Sultanatu Bahmani
Alministración
Tipu d'entidá estáu desapaecíu
Capital Kalaburagi (es) Traducir y Bidar
Nome llocal سلطان بهمنيان (fa)
Llingües oficiales persa
Xeografía
Demografía
Fundación 1347
Cambiar los datos en Wikidata

El sultanatu Bahmaní (tamién denomináu Imperiu Bahmaní) foi un reinu islámicu del Decán, nel sureste de la India, contemporaneu del medievu européu,[1] y el primeru de la rexón de confesión chiita.[2]

Historia

El sultanatu foi fundáu'l 3 d'agostu de 1347 cuando Nazir uddin Ismail Shah, quien se remontara contra'l sultán de Delhi (el turcu Muhammad bin Tughluq) dexó'l poder al gobernador Safar Khan, quien adoptó'l nome d'Ala-ud-Din Bahman Shah.[3]

La capital del nuevu estáu foi Ahsanabad (Gulbarga) ente'l 1347 y el 1425, añu en que se treslladó a Muhammadabad (Bidar).

El sultanatu Bahmaní lluchó en delles oportunidaes col imperiu hindú de Vijayanagara pol control del Decán. Algamó'l so máximu poder nel periodu 14661481, sol reinu de Mahammad III, en bona midida gracies al so primer ministru Mahmud Gawan, quien prindó Goa, el puertu más importante de Vijayanagara. Cuando Mahammad III dio creitu a quien denunciaben falsamente a Mahmud Gawan como traidor y executar, empezó un rápidu cayente del reinu que finalmente en 1518 estremar en cinco estados: Ahmednagar, Berar, Bidar, Bijapur y Golconda (India), conocíos como sultanatos del Decán.

Cultura

La dinastía Bahmaní considerábase descendiente de Bahman un llexendariu rei d'Irán, lo que los movió a convertise en mecenes de la llingua, lliteratura y cultura persa polo xeneral, hasta'l puntu en que munchos de los sultanes y príncipes aportaron a bien trataos en l'idioma y la lliteratura perses.

Otramiente, promovieron l'arquiteutura monumental d'estilu persa, contratando a arquiteutos y artesanos d'esi orixe. El Golgumbaz en Bijapur ye una muestra del estilu arquiteutónicu del periodu y cuenta con unu de los domos más grandes del mundu.

Referencies

  1. Los cinco reinos del Sultanatu de Bahmani.
  2. Ansari, N.H., Bahmanid Dynasty, Encylopaedia Iranica .
  3. Posiblemente yera d'orixe afganistanu o turcu. Vease: Cavendish, Marshall, World and Its Peoples, p.335., Marshall Cavendish, 2007, ISBN 0-7614-7635-0

Bibliografía

  • Haroon Khan Sherwani, The Bahmanis of the Deccan, Munshiram Manoharlal Publishers, 1985, ISBN 8121502896

Enllaces esternos



This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.