Ramana Maharshi
Vida
Nacimientu	Tiruchuli Assembly constituency (en) , 30 d'avientu de 1879[1]
Nacionalidá	Raj británicu  14 agostu 1947) Unión de la India  (15 agostu 1947 -  26 xineru 1950) India  (26 xineru 1950 -
Llingua materna	idioma tamil
Muerte	Sri Ramana Ashram (en) , 14 d'abril de 1950[1] (70 años)
Causa de la muerte	cáncanu
Estudios
Llingües falaes	idioma tamil
Oficiu	filósofu, escritor
Creencies
Relixón	Advaita (es)

Venkataraman Iyer (30 d'avientu de 1879, Tiruchuli Assembly constituency ^(en)  – 14 d'abril de 1950, Sri Ramana Ashram ^(en) ) más conocíu como Ramana Maharshi, foi un importante maestru espiritual hinduista indiu, anque él nunca se dixo hinduista y negó lleer sobre relixones y filosofía.

Los sos siguidores acomuñar a la doctrina vedanta adwaita (‘non dual', nun hai almes y Dios, sinón que les almes son Dios). Foi unu de los relixosos hinduistes más conocíos del sieglu XX, xunto a Yogananda y Sri Aurobindo. Vivió na sagrada llomba de Arunachala en Tiruvannamalai (a 170 km de Madrás) nel estáu de Tamil Nadu (India). El nucleu de les sos enseñances foi la práutica de atma-vichara (l'autu- indagación nel orígen de la idea "yo soi"). Foi unu de los grandes cuestionadores de la conciencia, ensin faer referencies teóriques o filosófiques, de los últimos dos mil años.

Mocedá

Ramana Maharshi nació col nome de Venkata Ramana (‘la que da prestar a Venkata', la diosa Lakshmī, consorte del dios Vishnú. Veṅkaṭa ye un nome del dios Vishnú. Dende la so mocedá, empezóse-y a llamar maharshi, ‘gran sabiu' (siendo mahā: ‘grande'; y rishí: ‘sabiu'). Tamién se-y dio la denominación Bhagaván (Señor, ‘el qu'apurre prosperidá').

Naciera nuna aldega llamada Tiruchuzhi, cerca de Madurai, nel sur de la India. Cuando tenía doce años finó'l so padre, policía d'oficiu, y foise a vivir col so tíu a Madurai, onde asistió de volao al institutu American Mission (misión estauxunidense). A los dieciséis años, oyó a daquién mentar la llomba Arunachala. Anque él nun sabía'l significáu de la pallabra (ye'l nome d'una llomba sagrada asociada a la divinidá hindú Shivá) namái oir esti nome causó un impautu nél. Entós daquella fíxose con una copia del Periyapuranam de Sekkilar, un llibru que describe les vides de los santos shivaístas (adoradores del dios Shivá). Ramana dicía qu'hasta esi momentu esa foi la única obra relixosa que lleera; espertó nél ciertu interés pol fenómenu relixosu, que desconocía dafechu.

A mediaos de 1896 (a los 17 años), tuvo la so primer esperiencia sobrenatural: foi sópitamente encetáu pol sentimientu de que diba morrer. Char nel suelu, convencíu de la so muerte, retuvo la respiración y díxose: «El mio cuerpu ta muertu, pero yo entá vivu». Asina algamó un bonal atma gñana (‘conocencia de l'alma'): diose cuenta de qu'él nun yera'l cuerpu, sinón l'alma. Dellos autores^{[ensin referencies]} dicen qu'algamó'l samadhi tres severes penitencies, pero Ramana negó siempres esti estremu: «Nun tuvi periodu preparatorio o purgativo de nengún tipu [...] nun tenía idea de lo que yera la meditación. [...] El ser nun ye realizáu pola aición de naide, sinón precisamente cuando contenemos el nuesu deséu d'actuar, quedamos quietos y silenciosos y somos lo que realmente somos».

