| Sultán | |
|---|---|
títulu real o nobiliariu, honorífico (es)  y cargu | |
| soberanu | |
 | |
| Institución | sultanatu |
| Disolución | 1924 |
 | |
El términu sultán (del árabe سلطان sulṭān, y ésti de سلطة sulṭa: «poder») ye un títulu utilizáu en dalgunos países islámicos equivalente al de rei o monarca (anque nun se traduz, una y bones un rei puramente dichu ye n'árabe un malik). Lliteralmente vendría significar «el qu'exerz el poder», y nel so orixe foi una manera de referise a los xefes militares, xeneralmente turcos, qu'exercíen el poder de facto en territorios nominalmente gobernaos pol califa. Más palantre convirtióse en títulu real (del soberanu).
El primeru en llevar oficialmente'l títulu foi Mahmud de Gazni, de la dinastía de los gaznauíes, gaznavíes o gaznávidas (998 - 1030), que gobernó dende l'actual ciudá afganistana de Gazni unos dominios que diben dende'l Ganges a Mesopotamia. Dempués convirtióse nel títulu de los turcos selyuquíes y otomanos, lo mesmo que de la dinastía de los ayyubíes —la de Saladín— y la de los mamelucos que gobernaron Exiptu. Tamién fueron sultanes los monarques magrebinos: almorávides, almohades y otres dinastíes, según los reis de taifas d'Al-Ándalus. Marruecos foi un sultanatu hasta 1955, momentu en que'l sultán Mohámmed ben Yúsef (Mohámmed V) fixo espublizar el términu más modernu de rei (malik).
Nel Imperiu otomanu non yá el soberanu sinón tamién la so madre (Valide Sultán) y fíes llevaben esti títulu. Nel casu de les muyeres, el títulu venía dempués del nome de la persona (por casu, Hürrem Sultán), y non antes, como nel casu del soberanu.
Na actualidá, el títulu llevar los monarques d'Omán y Brunéi, y de manera honorífica dellos gobernantes locales de Filipines, Java o Malasia.
El gobiernu d'un sultán puede recibir el nome de "sultanatu"; por casu, el Sultanatu de Omán.
Ver tamién
Referencies
Enllaces esternos
Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a Sultán.
