Prudente de Morais
Presidente de Brasil 15 payares 1894 - 15 payares 1898 ← Floriano Vieira Peixoto - Manuel Ferraz de Campos Sales → senador de Brasil 15 payares 1890 - Distritu: São Paulo (en) diputáu de Brasil
Vida
Nacimientu	Itu, 4 d'ochobre de 1841[1]
Nacionalidá	Brasil
Muerte	Piracicaba (es) , 3 d'avientu de 1902[1] (61 años)
Familia
Padre	José Marcelino de Barros
Madre	Catarina Maria de Moraes
Estudios
Estudios	Facultá de Derechu de la Universidá de São Paulo Universidá de São Paulo
Llingües falaes	portugués
Oficiu	abogáu, Politionele acties (es)
Creencies
Partíu políticu	Partido Republicano Paulista (es)

Prudente de Morais

Prudente José de Morais y Folles (4 d'ochobre de 1841, Itu – 3 d'avientu de 1902, Piracicaba ^(es) ), políticu brasilanu, presidente de Brasil (1894-1898).

Primer civil n'asumir la presidencia constitucional de la república, Prudente de Morais representaba l'ascensión de la oligarquía cafetalera, de la cual yera dignu representante, al poder nacional, tres un periodu en qu'esa oligarquía calteníase apoderando namái'l poder llexislativu.

Bachiller en derechu, yá en 1866 ingresa a la política como diputáu. Prudente de Morais fixo la so carrera nel Partíu Republicanu Paulista (PRP), al cual afilióse en 1870. En 1890, tres un añu como presidente de la xunta gobernativa de São Paulo, ye escoyíu senador; nel cargu, llegó a presidir l'Asamblea Nacional Constituyente y ser vice-presidente del senáu. Apostó la presidencia de la república en 1891, perdiendo'l pleitu (indireutu) para Deodoro da Fonseca per un pequeñu marxe de votos.

Cola fundación del Partíu Republicanu Federal (PRF), consigue la indicación pa la presidencia, y vence nes eleiciones presidenciales de 1894, tomando posesión como Presidente constitucional del Brasil, el día 15 de payares d'aquel añu.

Presidencia constitucional de la República

Mientres el so gobiernu, abandonó una a una les midíes innovadores de Floriano Peixoto. Esi procuru de Prudente foi necesaria, una y bones los florianistas inda teníen una cierta fuercia, principalmente nel Exércitu. Amás d'eso, el vicepresidente taba amestáu a les idees de Floriano. Resumiendo, Prudente de Morais imprime una direición al gobiernu qu'atiende preferentemente los intereses de los cultivadores de café.

Al entamu del so gobiernu consigue pacificar la Revolución Federalista en Rio Grande do Sul, roblando la paz colos rebeldes, que recibieron amnistía. Pero pocu tiempu dempués enfrentaría un movimientu rebalbu entá mayor: la Guerra de Canudos, nel sertão bahiano.

Alloñar del poder ente'l 10 de payares de 1896 y el 4 de marzu de 1897, por tar cola so salú debilitada. Asumió nesi periodu'l vicepresidente, Manuel Vitorino Pereira.

Les diverxencies internes nel PRF y la Guerra de Canudos folien al gobiernu. Inclusive cola victoria de les tropes del gobiernu na guerra, los ánimos nun s'aselen. Prudente de Morais sufrió un atentáu'l 5 de payares de 1897, al regresu de les tropes federales de Canudos. Escapó ilesu, pero perdió al so Ministru de Guerra, Carlos Machado Bittencourt, quien foi asesináu al defendelo. El presidente decretó, entós, estáu de sitiu, pal Distritu Federal (Rio de Janeiro y Niterói) consiguiendo asina llibrase de los opositores más incómodos.

Termináu'l mandatu, Prudente de Morais retirar a Piracicaba, onde exercería l'abogacía per dellos años. Finó por cuenta de una tuberculosis en 1902.

Referencies

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Prudente de Morais.