Quintu Tuliu Cicerón
senador romanu

valor desconocíu - 43 edC
cuestor (es) Traducir

valor desconocíu -
edil plebeyo (es) Traducir

65 edC - 65 edC
pretor urbano (es) Traducir

62 edC - 62 edC
propretor (es) Traducir

61 edC -
legado de legión (es) Traducir

Vida
Nacimientu Arpino (es) Traducir, circa 102 de edC[1]
Nacionalidá Antigua Roma
Muerte Roma, 43 de edC[2] (58/59 años)
Causa de la muerte pena de muerte
Familia
Padre Marco Tulio Cicerón
Madre Helvia
Casáu con Pomponia (es) Traducir (valor desconocíu – 44 edC)[3]
Fíos/es
Hermanos/es
Pueblu Tulios Cicerones (es) Traducir
Estudios
Llingües falaes llatín[2]
Oficiu escritor, poeta, políticu de l'Antigua Roma, políticu
Serviciu militar
Graduación legado de legión (es) Traducir
legado de legión (es) Traducir
legado de legión (es) Traducir
Lluchó en Guerra de les Galias
Cambiar los datos en Wikidata
Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
Nun tien de confundir se col so hermanu mayor: Marco Tuliu Cicerón; pa Marcu, vease Cicerón.

Quintu Tuliu Cicerón (Quintus Tullius Cicero, 102 - 43 e.C.) foi l'hermanu menor del célebre orador, filósofu y políticu romanu Marco Tuliu Cicerón. Nació nel añu 102 e.C. nuna familia del orde ecuestre, como'l fíu d'un ricu terrateniente d'Arpino, a unos 100 quilómetros al sureste de Roma.

Carrera

El so pudiente padre fizo que fuera educáu al pie del so hermanu en Roma, Atenes y probablemente Rodas en 79-77 e.C.[5] Casóse alredor del añu 70 e.C. con Pomponia (hermana del amigu del so hermanu Áticu), una muyer dominante y de fuerte personalidá.[6] Divorciar d'ella dempués d'un llargu y pocu harmoniosu matrimoniu, con munchos discutinios ente los maríos a finales del añu 45 e.C.[7] El so hermanu, Marcu, intentó delles vegaes reconciliar a los maríos, pero ensin ésitu.[8] La pareya tuvo un fíu nacíu en 66 e.C. que recibió'l nome de Quintu Tuliu Cicerón pol so padre.

Foi conceyal en 66 e.C. y pretor en 62 e.C., propretor de la provincia d'Asia mientres tres años (de 61 a 59 e.C.)[9] y legáu de Xuliu César mientres la Guerra de les Galies, ente 54 e.C. y 52 e.C. Acompañó a César na so segunda espedición a Britania nel añu 54 e.C. y sobrevivió a un asediu de la tribu los nervios mientres la revuelta d'Ambiórix, y del so hermanu en Cilicia en 51 e.C. Mientres la guerra civil de César sofitó a la facción de Pompeyu, llogrando darréu'l perdón de César.

Mientres el periodu en que'l Segundu Triunviratu fixo de la República Romana de nuevu escenariu de la guerra civil, tanto Quintu como'l so hermanu y el so fíu, fueron toos proscritos. Fuxó de Túsculo xunto col so hermanu, Marcu. Tornó a la so casa pa coyer daqué de dineru que costeara los gastos del viaxe. El so fíu Quintu Menor (Quintus minor) escondió al so padre y nun reveló l'escondite anque foi torturado. Cuando Quintu oyó esto, apurrir pa intentar salvar al so fíu; pero ambos, padre y fíu, y Marcu, el famosu hermanu de Quintu, toos fueron muertos nel añu 43 e.C., como persones proscrites.[10][11]

Personalidá y rellación col so hermanu Marco

Quintu foi un soldáu valiente y un líder militar qu'aguiyaba a los sos soldaos. Nun momentu críticu de la Guerra de les Galies, recuperó a la so lexón y superó una posición aparentemente perdida; por esto foi allabáu por César, quien rellata'l fechu coles pallabres Ciceronem pro eius merito legionemque collaudat (Allabó a Cicerón y los sos homes bien de, como se merecíen) (Comentarios a la guerra de les Galies llibru V, cap. 52).

