São Cristóvão y el debú nel Cruzeiro (1993-1994)

Ronaldo formóse futbolísticamente so la batuta d'una lleenda del fútbol brasilano: Jairzinho. Gracies a él, llogró llegar al fútbol de primera categoría cuando ye ficháu pol club brasilanu Cruzeiro a la edá de 17 años y 236 díes,dempués d'impresionar polos sos grandes habilidá futbolístiques y la so escelente aportación goliadora, yá que con tan solo 16 años yá marcara 59 goles en 57 partíos partíos ganaos cola seleición brasilana sub-17. Colos azules de Belo Horizonte consigue un Campeonatu Mineiro y una Copa de Brasil.

Eclosión del Fenómenu n'Europa: PSV (1994-1996)

En proclamándose campeón del mundu n'USA 1994, Ronaldo fichó pol club neerlandés de la ciudá de Eindhoven, el PSV. Ronaldo apuesta dos temporaes que lu sirven pa convertise n'unu de los xugadores más pretendíos del fútbol mundial. El so duce periplu nos Países Baxos saldar con una cifra aplastante: 42 goles en 46 partíos apostaos qu'ayudaron al PSV pa ganar la Copa de los Países Baxos y valiéron-y un premiu de Máximu realizador na temporada 1994/95. Ronaldo ye yá una estrella a nivel mundial.

La consagración mundial: FC Barcelona (1996-1997)

Ronaldo patiscando un penalti na final de la Recopa d'Europa 1997 contra'l Paris Saint-Germain Football Club.

En convirtiéndose nel máximu goliador de la lliga neerlandesa y ganar la Copa de los Países Baxos, declarar en rebeldía col PSV Eindhoven y ye contratáu pol FC Barcelona de la Lliga española de fútbol, en 1996, en cuenta de 2.500 millones de pesetes, récor de la historia de los fichaxes hasta esi momentu, anque esti foi superáu darréu pol trespasu d'Alan Shearer dende'l Blackburn Rovers al Newcastle FC na temporada 1996-1997. Xugando nel Barcelona destaca a nivel internacional rápido, llogrando'l so primer premiu Fifa World Player. Nel club español llogra 34 goles en 37 partíos de Lliga, gana la Copa del Rei de Fútbol, la Recopa d'Europa, la Supercopa d'España de Fútbol y queda subcampeón de l'Lliga. A final de temporada llogró cola seleición de Brasil la Copa América apostada en Bolivia al ganar na final a los anfitriones con marcador de 3-1. Ronaldo anotó unu de los goles d'esi partíu y foi declaráu meyor xugador del campeonatu.

A la fin de la temporada, tres unes dures negociaciones col presidente del FC Barcelona José Luis Núñez sobre la renovación del contratu y que finalmente nun llegaron a nada en concretu; Ronaldo decidió aceptar la ufierta del Inter qu'abonó al FC Barcelona los 4.000 millones de pesetes de la clausa de rescisión del contratu de Ronaldo, récor de la dómina.^[14] La temporada de Ronaldo nes files blaugranes ye una de les más esitoses de la historia^{[ensin referencies]} al acabar con 47 goles en 49 partíos ente les competiciones de Lliga (34), Copa del Rei (6), Recopa d'Europa (5) y Supercopa Española (2).

Inter, Francia 98 y crisis (1997-2002)

Ronaldo afacer a Italia onde xunto con xugadores como Iván Zamorano, Álvaro Recoba y Javier Zanetti ente otros, llogró ganar nesa mesma temporada la Copa de la UEFA, venciendo na final celebrada en París a la Lazio. Magar Ronaldo marcó diferencies como futbolista n'Italia, nun llogró llograr nin la Copa nin la lliga italiana.

Ronaldo nel Festival de Cannes en 1999.

