El Sutra del diamante chinu, el llibru impresu más antiguu conocíu del mundu, impresu nel novenu añu de la era Xiantong de la dinastía Tang (esto ye, 868 d. C.). En poder de la British Library (Londres).[1]

El Sutra del diamante ye un sutra majaiana curtiu del xéneru del Prajñāpāramitā (o perfeición de la sabiduría), que enseña la práutica de la desapegadura o l'astención del apegu mental y de la non-permanencia. El nome completu en sánscritu ye Vajracchedikā-prajñāpāramitā-sūtra.

Nel sieglu XX, l'arqueólogu y sinólogu Aurel Stein (1862-1943) afayó una copia del Sutra del diamante ente los manuscritos de Dunhuang (en China).[1] La impresión taba fechada'l 11 de mayu de 868, polo que resultó ser el llibru impresu más antiguu que se conoz.[2]

Etimoloxía

El Sutra varia'l so nome dependiendo del idioma.

  • Sánscritu: वज्रच्छेदिका प्रज्ञापारमितासूत्र Vajracchedikā-prajñāpāramitā-sūtra;
  • Chinu: 金剛般若波羅蜜多經 o embrivíu 金剛經, pinyin: jīn gāng bōrě-bōluómìduō jīng o jīn gāng jīng;
  • Xaponés: こんごうはんにゃきょう kongou hannya haramita kyou, o embrivíu こんごうきょう kongyou kyou;
  • Vietnamita Kim Cương Bát Nhã Ba La Mật Kinh o Kim Cương Kinh;
  • Tibetanu (Wylie): ’Phags pa shes rab kyi pha rol el to phyin pa rdo rje gcod pa zhes bya ba theg pa chen po’i mdu;

Traduzse como "El Sutra de la Perfeición de la Sabiduría del Diamante que Corta al traviés de la Ilusión".

Historia

Estadua de Kumārajīva frente a les cueves Kizil nel condáu de Kuqa, provincia de Xinjiang, China

La historia completa del testu ye desconocida, pero los eruditos xaponeses suelen considerar que'l "Sutra Diamante" vien dende los empiezos del desenvolvimientu de la lliteratura del Prajnaparamita.[3] Dellos eruditos occidentales consideren tamién que'l Sutra Aṣṭasāhasrikā Prajñāpāramitā foi afechu en base l'anterior Sutra Vajracchedikā Prajñāpāramitā.[3] Los primeros estudios nel occidente sobre'l Sutra Diamante fueron arrexuntaos por Müller.[4]

Créese que la primer traducción del "Sutra Diamante" al chinu foi fecha nel añu 401 CE pol monxu budista Kumārajīva.[5] La forma de traducción de Kumārajīva ye conocida, y tien una fluidez que reflexa la so énfasis en tresmitir el significáu de les pallabres en cuenta de una traducción lliteral.[6] La traducción de Kumārajīva foi bien valorada col pasar de los años, y ye precisamente esta versión la cual apaez nel pergamín de les cueves de Dunhuang que data del añu 868. Esisten otres traducciones amás de la de Kumārajīva. El "Sutra Diamante" foi traducíu de nuevu dende'l sánscritu al chinu por Bodhiruci nel añu 509 CE, por Paramartha nel añu 558 CE, por Xuanzhang nel añu 648 CE, y pol monxu Yijing nel añu 703 CE.[7][8][9][10]

El monxu budista chinu Xuanzang visitó un monesteriu Mahāsāṃghika-Lokottaravāda en Bamiyan, Afghanistan, nel sieglu 7 CE. Dellos arqueólogos modernos utilizaron los rexistros del viaxe de Xuanzhang pa identificar el sitiu d'esti monesteriu.[11] Fragmentos de dellos sutras Mahayana fueron afayaos nel sitiu, incluyendo'l Sutra Vajracchedikā Prajñāpāramitā Sūtra (MS 2385), y estos agora toos son parte de la coleición Schoyen.[11] Esti manuscritu foi escritu en sánscritu y utilizando la forma Gupta de caligrafía.[11] El manuscritu tamién contién el Sutra de Bhaisajaguru (Bhaiṣajyaguruvaiḍūryaprabhārāja").[11]

El Sutra Diamante dio orixe a toa una cultura artística, veneración al Sutra y comentarios nel budismu del este d'Asia. A la fin de la Dinastía Tang (907) en China había más de 800 comentarios escritos sobre esti Sutra.[12] Unu de los comentarios más conocíos ye la Exéxesis del Sutra Diamante por Huineng, el Sestu Patriarca de la Vía Zen.[13]

Conteníu

El Sutra del Diamante, como munchos sutras, empieza cola famosa frase "Asina oyí" (एवं मया श्रुतम्, evaṃ mayā śrutam). Nesti sutra el Buda terminó'l so paséu diariu colos monxos pa recoyer ufriendes d'alimentu y siéntase a folgar. Unu de los monxos más veteranos, Subhuti, adelántrase y plantéga-y una entruga al Buda.

Lo que socede a partir d'ende ye un diálogu estensu, de cutiu repetitivu, sobre la naturaleza de la perceición. El Buda emplega con frecuencia frases paradóxiques como "Lo que se conoz como la enseñanza del Buda nun ye la enseñanza del Buda".[14] El testu esta llenu d'estes negaciones, per mediu de la dialéutica Prajná propón conducísenos a una afirmación cimera, contradiciendo una simple afirmación direuta.[15]

El Buda trata d'ayudar a Subhuti a desaprender les sos nociones preconcebir y llindar de lo que ye la realidá, la naturaleza de la llume, y la compasión.

