 celebráronse los diez mil operaciones cola presencia del presidente Vázquez y autoridaes. En conmemoración se rebautizó al Hospital col nome d'Hospital José Martí, n'honor al poeta cubanu.[38]

Llegalización del albuertu

Vázquez, entá con idees socialistes,[39] ye contrariu a la llegalización del albuertu, magar la opinión favorable de la mayoría de los llexisladores del Frente Ampliu. En ciertu momentu tresmitió a los llexisladores que taba dispuestu a percorrer "tolos caminos constitucionales" pa torgar qu'espolletara'l proyeutu de llei denomináu de salú sexual y reproductiva nos aspeutos atinentes a la despenalización del albuertu. Nel Uruguái'l Códigu Penal tipificaba como delitos el consentimientu de la muyer pal so propiu albuertu, según la realización d'ésti con o ensin esi consentimientu.

El día 13 de payares de 2008, depués d'aprobada nel parllamentu y tal como lo adelantrara, Vázquez vetó la llei n'alcuerdu cola ministra María Julia Muñoz.[40][41]

Política de Derechos Humanos

Tabaré Vázquez (esquierda) y el so vicepresidente, Rodolfo Nin Novoa, n'automóvil afayáu dende'l Palaciu Llexislativu (al fondu) hasta'l Palaciu Estévez, el 1 de marzu de 2005.
Delitos de lesa humanidá cometíos ente 1973 y 1985

Previu a asumir la Presidencia del Uruguái ya inclusive antes de ser escoyíu presidente, Vázquez promovía la idea d'esclariar fechos asocedíos mientres la dictadura cívicu-militar ente los años 1973 y 1985, tales como desapaiciones forzaes, tortures, ensin castigar a los culpables. El 1 de marzu del 2005, fecha en qu'asume la presidencia, na so oratoria a l'Asamblea Xeneral Vázquez dixo:

Reconozamos que 20 años dempués de la recuperación de la democracia entá subsisten zones escures[42]

Tamién espresó qu'esclariar la verdá de soceder yera por demás necesariu por que aquello qu'asocedió en dicha dómina nun vuelva asoceder. «Nunca más», dixo.

Les primeres midíes que tomó'l gobiernu frenteamplista no qu'a estes temes correspuende fueron la recueya d'información estraoficial de dellos presuntos llugares onde militares soterraríen a les sos víctimes depués de dales por muertes, y l'orde formal a los comandantes en xefe de les Fuercies Armaes de que axenciaren y comunicaren la información qu'esistiera sobre'l destín de los deteníos sumíos. Los informes asina recibíos del Exércitu, la Marina y la Fuercia Aérea confirmaron per primer vegada la muerte na tortura de 23 persones sumíes que la so detención nunca se almitió, y l'execución apostada de dos muyeres n'igual situación.[43] Sobre la base de les informaciones recibíes empezar cola escavación de los llugares citaos poles fontes, al cargu d'antropólogos nacionales ya internacionales. Pero solo recién el 29 de payares del 2006, nuna chacra de Pando apaecería'l primera sumíu, el militante comunista, Ubagesner Chávez Sosa.[44] La información del so paradoriu foi suministrada por militares de la Fuercia Aérea. Malapenes unos díes más tarde de la gran conmoción, apaecería, el 2 d'avientu'l segundu (y hasta agora'l postreru) cuerpu atopáu. Nesti casu tratar de Fernando Miranda, quién foi atopáu gracies a un anónimu que-y fixo llegar a les Oficines de Presidencia un mapa del llugar del entierru, nel Batallón 13.[45]

Mientres tou esti tiempu, el presidente Vázquez amosóse firme en nun anular la llei de caducidá,[46] que ye una llei vixente n'Uruguái por aciu la cual establecióse que los delitos cometíos por militares, policías y civiles mientres la dictadura quedaren amnistiaos argumentando que foi'l pueblu quién lu votó en 1985 y nun la derogó en 1989. D'esta manera, yera imposible que se cometiera xusticia para colos culpables de los crímenes de lesa humanidá cometíos nesos años. Ye entós que'l 31 d'ochobre del 2005, Vázquez dexa fuera de la llei los casos de Washington Barrios y Horacio Ramos. Depués d'estos casos escluyir a otros como'l de Claudia García de Gelman, el 12 d'avientu d'esi añu y de cuarenta y tres caso más hasta la fecha.[47]

Estes esclusiones de la llei de caducidá dexaron condergar a les "cabeces" de lo que foi la dictadura militar, tales como Nino Gavazzo, acusáu de ser el responsable de la muerte de la nuera del poeta arxentín Juan Gelman, Ricardo Arab, Gilberto Vázquez, Ricardo Medina, José Silveira, el excanciller Juan Carlos Blanco, y otros tantos más. Pero ensin dulda los procesamientos que más relevancia tuvieron dientro del país fueron los de los dos expresidentes de facto qu'anguaño viven, Juan María Bordaberry y Gregorio Álvarez. Álvarez negó conocer n'absolutu'l Plan Cóndor y dixo a la prensa que sabía que diba morrer na cárcel.[48] Darréu'l BPS suspendió la xubilación que dambos percibíen como expresidentes de la República.

Política d'Empléu

Programa "Uruguái Trabaya"

El programa denomináu "Uruguái Trabaya" ye un proyeutu de llei del Poder executivu aprobáu'l 19 d'avientu del 2007 pola Cámara de Representantes. Esti programa tien como oxetivu promover el trabayu en tanto factor sociu-educativu. El programa ta destináu a persones económicamente actives qu'integren llares en situación de vulnerabilidad socio-económica. Ta contempláu pa persones d'ente 18 y 65 años d'edá, que cumplan con requisitos especiales tales como vivir en llares de situación de vulnerabilidá, que tengan una escolaridá inferior a 3ᵉʳ. añu de Ciclu Básicu y permanecieren en situación de desocupación llaboral nel país por un periodu non inferior a dos años. El Bancu de Previsión Social va encargar d'un préstamu mensual de $4000.

Evolución del desemplegu

Depués de la fonda crisis económica del 2002, el desemplegu algamó'l so máximu tope d'unos 17 puntos porcentuales. Según los datos d'Institutu Nacional d'Estadística, el desemplegu baxó nel 2006 a un 10,9 %. Solamente nel 2007 crear nel Uruguái 70 000 places nueves d'empleos, lo que dexó que nel 2007 la tasa de desemplegu baxara a un 9, 1%. El Gobiernu, atribúye-y a estes cifres la recuperación de la economía llocal.[49] Nel interior del país, el desemplegu allugar nos 9,5 puntos porcentuales, ente que nel 2006 nos 11,1 %. De toes formes, a nivel nacional, la tasa de desemplegu quedó en 7,7 % n'avientu del 2007, allugándose asina nel índiz más baxu rexistráu nel país dende 1993.