Quintu tenía un temperamentu impulsivu, con biltos de crueldá mientres les operaciones militares, daqué que los romanos de la dómina reprochaben. L'ideal romanu y estoicu yera controlar les emociones inclusive mientres la batalla. Quintu Cicerón tamién gustaba de castigos anticuaos y duros, como poner a una persona condergada por parricidiu nun sacu y refundialo a l'agua. Esti castigu imponer mientres el so propretorado n'Asia.[12] (Pa los romanos, tanto'l parricidiu como'l matricidio yeren unu de los peores crímenes). El so hermanu confiesa nuna de les sos cartes al so amigu Áticu, escrita nel añu 51 e.C., que mientres yera procónsul de Cilicia y llevara consigo a Quintu como legáu, que nun s'atrevía a dexa-y solo porque tarrecía qué clase d'idees repentines podíen asocedése-y.[13] Pero vistu pel llau bonu, Quintu yera fondamente honráu, inclusive como gobernador d'una provincia, situación na que munchos romanos amasaben ensin el menor arrebol considerables fortunes privaes pa ellos. Tamién yera un home cultu, que lleía traxedies griegues y qu'escribió él mesmu dalgunes d'elles.

La rellación ente los hermanos foi en gran midida candial, sacante mientres una dómina en que tuvieron un seriu desalcuerdu mientres la dictadura de César 49-44 e.C.[14] Les munches cartes de Marcu ad Quintum fratrem ("Al so hermanu Quintu") amuesa qué fonda y candial yera esa rellación ente hermanos, anque Marcu Cicerón de cutiu asumía'l papel de "más vieyu y más esperimentáu", sermoneándole sobre lo que yera correutu que fixera. Quintu pudo tamién sentir n'ocasiones que l'egoísta Marcu namái pensaba en cómo'l so hermanu podía estorbar o ayudar na carrera de Marcu a lo llargo del Cursus Honorum.[15]

Obres

Como autor, escribió mientres la guerra de les Galies de César cuatro traxedies al estilu griegu. Trés d'elles llevaben por títulu Tiroas, Erigones y Electra; toes hanse perdíu. Tamién escribió dellos poemes sobre la segunda espedición de César a Britania, tres epístoles a Tirón (llibertu del so hermanu Marco, caltiénse) y una cuarta al so hermanu. La llarga carta De petitione consulatus o Commentariolum Petitionis (curtiu manual de campaña eleutoral) tamién se caltuvo; anque la so validez cuestionóse grandemente. Ye, sía que non, una pervalible guía del comportamientu políticu de la dómina de Cicerón.

Ver tamién

  • Marco Tuliu Cicerón

Notes

  • Esta obra remanez de la traducción de Quintus Tullius Cicero de Wikipedia - inglés, espublizada polos sos editores baxo la Llicencia de documentación llibre de GNU y la Llicencia Creative Commons Atribución-CompartirIgual 3.0 Unported.

Referencies

  1. ↑ Afirmao en: Digital Prosopography of the Roman Republic. Identificador DPRR: 2216. Apaez como: Q. Tullius (31) M. f. M. n. Cor. Cicero. Data de consulta: 29 xunu 2021. Llingua de la obra o nome: inglés.
  2. 1 2 Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
  3. 1 2 URL de la referencia: http://www.strachan.dk/family/tullius.htm.
  4. ↑ «Tulii» (en rusu). Real'nyj slovar' klassicheskih drevnostej po Ljubkeru. 1885.
  5. ↑ Haskell: H.J.:"this was Cicero" (1964) p.83
  6. ↑ Everitt, Anthony: Cicero, A Turbulent Life p.xv (2001)
  7. ↑ Haskell,H.J.:"This was Cicero"(1964) p.83
  8. ↑ Marco Tuliu Cicerón:"Samtliga brev"/Cartes completes traducíes al suecu por Gabriel Sjögren (1963)
  9. ↑ Rawson, Y.: Cicero (1975) p.338
  10. ↑ Rawson: "Cicero" (1975) p. 294
  11. ↑ Everitt, A.: "Cicero, a turbulent life"(2001) p. 306-307
  12. ↑ Rawson, Y. "Cicero" (1975) ( p.99
  13. ↑ Marco Tuliu Cicerón: "Samtliga brev"/Cartes completes, traducíes por Gabriel Sjögren (1963)
  14. ↑ Everitt, Anthony: "Cicero, A Turbulent life" (2001) p.213
  15. ↑ Rawson, Y.:"Cicero" (1975) p.100
  • Manuel Dejante Pinto de Magalhães Arnao Metello y João Carlos Metello de Nápoles: Metellos de Portugal, Brasil y Roma, Torres Novas, 1998.

Enllaces esternos

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.