Símaco
51. Papa 23 payares 498 - 19 xunetu 514 (Gregorianu) ← Anastasiu II - Hormisdas →
Vida
Nacimientu	Cerdeña[1], circa 460[1]
Muerte	Roma[1], 19 de xunetu de 514[2] (53/54 años)
Sepultura	basílica de San Pedru
Estudios
Llingües falaes	llatín
Oficiu	sacerdote católicu, autor
Llugares de trabayu	Roma
Santoral
19 de xunetu
Creencies
Relixón	Ilesia Católica[3]

Símaco (Cerdeña, c. 450-Roma, 19 de xunetu de 514)^[4] foi'l 51º papa de la Ilesia católica, de 498 a 514.

Biografía

Fíu d'un tal Fortunato, foi archidiácono mientres el pontificáu d'Anastasio II a quien asocedió nel pontificáu al ser escoyíu per una parte del cleru romanu.

El mesmu día de la so eleición, el 22 de payares de 498, una facción disidente del cleru romanu sofitada pol emperador bizantín Anastasio I, y encabezada pol senador Festo, dio en la eleición del arcipreste de Santa Práxedes, Lorenzo, como antipapa.

Ante la esistencia de dos pontífices, el rei ostrogodu Teodoricu'l Grande, intentó acabar col naciente cisma sofitando a Símaco quien, el 1 de marzu de 499 convocó un concilio en Roma nel que Lorenzo, n'aceptando la llexitimidá del so rival como pontífiz, foi nomáu obispu de Nocera. Nesti sínodu decretóse que tou clérigu que, mientres el pontificáu d'un papa, intrigase pa escoyer al so futuru socesor, sería escomulgáu.^[5]

La cisma sicasí reinicióse cuando, en 501, el senador Festo acusó a Símaco de diversos crímenes^[6] y convenció a Lorenzo por que tornara a Roma. El Papa negar a comparecer ante'l rei pa responder de les acusaciones alegando que nengún poder temporal tenía xurisdicción sobre él.

Convocóse nuevamente un sínodu conocíu como Synodus Palmaris^[7]} que, el 23 d'ochobre de 502, decretó que nenguna corte humana podía enxuiciar a un papa yá que esti namái podía ser xulgáu por Dios.

Ante esto, Teodoricu instaló a Lorenzo nel Palaciu de Letrán como papa, colo que la cisma caltúvose abiertu mientres cuatro años hasta que, en 506, el rei retiró'l so sofitu a Lorenzo pola so escesiva connivencia cola corte bizantina y, n'espulsando a tolos probizantinos, sofitó definitivamente a Símaco.^[8]

Mientres el so pontificáu, Símaco sofitó económicamente a los obispos d'África que s'atopaben desterraos en Cerdeña tres les persecuciones a que los vándalos, de doctrina arriano, sometieren a la Ilesia del norte d'África. Tamién concedió la llibertá a los esclavos que caltenía la Ilesia y, coles mesmes, atribúyese-y la construcción inicial del Palaciu Vaticanu.

Finó'l 19 de xunetu de 514.

Ver tamién

• Anastasio II

Referencies

Bibliografía

• Davis, Raymond, The Book of Pontiffs (Liber Pontificalis): The Ancient Biographies of the First Ninety Roman Bishops to AD 715, Liverpool University Press, ISBN 978-0-85323-545-3, https://books.google.com/books?id=o7HMq57xlhsC 
• Hefele, Charles Joseph, A History of the Councils of the Church, from the Original Documents, T. & T. Clark, https://books.google.com/books?id=LN5DAAAAYAAJ 
• Jones, Arnold Hugh Martin; Martindale, John Robert, The Prosopography of the Later Roman Empire: A.D. 395-527, Cambridge: Cambridge University Press, ISBN 978-0-521-20159-9, https://books.google.com/books?id=G5W6vCO_pYUC&pg=PA468 
• Richards, Jeffrey, The Popes and the Papacy in the Early Middle Ages, 476-752, London: Routledge & Kegan Paul, ISBN 978-0-7100-0098-9, https://books.google.com/books?id=tsE9AAAAIAAJ 

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Símaco.
• Obres en Documenta Catholica Omnia. (en llatín)

Predecesor: Anastasio II

Emblema del Papáu Papa 498-514

Socesor: Hormisdas