Discípulos

El Arunachala (monte Aruna).

Abandonó'l so llar y foise hasta Tiruvannamalai. Nel templu d'Arunachaleshvara (Shivá, ‘el Señor de la llomba Aruna') permaneció dellos meses ensin comer: «Dexaben alimentos al mio alredor: lleche, frutes, pero ¿quién pensaba en comer?». Ramana creía firmemente que la sagrada llomba Arunachala yera'l centru espiritual del mundu. Adulces averáronse persones que deseyaben ser los sos discípulos, cautivaos pol pequeñu swami». A partir de 1912 casi se terminaron los sos periodos d'absorción enllargada y llevó una vida dafechu normal. La so madre Alagammal treslladar al pie del so fíu, en 1916. Entós daquella Ramana cuntaba con munchos devotos hindús de diversu orixe y condición, y dellos occidentales, como F. H. Humphreys, el mayor Chadwick, Paul Brunton, S. Cohen y Arthur Osborne, ente otros.

El 19 de mayu de 1922 morrió la so madre. Ramana diría sobre esti perimportante socesu na so vida: «Ella nun morrió, foi reabsorbida na fonte». Él esplicaba qu'ella mientres la so muerte física, esperimentara mahā samādhi (meditación máxima), y que de xuru se lliberó del samsara (el ciclu de nacencies y muertes), algamando la lliberación espiritual total.

Cualidaes de Ramana

Na so vida él yera un exemplu d'orde y puntualidá, amás collaboraba en cocinar, yera un gran cocineru, nunca aceptó que se-y diera un tratu especial de nenguna manera, siempres foi respetuosu de toles creencies. Maharshi conocía perfectamente l'inglés, l'hindi, el tamil y otros idiomes de la India, y anque nun ye bien conocida la so faceta de traductor, realizó delles traducciones de los clásicos a pidimientu de los sos discípulos, como obres de Shankara Acharia, etc.

Hai de solliñar que, como la mayoría de los maestros hinduistes, foi un vexetarianu veganu, ye dicir tenía como condición pal desenvolvimientu espiritual d'altu nivel, la necesidá de consumir alimentos sáttwicos (puros) ye dicir nun consumir alimentos basaos na matanza d'animales, nin los sos derivaos. Al igual que san Franciscu d'Asís, foi un gran amante de los animales, siempres los curió y protexó, de manera maternal, él dicía: «Nun sabemos qué almes pueden habitar esos cuerpos y pa completar qué parte del so karma busquen la nuesa compañía». La so discípula más devota foi la so vaca Lakshmí. Tamién había dellos perros nel áshram (na India los perros son bien despreciaos y maltrataos), qu'inclusive nun comíen hasta que Ramana comía, tamién dellos pavos reales, monos, mangostes, esguiles y hasta culiebres.

En 1938 recibió la visita de quien sería más tarde el primer presidente de la India, Rajendra Prasad, quién declaró que fora recibir el darshan (presencia, ‘visión') de Ramana por conseyu del propiu Mahatma Gandhi, que-y dixera lliteralmente: «Si quies tener paz, ve al Ramana áshram (el monesteriu de Ramana) y permanez unos díes en presencia de Sri Ramana Maharshi. Nun fai falta que fales nin que-y faigas entrugues».

Muerte

En 1947 tarrecer pola so salú y en 1949 detectóse-y un tumor cancerosu nel brazu esquierdu. Someter a dellos tratamientos, pero nengunu dio resultáu. Víase-y indiferente frente a la so final. A los sos discípulos que se llamentaben dicía-yos: «Amúrniense porque dicen que voi, pero ¿aú podría dir, y cómo?». Finó na so institución, el Sri Ramana Ashram, na ciudá de Tiruvannamalai (India) el 14 d'abril de 1950, a los 70 años d'edá.

