Climatoloxía

El clima de Rubió, a diferencia d'otros de la zona pre-mariniega y por cuenta del so altor, nun tien un clima mediterraneu típicu, tien un clima estremu con iviernos fríos y branos calorosos.

Escudu

L'escudu de Rubió defínese pol siguiente blasón:

«Escudu embaldosáu: de púrpura, un castiellu de gules abiertu sobremontáu d'un montante d'argén acompañáu na cabeza d'una flor de lliriu d'argén. Por timbre una corona mural de pueblu.»^[5]

Foi aprobáu'l 12 de febreru de 1996. L'escudu lleva'l castiellu del pueblu (del sieglu XI) y un montante y la flor de lliriu, atributos de la Virxe María, patrona de la llocalidá.

Bandera

Rubió tien oficializada una bandera que tien la siguiente definición:

«Bandera apaisada de proporciones dos d'altu por trés d'anchu, estremada verticalmente por trés franxes del mesmu tamañu, roses la esquierda y la de la derecha y colorada la del centru. Na franxa del palu, un cuadráu imaxinariu de tamañu 1/2 na parte cimera col montante y la flor de lliriu del escudu de color blancu.»^[6]

Parque eólicu de Rubió

Molinos de vientu del parque eólicu de Rubió.

• 41°39′02″N 1°36′07″E / 41.65056°N 1.60194°E / 41.65056; 1.60194

El parque eólicu de Rubió ta formáu por un total de 33 aeroxeneradores y ye consideráu'l proyeutu eólicu más importante de Cataluña hasta'l 2007. Estos aeroxeneradores son capaces de producir enerxía pa 30.000 llares. La instalación del parque eólicu realizóse mientres la seronda de 2004, anque entró en funcionamientu mientres la primavera de 2005. El parque eólicu ta dientro de los términos municipales de Rubió y parte de los términos de Castellfollit del Boix (Bages) y Òdena (Anoia).

Calcúlase que'l parque va evitar la emisión añal de 110.000 tonelaes de CO₂, efeutu depurativu equivaliente al de casi 6 millones d'árboles en procesu de fotosíntesis. Sicasí, pa la construcción d'esti gran parque tuviéronse que destruyir delles zones de cultivos y la vida vexetal d'una parte del términu.^[7]

Servicios

La falta de población abonda nun dexa'l caltenimientu d'edificios de servicios, y la población treslládase a Igualada pa resolver les necesidaes. Esiste una antigua escuela en desusu dende va años, y dos restoranes.

Nucleos de población

Rubió ta formáu por trés nucleos o entidaes de población. Tamién inclúi l'anguaño desapaecíu términu de Sant Pere d'Ardesa.

Llista de población por entidaes:

Evolución demográfica

Gráficu demográficu de Rubió ente 1717 y 2007
1717-1981: población de fechu; 1990-: población de derechu
Fonte: Municat
Gráfica ellaborada por: Wikipedia

Eleiciones municipales 2007

Eleiciones municipales 2003

Eleiciones municipales 1999

Evolución de la delda viva

El conceutu de delda viva contempla solo les deldes con caxes y bancos relatives a creitos financieros, valores de renta fixa y préstamos o creitos tresferíos a terceros, escluyéndose, poro, la delda comercial.

Ente los años 2008 a 2014 esti conceyu nun tuvo delda viva.^[10]

Castillo de Rubió

Restos d'una torre del castiellu de Rubió.

• 41°38′42″N 1°34′12.9″E / 41.64500°N 1.570250°E / 41.64500; 1.570250

Nació como un castiellu delimitado, alzáu a finales del sieglu X. El primer documentu nel que aparició el castiellu data del 1069 anque l'orixe ye abondo anterior. Nel sieglu XII la família de los Rubió yeren los propietarios, que dieron llugar a un llinaxe que s'estendió por distintos llugares de Cataluña.

Mientres el sieglu XIV el Castiellu de Rubió pasó a manes de la familia Castellolí y nel añu 1380 la família de los Boixadors mercó los derechos xurisdiccionales al rei Pere III, calteniéndolo ente les sos posesiones hasta'l sieglu XVIII.

La estructura del castiellu medieval ta anguaño bastante destruyida anque se caltién la parte inferior de la torre circular, construyida con sillares escontra'l sieglu XI, según los restos d'unos murios perimetrales de bona factura, estos probablemente son frutos d'una ampliación realizada ente los sieglos XII-XVIII. Alredor del castiellu formó un nucleu de población, anguaño bastante amenorgáu.