En xunu de 1998 empieza la Copa del Mundu en Francia, la seleção cuenta con Ronaldo y parte como favorita pa defender exitosamente el so títulu. El primer partíu apostóse'l 10 de xunu ante Escocia nel acabante inaugurar Stade de France. Los brasilanos vencieron por marcador de 2-1. Sicasí, Ronaldo nun anotó nesti partíu. Sería nel partíu siguiente en Nantes el 16 de xunu cuando Ronaldo empezaría la so eclosión nel campeonatu. Anotó'l primer tantu del partíu y habilitó a Bebeto pal tercer tantu pal marcador final de 3-0. El siguiente partíu contra Noruega, apostáu en Marsella el 23 de xunu saldar con una derrota pa Brasil por marcador de 2-1 cuando nel últimu minutu Kjetil Rekdal anotó de penalti pa los noruegos. Sicasí, Brasil clasificó a los octavos de final, onde enfrentó a la Chile del so compañeru d'equipu Iván Zamorano. El partíu apostar en París el 27 de xunu; Ronaldo con una brillosa actuación anotó dos goles nel partíu, que terminó 4-1 a favor de los auriverdes. Nos cuartos de final atopar con Dinamarca el 3 de xunetu en Nantes; el marcaje que se-y fixo a Ronaldo nel partíu torgó-y figurar demasiáu, sicasí'l partíu terminó a favor de Brasil 3-2.

Nes semifinales Brasil tuvo seique la so batalla más difícil nel campeonatu al topetar contra la seleición de los Países Baxos. El partíu apostóse'l 7 de xunetu en Marsella, Ronaldo punxo alantre a los brasilanos al minutu 48 de xuegu a pase de Rivaldo. Pero nel minutu 88 Patrick Kluivert anotó l'empate pa la naranxa mecánica. Dempués d'un emocionante tiempu extra (nel cual Ronaldo tuvo tres oportunidaes de gol que fueron paraes satisfactoriamente por Edwin Van der Sar y el so marcador Frank de Boer), Brasil finalmente ganó a los Países Baxos por penaltis 4-2.

La gran final apostóse'l 12 de xunetu en Saint-Denis ante'l combináu francés de Zinedine Zidane y Thierry Henry. Nesta ocasión Brasil foi superáu nel planu tácticu y foi ganáu polos anfitriones con un claru 3-0. Sicasí, hubo polémica nesti alcuentru con Ronaldo por cuenta de qu'hores enantes de la gran final, Ronaldo sufrió una série de convulsiones nel hotel y en riesgu pa nun xugar la gran final. Entá asina foi dau d'alta. Yá nel partíu, Ronaldo tuvo un choque nel aire col porteru Fabien Barthez que l'árbitru nun señaló como falta a favor del brasilanu.

Dempués de la brillosa actuación mundialista pero al empar opaca actuación na final ante Francia, Ronaldo llogra'l Balón d'Oru al meyor xugador del mundial, torna al Inter pa la temporada 1998/99. Nesta temporada de nuevu foi-y torno'l títulu de la Serie A y nun llogró nengún títulu internacional col club. Sicasí, col combináu de Brasil siguía llogrando ésitos importantes. En 1999 llogró, tal que fizo en 1997, la Copa América celebrada en Paraguái al ganar al combináu uruguayu por marcador de 3-0 con dos goles de Ronaldo, goliador del certame, que formó nesti tornéu una dupla atacante con Rivaldo. Sicasí, al empiezu de la temporada 1999/2000 Ronaldo sufrió una falta nun Inter-Lecce que lo mancó de gravedá de la rodía derecha, rompiéndo-y parcialmente'l tendón rotuliano de la rodía derecha tando seis meses de baxa. Vuelve xugar el 12 d'abril de 2000, pero mancar de nuevu nel so primer partíu, recayendo de la so anterior mancadura, produciéndose esta vegada un frayatu total del tendón rotuliano de la mesma rodía nun partíu de copa contra'l Lazio, mientres encaraba al portugués Fernando Couto (con quien coincidiera nel Barça), que lo dexaría más d'un añu fora de los terrenes de xuegu.^[15] Depués recupérase.

