Coordenaes: 20h 22m 13.702s, 40° 15′ 24.045″
Sadr, tamién escritu como Sadir o Sador, ye'l nome de la estrella γ Cygni (γ Cyg / 37 Cygni),[7] la segunda más brillosa de la constelación del Cisne dempués de Deneb (α Cygni). Asitiada nel centru del asterismu de la Cruz del Norte, tien magnitú aparente +2,23. Alcuéntrase a unos 1500 años lluz de distancia del Sistema Solar.
Nome
El nome Sadr provién de la pallabra árabe صدر şadr, «pechu», vocablu que tamién sirve pa designar a la estrella Schedar (α Cassiopeiae).
En China yera conocida como Tien Tsin, el nome d'una ciudá (*), xeneralmente utilizáu pa designar a un conxuntu de cuatro estrelles qu'incluyía, amás de γ Cygni, a Deneb (α Cygni), Albireo (β Cygni) y δ Cygni.[8]
Carauterístiques
Sadr ye una estrella superxigante mariella de tipu espectral F8Ib, aproximao 65.000 vegaes más lluminosa que'l Sol, que la so temperatura superficial ye de 6500 K. D'alcuerdu al so rellumu y temperatura, puede envalorase que nel momentu de la so nacencia la so masa yera unes 12 vegaes mayor que la masa solar, lo que la asitia cerca de la llende percima del cual les estrelles terminen los sos díes como una supernova.[9][10] El so metalicidá —bayura relativa d'elementos más pesaos que'l heliu— ye un 50% mayor que la del Sol ([Fe/H] = +0,18).[11]
Nel diagrama de Hertzsprung-Russell, Sadr ta emplazada cerca de la rexón onde les estrelles vuélvense inestables y empiecen a púlsar, variando en rellumu. Anque nun ye una estrella claramente variable, paez púlsar nuna forma complexa con un ciclu de 74 díes.[9] Observaciones espectroscópicas d'altu resolución amuesen variaciones de pequeña amplitú na so velocidá radial según na forma de les llinies espectrales; diches variaciones apaecen de forma irregular en ciclos que la so duración ye igual o mayor de 100 díes. N'ocasiones, les variaciones na velocidá radial algamen los 2 km/s, pero cambio muncho más pequeños asocédense de cutio. La estrella paez sufrir espansiones radiales y contraiciones, xunto a cambeos de temperatura d'aproximao 15 K.[12]
Visualmente alcontrada nuna complexa rexón de la Vía Lláctea, Sadr apaez arrodiada pola nebulosa d'emisión difusa IC 1318, allumada por estrelles nueves y calientes. Sicasí, Sadr nun forma parte de la nebulosa, yá que ta a mediu camín ente ésta y la Tierra, siendo una estrella en primer planu. El cúmulu abiertu NGC 6910, nel mesmu campu visual, tamién s'atopa muncho más distante.
Ver tamién
Referencies
- 1 2 3 4 5 6 Afirmao en: SIMBAD.
- 1 2 3 Floor van Leeuwen (2007). «Validation of the new Hipparcos reduction» (n'inglés). Astronomy and Astrophysics (2): páxs. 653–664. doi: .
- ↑ Afirmao en: A catalogue of stellar rotational velocities. Stated in source according to: SIMBAD. Páxina: 1. Llingua de la obra o nome: inglés. Data d'espublización: 1970.
- ↑ Caroline Soubiran (agostu 2018). «Gaia Data Release 2. The catalogue of radial velocity standard stars» (n'inglés). Astronomy and Astrophysics: páxs. 7–7. doi: .
- ↑ «The abundances of carbon, nitrogen, and oxygen in the atmospheres of Cepheid variables - Evidence for helium enrichment» (n'inglés). The Astrophysical Journal: páxs. 1018–1034. mayu 1981. doi: .
- ↑ «The Physical Basis of Luminosity Classification in the Late A-, F-, and Early G-Type Stars. I. Precise Spectral Types for 372 Stars» (n'inglés). The Astronomical Journal (4): páxs. 2148–2158. abril 2001. doi: .
- ↑ Sadr (SIMBAD)
- ↑ Allen, Richard Hinckley (1889). «Cygnus», Courier Dover Publications: Star Names — Their Lore and Meaning (n'inglés), páx. 563. ISBN 0-486-21079-0. Consultáu'l 4 de xunu de 2011.
- 1 2 Sadr (Stars, Jim Kaler)
- ↑ Hohle, M. M.; Neuhäuser, R.; Schutz, B. F. (2010). «Masses and luminosities of O- and B-type stars and rede supergiants». Astronomische Nachrichten 331 (4). p. 349. http://cdsads.u-strasbg.fr/cgi-bin/nph-bib_query?2010AN....331..349H&db_key=AST&nosetcookie=1.
- ↑ Wu, Yue; Singh, H. P.; Prugniel, P.; Gupta, R.; Koleva, M. (2011). «Coudé-feed stellar spectral library - atmospheric parameters». Astronomy and Astrophysics 525. A71. http://cdsads.u-strasbg.fr/cgi-bin/nph-bib_query?2011A%26A...525A..71W&db_key=AST&nosetcookie=1.
- ↑ Gray, David F. (2010). «Photospheric Variations of the Supergiant γ Cyg». The Astronomical Journal 140 (5). páxs. 1329-1336. http://cdsads.u-strasbg.fr/cgi-bin/nph-bib_query?2010AJ....140.1329G&db_key=AST&nosetcookie=1.