Roberto F. Chiari
Vida
Nacimientu	Ciudá de Panamá, 2 de marzu de 1905[1]
Nacionalidá	Panamá
Muerte	Ciudá de Panamá, 1 de marzu de 1981[1] (75 años)
Familia
Padre	Rodolfo Chiari
Estudios
Llingües falaes	castellanu
Oficiu	políticu
Premios	ver Orden de Vasco Núñez de Balboa  (1941) [2]
Creencies
Partíu políticu	Partido Liberal (Panamá) (es)

Roberto Francisco Chiari Remón (2 de marzu de 1905, Ciudá de Panamá – 1 de marzu de 1981, Ciudá de Panamá) foi un políticu panamiegu, Presidente de Panamá mientres dos periodos: en payares de 1949 y dende el 1 d'ochobre de 1960 hasta'l 1 d'ochobre de 1964. Foi fíu del tamién presidente de Panamá Rodolfo Chiari.

Estudió nel Colexu La Salle y llogró'l títulu de bachiller y peritu mercantil. Trabayó na producción d'azucre, pero foi l'únicu de los sos hermanos que s'interesó na política. En 1940 foi escoyíu diputáu de l'Asamblea Nacional y mientres el gobiernu de Ricardo Adolfo de la Guardia foi Ministru de Salobridá y Obres Públiques. El 20 de payares de 1949, asumió'l cargu de presidente dempués del arrenunciu de Daniel Chanis Pinzón, sicasí ocupó'l cargu por cuatro díes. Se candidatizó a la presidencia de la república en 1952 contra'l so primu'l Coronel José Antonio Remón Cantera, pero perdió. Nesi momentu foi presidente de la Cámara de Comerciu y presidente del Partíu Lliberal por ocho años.

Participó nuevamente nes eleiciones presidenciales de 1960 contra Ricardo Arias y Víctor Goytía, y pudo vencer nelles. El 1º d'ochobre de 1960 asumió la Presidencia Constitucional de la República pa un periodu de cuatro años. La so alministración tuvo enfocáu na educación y la salú. Sicasí'l fechu más destacable nel so gobiernu ye romper les rellaciones ente Panamá y los Estaos Xuníos, dempués de los sucesos del Día de los Mártires del 9 de xineru de 1964, onde estudiantes panameños entraron a la Zona de la Canal para izar una bandera panamiega nel Colexu de Balboa, pero fueron reprimíos polos estauxunidenses, qu'habíen vejado la bandera y causáu 22 panameños muertos y cientos de mancaos.

Al terminar el so cargu como presidente retirar de la vida pública y trabayó nes sos compañíes privaes. Foi presidente del Sindicatu d'Industries dende 1967 hasta 1969.

Referencies

Enllaces esternos