Política d'Educación

Plan Ceibal

El Plan Ceibal ye una iniciativa yá aplicada de la Presidencia de la República, anque'l proyeutu foi empecipiáu mientres el mandatu de Jorge Batlle, na cual cada maestru y cada alumnu de les escueles públiques del país dispón d'una ordenador portátil de 100 dólares, basándose nel proyeutu de Nicholas Negroponte, denomináu One laptop per child. Munchos colexos privaos tamién incorporaron el plan pa los sos estudiantes y maestres, anque'l costu tendrá de ser abonáu por ellos pero con exoneraciones d'impuestos per parte del Estáu.

Ye la obligación non yá del gobiernu sinón de la sociedá uruguaya nel so conxuntu buscar les condiciones por que tolos neños del nuesu país, sobre tolos más humildes, tengan la posibilidá de tener les mesmes oportunidaes qu'aquellos neños que tienen un respaldu económicu. Que síamos toos nel Uruguái, non yá iguales ante la llei que ye importante, sinón que síamos toos iguales ante la vida.[50]

La segunda etapa del Plan Ceibal consta n'estender el plan a nivel de tola educación pública secundaria. El plan piloto ye puestu en marcha nel correr del 2009.[51]

El nome "Ceibal" foi escoyíu pol sentíu simbólicu que tien pa los uruguayos l'árbol del ceibo, el so flor nacional del y el conxuntu de los ceibos a lo llargo de los ríos interiores del país. Foi tresformáu nuna sigla, "Conectividad Educativa d'Informática Básica pal Aprendizaxe en Llinia". Esto quier dicir un ordenador pa cada neñu y cada maestru. El proyeutu ye parte del "Plan d'inclusión y accesu a la sociedá de la información y la conocencia", qu'integra l'axenda del Gobiernu, pa ser aplicáu nel ámbitu de l'ANEP.

El 5 de marzu de 2009 el Secretariu Xeneral de la OEA, José Miguel Insulza, dio-y al gobiernu uruguayu'l premiu de la excelencia en gobiernu electrónicu a la Eficiencia na Xestión Pública pol Plan Ceibal.[50]

El 31 d'agostu de 2009, apurriéronse les primeres XO a neños con ceguera o con graves discapacidaes visuales. Los ordenadores pa los neños ciegos son d'Acer y tienen un software especial que trabaya con comandos de reconocencia de voz y de llectura de testu per parte del ordenador. Nel casu de los ordenadores pa neños con discapacidaes visuales, les PC son les XO comunes, pero tienen un programa qu'oficia como lente engrandando los programes funcionales por que puedan ser vistos a la so conformidá. De la mesma, estes PC vienen integraes con auriculares por que tamién puedan oyer los testos que la mesma PC lléelos.[52]

Plan Cardales

El Plan Cardales ye un proyeutu que tien como oxetivu llevar la teunoloxía actual a tolos llares uruguayos, al traviés de diversos tipos de frecuencia (televisión per cable, telefonía móvil y fixa y Internet) en forma simultánea y de manera bien económica. El nome "Cardales" foi escoyíu pela ciudá homónima allugada en Florida; primer llugar onde s'aplicó'l Plan Ceibal, qu'anguaño ta siendo espublizáu en tol país. De la mesma, "Cardales" ye la sigla de "Converxencies pal Accesu a la Recreación y al Desenvolvimientu d'Alternatives Llaborales y Emprendimientos Sustentables".

El proyeutu foi aprobáu por decretu de Vázquez el 30 de payares de 2009, y espertó la oposición del gremiu de trabayadores de Antel, del Frente Ampliu y del presidente electu José Mujica, quien espresaron esmolición por cómo se vería afeutáu Antel al habilitar a operadores privaos a emprestar el serviciu de banda ancha d'internet al traviés del sistema de triple play. Finalmente, el 2 de febreru de 2010 Vázquez robló un nuevu decretu que dexó en suspensu los contratos celebraos nel marcu d'esti Plan, hasta tantu nun se tuviera una evaluación del plan piloto que se taba aplicando na ciudá de Trinidá.[53]

Proyeutu "Gol al Futuru"

El proyeutu denomináu Gol al Futuru, impulsáu por Presidencia de la República, tien como cometíu principal esixir a los xugadores de fútbol xuvenil del país estudiar, yá que dientro de dichu ambiente la deserción estudiantil presenta niveles preocupantemente altos. Cuenta col sofitu de l'Asociación Uruguaya de Fútbol que va ser la encargada de controlar que los equipos que lu integren cumplan col alcuerdu. En cuenta de esto, el gobiernu va facilitar a los equipos materiales de trabayu y servicios.[54]

Programa d'alfabetización: "Nel país de Varela: Yo Sí Puedo"

El Plan d'Alfabetización denomináu “Nel país de Varela: Yo, si puedo”, propónse como oxetivu la enseñanza a persones adultes analfabetes, col fin de contribuyir a esaniciar l'analfabetismu esistente nel país y ye lleváu a cabu por un conveniu ente'l Mides y l'ANEP.[55]

Esti Plan empezó'l 19 de marzu de 2007, en conmemoración al 162ᵘ aniversariu de la nacencia de José Pedro Varela, gran reformista de la educación pública uruguaya, nel marcu del conveniu d'usu del programa d'alfabetización “Yo, si Puedo” del Institutu Pedagóxicu Llatinoamericanu y Caribeñu (IPLAC).

El programa ta dirixíu a persones de contestu críticu, mayores de dieciocho años y que tengan educación primaria inconclusa. Col fin de erradicar l'analfabetismu, promover la culminación de los estudios primarios ente la sociedá y siguila hasta la enseñanza secundaria básica.[55]

Pa xineru del 2008 trés mil persones que yeren analfabetes, remataron el cursu con ésitu. Pa esa ocasión envaloróse que los graduaos representaron un 80 % del total de inscriptos, habiendo dientro del 20 % restante un baxu nivel de deserción y otru tantu d'aquellos que nun llograron el nivel mínimu pa rematar el cursu. D'esos trés mil egresados, solo trescientos yeren de Montevidéu, ente que'l restu pertenecía al Interior del país. Siendo'l permediu d'edá del alumnáu 40 años y na so gran mayoría de clase social baxa.[56]

Política Tributaria

Reforma tributaria "Uruguái Avanza"

La reforma Tributaria ye la reforma más importante del gobiernu de Tabaré Vázquez. Impulsada pol ministru d'Economía Danilo Astori, la reforma propón l'impuestu a la renta de les persones físiques y un nuevu sistema d'impuestos en tol país. Los analistes suxuren qu'esta ye la primera gran reforma d'esquierda qu'esti gobiernu pon en marcha. [ensin referencies]

Política internacional

Hai de solliñar dientro de les rellaciones internacionales del gobiernu de Vázquez la continuación de rellaciones con Cuba, l'afitada amistá ente'l gobiernu uruguayu y el venezolanu, la mala comunicación ente Uruguái y Arxentina, les dures crítiques del mandatariu al Mercosur, la negativa del gobiernu de roblar un TLC con Estaos Xuníos, les ameyoraes rellaciones con otros gobiernos "progresistes" como'l de Bolivia, Chile, Brasil y Ecuador y finalmente, les nueves fronteres de comerciu con países como Nueva Zelanda, Rusia, China, India y Emiratos Árabes Xuníos.