Una parte especialmente notable ye cuando'l Buda enséñalu a Subhuti que lo que fai tan grande a un Bodhisattva ye que'l Bodhisattva nun s'arguyez del so trabayu pa salvar a los otros, nin ye la so compasión calculada o forzada. El Bodhisattva practica la compasión sincera que vien de lo más fondo del ser, ensin nengún sentíu del ego o provechu.

N'otra seición, Subhuti espresa la so esmolición de que'l Sutra del Diamante sía escaecíu 500 años dempués de la so enseñanza (alternativamente, mientres los postreros 500 años d'esta era). El Buda asegúralu a Subhuti que muncho depués de que se colara, va siguir habiendo dalgunos que puedan llograr el significáu del Sutra del Diamante y ponelo en práutica. Esta seición paez reflexar una esmolición que s'atopa n'otros testos budistes que les enseñances del Buda eventualmente se difuminarían y malvaríen. Un conceutu budista popular, conocíu como mappō en xaponés, tamién reflexa esta mesma ansiedá.

Na práutica

Por cuenta de que puede ser lleíu n'aprosimao cuarenta minutos, el Sutra del Diamante ye de cutiu memorizado y cantáu en monesterios budistes. Esti Sutra caltuvo un altu grau de popularidá na tradición budista Mahāyāna por más d'un mileniu, especialmente n'Asia oriental, y lo que ye más importante, dientro de la escuela de meditación (Zen/Chan/Seon/Thien) d'Asia oriental, onde ye estensamente recitáu, enseñáu y comentáu, inclusive na actualidá. El testu resona con un aspeutu fundamental de la doctrina o praxis del Chan (Zen): la tema de la non-permanencia (nun se debe confundir col conceutu d'Impermanencia).

De cutiu dizse nel Sutra del Diamante que si una persona llogra poner en práutica siquier cuatro llinies del Sutra, va ser bendichu en gran midida.

Referencies

Notes

  1. 1 2 «Sacred texts: "Diamond Sutra"», testu completu, traducíu al inglés, publicáu'l 30 de payares de 2003 en BL.ik (el sitiu web de la British Library [Biblioteca Británica], en Londres). Consultáu'l 1 d'abril de 2010.
  2. ↑ Soeng, Mu (15 de xunu de 2000). Diamond Sutra: Transforming the Way We Perceive the World. Wisdom Publications, páx. 58. ISBN 9780861711604. Consultáu'l 11 de mayu de 2012.
  3. 1 2 Williams, Paul. Mahāyāna Buddhism: the Doctrinal Foundations. London, UK: Routledge, páx. 42. ISBN 0-415-02537-0.
  4. ↑ Müller, Friedrich Max (1894). The Sacred Books of the East, Volume XLIX: Buddhist Mahāyāna Texts, Part II. Oxford: Clarendon Press, páx. xii-xix.
  5. ↑ «The Korean Buddhist Canon: A Descriptive Catalog (T 235)». A. Charles Muller. Consultáu'l 16 d'abril de 2015.
  6. ↑ Nattier, Jan (1992). «The Heart Sūtra: A Chinese Apocryphal Text?». Journal of the International Association of Buddhist Studies 15 (2):  páxs. 153–223. http://archiv.ub.uni-heidelberg.de/ojs/index.php/jiabs/article/download/8800/2707.
  7. ↑ «The Korean Buddhist Canon: A Descriptive Catalog (T 236)». A. Charles Muller. Consultáu'l 16 d'abril de 2015.
  8. ↑ «The Korean Buddhist Canon: A Descriptive Catalog (T 237)». A. Charles Muller. Consultáu'l 16 d'abril de 2015.
  9. ↑ «The Korean Buddhist Canon: A Descriptive Catalog (T 220,9)». A. Charles Muller. Consultáu'l 16 d'abril de 2015.
  10. ↑ «The Korean Buddhist Canon: A Descriptive Catalog (T 239)». A. Charles Muller. Consultáu'l 16 d'abril de 2015.
  11. 1 2 3 4 «Schøyen Collection: Buddhism». Consultáu'l 23 de xunu de 2012.
  12. ↑ Yongyou Shi (2010). The Diamond Sūtra in Chinese Culture. Los Angeles: Buddha's Light Publishing, páx. 14. ISBN 978-1-932293-37-1.
  13. ↑ Hui Neng; Cleary, Thomas (1998) The Sutra of Hui-neng, Grand Master of Zen: With Hui-neng's Commentary on the Diamond Sutra. Shambhala Publications. ISBN 9781570623486.
  14. ↑ Sutra del Diamante, Sec. 8, Subsec. 5 金剛經，依法出生分第八，五：結歸離相
  15. ↑ Manual de Budismu Zen, D.T. Suzuki, Editorial Kier, ISBN 978-950-17-1008-3, Páxines 34-47

Bibliografía

  • Thich Nhat Hanh: The Diamond that Cuts Through Illusion: Commentaries on the Prajñaparamita Diamond Sutra. Berkeley, CA, USA: Parallax Press, 1992 ISBN 0-938077-51-1

Ver tamién

  • Sutra del corazón
  • Sutra del lotu


Enllaces esternos

Ye obligatoriu indicar l'idioma de Wikisource.



Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.