Les sos enseñances

Lo qu'atopamos na vida y les enseñances de Sri Ramana ye la más pura esencia de la India; el so aliendu d'una humanidá lliberada del mundu, y que llibera del mundu, ye un cantar de milenios...pal hindú ta claro que'l sí-mesmu, en cuanto fonte espiritual, nun ye distinta de Dios; y na midida de que l'home permanez nel so sí-mesmu, non yá ta conteníu en Dios, sinón que ye Dios mesmu. Respectu d'esto, Sri Ramana ye perclaru. La sabiduría y misticismu d'Oriente tienen, poro, enforma que dicinos. Tán ende pa recordanos les coses similares que tenemos en nuesa mesma cultura y qu'escaecimos... Nada menos que el destín del nuesu home interior. La vida y les enseñances de Sri Ramana non yá son importantes pal hindú, sinón tamién pal occidental. Non yá configuren un documentu de gran interés humanu, sinón tamién un mensaxe d'alvertencia, dirixíu a la humanidá que cuerre'l riesgu de perdese nel caos de la so inconsciencia y de la so falta de control.

Carl Gustav Jung (psicólogu suizu).^[2]

Ramana enseñó un métodu llamáu atma vichara (autoindagación de l'alma), nel que'l buscador focaliza la so atención de cutio nel pensamientu yo» (la base de l'actividá mental), col fin d'atopar el so orixe. De primeres esto rique esfuerciu, pero finalmente surde daqué más fondu que l'ego, y el pensamientu eslleir nel atman-Brahman (alma-Dios). Ramana creía nes pallabres del Mandukia upanishad diz: «Aiam atma brahma» (‘l'alma ye Dios').^[3]

Dellos estudiosos de la filosofía reconocen a Ramana como un maestru hindú de la corriente de pensamientu védicu veiānta (‘final de los Vedás') aduaita (‘non dual', nun hai almes y Dios, sinón que les almes son Dios), y tuvo munchos siguidores n'India y nel esterior. Munchos de los sos siguidores reconocer como daquién qu'investigó en sí mesmu l'orixe de la idea "yo soi", ensin influencia de teoríes, nin creencies, nin dogmes, y al marxe de les relixones.

El pensamientu de Ramana básase dafechu na so propia esperiencia d'auto-indagación del orixe de la idea "yo soi", y dellos estudiosos atopen coincidencies cola doctrina adwaita que s'esprende de los testos Upanishad.^{[ensin referencies]}

Obra

Traducciones

Realizó delles traducciones de los clásicos, siendo bien destacaes les de les obres de Shankará Acharia:

• Viveka chudamani.
• Drig drisia viveka.
• Dakshina murti stotra.
• Atma bodha.

Bibliografía

• Anónimu: Plátiques con Sri Ramana Maharshi. Buenos Aires: Kier, 1993.
• Anónimu: Sri Ramana Gita. Málaga: Siriu, 1987.
• Anónimu: Sat Darshanam. Málaga: Siriu, 1988.
• Ballesteros, Ernesto (traductor): Día ente día con Bhagavān. Madrid: Etnos, 1995. Traducción al español de les sos conversaciones.
• Ballesteros, Ernesto: Les enseñances de Ramana Maharshi. Barcelona: Kairós, 1998.
• Ballesteros, Ernesto (traductor y comentarista): Sat darshanam (‘seis conferencies', obra alrodiu de la doctrina adwaita). Madrid: Bhisma, 1990.
• Muruganar, Sri (1893-1973): Gurú vachaka kovai (‘serie de pallabres del maestru').^[4]
• Ramana: Upadesha undiyar (‘la esencia del autoconocimiento', en tamil, 30 frases doctrinales). Méxicu: Yug, 1992.
  • traducíu al sánscritu como «Upadesha saar».

Referencies

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Ramana Maharshi.
• SriRamanaMaharshi.org (sitiu web de los discípulos de Ramana n'India; n'inglés).