El Mundial de Corea del Sur/Xapón 2002 y el resurdimientu del Fenómenu

El téunicu de Brasil, Luiz Felipe Scolari, convocó a Ronaldo a la seleición brasilana pal la Copa Mundial de Fútbol de 2002. Brasil nun llegaba como favoritu por cuenta de que nun cuntaba con xugadores de bien altu nivel na eliminatoria. Sicasí, foi distinta la convocatoria pal Mundial, porque amás de Ronaldo, Scolari convocó a una nueva promesa del fútbol, Ronaldinho Gauchu.^[16]

Brasil debutó nel Mundial el 3 de xunu de 2002 ante Turquía en Daegu. El partíu empezó mal pa la verde-amarela yá que Hasan Sas anotó'l primer tantu a favor de los turcos. Na segunda parte Brasil llogró remontar el marcador y venció 2-1 con goles de Ronaldo y Rivaldo (de penalti).^[17][18] El segundu partíu apostáu'l 8 de xunu en Seogwipo ante China foi relativamente senciellu pa Brasil, que venció 4-0.^[17] Ronaldo anotó un gol nel partíu. El postreru partíu de la fase de grupos enfrentaría a Brasil y a Costa Rica en Suwon el 13 de xunu. Ronaldo anotó los primeros dos goles y Edmílson el terceru, pero Costa Rica empezó a primir hasta dexar el marcador 3-2 a favor de la canarinha; a la fin el partíu terminó 5-2 a favor de Brasil.^[19] D'esta miente la seleición ganó'l so grupu y Ronaldo yera'l so goliador con cuatro tantos.

Nos octavos de final, Brasil topetaría con Bélxica en Kōbe el 17 de xunu. Dempués de qu'a Bélxica -y fora anuláu un gol en supuestu fora de xuegu de la so estrella Marc Wilmots, Brasil empezó a ameyorar y na segunda parte anotó primero por entemediu de Rivaldo al minutu 67 y depués con Ronaldo al minutu 87, el partíu terminó 2-0 a favor de Brasil.^[17]

Nos cuartos de final, l'interés taba centráu nel duelu ente la canarinha y el combináu d'Inglaterra, que s'enfrentaríen en Shizuoka el 21 de xunu. Los ingleses cuntaben con David Beckham y Michael Owen nel so equipu titular. Precisamente sería Owen el qu'abriría'l marcador por cuenta de un error defensivu provocáu por Lúcio. Ronaldo nun llogró destacar demasiáu nel partíu, pero al igual que cuatro años enantes en Francia, nun se riquir demasiáu de la so ayuda, y Brasil ganó 2-1 a Inglaterra.^[20] En semifinales enfrentar de nuevu a Turquía, una de les sorpreses del campeonatu xunto con Corea del Sur. El partíu nun xeneró problemes pa Brasil que, con gol de Ronaldo, imponer a los turcos por 1-0.^[21]

La final celebró'l 30 de xunu en Yokohama ante Alemaña, que tenía la meyor defensa del campeonatu y al porteru Oliver Kahn como candidatu a ganar el Balón d'Oru de la Copa del Mundu, pero cuntaben cola ausencia de Michael Ballack por acumuladura de tarxetes. El partíu amosóse igualáu ente dambos equipos. Pero cuando'l porteru de Brasil, Marcos, torgó que la pelota entrara por cuenta de un disparu d'Oliver Neuville; Brasil reaccionó y al minutu 67, dempués de que Kahn nun pudiera detener satisfactoriamente un disparu de Rivaldo, Ronaldo apaeció al remate y anotó el so séptimu gol nel tornéu. Faltando once minutos pal final, una xugada combinada de Rivaldo y Kleberson dexó arrezagada la defensa alemana y Ronaldo quedó llibre ante Oliver Kahn p'anotar el segundu tantu del partíu, y l'octavu so nel tornéu. Brasil consagróse pentacampeón de la Copa del Mundu, Ronaldo recibió'l Balón de Plata del Mundial y la Bota d'Oru a lo más goliador con ocho anotaciones.^[22]

Real Madrid (2002-2006)

Ronaldo col Real Madrid en 2005.

