Ragnar Lodbrok
rei

Vida
Nacimientu Escandinavia, sieglu de IX
Muerte Reinu de Northumbria, sieglu de IX
Asesín Aella de Northumbria (es) Traducir
Familia
Padre Sigurd Ring
Casáu con Ladgerda (es) Traducir
Þóra Borgarhjörtr (es) Traducir
Aslaug (es) Traducir
Fíos/es
Pueblu Skjöldung (es) Traducir
Casa de Munsö (es) Traducir
Casa de Yngling (es) Traducir
Oficiu Viquingu
Cambiar los datos en Wikidata

Ragnar Lodbrok (llatinizáu como Regnerus, en nórdicu antiguu Ragnarr Loðbrók) foi un viquingu y rei de Dinamarca llexendariu que reinaría a entamos del sieglu IX. Foi un héroe de les fornaldarsögur nórdiques debió ser, ente otres coses, padre de Halfdan, Ivar y Ubba Ragnarsson. La esistencia histórica de Ragnar ta tovía disputada ente los investigadores.

El Ragnar históricu

Namás se conocen dalgunos fechos del Ragnar Lodbrok históricu; d'entamu, la so existencia nun ta asegurada de nengún xeitu y dacuando tratáronse a Ragnar y Lodbrok como dos persones diferentes que s'entemecieron na so transmisión.[1] 

Ta asegurao históricamente que na dómina en cuestión (primer parte del sieglu IX) hubo un líder viquingu qu'aportó a París nel añu 845. Nes fontes franques nómenlu Reginheri y nel añu 845 tomó con éxitu París antes de que Carlomagno pagara 7.000 llibres de plata pa que colasen los viquingos.[2] Davezu identifiquen a esti líder viquingu con Ragnar Lodbrok, pese a que los investigadores lo discuten.[3] Sicasí, mui probablemente Reginheri pudo ser la referencia histórica de la figura de Ragnar Lodbrok na lliteratura de sagues nórdica de tiempos postreros.

En fontes altomedievales hai otres referencies, anque non toes son de fiar y fontes nórdiques más tardíes más bien desdibuxen esta figura.[4] Na Vita Anskarii de Romberto de Bremen méntase tamién a un tal Raginarius que podía ser idénticu al líder viquingu en cuestión. [5] Más problemáticos son los intentos d'identificar a Ragnar col líder viquingu que menten los annales irlandeses. Nesi casu, esto tuviera que ser antes del añu 845, yá que según los Anales Xanteses Reginheri morrió xusto depués del asaltu de 845 y nun pudo tener actividá más tarde n'Irlanda.

Na Crónica Anglosaxona y nos anales irlandeses apaez Ivar Ragnarsson como líder viquingu, aparentemente fíu de Ragnar.[6] Padre y fíu apaecen na lliteratura de sagues nórdica como figures heroiques llexendaries. Sin embargu nun ye seguro que Ivar y el so hermanu fueran realmente fíos d'un Ragnar históricu. [7]

Ragnar na transmisión nórdica

Ragnar Lodbrok na fosa les culiebres. Autor: Hugo Hamilton (1830): Teckningar ur Skandinaviens Äldre Historia.

Na Ragnars saga lodbrokar apaez Ragnar como fíu d'una casa aristocrática de Dinamarca. Ehí y nel llibru novenu de les Gesta Danorum de Saxo Grammaticus el nome Lodbrok tien el significáu de "Pantalones de loden" y relaciónase cola vistimienta que punxo Ragnar na batalla con una especie de Lindworm pa protexese de los sos taragaños venenosos. Al vencer al Lindworm (según Saxo dos cuélebres velenoses xigantes) espoxiga la so fama. [8][9] Al final conviértese él mesmu nun poderosu rei de Dinamarca y muerre, según dicen tanto Saxo como la Saga, na fosa les culiebres del rei de Nortrrumbia Ælle (Elli[10] o Hella).[11]

Rory McTurk, sin embargu, indicó que'l nome Lodbrok taba relacionáu con una muyer y depués foi venceyáu a Ragnar.[12] Según esto Ragnar Lodbrok nun sería un personax históricu existente sinón el resultáu d'una mezcla de diferentes cuentos na posterior transmisión; esto podría esplicar munches contradicciones.

