Shoegazing
Oríxenes musicales	Rock alternativu Dream pop Neo-sicodelia Noise pop Noise rock
Oríxenes culturales	Finales de los años 1980 en Reinu Xuníu
Instrumentos comunes	Guitarra, baxu, batería, voz, Sintetizadores
Popularidá	Media nel Reinu Xuníu y baxa nos Estaos Xuníos
Subxéneros
Nu gaze, Drag, Surfgaze, Bad Pop
Fusiones
Noise
[editar datos en Wikidata]

El shoegazing (tamién conocíu como shoegaze) ye un estilu de música alternativa surdíu a finales de los años ochenta nel Reinu Xuníu. Permaneció hasta mediaos de los años 90, teniendo enforma ésitu nos años 1990 y 1991. Bautizáu asina pola prensa gracies a el costume que teníen los integrantes de les bandes de tocar mirando escontra'l suelu ensin tener contautu visual col so públicu (n'inglés, el términu provién de shoe (zapatu) y gazing, del verbu gaze, que significa mirar fijamente).
El xéneru empezó a aparrar cola apaición de bandes grunge como Nirvana, Soundgarden, Alice in Chains y Pearl Jam nos Estaos Xuníos, y del britpop como Oasis, Suede, Pulp y Blur (quien tamién teníen claros elementos shoegaze nel so primer álbum Leisure) y Suede nel Reinu Xuníu; quien llograron ésitu comercial internacional a diferencia de les bandes de la escena shoegaze, que calteníen una esencia underground.

Pero non solo esti movimientu "corporal" foi lo qu'identificó la so rellumanza musical y los sos cantares. Les guitarres con retroalimentación, ruidoses y al empar melódiques, llaraes de pedales d'efectos como'l flanger, reverb o chorus, los ambientes espaciales que creaben y les sos lletres, ente avesees y murnies —la mayor parte del tiempu bisbisaes—, yeren los medios identificativos de los grupos. Xeneralmente reconocíen (esplícita o implícitamente) como influencies a The Jesus and Mary Chain, Velvet Underground, Spacemen 3, los Cocteau Twins y Brian Eno.

Les carauterístiques d'esti xéneru preséntense munches vegaes combinaes con otros como'l dream pop, que busca los mesmos climes, pero utilizando más bien ecos nes sos guitarres y non tantu aburuyes, y el post rock, que magar utiliza una gama de soníos ya influencies más amplia, suel tomar emprestáu del shoegaze la esperimentación con aburuyar de les guitarres. Por esi motivu ye difícil catalogar a determinada banda como perteneciente a unu o otru xéneru, yá que el so encasillamiento suel variar d'un album a otru o inclusive d'un cantar a otra.

Artistes de la escena

Puede dicise que los raigaños fondos del xéneru fundir nel Reinu Xuníu hasta l'añu 1986, cuando la revista New Musical Express editó'l casete recopilatorio C86, documentando una escena underground que practicaba una especie de pop ruidosu y con muncha distorsión. Con posterioridá fueron bandes d'esta movida les que fueron virando escontra un soníu menos inocente y más ambiental. My Bloody Valentine ye la más representativa d'eses bandes, la que foi desenvolviendo les bases del xéneru hasta llevalo a la máxima espresión col so discu Loveless (1991). Otres bandes que pola mesma dómina llograron resultancies bultables fueron Ride col so discu Nowhere (1990), Slowdive con Souvlaki, Pale Saints, Chapterhouse, Catherine Wheel, Lush, Swervedriver, Telescopes, My Dead Girlfriend, The Boo Radleys y The Verve, nos sos empiezos. Tamién Sun Dial, qu'apostaba por un soníu más cercanu a la sicodelia clásica.

En 1994, cuando My Bloody Valentine anuncia'l so retiru, dexando ensin socesor al yá daquella míticu Loveless, un intentu por siguir l'heriedu del mesmu pue ser "Quique", de los galeses Seefeel. Nesti trabayu yá se notaba un mayor protagonismu de les programaciones electróniques, y sentábense les bases d'una de les conxunciones que más contribuyiríen a la reivindicación del xéneru nel sieglu XXI: l'amiestu de shoegaze y ambient.

Nos últimos años surdió'l xéneru nu-gaze, incorporando elementos del shoegaze, de la electrónica y del rock actual, y el blackgaze, que combina elementos de shoegaze col clima opresivo propiu del black metal.