Rellación con Cuba

La primer aición diplomática d'importancia nel gobiernu de Vázquez asocedió'l mesmu día d'asunción, el 1 de marzu del 2005, cuando'l canciller Reinaldo Gargano robla la continuación de les rellaciones diplomátiques con Cuba, que dende'l 2002 y hasta entós el presidente de vez Jorge Batlle decidiera conxelar alegando severes diferencies col mandatariu cubanu Fidel Castro. Una de les promeses eleutorales del Frente Ampliu foi la inmediata continuación de les rellaciones billaterales ente dambos países.

Rellación col Mercosur

Mientres los años de gobiernu'l presidente Vázquez amosóse distante para col Mercosur yá que según él esisten asimetríes bien graves ente los países grandes del bloque, ye dicir Arxentina y Brasil, y los más pequeños: Paraguái y Uruguái. Estes acusaciones xeneraron rispideces ente Uruguái y los países yá nomaos.

Rellación con Venezuela

Tabaré Vázquez y Hugo Chávez.

Ante la petitoria de Venezuela por ser miembru plenu del Mercosur, el Poder executivu entainó l'aprobación de les cámares de representantes y la de senadores (teniendo l'aprobación del oficialismo y non la de la oposición) y consiguió asina ser el primer país n'aceptar a Venezuela como miembru plenu del bloque. La rellación de Venezuela con Uruguái ameyoró progresivamente depués del trespasu de mandu. Enantes el presidente Hugo Chávez tamién tenía diferencies col ex-presidente uruguayu Jorge Batlle, sobremanera depués del conxelamientu de rellaciones con Cuba. Depués de l'asunción de Vázquez el tratu para con Uruguái foi fraternu. Venezuela donó dineru pa la reestructuración del Hospital de Clíniques y otros edificios públicos.

Rellación con Estaos Xuníos

Presidente Vázquez recibe a George W. Bush n'Uruguái.

Magar nes campañes eleutorales Vázquez amosábase ronciegu a tou relacionamiento con Estaos Xuníos, el so ministru d'economía Danilo Astori pensaba lo contrario. De fechu mientres el tiempu trescurríu nel so mandatu llogróse roblar un TIFA, pasu previu al Tratáu de llibre comerciu tan deseyáu pola oposición y refugáu pol oficialismo. De toes formes, el presidente dixo en delles ocasiones que de nenguna manera roblaráse un TLC que nun resulte beneficiosu pal país. Aun así, Estaos Xuníos amuésase insistente nel asuntu. Ello ye que el 8 de marzu del 2007 el presidente George W. Bush visitó'l país por dos díes, siendo recibíu por Vázquez na residencia presidencial de Anchorena, y formalizó esportaciones del Uruguái escontra'l so país, como ye'l casu de los arándanos. Amás el país foi visitáu por dellos secretarios del presidente Bush, como'l secretariu de l'ayalga Henry Paulson, la secretaria d'estáu Condoleezza Rice y la secretaria de trabayu Elaine Chao, ente otros.

Rellación con Arxentina

El conflictu más tirante que, en términos diplomáticos, encaró esti gobiernu con Arxentina, país col qu'Uruguái tien muncha hestoria compartida y pueblos amigos, lo que fizo esti conflictu entá más difícil de sobrollevar, foi'l diferendo poles plantes de celulosa. Vázquez, quien en primer instancia amosárase en contra de la instalación de les plantes de celulosa en Frai Bentos, camudó'l so paecer al llegar al gobiernu. Arxentina acusa a Uruguái de violar el Tratáu del Río Uruguái, ríu compartíu per dambos países. Mentanto, Uruguái acusa al país vecín de la illegalidá de les cortes de ruta que los habitantes de Gualeguaychú lleven a cabu ininterrumpidamente dende avientu del 2006. Dambos conflictos van ser resueltos nel Tribunal de L'Haya.

Tabaré Vázquez y Néstor Kirchner el 5 de mayu del 2005.

La rellación ente Néstor Kirchner y Tabaré Vázquez foi empiorando progresivamente a midida que pasaba'l tiempu. Al asumir Cristina Fernández como presidenta d'Arxentina dedicólu dures pallabres al mandatariu uruguayu, pero aseguró-y el so deseos de terminar con esti diferendo y de nun querer agravar más el problema. Una selmana dempués, en Montevidéu, el presidente uruguayu pasó-y la presidencia pro témpore del Mercosur a la mandataria y díxo-y que "nengún arxentín yera estranxeru nel Uruguái" lo que se vio como un xestu de tregua y una confirmación de que'l gobiernu uruguayu tampoco diría agravar más el problema que sufriera un gran efeutu de "bola de nieve". Sicasí, el diferendo entá nun foi solucionáu.

En setiembre de 2008, el presidente Vázquez decidió faer pública la so intención de votar negativamente pa imposibilitar que Néstor Kirchner, ex-presidente y maríu de la presidenta arxentina, asumiera como Secretariu Xeneral de la Unasur, cuntando col sofitu del oficialismo y l'oposición.[57] Como yera de prever, esto xeneró rispideces ente dambos gobiernos. Fuentes de la cancillería arxentina espresaron el so descontentu cola decisión de Vázquez acusándola d'agraviu al Gobiernu, a los arxentinos y a los países que sofitaben la candidatura.[58]

El gobiernu tomó como positives les declaraciones del ministru del Interior arxentín, Florencio Randazzo, cuando dixo que «arxentinos y uruguayos tenemos qu'avanzar, pa transitar llibremente eses pontes», en referencia a los pasos que xunen a dambos países. Sicasí, el gobiernu respondió qu'ellos yá fixeren tou lo que teníen al so algame.