Muyeres de Ragnar

Ragnar recibe a Kraka. Representación de August Malmström.

Según Saxo Grammaticus Ragnar cásase trés veces; primeru Ladgerda, depués Thora y finalmente Suanlogha. Les característices más abultables de Ladgerda son les sos habilidaes pa la guerra y el so pelo ostentoso. Ella foi la madre de Fridlevus, que nun tuvo nengún papel importante, y de dos fíes cuyos nomes nun tan mentaos[13]. Ragnar dexa a Ladgerda por Thora.[14]

Suanlogha tamién apaez na versión de Saxo. Foi la tercera muyer de Ragnar depués de Ladgerda y Thora, pero tien un papel perpequenu y namás la menten dos veces. Según Saxo foi la madre de Regnaldus, Vithsercus y Ericus, que tamién apaecen na saga.[15] Quiciabes hai una rellación ente Suanlogha y la muyer de Ragnar Aslaug, que nun ye mentada por Saxo. Thora tien presencia tanto en Saxo como nes Sagues. La so representación coincide nes dos versiones na so mayor parte.[16][17]

Aslaug apaez na Saga de Ragnar col coñome de Kráka ("chova" n'islandés) y ye la segunda muyer depués de Thora. De fechu, Aslaug ye la figura principal de la saga de Ragnar. [18] Na Saga de Ragnar, igual que na Saga Völsunga ye fía del asesín de dragones Sigurdh y de la valquiria Brunilda, pero críase con Heimir en Hlindalir.[19][20][21] Queda embarazada de Ragnar y tien un guaḥe que, igual que la Völsunga, tien la figura d'un Lindworm nos güeyos, polo que recibe'l nome del padre de Aslaug. D'esi xeitu toos sabíen que Aslaug yera la verdadera fía de Sigurdh y Brunilda. [22]

Fíos de Ragnar

El rei Ælles enviáu énte los fíos de Ragnar Lodbrok. Pintura d'August Malmström del añu 1857. Norrköpings Kunstmuseum

Agnarr (en Saxo "Agnerus") ye l'únicu fíu con cuya maternidá coinciden Saxo Grammaticus y la saga de Ragnar, pa los dos ye fíu de Thora. Nes dos versiones muerre na llucha contra'l rei Eysteinn (en llatín "Ostenus") cuando quixo vengar al so hermanu Eirekr (llatín "Ericus). 

Eireker ye na Saga'l fíu de Thora, en Saxo de Suanlogha.

Björn ye na Saga fíu de Aslaug, en SAxo de Suanlogha. 

A Ivar méntenlu na Saga como fíu de Ragnar y Aslaug. Llámenlu "beinlauss", esto ye, "esgüesáu" o "sin piernes". Rory McTurk amuesa col coñome d'Ivar pudo ser malinterpretáu. "Esgüesáu" ye, según él, un nome pal vientu n'algunos rellatos noruegos, polo que pue tratase d'habilidaes d'Ivar como navegador. [23]

Hvitserk ta declaráu como fíu de Ragnar en Saxo. Dominó'l principáu de Hellesponto, probablemente na badea de Rigaer. La Ragnars Saga loðbrókar méntalu como ún de los cuatro fíos de Ragnar y Aslaug. Debió gobernar en Reidagotland (Xutlandia) y Wendland (zona eslava) tres la muerte de so padre.

Ubba y Halfdan tan mentaos como otros fíos de Ragnar.