Ilesia de Sant Pere d'Ardesa

• 41°38′4.7″N 1°34′51.4″E / 41.634639°N 1.580944°E / 41.634639; 1.580944

La ilesia de Sant Pere ta asitiáu nel antiguu términu del Castiellu de Ardesa, baxando pola cara sud-oeste del cuetu de Sant Miquel. Foi construyíu con anterioridá al añu 1082 y exerció les funciones de parroquia ente'l sieglu XI y el sieglu XII.^[11] La ilesia ye d'estilu románicu y dispón d'una pequeñu nave con ábside semicircular na cabecera. Anguaño ta nun estáu completu de semi-ruina.^[7]

Ilesia de Santa Maria de Rubió

• 41°38′39.6″N 1°34′11.6″E / 41.644333°N 1.569889°E / 41.644333; 1.569889

Ilesia de Santa Maria de Rubió.

La ilesia de Santa Maria de Rubió ta asitiada nel nucleu urbanu de Rubió. La ilesia exerció les funciones parroquiales dende'l los sos oríxenes nel sieglu XI hasta l'actualidá.

L'edificiu actual foi construyíu ente 1275 y 1300, substituyendo una ilesia anterior que se esmenta en documentos medievales dende'l 1082. La construcción foi a pidimientu de los señores de Castelloló, quiciabes soterraos na zona del presbiteriu.

La ilesia de Santa Maria de Rubió ye un templu d'estilu góticu. La planta rectangular tien una única nave cubierta con doble vuelta de crucería, y presenta a los vértices dos llaves de vuelta esculpíes con un Agnus Dei y un pequeñu Pantocrátor. Los arcos arrencan de ménsulas esculpíes: San Joaquín y Santa Ana al presbiteriu, escudos heráldicos de los Castellolí nel arcu total central y l'águila de San Juan con un escudu, na zona del corazón. La nave central tien a banda y banda dos tales capiyes llaterales de vuelta ojival y cubierta de crucería.

Asitiaes nel ángulu nord-este hai la sacristía y una capiya, tamién d'estilu góticu. El restu de capiyes fueron abiertes ente los contrafuertes nos sieglos XVI y XVII, coincidiendo cola construcción del tercer pisu, el campanariu y el corazón. A lo llargo de los sieglos XVI y XVIII, y nel sieglu XX, la ilesia sufrió diverses restauraciones. La postrera foi llevada a términu ente 1985 y 1989.

Portadala de la ilesia de Santa Maria de Rubió.

Nel muriu norte de la ilesia hai la portalada principal de tradición románica. Construyida a finales del sieglu XIII], componer de archivueltas de mediu puntu qu'arrinquen de columnes apariaes con capiteles esculpíos con motivos vexetales y zoomórficos. Polos sos caractarísticas estilístiques, la obra venceyar a la escuela de Lleida. La portalada foi restaurada l'añu 1989.

Nel muriu sur caltién un amenorgáu portal secundariu, con forma d'arcu de mediu puntu adovelado.

Ilesia de Santa Maria de Rubió de nueche.

Nos años 1985-86 realizáronse unes escavaciones que punxeron al descubiertu sol pavimentu de la nave de la ilesia, dos campos de silos, utilizaos p'almacenar ceberes y que ja teníen de ser utilizaos con anterioridá a la edificación del templu.

Dientro de la ilesia entá se caltién el retablu que presenta carauterístiques italogóticas y constitúin una de les pieces pictóriques más importantes del góticu catalán.

Los estudiosos de la obra atribúin la obra al llamáu maestru de Rubió», discípulu de Ramón Destorrents, y por tanto asitien la so factura más lloñe del añu 1380, so la propiedá de los Boixadors.

La obra ta pintada al temple sobre madera. Consta de tres cuerpos verticales subdividíos en tres pisos nos llaterales y dos al llau central. Ente'l cuerpu central y los llaterales y ente estos y el guardapulso hai cuatro muntantes, remataos por pináculos. El bancu orixinal, del inferior del retablu caltener nel Muséu Episcopal de Vic.

El retablu ta dedicáu a les allegríes de la Virxe María y contién siete escenes d'allegríes y siete escenes de dolor.

La ilesia abre tolos domingos a les 11:30 pa celebrar la lliturxa.

Ilesia de Sant Macari

• 41°37′33.44″N 1°33′2.42″E / 41.6259556°N 1.5506722°E / 41.6259556; 1.5506722

Trátase d'una pequeña ilesia asitiada nel llanu de Rubió. Ye una edificación relixosa d'una pequeña nave, orixinalmente d'estilu románicu, anque na actualidá ta bien tresformada. Tubu una restauración nel añu 1954. La església tubu la advocación de San Tiberio. Anguaño nesta pequeña ilesia nun s'oficiar misa davezu dende va años, anque una vegada al añu, mientres la Fiesta Mayor del Pla de Rubió, ofíciase misa.