Rellación col restu del mundu

Tocantes a l'axenda internacional, Vázquez afitó la so mira nos países d'Asia, Oceanía y Europa. Mientres el so mandatu visitó dellos países de dichos continentes. Nel gobiernu espresóse la voluntá del executivu de roblar un Tratáu de llibre comerciu (TLC) con China. Ente la comitiva de viaxes diplomáticos del presidente atopa un grupu de periodistes y como novedá, un grupu d'empresarios particulares que lo acompañen en busca de nueves inversiones. Tocantes a les inversiones, empresarios d'Emiratos Árabes Xuníos amosáronse bien interesaos n'invertir na zona, según empresarios de Nueva Zelanda y de la India, con quien tamién se buscaría roblar un TLC. Amás les bones rellaciones con Chile son de suma importancia, una y bones el país transandino ye tomáu tantu pol oficialismo como pola oposición como modelu pal Uruguái y el so futuru.

Aprobación presidencial

Aprobación presidencial
  • En coloráu: estimaciones de "Equipos Mori".[59]
  • En mariellu: estimaciones de "Cifra".[60]
  • En verde: estimación de "Factum".[61]

Al empezar el so mandatu presidencial, Vázquez tenía un nivel d'aprobación del 64 %.[62] Dos meses dempués el nivel d'aprobación cayó 10 puntos, debíu principalmente a les protestes caleyeres rexistraes en Montevidéu.[63] Ellí cuestionóse la demoranza na implementación del Plan d'Asistencia Nacional a la Emerxencia Social (PANES), un plan d'atención a los probes llanzáu pol gobiernu, y los discutinios ente altos funcionarios de los ministerios.

Tamién incidió, d'alcuerdu al sondéu, la propuesta pa lliberar a presos comunes, una midida propuesta pol Gobiernu de Vázquez pa intentar resolver la superpoblación carcelaria nel país. A mediaos de 2005 el nivel d'aprobación yera del 54 %. La encuesta que se realizó n'abril de 2006 reveló que l'índiz d'aprobación foi de 44 %,[64] tresformándose na segunda cayida significativa nos niveles d'aprobación presidencial. El direutor d'Opinión Pública d'Equipos Mori, Ignacio Zuasnabar, indicó:

(...) la gastadura que provocó sobre la imaxe del presidente'l manexu del conflicto con Arxentina poles plantes de celulosa apaez como la principal esplicación d'esta cayida nos sos niveles d'aprobación.

Nuna encuesta d'aprobación realizada nel mes de xunetu de 2006, Tabaré Vázquez xubió un puntu, algamando d'esa manera un nivel del 45 %.[65]

N'otra encuesta realizada a mediaos d'avientu de 2006, por Equipos Mori, rexistróse una leve crecedera del 5 %, llegando entós a una aprobación del 50 %.[66]

Al cumplise dos años de gobiernu, Vázquez, realizó un actu públicu na Plaza Independencia onde rindió cuntes sobre los llogros del gobiernu hasta'l momentu. L'actu, ensin antecedentes na hestoria uruguaya, xeneró enforma alderique arremente del carís de la convocatoria y la so organización espertó discutiniu nos díes previos, con crítiques dende la oposición. Tanto dirixentes blancos como coloriaos señalaron que l'actu constituyía una violación de la Constitución, yá que lo víen como un actu políticu partidariu, sicasí mientres l'actu'l presidente nun se refirió a nengún partíu políticu, nin a cuestiones partidaries. Magar esto, miembros del gabinete presidencial, como José Mujica almitieron que l'actu foi de corte políticu. Tabaré Vázquez tamién dixo que se trataba d'un actu políticu, pero non políticu partidariu, polo tanto ta amparáu pola constitución. Envalórase qu'había más de sesenta mil persones na plaza y contorna. Les llocuciones de Vázquez duraron casi 3 hores, mientres les cualos repasó los llogros de cada ministeriu nestos dos años. Pola duración del actu, la oposición calificó al actu como dignu del presidente venezolanu Hugo Chávez o del líder cubanu Fidel Castro.[67]

A fines de marzu del 2007 la empresa consultora Factum envaloró qu'un 60 % de los uruguayos aprueba la xestión del presidente Vázquez (aumentando un 5 % de la última encuesta), ente que'l porcentaxe de desaprobación asitiar nun 19 %.[61]

Un añu dempués, en marzu del 2008, la consultora Cifra publicó una nueva encuesta na cual axudicábase-y a Vázquez una aprobación del 56 % y una desaprobación del 21 %.[68]

El 7 de marzu del 2009, Vázquez realizó un multitudinariu actu públicu en Montevidéu col fin de repasar los sos cuatro años de xestión, l'actu cuntó amás cola presencia del gabinete ministerial a plenu, autoridaes militares, llexisladores y otres figures públiques y polítiques. Esi mesmu día dar a conocer que'l presidente cuntaba hasta la fecha con un 61% de popularidá.[69]

En vista de la popularidá de Vázquez, dellos correlixonarios aportunaron na reelección presidencial, como por casu José Korzeniak. Pero esti institutu ta vedáu pola Constitución de la República, qu'impon un mínimu de cinco años pa volvese a postular a la Presidencia. Una eventual reelección supón delles coses: l'arrenunciu antemanáu de Vázquez a la Presidencia, proclamalo como candidatu únicu nes eleiciones internes, y amás plebiscitar una reforma constitucional qu'habilite la reelección presidencial inmediata. Hubo quien s'emponer al esfuerciu de recoyer firmes p'habilitar esti mecanismu; pero l'intentu llogró collechar apenes 100 000 firmes, y albortó.[70]

Según una encuesta espublizada pola encuestadora Equipos Mori a dase a conocer en xunetu de 2009, a más de cuatro años de xestión de Vázquez nel gobiernu, el 52% de los encuestaos quier que se presente nes eleiciones del 2014, ente que el 34% oponer a ello y el 24 % prefirió nun contestar.[71]

Tocantes a lo meyor y lo peor de la so xestión, esa mesma encuesta recoyó que'l 21% de los encuestaos espresaron que lo meyor foi'l Proyeutu Ceibal, siguíu del FONASA con un 9 % y la llei antitabacu con un 7 %, ente otres. Lo peor pa los encuestaos foi'l Plan d'Emerxencia con un 19 %, la inseguridá ciudadana y la reforma tributaria con un 7 % ambes y el vetu presidencial a la despenalización del albuertu con un 4 %.[71]

Anguaño, bien llueu a la finalización de la so xestión, Tabaré Vázquez (según la encuestadora Equipos Mori) ye'l presidente con mayor porcentaxe d'aprobación na Hestoria recién del país con un 71 %.[72] Faciendo referencia a esto, el direutor d'Opinión Pública d'Equipos Mori, Ignacio Zuasnabar, indicó:

Ye un porcentaxe récor. Nunca hubo un políticu con esta popularidá. Ye inéditu.[73]

El 21 d'avientu del 2009, la empresa Factum, dio a conocer una nueva encuesta na que se-y da a Vázquez un 80 % de popularidá ente los ciudadanos,[74] allugándose ente los trés porcentaxes de popularidá presidencial más altos de Llatinoamérica (xunto con Michelle Bachelet y Lula Da Silva).[75] Amás de llograr un ampliu sofitu dientro del so sector políticu, según esta encuesta, 6 de cada 10 persones pertenecientes al Partíu Nacional y al Partíu Coloráu (opositores al Frente Ampliu) dicen tar conformes cola xestión de Vázquez.[74]

Periodu posterior a la so primer presidencia

A mediaos del añu 2008, hubo quien propunxeron una llista al Senáu encabezada por Vázquez pa les eleiciones d'ochobre de 2009.[76]

Nel marcu de les eleiciones internes, el 28 de xunu del 2009, el presidente Vázquez anunció que se va ausentar de la política cuando trespase'l mandu al próximu presidente pa dedicase dafechu a les actividaes d'oncoloxía y a una futura publicación d'un llibru sobre la tema. De toes formes dexó abierta la posibilidá de volver a la política,[77] y nun se refuga una nueva postulación presidencial en 2014,[78] tema que se volvió a plantegar la nueche del trunfu del so socesor José Mujica.[79] La tema volvió ser plantegáu nel marcu de la so visita a Xapón a mediaos d'avientu del 2009, cuando un periodista d'esi país formuló-y la entruga sobre una posible reelección, ante esto, nuevamente dexó les posibilidaes abiertes:

Van Ser los acontecimientos políticos que van venir y la vida la que va poder dar respuesta a la so entruga.[80]

Anunció tamién que, depués de dexar el sillón presidencial, tomaríase un añu sabáticu d'actividaes polítiques.

El 26 de febreru de 2010, a tres díes de rematar el so cargu como Presidente, Vázquez visitó la Universidá de la República y aceptó la invitación del rector de la mesma, Rodrigo Arocena, de qu'una vegada rematáu'l so mandatu, pueda empezar a formar parte del conseyu asesor de la UdelaR.[81]

El 25 de marzu de 2010, Vázquez confirmó-y al so socesor nel cargu, José Mujica, la so voluntá de ser candidatu a la Presidencia nel 2014 siempres y cuando la so salú dexar. D'esta manera, estenáronse toles duldes que quedaben al respeutu.[82][83][84][85]

Los medios de comunicación uruguayos dieron a conocer, el 2 de payares de 2010, una encuesta na cual asítiase a Tabaré Vázquez como'l políticu más popular d'Uruguái con un 70 % de popularidá y un 17 % d'impopularidá. Dientro de dicha llista acompañar de segundes, el presidente uruguayu del momentu, José Mujica (con 66 % y 20 % respeutivamente); siguíu del vicepresidente Danilo Astori (con 54 % y 20 %), Pedro Bordaberry (con 35 % y 42 %), Jorge Larrañaga (con 31 % y 48 %), Luis Alberto Lacalle (con 26 % y 53 %) y no fondero de la llista asítiase Pablo Mieres (con 17 % y 41 %).[86]

A entamos de 2011, Vázquez plantegó que-y interesa aldericar l'actualización ideolóxica del FA y la modernización de la so estructura organizativa; tamién piensa caltener un baxu perfil políticu mientres l'añu.[87]

El 7 de febreru de 2011, tres la entruga de dellos periodistes, Vázquez amosóse dispuestu a volver faer política nel país y, nuevamente, reafitó la so voluntá de postulase como candidatu a presidente de la República nel 2014, siempres y cuando la so salú acompañar y el so partíu tuviera d'alcuerdu. Inclusive nomó a Raúl Sendic como posible candidatu al puestu, o hasta como'l so compañeru de fórmula.[88] El 21 de febreru de 2011 diose la vuelta a la política de Vázquez, al pronunciar un discursu nun Comité de Base del Frente Ampliu del Prau, onde se-y rindió un homenaxe. En dichu discursu, Vázquez abogó pola unión de la fuercia político d'esquierda y el sofitu al gobiernu de José Mujica. De la mesma, amosóse a favor de l'aprobación del proyeutu de llei que dexaría ensin efeutu'l discutiniu llei de caducidá.[89]

Sicasí, la visibilidá pública de Vázquez tien los sos vaivenes. El 11 d'ochobre de 2011, ante un selectu auditoriu nel Colexu Monte VI (institución del Opus Dei), Tabaré Vázquez referir al conflictu con Arxentina pola planta de celulosa en Frai Bentos; en particular, reveló que-y solicitó ayuda al entós presidente d'Estaos Xuníos George W. Bush. Esta declaración llevantó un discutiniu bien encendíu, que significó un nuevu llamáu a silenciu de Vázquez,[90] magar la opinión pública considera que, en realidá, Vázquez nun se retiró de la política.[91]

Asesor del Fondu Monetariu Internacional

Vázquez integra, dende xunetu del 2010, el Grupu Asesor Rexonal del Fondu Monetariu Internacional pal Hemisferiu Occidental, xunto con Óscar Arias, Ricardo Lagos, Paul Martin y Enrique V. Iglesias, ente otros.[92]

Esta incorporación, punxo en dulda per parte del espectru políticu les idees d'esquierda de Vázquez, alegando que'l FMI taba nes antípodes de cualquier ideoloxía socialista. El 11 d'ochobre de 2010, Vázquez referir al asuntu: {{cita preguntarán qué faigo equí cuando por edá ya identidá pertenezo a una xeneración que dedicó los sos suaños y los sos esfuercios a la consecución a los valores de llibertá ya igualdá. Nesa entrega (qu'en munchos casos foi la vida mesma) la democracia tenía ciertu tufillo burgués y el Fondu Monetariu Internacional (digámoslo francamente) apestaba a imperialismu.

Pero'l tiempu ye sabiu. Nel so intre demostró una vegada más que la llibertá ye acasu'l más fuerte y formosu impulsu humanu ensin el cual la vida nun tien sentíu, y que val la pena engarrar por ella.

Coles mesmes, demostró que'l mundu nun ye en blancu y negru, que nel complexu escenariu internacional nun hai modelos perfectos nin instituciones infalibles y que naide, por poderosu que sía, ye l'únicu propietariu de la verdá. Nel mundu actual, tener fuercia nun implica tener razón, ser ricu nun implica ser prósperu, y ser distintos nun implica tener que ser desiguales.[93]}}

Segunda presidencia

Col votu popular, Tabaré Vázquez foi electu presidente pa un segundu periodu, igualando nesi aspeutu a Julio María Sanguinetti.