Adautación na lliteratura y cine

Ragnar Lodbrok ye'l personax principal na novela The Viking de Edison Marshalls publicada en 1951,[24] que nel 1958 foi adaptáu al cine por Richard Fleischer col guión de Dale Wasserman y Calder Willingham col títulu de The Vikings. El papel de Ragnar foi interpretáu por Ernest Borgnine. Tamién na serie irlando-canadiense Vikings de 2013 apaez Ragnar Lothbrok, interpretáu por Travis Fimmel como centru de la hestoria. La triloxía The Hammer and the Cross de Harry Harrison y John Holm entama cola execución de Ragnars Hinrichtung na fosa les culiebres.

Fontes

  • Crónica anglosaxona, Anales, sieglu IX.
  • Ragnarsdrápa, Poema de Skalden, sieglu IX.
  • Krákumál, Poema d'Skalden escocés, sieglu XII sobre la muerte de Ragnar.
  • Saxo Grammaticus: Gesta Danorum, llibru IX, sieglu XII.

Bibliografía

  • Rory McTurk: Studies in „Ragnars saga loðbrókar“ and Its Major Scandinavian Analogues. Oxford 1991.
  • Rory McTurk: Ragnarr Lodbrok in the Irish Annals? In: Proceedings of the Seventh Viking Congress. Dublin 1976, S. 93–123.
  • Elizabeth Ashman Rowe: Vikings in the West. The Legend of Ragnarr Loðbrók and His Sons. Wien 2012.

Enllaces esternos

Referencies

  1. ↑ Vgl.
  2. ↑ Gwyn Jones: A History of the Vikings. 2.
  3. ↑ Vgl.
  4. ↑ Vgl. auch allgemein den Quellenüberblick bei Elizabeth Ashman Rowe: Vikings in the West.
  5. ↑ Vgl.
  6. ↑ Marios Costambeys: Ívarr [Ívarr inn Beinlausi].
  7. ↑ Vgl. allgemein Rory McTurk: Ragnarr Lodbrok in the Irish Annals?
  8. ↑ Friedrich Heinrich von der Hagen (Hrsg.), 1828: Ragnar-Lodbroks-Saga, S. 6–8.
  9. ↑ Gesta Danorum 9.4.8 (p. 253,10). (1) Cuius cultum rex curiosius contemplatus, cum hirtum atque hispidum animadvertisset, praecipue tamen occiduae vestis horrorem maximeque incomptam braccarum speciem eludens, Lothbrog eum per ludibrium agnominavit.
  10. ↑ Friedrich Heinrich von der Hagen (Hrsg.), 1828: Ragnar-Lodbroks-Saga, S. 80f.
  11. ↑ Gesta Danorum 9.4.38 (p. 262,7). (3) Comprehensus enim atque in carcerem coniectus, noxios artus colubris consumendos advertit atque ex viscerum suorum fibris tristem viperis alimoniam praebuit.
  12. ↑ Vgl.
  13. ↑ Gesta Danorum 9.4.2 – 9.4.3
  14. ↑ Gesta Danorum 9.4.4
  15. ↑ Gesta Danorum 9.4.17, 9.4.34
  16. ↑ Gesta Danorum 9.4.4, 9.4.13, 9.4.20
  17. ↑ Friedrich Heinrich von der Hagen (Hrsg.), 1828: Ragnar-Lodbroks-Saga, S. 3, 8, 12, 13, 17, 23, 24.
  18. ↑ Friedrich Heinrich von der Hagen (Hrsg.), 1828: Ragnar-Lodbroks-Saga, S. 15–28, 37f., 50–59, 73–79.
  19. ↑ Friedrich Heinrich von der Hagen (Hrsg.), 1828: Ragnar-Lodbroks-Saga, S. 39.
  20. ↑ Die Saga von den Völsungen - Teil 8.
  21. ↑ Snorri Sturluson: Die Niflungen und Giukungen. Übersetzung von Karl Joseph Simrock.
  22. ↑ Friedrich Heinrich von der Hagen (Hrsg.), 1828: Ragnar-Lodbroks-Saga, S. 41f.
  23. ↑ Rory McTurk: Studies in „Ragnars saga loðbrókar“ and Its Major Scandinavian Analogues.
  24. ↑ Edison Marshall: The Viking.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.