Ilustración amosando un Rei de los aguarones.

El términu Rei de los aguarones designa a un fenómenu qu'asocedería sobremanera colos aguarones. L'orixe del fenómenu ye un entecruciamientu de les coles de los diversos aguarones d'un nial que, según la lleenda, apaecería cuando un ciertu númberu d'aguarones (o animales con cola llarga) que conviven en cortiles de pequeñes dimensiones pueden quedar enguedeyaos y ataos irremediablemente ente sigo, por cuenta de la sangre o a los escrementos o a la suciedá reseca que se trescala nos rabos formando un nuedu imposible de desfaer. Los animales asina enllazaos puen vivir y crecer xuntos. Según la lleenda, el Rei de los aguarones exerz una cierta autoridá sobre los otros aguarones, consiguiendo, por exemplu, que-y consigan comida. La mayoría de los investigadores creen qu'esti fenómenu ye llexendariu o foi creáu pola manipulación consciente per parte de seres humanos, qu'arreyen les coles d'aguarones muertos y les momiquecan. Per otra parte, la causa podría ser que les críes d'aguarón ocupaben espacios pequeños de dellos edificios, acabando xuníes ente sigo. Sicasí, la conducta natural de los aguarones, que de normal busquen la so propia comodidá, contradiz esta teoría.

Descubrimientos

L'informe documental más tempranu de la esistencia del "rei de los aguarones" provién del añu 1564, nel sieglu XVIII el fenómenu dexó de comentase. Esisten descripciones bien escases del fenómenu yá nel sieglu XX y esplícase qu'en parte ye por cuenta de les meyores na hixene nes cases y al desplazamientu de los aguarones a otros hábitats. Dos de los más recién descubrimientos fueron los que tuvieron llugar el 10 d'abril de 1986 en Francia y el 16 de xineru de 2005 en Võrumaa nel área d'Estonia.[1]

Un exemplu de "rei de los aguarones" o Rattenkönig del muséu "Mauritianum" en Altenburgu.

Les persones na antigüedá cuando afayaben un "rei de los aguarones" xeneralmente matar rápido debíu en parte al mieu y a la superstición que trai la so repentina apaición .[2] Tiénense distintos descubrimientos momificados d'un rei de los aguarones nel muséu "Mauritianum"[3] Altenburg en (Thuringia estáu federal d'Alemaña) nel que puede vese un "conxuntu" de 32 aguarones (Rattus rattus) enxareyaes poles sos estremidaes inferiores, convirtiéndose nel exemplu más conocíu de "rei de los aguarones" (o Rattenkönig n'alemán), foi atopáu nel añu 1828 nuna chimenea d'un molineru. Preparaciones de rei de los aguarones calteníos en alcohol pueden atopase nos museos de Hamburgu, Hameln y Stuttgart. Sicasí'l númberu d'alcuentros d'estos Rattenkönig ye pequeñu. Dependiendo de la fonte'l númberu descritu d'alcuentros puede variar ente 35 y 50.

Apaiciones conocíes y exemplares d'exposición

Encuentro

  • 1748 de Müller Johann Heinrich Jäger nel so molín: 18 individuos vivos.
  • 1775[4] 16 individuos en Lindenau en Leipzig.
  • Nel añu 1822 en Döllstedt dos agrupaciones de Rattenkönige: Unu de 14 y l'otru de 28 individuos.
  • En 1828 en Buchheim n'Eisenberg (Turinxa) : Descubiertu cuando se dar# en la baltadera d'una chimenea d'un molineru, l'apaición foi d'un grupu de 32 muertos yá momificados, anguaño espónense nel muséu Mauritianum en Altenburgu.
  • 1895: 10 individuos, anguaño pueden trate nel muséu d'Estrasburgu
  • 1899: 7 individuos, anguaño pueden trate nel muséu de Châteaudun
  • 23 de marzu de 1918 en Bogor na islla de Java: 10 individuos d'aguarones de campu (Rattus brevicaudatus).
  • En febreru de 1963, en Países Baxos un llabrador llamáu P. van Nijnatten en Rucphen, Holanda: 7 individuos.
  • 10 d'abril de 1986, en Mache en Francia: 9 individuos, anguaño espuestos nel muséu de Nantes.
  • 16 de xineru de 2005, en Võrumaa n'Estonia: 16 individuos (5-9 vivos)

Preparaos

  • Mauritianum, Altenburgu: 32 individuos momificados, atopaos nel añu 1828
  • Hamburgu, institutu zoolóxicu (Zoologisches Institut der Universität Hamburg), (n'alcohol)
  • Gotinga, muséu zoolóxicu (Zoologisches Museum der Universität Göttingen), (preparáu n'alcohol con detalles en rayos X)
  • Stuttgart, (n'alcohol)
  • Muséu de Nantes, na ciudá de Nantes: 9 individuos, atopáu nel añu 1986
  • Muséu d'Estrasburgu: 10 individuos, atopáu nel añu 1895
  • Muséu de Châteaudun: 7 individuos, atopáu nel añu 1899

Ver tamién

Bibliografía

  • Kurt Becker, Heinrich Kemper: Der Rattenkönig. Eine monographische Studie. Beihefte der Zeitschrift für angewandte Zoologie, Duncker & Humblot, Berlín 1964
  • Rottekonger. Facts & Faenomener Nr. 3/1995, (escritu en danés)

Referencies

  1. ↑ Miljutin, Andrei (2007). «[http://www.kirj.ee/public/Ecology/2007/issue_1/bio-2007-1-7.pdf Rat Kings in Estonia]». Estonian Journal of Ecology 56 (1). 1736-7549, 77-81. http://www.kirj.ee/public/Ecology/2007/issue_1/bio-2007-1-7.pdf.
  2. ↑ Rock, 30 (3 d'avientu de 2006). «30 Rock». 30 Rock:Jack Meets Dennis. http://www.tvfodder.com/30_rock/archives/2006/12/30_rock_jack_meets_dennis_1.shtml. Consultáu'l 4 de marzu de 2007.
  3. ↑ Naturkundliches Museum "Mauritianum", Parkstraßy 1, D-04600 Altenburgen
  4. ↑ Schlenzig, M. (1856): Ueber einen sogenannten Rattenkönig. – Allg. deutsche Naturhistor. Ztg. N.F. 2: 453–456. Descripción detallada de l'apaición de les actes del añu 1774 narrando l'apaición del grupu de 16 aguarones en Lindenau cerca de Leipzig]

Enllaces esternos

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.