Gabinete ministerial

MinisteriuNomePeriodu
InteriorEduardo Bonomi2015-nel cargu
Rellaciones EsterioresRodolfo Nin Novoa2015-nel cargu
Economía y FinancesDanilo Astori2015-nel cargu
Defensa NacionalEleuterio Fernández Huidobro2015-2016
Jorge Menéndez2016-nel cargu
Educación y CulturaMaría Julia Muñoz2015-nel cargu
Industria, Enerxía y MineríaCarolina Cosse2015-nel cargu
Salú PúblicaJorge Basso2015-nel cargu
Ganadería, Agricultura y PescaTabaré Aguerre2015-2018
Enzo Benech2018-nel cargu
Trabayo y Seguridá SocialErnesto Murro2015-nel cargu
Tresporte y Obres PúbliquesVíctor Rossi2015-nel cargu
TurismuLiliam Kechichián2015-nel cargu
Vivienda, Ordenamientu Territorial y Mediu AmbienteEneida de Llión2015-nel cargu
Desenvuelvo SocialMarina Arismendi2015-nel cargu
Secretaría de PresidenciaMiguel Toma2015-nel cargu
Prosecretaría de PresidenciaJuan Andrés Roballo2015-nel cargu
Oficina de Planiamientu y PresupuestuÁlvaro García2015-nel cargu

Obres publicaes

  • Vázquez, Tabaré (2011). "Crónica d'un mal amigu". Editorial Aguilar. ISBN 9789974954441. Consultáu'l 23 d'ochobre de 2012.

Condecoraciones

  • Orde Nacional de San Llorienzo, grau Gran Collar (Ecuador, 2010).[94]


Predecesor:
Eduardo Fabini Jiménez
Intendente de Montevideo
1990-1994		 Socesor:
Tabaré González
Predecesor:
Jorge Batlle
Presidente d'Uruguái
2005-2010		 Socesor:
José Mujica
Predecesor:
José Mujica
Presidente d'Uruguái
2015-2020		 Socesor:
Nel cargu

.

