Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente

Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu.

Synallaxis courseni
Estáu de caltenimientu
Vulnerable (VU)
Vulnerable (IUCN 3.1)[1]
Clasificación científica
Reinu: Animalia
Filu: Chordata
Clas: Aves
Orde: Passeriformes
Familia: Furnariidae
Xéneru: Synallaxis
Especie: S. courseni
Blake, 1971
Distribución
Consultes
[editar datos en Wikidata]

Synallaxis courseni, tamién denomináu pijuí de Blake[2] ye una especie d'ave paseriforme perteneciente al xéneru Synallaxis qu'integra la familia Furnariidae. Ye endémicu de Perú.

Descripción

Mide ente 17 y 18 cm y pesa 15 g. Ye de tamañu medianu, abondo espodáu con una cola llarga, escura y graduada. Frente, face y les partes cimeres hasta les cobertoras cimeres de la cola son gris escuru daqué llavaes de oliváceo, con una pálida llista superciliar pos-ocular. La corona y parte trasera del pescuezo son ablondu escuru. Les ales son ablondes con puntes pardu escuru hasta les remiges. La cola ye pardu tisnáu (con tonos d'ablondu apagaos), bien llarga y graduada, d'apariencia apuntiada y con 10 rectrices. El gargüelu ye corita puerca con plumes marxinales gris pálidu conspícuas. Les partes inferiores son gris escuru uniforme, colos lladrales llevemente llavaos de oliváceo. Los xuveniles tienen la corona y envés pardos, con una mancha indistinta nel gargüelu y partes inferiores de pardu maciu llaváu.[3]

Distribución y hábitat

Distribuyir nuna rexón restricta nos Andes centrales peruanos, nos faldeos sureños del Neváu Ampay, norte d'Abancay (Apurímac).[4]
Ye llocalmente común nel sotobosque de cantos de forestas montanas húmedes ente los 2450 y los 3500 msnm.[5] Habita nel mestu enrevesosu de bejucos y bambúes en montes de Podocarpus y carbes axacentes.[1]

Estáu de caltenimientu

Foi calificada como “Vulnerable” pol IUCN, por cuenta de que se conoz en pocos locales y a que la so pequeña populación total, considerada estable, ye envalorada ente 1000 y 2500 individuos. Si créese que la perturbación y la cayida d'árboles en pequeña escala nel Santuariu nacional de Ampay pue tar causando un amenorgamientu de la población, la especie va poder ser calificada como “En peligru d'estinción” nel futuru. Rexistros n'árees de foresta nublada altamente estazaes y apoderaes pola agricultura indiquen que la especie puede ser tolerante, hasta ciertu grau, a la fragmentación y degradación antropogénica del hábitat.[1]

Amenaces

Los árboles de Podocarpus siguen a ser baltaos nel Neváu Ampay. Un gran númberu de persones visiten el santuariu nes fines de selmana y la perturbación ye considerable. El llendo ye otra amenaza, con faciendes de ganáu comunes hasta dientro d'árees protexíes.[1]

Aiciones de caltenimientu

Los montes de Podocarpus son protexíos en Abancay, según nel Santuariu nacional de Ampay.[1]

== Comportamientu pórtase igual a Synallaxis azarae anque nun asoceden xuntes, a pesar de les zones de distribución tar próximes. Asocede solitariu o en pares, saltitando na trupa vexetación, usualmente próximu al suelu; casi nunca con bandaes mistes. Son raramente vistos n'abiertu, mesmu cuando cantando.[5]

Alimentación

Aliméntase d'inseutos.[1]

Reproducción

Adultos en condiciones reproductives foron rexistraos n'avientu y neñones en marzu.[1]

Vocalización

El cantar, executáu a intervalos mientres el día, y de cutiu repitíu interminablemente, ye un agudu “kuh-kwiií”. Con menos frecuencia da una serie de notes “kakakakakaka...”.[5]

Sistemática

Descripción orixinal

La especie S. courseni describióse per primer vegada pol ornitólogu estauxunidense Emmet Reid Blake en 1971 sol mesmu nome científicu; llocalidá tipo «Monte Ampay (Abancay), 2750 m, Apurímac, Perú.»[4]

Taxonomía

Dellos autores consideren que forma una superespecie con Synallaxis frontalis y Synallaxis azarae con base en similaridades de plumaxe y vocalización. La bioxeografía, el hábitat y la vocalización suxuren fuertemente que deriva del postreru. Otra propuesta, considerada improbable, suxure qu'esta especie ta emparentada con Synallaxis brachyura. Ye monotípica.[4]

Referencies

  1. 1 2 3 4 5 6 7 BirdLife International (2012). «Synallaxis courseni» (inglés). Llista Roxa d'especies amenazaes de la UICN 2014.2. Consultáu'l 12 de xineru de 2015.
  2. ↑ Pijuí de Apurímac (Synallaxis courseni) Blake, 1971 en Avibase. Consultáu'l 12 de xineru de 2015.
  3. ↑ Lloyd, Huw. 2009. Neotropical Birds Online (T. S. Schulenberg, Editor). Ithaca: Cornell Lab of Ornithology; baxáu de Neotropical Birds Online: Apurimac Spinetail (Synallaxis courseni) en 12 de xineru de 2015.
  4. 1 2 3 Apurimac Spinetail (Synallaxis courseni) en IBC - The Internet Bird Collection. Consultada'l 12 de xineru de 2015.
  5. 1 2 3 Ridgely Robert, Synallaxis courseni, p. 275, en Field guide to the songbirds of South America: the passerines / Robert Ridgely and Guy Tudor. – 1st ed. – (Mildred Wyatt-World series in ornithology). ISBN 978-0-292-71748-0

Enllaces esternos

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.