Ronaldo demostró na Copa del Mundu que siguía siendo un xugador desequilibrante, rápidu y con muncho olfatu de gol. Nel 2002 tamién volvió ganar el premiu FIFA al meyor xugador y, en ganando la final de la Copa del Mundu, foi trespasáu al Real Madrid. La so mala rellación col entrenador del Inter de Milán, Héctor Cúper, foi'l motivu del so adiós. D'esta miente despidíase del Inter anotando 58 goles en 99 partíos. El fichaxe de Ronaldo foi'l culebrón del branu de 2002 –enllenando portaes de periódicos mientres tol mes d'agostu– y cerróse por 45 millones d'euros a una hora de que cerrara'l mercáu de fichaxes.^[23]

Nel mesmu añu que llegó al Real Madrid foi premiáu col Balón d'oru enantes d'apostar un partíu amistosu contra la seleición mundial de la FIFA, xuegu que se celebró con motivu del centenariu del Real Madrid. Xunto con xugadores de talla mundial como son Zinedine Zidane, Luís Figo, Roberto Carlos, Raúl y Iker Casillas ente otros, formó parte d'una plantía de tanta calidá fizo que fueren llamaos "Los Galácticos". Na so primer temporada consiguió conquistar una Copa Intercontinental, ganada ante'l Olimpia d'Asunción, y la Lliga Española, ganada nel sprint final del campeonatu a la Real Sociedad. Con 23 goles na so torna a la Lliga, Ronaldo foi'l máximu goliador del so equipu y segundu del campeonatu –tres Roy Makaay que llogró 29 nel Deportivo de La Coruña.

Nel so segundu añu, Ronaldo llogró una Supercopa d'España ante'l Real Mallorca, marcando na vuelta de la final y dando un pase de gol a David Beckham, recién llegáu al fútbol español.^[24] Sicasí, un Real Madrid bien debilitáu al respective de la temporada anterior, que sufrió numberoses baxes –ente elles les del entrenador Vicente del Bosque, Fernando Hierro y Claude Makelele– nun consiguió reeditar el títulu de Lliga, ganáu pol Valencia CF. A les órdenes del portugués Carlos Queiroz, Ronaldo namái pudo ganar el Pichichi del campeonatu en 2004 con 24 tantos.

Este sería l'últimu títulu que llogró col Real Madrid, pos los dos siguientes Lligues fueron ganaes pol FC Barcelona, y en dambes Ronaldo foi superáu en númberu de goles pol camerunés Samuel Eto'o, y pol uruguayu del Villarreal CF, Diego Forlán. Na temporada 2004-05, el Real Madrid reforzó'l so ataque con Michael Owen, que conformó un tarrecible tridente ofensivu con Ronaldo y Raúl. Nun foi abondu pa ganar un títulu.

En 2005, empezada'l so cuarta temporada nel Real Madrid, Ronaldo llogra la nacionalidá española^[25] y pasa a ocupar la plaza de xugador comuñal en competiciones doméstiques y continentales europees. Ronaldo sufre constantes mancadures y robla la so peor temporada goliadora dende la so recuperación, con namái 13 tantos. El Real Madrid volvió ser subcampeón de Lliga y foi esaniciáu de la Lliga de Campeones de la UEFA pol Arsenal FC encabezáu pol francés Thierry Henry.^[26] Tres esta eliminación, el Real Madrid entró nun periodu convulso que significó'l final de la era de los "galácticos".