Referencies

  1. ↑ Afirmao en: Encyclopædia Britannica Online. Identificador Encyclopædia Britannica Online: biography/Tabare-Vazquez. Apaez como: Tabare Vazquez. Data de consulta: 9 ochobre 2017. Llingua de la obra o nome: inglés.
  2. 1 2 «Murió el expresidente Tabaré Vázquez».
  3. ↑ «Ex Presidentes recibieron medalla al mérito militar en la categoría Oficial General» (24 mayu 2011). Consultáu'l 28 mayu 2020.
  4. ↑ URL de la referencia: https://saladeprensa.usal.es/node/42561.
  5. 1 2 3 4 5 6 «Biografía sintética». Rodelu. Archiváu dende l'orixinal, el 11 d'avientu de 2010. Consultáu'l 12 d'abril de 2010.
  6. ↑ «Tabaré Vázquez. Misterios d'un lideralgu que camudó la historia». espectador.com. Archiváu dende l'orixinal, el 8 d'abril de 2007. Consultáu'l 7 de marzu de 2008.
  7. ↑ «Presidencia de la República Oriental del Uruguái - Presidente Tabaré Vázquez» (2007). Archiváu dende l'orixinal, el 28 de febreru de 2012. Consultáu'l 21 de febreru de 2012.
  8. ↑ Lanza, Edison; Tulbovitz, Ernesto (2004) «7», Tabaré Vázquez - Misterios d'un lideralgu que camudó la historia. Montevideo, Uruguái: Alcierre Ediciones, páx. 136 y 137. ISBN 9974-7891-0-9.
  9. ↑ «Presidente Tabaré Vázquez». Consultáu'l 21 de febreru de 2012.
  10. ↑ Lanza, Edison; Tulbovitz, Ernesto (2004) «12 "La socesión del xeneral"», Alcierre Ediciones: Tabaré Vázquez - Misterios d'un lideralgu que camudó la historia. Montevideo, Uruguái: Alcierre Ediciones, páx. 245 a 249. ISBN 9974-7891-0-9.
  11. ↑ Lanza, Edison; Tulbovitz, Ernesto (2004) «14 "Llealtá institucional"», Tabaré Vázquez - Misterios d'un lideralgu que camudó la historia. Montevideo, Uruguái: Alcierre Ediciones, páx. 295. ISBN 9974-7891-0-9. «"El papel opositor de Vázquez tamién s'alimentaría de la crisis bancaria del 2002, anque colos procuros que'l momentu imponía."»
  12. ↑ «partíu socialista Vázquez arrenunció al Partíu Socialista». Consultáu'l 4 d'avientu de 2008.
  13. ↑ «Socialistes van intentar revertir decisión de Vázquez». Archiváu dende l'orixinal, el 7 d'avientu de 2008. Consultáu'l 4 d'avientu de 2008.
  14. ↑ «Tabaré Vázquez arrenunció al Partíu Socialista». Ansalatina. Consultáu'l 4 d'avientu de 2008.
  15. ↑ «torna-del cacique Tabaré Vázquez, la torna del cacique». Consultáu'l 28 de payares de 2010.
  16. ↑ «November 27, 1994 Presidential Election Results» (inglés). Base de Datos Políticos de les Amériques. Consultáu'l 7 de marzu de 2008.
  17. 1 2 «Eleiciones nacionales de 1999». Corte Eleutoral d'Uruguái. Archiváu dende l'orixinal, el 26 de febreru de 2008. Consultáu'l 7 de marzu de 2008.
  18. ↑ «Eleiciones nacionales de 2004». Corte Eleutoral d'Uruguái. Archiváu dende l'orixinal, el 9 de marzu de 2008. Consultáu'l 7 de marzu de 2008.
  19. ↑ «Gabinete de Vázquez con dirixentes de primer llinia y ampliu sofitu políticu». Consultáu'l 19 d'agostu de 2009.
  20. ↑ «Terminator». Radio 36. Consultáu'l 19 d'agostu de 2009.
  21. ↑ «Blancos pidieron l'arrenunciu del ministru Díaz». Tres puntos. Consultáu'l 19 d'agostu de 2009.
  22. ↑ «Históricu: asumió primer muyer como Ministru del Interior». Presidencia de la República. Archiváu dende l'orixinal, el 1 d'abril de 2009. Consultáu'l 19 d'agostu de 2009.
  23. ↑ «Vázquez busca al reemplazante de Azucena Berrutti en Defensa». Cámara Nacional de Comerciu y Servicios del Uruguái. Consultáu'l 19 d'agostu de 2009. (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
  24. ↑ «Blancos piden l'arrenunciu de Gargano». Cámara Nacional de Comerciu y Servicios del Uruguái. Consultáu'l 19 d'agostu de 2009. (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
  25. ↑ «Expectativa por nuevos lineamientos comerciales». Facultá de Ciencies Sociales. Consultáu'l 19 d'agostu de 2009. (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
  26. ↑ «Secretariu de Presidencia : Doctor Miguel Ángel Toma». Consultáu'l 19 d'agostu de 2009.
  27. ↑ «Francisco Gallinal pidió l'arrenunciu de Arana». Teledoce. Consultáu'l 19 d'agostu de 2009.
  28. ↑ «Danilo Astori va dexar el Ministeriu p'asumir nel Senáu uruguayu». Mercosur Noticies. Consultáu'l 19 d'agostu de 2009.
  29. ↑ «Pela Puerta Grande». Presidencia de la República. Archiváu dende l'orixinal, el 26 de xunu de 2009. Consultáu'l 19 d'agostu de 2009.
  30. ↑ «Danilo Astori quier ser el nuevu Presidente d'Uruguái». El Revolucionariu. Consultáu'l 19 d'agostu de 2009.
  31. ↑ «L'Arrenunciu de Daisy Tourné». Montevideo COMM. Consultáu'l 19 d'agostu de 2009.
  32. ↑ «Declaraciones poles cualos la Ministra Daisy Tourné tuvo d'arrenunciar al so cargu». YouTube. Consultáu'l 19 d'agostu de 2009.
  33. ↑ «Plan d'Emerxencia Social». Ministeriu de Desenvolvimientu Social. Consultáu'l 17 d'abril de 2008. (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
  34. ↑ «Dures alvertencies en Brasil y Uruguái». Blogspot.com. Consultáu'l 9 de xunu de 2009.
  35. ↑ «Premiu del Día Mundial Ensin Tabacu 2006». Organización Panamericana de la Salú. Consultáu'l 10 de marzu de 2009.
  36. ↑ «L'Hospital de Güeyos va llegar a les 2.000 operaciones de catarates». Consultáu'l 29 de xunu de 2009.
  37. ↑ «Muñoz: Acá'l ser probe ye equivalente a ser ciegu». Presidencia de la República. Archiváu dende l'orixinal, el 22 de xunu de 2009. Consultáu'l 29 de xunu de 2009.
  38. ↑ «Hospital de güeyos: 10.000 operaciones y nuevu nome». 180.com.uy. Consultáu'l 28 de xunetu de 2009.
  39. ↑ «Un políticu d'Esquierdes». Consultáu'l 23 de payares de 2008.
  40. ↑ «albuertu Vázquez robló vetu a despenalización del albuerto». Archiváu dende l'albuertu orixinal, el 18 d'abril de 2009. Consultáu'l 21 de payares de 2008.
  41. ↑ «presidente vetu-llei-de-albuertu.html El Presidente vetó Llei d'Albuertu». Punta News. Consultáu'l 21 de payares de 2008. (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'presidente vetu-llei-de-albuertu.html historial y la presidente vetu-llei-de-albuertu.html última versión).
  42. ↑ «Tabaré Vázquez asume la Presidencia d'Uruguái col compromisu d'esclariar les 'zones escures' de la dictadura». Consultáu'l 7 de marzu de 2008.
  43. ↑ «Investigación Histórica sobre Deteníos Sumíos, páxs. 73-105». Universidá de la República. Consultáu'l 26 d'agostu de 2012.
  44. ↑ «Ubagesner dexó de ser un desapaecíu». Consultáu'l 7 de marzu de 2008.
  45. ↑ «Caso Fernando Miranda». Montevideo COMM. Consultáu'l 7 de marzu de 2008.
  46. ↑ «La llei de caducidá nun s'anula». Diariu Últimes Noticies. Consultáu'l 7 de marzu de 2008. (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
  47. ↑ «Uruguái, el to país». Montevideo, Uruguái. 2007. ISSN 1688-3233.
  48. ↑ «Gregorio Álvarez: “Voi morrer na cárcel”». Teledoce. Consultáu'l 7 de marzu de 2008.
  49. ↑ «Desemplegu 2007 n'Uruguái cai a mínimu dende 1993». Consultáu'l 2008.
