En fonética, un vocoide non silábicu ye una clase que engloba a lo que tradicionalmente llamáronse semivocales y semiconsonantes. Fonéticamente ye un soníu aproximante que ye la realización d'una vocal que por sigo mesma nun forma sílaba, sinón va acompañada d'otra vocal que tien el valor silábicu. El términu semivocal acutar pal elementu non silábicu d'un diptongu decreciente, o pal soníu non silábicu que sigue a la vocal fuerte nun triptongu . El términu semiconsonante preferir pa designar al elementu non silábicu d'un diptongu creciente o al primer soníu d'un triptongu.

Les semivocales o semiconsonantes son frecuentemente alófonos non silábicos de vocales. Les semivocales correspondientes a /i, o desígnense colos signos [i̯, o̯], ente que les semiconsonantes con [j, w].

En proto-indoeuropéu

En proto-indoeuropéu, más concretamente nel estadiu IE II, tien dos fonemes /w/ y /y/ que tienen alófonos tantu silábicos, realizaos fonéticamente como vocales [o, i]; como alófonos non silábicos, realizaos como semivocal o semiconsonante [w, j]. El fechu de que se realicen fonéticamente como vocales o semivocales dependen de la posición del acentu. Esto puédese reparar nel paradigma reconstruyíu del raigañu /*dyw-/ 'cielu, dios' que'l so nominativu ye *dyéws /dyéw+s/ pero que'l so xenitivu ye *diwés /dyw+és/.

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente


Referencies

    Enllaces esternos

    This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.