Ilesia de Sant Martí de Maçana

• 41°40′57.6″N 1°36′20.6″E / 41.682667°N 1.605722°E / 41.682667; 1.605722

La ilesia de Sant Martí ta asitiada nel pequeñu nucleu de población de Sant Martí de Maçana. Foi construyida mientres el sieglu X y el sieglu XI y foi sometida a delles reformes. Por esti motivu, del edificiu orixinal románicu tan solo resta un fragmentu de parede.^[11] La planta ye de cruz llatina y cubierta con vuelta apuntada. El campanariu ye de seición cuadrangular adosáu na ilesia. El campanariu foi reconstruyíu por causa de un rayu.

Esta ilesia taba dedicada mientres el sieglu XVI a San Acisclo, anque anguaño ta dedicáu a San Martín.

Dolmen dels Trés Reis

• 41°41′5.6″N 1°34′47.6″E / 41.684889°N 1.579889°E / 41.684889; 1.579889

Traducíu al castellán: dolmen de los Trés Reyes. El sepulcru megalíticu ta asitiáu na Sierra de Rubió. Esti dolmen foi escaváu nel añu 1964 por un equipu venceyáu al Museu Arqueolóxicu de Barcelona, encabezáu por R. Batista Noguera. Les escavaciones constataron que foi utilizáu como monumentu funerariu alredor del 1200 e. C.

El dolmen ta formáu por una cámara sepulcral construyida con grandes llábanes de piedra llocal. La cámara tien una forma cuadrada, formada por cinco lloses, una na cabecera, otra nel llau esquierdu, do nel derechu y una de zarru, más pequeña. Orixinariamente tenía de tener una gran llosa de cubierta que nun se caltién na actualidá.

Cuando se realizó la escavación, el sepulcru ja fuera escaláu pero'l saquéu yá venía d'antiguu. Pola razón de ser escaláu non pudo concretase el nome exactu d'individuos soterraos. Casi con seguridá sábese que la estructura d'entierru yera múltiple.

Sepulcru Megalíticu de Les Maioles

• 41°39′59,8″N 1°35′39,6″E / 41.65000°N 1.58333°E / 41.65000; 1.58333

El sepulcru megalíticu de Les Maioles ta nel entamu del cordal de Rubió. Esti dolmen ye de la tipoloxía llamada «pequeña galería catalana» o «sepulcru de corredor anchu». L'espaciu de la cámara, asitiáu no fondero del conxuntu, restaba precedíu por un corredor al traviés del cual introducíense los entierros finalmente depositaos no fondero de la cámara. Tola estructura megalítica taba envolubrada por un túmulu de tierra delimitada por piedres. Esti sepulcru foi utilizáu mientres los primeros sieglos del segundu mileniu edC.

El descubrimientu y la so respeutiva escavación empezó en 1996, y esti sepulcru nun fuera espoliáu y calteníase intactu, asina que s'atoparon restos humanos de dolce individuos adultos, dos nuevos y un neñu de pocu tiempu soterraos. Colos cuerpos atoparon oxetos d'usu personal, oxetos d'ornamientu o rellacionaos con actividaes granibles y doméstiques. Entá se caltién un fragmentu posiblemente de la llábana de la cubierta con unes incisiones, unos grabaos en piedra, unos petroglifos que dexen identificar claramente unos círculos concéntricos.^[7]

Mas de Pedrafita

• 41°40′21.8″N 1°35′5.5″E / 41.672722°N 1.584861°E / 41.672722; 1.584861

Trátase d'una masía asitiada na carretera de les Malloles, na banda esquierda diendo en direición Prats del Rei. Recibe'l nome de «Mas de Pedrafita» (pedra signficia piedra y fita significa afitáu) por causa de tar enclavada nun puntu de partición de términos municipales. Esta masía foi construyida ente los sieglos XVI-XVII, como tresformamientu del antiguu hospital, qu'esistía yá nel añu 1295. Na cara de poniente, tien adosada la capiya de Santa Anna, del sieglu XV y que foi reformada nel sieglu XVII.

Casa Berenguer (La torre del Castillo)

• 41°38′49.2″N 1°34′22.2″E / 41.647000°N 1.572833°E / 41.647000; 1.572833

La Torre del Castillo ye una casa que sigue'l modelu de la masía catalana pero entrepolando elementos d'estilu modernista creada pol arquiteutu de Reus Francesc Berenguer, collaborador y mano derecha d'Antoni Gaudí. La torre foi empecipiada nel añu 1908 y foi rematada pol so fíu, anque nos planos orixinales tamién apaecía una torre que nun llegó a construyise y que dexara una vista panorámica de tol términu.^[12] Por esta razón puede afirmase que ye una obra incompleta de la idea orixinal del arquiteutu. La casa ta asitiada nel cume de la carena, al nordeste del castiellu.