Alemaña 2006 y l'adiós al Real Madrid (2006-2007)

Ronaldo marca un gol col Real Madrid ante'l Betis.

El 2006 llega nun momentu críticu pa Ronaldo y el Real Madrid, pos el so eternu rival el FC Barcelona llevárase les lligues de la temporada 2004/2005 y 2005/2006 amás de la Lliga de Campeones 2005/2006 encabezaos por Ronaldinho. Agora Ronaldo yera convocáu a la seleición por Carlos Alberto Parreira. Sicasí creyóse que nun fadría una bona actuación, por cuenta de que xubiera de pesu y nun taba en bien bones condiciones pa xugar el Mundial. Esto confirmóse'l 13 de xunu en Berlín mientres el primer partíu de los pentacampeones ante Croacia. Ronaldo nun apaeció nel partíu y foi'l meyor del equipu. Impúnxose la canarinha con gol de Kaká, pero l'equipu nun amosaba'l fútbol que lo fixo favoritu a retener el títulu mientres la fase eliminatoria.

En Múnich, Brasil enfrentaba a Australia que s'impunxera nos minutos finales a Xapón por marcador de 3-1. El partíu al igual que contra Croacia fixo ver a un Ronaldo en bien mala traza físicu, pero de nuevu nun foi necesaria la so ayuda al ganar Brasil por 2-0. El 22 de xunu en partíu contra Xapón en Dortmund, les predicciones torcer al anotar Ronaldo los dos tantos que non yá-y daríen la victoria a Brasil por 4-1, sinón que tamién fadríen qu'igualara'l récor de Gerd Müller de goles anotaos en copes del mundu. Depués el 27 de xunu en Dortmund contra Ghana nos octavos de final, anotó'l gol que lu convertiría nel xugador que fizo más goles en copes del mundu (récor que caltuvo mientres ocho años, siendo superáu por Miroslav Klose en 2014). Brasil ganó l'alcuentru ante los ghanianos por 3-0. Pero nos cuartos de final enfrentaríen a la Francia de Zinedine Zidane, que de nuevu arruinó'l suañu de Brasil al ganalos por 1-0 en Fránkfurt. L'únicu gol del partíu foi anotáu por Thierry Henry, que remató un centru de Zidane tres saque de falta.^[27] Ensin embargó Ronaldo foi duramente criticáu polos torcedors brasilanos y la prensa xunto a Roberto Carlos da Silva, por baxu rendimientu mientres la copa y que Ronaldo tendría de dexar esi puestu a Robinho, que yera la gran promesa del mundial.

AC Milan (2007-2008)

Darréu al mundial, na temporada 2006/2007, Ronaldo despidir del Real Madrid. Una situación similar con Fabio Capello, entrenador del Real Madrid, a la d'Héctor Cúper, el so entrenador na so estadía col Inter, acabó col trespasu del xugador nel mercáu d'iviernu de principios del 2007 al AC Milan. L'entrenador italianu nun consiguió que Ronaldo recuperara la forma y l'ambición ganadora, polo que'l Real Madrid decidió trespasalo por 7,5 millones d'euros.^[28] Una vegada n'Italia, en rueda de prensa espresó que taba murnia por tener qu'abandonar Madrid, amás de dar les gracies a tolos téunicos que tuviera a lo llargo de la so estancia sacante a Capello. Ensin dulda hasta la llegada de Capello foi, sinón el que más, unu de los xugadores más determinantes na so etapa madridista.

Depués de la so llegada al Milan, tuvo de sometese a un tratamientu con melecines por cuenta de un problema d'una insuficiencia hormonal na glándula tiroidea que puede producir un considerable aumentu de pesu.^[29]

Con esti equipu, Ronaldo convertir nel primer futbolista de la historia en non solo xugar los clásicos Real Madrid-Barcelona y Milan-Inter colos cuatro camisetes, sinón d'anota-y al rival llocal de vez, usando cualesquier de los cuatro. Forma parte de la FIFA 100, la llista de los meyores xugadores vivos. Foi dos veces campeón del mundu xugando pa la seleición del so país, ganó'l Balón d'Oru en 1997 y 2002 y tien tres premios FIFA al meyor xugador del mundu, llograos en 1996, 1997 y 2002.

