Suprematismu
movimientu artísticu
Cambiar los datos en Wikidata
Círculu negru (Kasimir Malévich, 1915).
Suprematism (Supremus Non. 58), Krasnodar Museum of Art (Malévich, 1916)

El suprematismu foi un movimientu artísticu enfocáu en formes xeométriques fundamentales (en particular, el cuadráu y el círculu), que se formó en Rusia ente 1915 y 1916. Foi fundáu por Kazimir Malévich.[1]

Historia

Empecipiar coles idees del pintor Kazimir Malévich, quien promovía l'astracción xeométrica y l'arte astracto, en busca de la supremacía de la nada y la representación del universu ensin oxetos. El suprematismu refugaba l'arte convencional buscando la pura sensibilidá al traviés de l'astracción xeométrica. Surdió en forma paralela al constructivismu.

Desenvolver ente los años 1913 y 1923, siendo la so primer manifestación la pintura de Malévich “Cuadráu negru sobre fondu blancu” de 1915.[2] La primer esposición del suprematismu foi en Moscú en 1915 onde s'amosó per primer vegada'l Cuadráu Negru y el Cuadráu coloráu. Esi mesmu añu'l pintor Kazimir Malévich y el poeta Vladímir Maiakovski escriben el manifiestu.

En 1920 Malévich completa les sos teoríes escribiendo un ensayu El suprematismu (tamién conocíu como El mundu de la non representación). Los suprematistas xuntar nun grupu denomináu Supremus (sociedá d'artistes) que'l so líder yera Malévich, ente ellos atópense Liubov Popova, El Lissitzky, Aleksandr Ródchenko.

Los suprematistas nun siguíen los estilos tradicionales de la pintura, y nun tresmitíen mensaxes sociales. Les obres suprematistas fueron aumentando'l so coloríu y composición col pasu del tiempu.[3]

L'asociación d'artistes de la Rusia revolucionaria (creada en 1922) determinó que, al haber tantu analfabetismu, había que volver al realismu. Pa 1925 esta vanguardia taba casi sumida. El suprematismu (como la obra de Wassily Kandinsky y el Neoplasticismu) foi unu de los principales llogros de l'astracción.

Anque nun tuvo munchos siguidores en Rusia, exerció una gran influencia nel desenvolvimientu del arte y el diseñu d'Occidente y na Bauhaus.

Referencies

  1. ↑ Hatje Gerd. (1980). Diccionariu ilustráu de l'arquiteutura contemporánea. Editorial Gustavo Gili. Barcelona. ISBN 84-252-0860-2
  2. ↑ «Una rotura que cumple cien años» (castellanu). Consultáu'l 24 de mayu de 2013.
  3. ↑ (Gooding, 2001)

Ver tamién

  • UNOVIS

Enllaces esternos




Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.