Legáu

Tres l'ésitu de principios de los años noventa, el xéneru cayó nel olvidu, pero una década dempués, una nueva camada de grupos de distintes partes del mundu con estes influencies empezaron a surdir n'América.

• Estaos Xuníos y Canadá: Empezó a resurdir con grupos como The Pains of Being Pure at Heart, A Place To Bury Strangers, Ringo Deathstarr, Asobi Seksu, Skywave y la so continuación Ceremony, Non Joy, The Raveonettes (orixinalmente formaos en Dinamarca pero establecíos n'Estaos Xuníos), Deerhunter, LSD and the Search for God, Tamaryn (orixinaria de Nueva Zelanda pero establecida n'Estaos Xuníos), Whirr, Lightning Bug, Airs.
• Inglaterra y restu d'Europa: Air Formation, Pia Fraus, La Casa al Mare, Amusement Parks on Fire, M83, Mew, The Horrors, Cheatahs, TOY, The Joy Terrible, Echo Lake, Chain Of Flowers, The Manhattan Love Suicides. En Francia, merez una mención especial la banda Alcest, pionera del soníu blackgaze, que ye contiuado por otros proyeutu paralelos de los sos iembros (Les Discrets, Amesoeurs).
• España: Los Planetes, una de les bandes más renombraes del indie español de los años 90 conxuga influencies de distintos xéneros, ente los cualos hai una fuerte carga de shoegaze, qu'inclusive se foi fortaleciendo nos sos últimos trabayos, los del sieglu XXI. Con posterioridá surdieron n'España bandes bien identificaes col xéneru como Triángulu d'Amor Bizarro, Nadadora, Belako, Blacanova, Klaus & Kinsky, Noise Nebula o Linda Mirada, ente otros.
• Perú: En Suramérica, foi unu de los países onde meyor desenvolvióse una escena esperimental con fuerte presencia del ambiente, el post rock, el dream pop y el shoegaze. Esti últimu xéneru tuvo un representante escepcional en Silvania, quien emigraron a España y convirtiéronse nuna referencia fundamental de la escena shoegaze d'esi país. Más palantre destacóse Rellumada, y otres bandes con menor trescendencia mediática, como Puna, IonaxS, Orquídea, Evamuss, Sad Animals, Yushimi, White Llapaes, Osu Formigueru, Ale Hop, Eva & John, Speyer, Serto Mercuriu y Disonante nel 2017.

• Arxentina: Yá nos años noventa, en plena fervencia del shoegaze nel Reinu Xuníu, les influencies d'eses bandes fixéronse sentir nel rock arxentín ya inclusive llegaron a un públicu masivu per mediu de l'apropiación fecha por Soda Stereo nel so álbum Dynamo de 1992. El siguiente discu clásicu del shoegaze arxentín foi "Electronauta", discu debú de Juana la Lloca, banda que depués tomaría per otros caminos estilísticos distintos. Tamién hai momentos shoegaze nos dos primeros discos de Los 7 Delfines y en "Sun Fell", de Mellonta Tauta, anque n'este predomina'l tonu dream pop. Lo mesmo nel efímeru proyeutu Plum, formáu pol batería de Soda Stereo, Charly Alberti con quien yera la so pareya del momentu, la modelu Deborah de Corrolada.

En 1995, una iniciativa privada llogró editar un compilado llamáu "Evolución vol. 1" con bandes under de Buenos Aires totalmente identificaes col soníu shoegaze: Rayos Catriel, Güeyu de Pexe, Atlántica, Die Blumen, Psicoprisma, El Pasaxe y Giradioses. Yá nel sieglu XXI, apaecen nueves bandes que reivindiquen el xéneru, como Tras Hai Truenos, Jaime ensin Tierra (anque esta yá se fai presente a finales de los 90) y principalmente Asaltu al Parque Zoolóxicu.

• Xapón: Ling Tosite Sigure, Coaltar of the Deepers, Tokyo Shoegazer, The Florist, Spangle Call Lilli Line, Epaksa.
• Chile: Adolescentes ensin edá, Christianes, Vidaya, Lumpen and The Happy Pills, Trementina, Chicago Toys, Adelaida, Solar, La mio Andrómeda, The Ganjas, Casino Velódromu, Los Bigotes (Osorno).
• Méxicu: Anemona, Hawaiian Gremlins, Mint Field, Pure Morning, Los Macacos De Landcastel, Campusantu de Mascotes, Silver Rose, Lasitud, Vintage Plenoptic.
• Ecuador: Sexores.

Referencies

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a Shoegazing.