El 13 de xineru de 2008, Ronaldo volvió xugar (dempués d'una llarga ausencia) na victoria del AC Milan 5-2 frente al Napoli, marcando 2 goles.

El 13 de febreru de 2008, nun partíu del AC Milan contra'l AS Livorno Calcio, Ronaldo sufrió frayatu del tendón rotuliano de la so rodía esquierda, una grave mancadura na que'l plazu previstu de recuperación ta envaloráu ente nueve meses y un añu.^[30] La rodía esquierda de Ronaldo yera considerada hasta esi momentu'l so rodía bona, pos la derecha fuera afeutada pol so anterior mancadura.

Regresu al fútbol brasilano y retiru (2008-2011)

Ronaldo xunto al presidente Lula como nuevu xugador del Corinthians, que seria l'últimu equipu de la so carrera como profesional (2009).

El 30 de xunu de 2008 terminó'l contratu de Ronaldo col AC Milan, pero'l club rossonero abstener d'anova-y el contratu hasta la total recuperación de la mancadura na so rodía, polo que'l delanteru taba desemplegáu. Tuvo inactivu nueve meses pol frayatu del patelar de la so rodía esquierda. AC Milan taba esperando la recuperación del xugador y nun refugaba la posibilidá d'empecipiar negociaciones col brasilanu, pero Ronaldo nun quería axustar con nengún club.^[31] AC Milan Habíase rumoreado que Ronaldo podría ser vencíu a préstamu del AC Milan al Flamengo de Brasil o inclusive ser ficháu pol club brasilanu, pero'l club rossonero negó cualquier negociación col club carioca y muncho menos dio-y autorización d'axustar col delanteru.^[32] Sicasí, el 9 d'avientu de 2008 foi trespasáu al Corinthians de Brasil, adelantrándose a clubes europeos como'l Manchester City inglés o'l AC Siena italianu, quien taben tres el brasilanu.^[33]

Ronaldo xugando un amistosu en marzu de 2014

Ronaldo retírase, acompañáu de los sos fíos y del Presidente del Corinthians el 14 de febreru de 2011, comunicando que, ente otros problemes físicos, sufre dende va cuatro años de hipotiroidismu y, según les sos propies pallabres "Piensu nuna xugada, pero nun lu executo como quiero." Lliga que la so única motivación yera la Copa Libertadores na que'l Corinthians foi esaniciáu sorprendentemente a manes del Deportes Tolima.^[34] Eliminación pola que pide esculpes y que reconoz humildemente como un fracasu.

El postreru partíu de la so carrera como profesional xugar el 2 de febreru de 2011 nel estadiu Manuel Murillo Toro, de la Ciudá d'Ibagué, Colombia; col Corinthians frente al Deportes Tolima.

Dellos díes dempués la seleición brasilana anunció'l partíu d'homenaxe de despidida a Ronaldo ente la so seleición y la Rumanía, nel Estadiu Pacaembú.^[35] El partíu de despidida apostóse'l 7 de xunu de 2011 y terminó cola victoria de Brasil por un marcador de 1-0. Ronaldo ingresó a los 30 minutos del primer tiempu y más palantre foi reemplazáu por Nilmar ante la ovación d'unos 30.000 espectadores.^[36]

Depués de faese sociu del equipu de fútbol Fort Lauderdale Strikers, especular en xineru de 2015 cola posibilidá de que regrease a la so carrera como futbolista profesional xugando pa esi equipu na NASL, circunstancia que foi desmentida por el mesmu xugador.^[37][38]

Partíos internacionales absolutos