  50. 1 2 «Plan Ceibal». RedGEALC. Consultáu'l 10 de marzu de 2009.
  51. ↑ «plan-ceibal-llega-dende-esti-2-de-marzu-a-secundaria.html El Plan Ceibal llega dende esti 2 de marzu a Secundaria». Sociedá Uruguaya. Consultáu'l 9 de xunu de 2009.
  52. ↑ «Plan Ceibal pa discapacitaos». Archiváu dende l'orixinal, el 1 de setiembre de 2009. Consultáu'l 30 d'agostu de 2009.
  53. ↑ «plan-cardales Vázquez robló decretu que dexa en suspensu execución del Plan Cardales». Consultáu'l 11 de febreru de 2010.
  54. ↑ «Gol al Futuru». Repara.com.uy. Consultáu'l 1 de mayu de 2009. (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
  55. 1 2 «PROGRAMA D'ALFABETIZACIÓN. Nel país de Varela: Yo Sí Puedo». Fundación Santillana. Archiváu dende l'orixinal, el 8 de payares de 2011. Consultáu'l 29 de xunetu de 2009.
  56. ↑ «Empezaron graduaciones d'alumnos de "Nel país de Varela, yo sí puedo"». Uruguaysolidario.org.uy. Consultáu'l 29 de xunetu de 2009. (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
  57. ↑ «Unasur: Uruguái córta-y les ales a Kirchner». Perfil. Consultáu'l 9 de marzu de 2009.
  58. ↑ «Pal Gobiernu, el refugu a Kirchner ye un "agraviu"». Perfil. Consultáu'l 9 de marzu de 2009.
  59. ↑ «Aprobación de Vázquez crez al 50%». Equipos Mori. Archiváu dende l'orixinal, el 28 de mayu de 2007. Consultáu'l 7 de marzu de 2008.
  60. ↑ «La xestión del presidente na opinión de los uruguayos». Cifra. Archiváu dende l'orixinal, el 14 d'ochobre de 2007. Consultáu'l 7 de marzu de 2008.
  61. 1 2 «En cuántu ta l'aprobación del presidente Tabaré Vázquez y cuántu incidió la visita de Bush». Bottinelli. Archiváu dende l'orixinal, el 11 de marzu de 2008. Consultáu'l 7 de marzu de 2008.
  62. ↑ «Alta aprobación pa Vázquez y optimismu sobre la economía». Equipos Mori. Archiváu dende l'orixinal, el 15 de xunetu de 2007. Consultáu'l 7 de marzu de 2008.
  63. ↑ «Cai aprobación de Vázquez, anque 54% aprueba la so xestión». Equipos Mori. Archiváu dende l'orixinal, el 26 de marzu de 2007. Consultáu'l 7 de marzu de 2008.
  64. ↑ «Aprobación a Vázquez cayó diez puntos y asítiase en 44%». Equipos Mori. Archiváu dende l'orixinal, el 25 de xunu de 2007. Consultáu'l 7 de marzu de 2008.
  65. ↑ «Aprobación del desempeñu del Presidente asitiar en 40%». Equipos Mori. Archiváu dende l'orixinal, el 6 de xineru de 2009. Consultáu'l 7 de marzu de 2008.
  66. ↑ «Aprobación de Vázquez crez al 50%». Equipos Mori. Archiváu dende l'orixinal, el 25 de xunu de 2007. Consultáu'l 7 de marzu de 2008.
  67. ↑ «Vázquez comparáu con Chávez y Castro». Diariu Últimes Noticies. Consultáu'l 7 de marzu de 2008.
  68. ↑ «Popularidad de Tabaré Vázquez, según encuesta de Cifra». Debate Políticu. Consultáu'l 22 d'avientu de 2009.
  69. ↑ «Vázquez con 61 per cientu de popularidad». Ansalatina. Consultáu'l 9 de marzu de 2009.
  70. ↑ «Impulsores de la reelección de Tabaré dan per termináu l'intentu». Yahoo news. Consultáu'l 15 de xunu de 2008.
  71. 1 2 «Mayoría d'uruguayos por candidatura de Tabaré Vázquez en 2014». Prensa Llatina. Consultáu'l 29 de xunetu de 2009.
  72. ↑ «Tabaré Vázquez, con popluaridad "histórica"». Ansalatina. Archiváu dende l'orixinal, el 21 d'ochobre de 2010. Consultáu'l 10 de payares de 2009.
  73. ↑ «Presidente uruguayu retirar con récor de popularidad». Cope.es. Archiváu dende l'orixinal, el 2 de payares de 2012. Consultáu'l 15 de payares de 2009.
  74. 1 2 «El 80% de los uruguayos aprueba la xestión de Vázquez». Canal 10. Consultáu'l 22 d'avientu de 2009.
  75. ↑ «¿Non más fiebre reelectoral en Llatinoamérica?». BBC Mundo. Consultáu'l 22 d'avientu de 2009.
  76. ↑ «¿Va L'Haya balotaje?: Llista única del FA al Senáu con Tabaré a la cabeza». Consultáu'l 21 de payares de 2008.
  77. ↑ «Eleiciones n'Uruguái: Tabaré Vázquez anunció la transición escontra'l cambéu de gobiernu». Telam. Archiváu dende l'orixinal, el 3 de xunetu de 2012. Consultáu'l 28 de xunu de 2009.
  78. ↑ «Vázquez dexó abierta puerta a candidatura 2014». Repara. Consultáu'l 29 de xunu de 2009. (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
  79. ↑ «Vázquez 2014, una tema que s'instaló a la hora del trunfo». Archiváu dende l'orixinal, el 3 d'avientu de 2009. Consultáu'l 7 d'avientu de 2009.
  80. ↑ «refugo-volver-en-2014 Xapón: Vázquez nun refugó volver en 2014». 180.com. Consultáu'l 22 d'avientu de 2009.
  81. ↑ «Universidá-de-la-Republica/ Vázquez va ser asesor na Universidá de la República». Teledoce. Consultáu'l 27 de febreru de 2010.
  82. ↑ «Vázquez más cerca de 2014». Repara. Consultáu'l 8 d'abril de 2010. (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
  83. ↑ «Dispuestu a ser candidatu». Espectador.com. Archiváu dende l'orixinal, el 2 de payares de 2012. Consultáu'l 8 d'abril de 2010.
  84. ↑ «Vázquez informó a Mujica el so interés en volver». Ansalatina. Archiváu dende l'orixinal, el 21 d'ochobre de 2010. Consultáu'l 8 d'abril de 2010.
  85. ↑ «Vázquez diría pola reelección en 2014». Consultáu'l 8 d'abril de 2010.
  86. ↑ «Tabaré Vázquez ye'l más popular». Msn Noticies. Consultáu'l 3 de payares de 2010.
  87. ↑ «Perfil baxu». L'Observador. Consultáu'l 3 de xineru de 2011. (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
  88. ↑ «so-candidatura-tien de surdir-del-fa/ Vázquez dixo que la so candidatura tien de surdir del FA». El País. Archiváu dende l'so-candidatura-tien de surdir-del-fa/ orixinal, el 10 de febreru de 2011. Consultáu'l 7 de febreru de 2011.
  89. ↑ «Tabaré Vázquez volvió a l'actividá política». Teledoce. Consultáu'l 22 de marzu de 2011.
  90. ↑ «anu-pa-l'olvidu/ Les pallabres "inoportunes" de Tabaré Vázquez». El País (27 de payares de 2011). Archiváu dende l'anu-pa-l'olvidu/ orixinal, el 28 de payares de 2011. Consultáu'l 27 de payares de 2011.
  91. ↑ Oscar A. Bottinelli en diálogu con Fernando Vilar (9 d'avientu de 2011). «¿Qué pasa con Tabaré Vázquez?». Factum. Archiváu dende l'orixinal, el 2 de febreru de 2014. Consultáu'l 21 d'avientu de 2011.
  92. ↑ «Vázquez integra grupu asesor del FMI». Archiváu dende l'orixinal, el 8 de xunetu de 2010. Consultáu'l 5 de jutask=view/ref>A entamos de 2011, Vázquez plantegó que-y interesa aldericar l'actualización ideolóxica del FA y la modernización de la so estructura organizativa; tamién piensa caltener un baxu perfil políticu mientres 2010.
  93. ↑ «Vázquez defendió Presupuestu ante'l FMI». Archiváu dende l'orixinal, el 2 de payares de 2012. Consultáu'l 11 d'ochobre de 2010.
  94. ↑ derechoecuador.com (11 de marzu de 2010). «Ecuador condecora al ex-presidente d'Uruguái, Tabaré Vásquez.». Archiváu dende l'orixinal, el 3 de febreru de 2014. Consultáu'l 29 de xineru de 2014.

Enllaces esternos

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.