Llabor académicu y lliteraria

N'Uviéu vivió la guerra civil española y la posguerra. A pesar de les llimitaciones pa les muyeres mientres la dictadura, consiguió estudiar, primero, , llicenciase en Filoloxía Románica pola Universidá d'Uviéu y doctorase darréu en Filosofía y Lletres con una tesis sobre la llingua de Camilo José Cela.

Foi profesora en dellos institutos asturianos, como l'Institutu Llaboral de Tapia de Casariego y el de Lluanco, hasta que ganó por oposición la cátedra de Llingua y Lliteratura, qu'exerció, primero, nel Institutu d'Enseñanza Media de Tortosa y, dempués, en Vitoria, La Felguera y Avilés.

En 1968 foi destinada al Institutu Xovellanos de Xixón, que daquella yera namái p'alumnos masculinos y del que eventualmente foi direutora. Darréu, incorporar a la Escuela de Formación del Profesoráu d'Uviéu, de la cual xubilóse 1990.

Al pie de el so llabor docente, desenvolvió una intensa actividá investigadora y una importante creación lliteraria.

Publicaciones

La so tesis de doctoráu foi la base del so llibru El léxicu de Camilo José Cela, que se publicar en 1968. Otres obres académiques que publicó fueron Analís de "Belarmino y Apolonio" en 1978 y Aportación al léxicu de Lluanco en 1983.

En 1978 escribió la so primer novela Camín con torna, que foi finalista del premiu Planeta en 1980 y considerada "unu de los más notables semeyes lliteraries de la sociedá española sol franquismu" .^[2]

Siguiéron-y otros títulos como Xuegos de branu (1982), Un xardín y un silenciu (1985), Blanca y radiante (1988, reeditada en 2002) Sonata pa doce manes(1996) y Retablu de pasiantes (1998).

Llabor feminista

Feminista convencida, sentíase bien arguyosa de selo y ella mesma esplicar cuándo la entrevistaben. “Gústame'l mio cartelu de feminista. Nun lo busqué. Defendí a la muyer porque creyí que tenía de ser defendida y convertíme en feminista ensin saber cómo. Defendo a la muyer porque creo que toa defensa ye poco”.

Amás del so llabor lliterariu foi la d'articulista nel diariu asturianu La Nueva España. Dalgunos d'esos artículos y dellos de los sos cuentos fueron axuntaos pol Principáu d'Asturies en 1991 nel volume titulao ¡Muyer, Muyer….

En 2006, la Tertulia Feminista Les Comadres rescató 50 de los sos artículos pol so compromisu cola causa de les muyeres por considerar que “los sos analises de la realidá siguen entá vixentes”.

Reconocencies

Pola so trayeutoria feminista y lliteraria, Sara Suárez Solís recibió a lo llargo de la so vida distintes distinciones institucionales y privaes.

En marzu de 1999, l'Agrupación Municipal Socialista d'Uviéu, AMSO, concedió-y el Premiu Purificación Tomás y la corporación municipal aprobó en sesión plenaria que la biblioteca del barriu de Pumarín llevara'l so nome.

En setiembre de 1999 el Principáu d'Asturies concedió-y la medaya de plata d'Asturies, pero yá nun pudo recoyela personalmente pol avanzáu estáu de la so enfermedá. La medaya foi-y apurrida na so casa pol entós Presidente del Principáu d'Asturies, Vicente Álvarez Areces, y la Presidenta de la Xunta Xeneral del Principáu d'Asturies, María Jesús Álvarez.

En febreru del 2000 Tertulia Feminista Les Comadres, de la que foi Vicepresidenta, nomar Comadre d'Oru especial.

Una plaza del barriu de Montevil, en Xixón, lleva'l so nome.

Nel añu 2001 constituyir en Xixón una asociación que la homenaxó tomando'l so nome: “Asociación de Muyeres Progresistes Sara Suárez Solís”, entidá non gubernamental, feminista, de calter llaicu, progresista y ensin ánimu d'arriquecimientu que ye parte de la Federación de Muyeres Progresistes d'Asturies. L'oxetivu de l'asociación ye contribuyir a promover la llibertá y el empoderamiento de les muyeres, tal que fizo a lo llargo de la so vida Sara Suárez Solís.

Premios

• Premiu d'Asturies de novela en 1984 pola so novela Un xardín y un silenciu
• XXXV Premiu Ateneo Ciudad d'Uviéu de Valladolid de novela curtia por Blanca y radiante