| |||||
|---|---|---|---|---|---|
| estáu desapaecíu | |||||
| |||||
| Alministración | |||||
| Capital |
Iași (es)  (de 1564 a 1859)Suceava (es) (de 1388 a 1564)Siret (de 1354 a 1388) Baia (es) (de 1343 a 1354) | ||||
| Forma de gobiernu | Monarquía | ||||
| Llingües oficiales |
rumanu antiguo eslavo eclesiástico en Valaquia y Moldavia (es) griegu | ||||
| Relixón oficial | cristianismu ortodoxu | ||||
| Xeografía | |||||
-en.png.webp) | |||||
| Llendaba con | República de les Dos Naciones, Principáu de Valaquia y Gran Ducáu de Lituania | ||||
| Economía | |||||
| Moneda |
tálero (es) | ||||
 | |||||
El principáu de Moldavia (en moldavu: Principatul Moldovei) foi un principáu medieval européu, asitiáu nel terrén ente los Cárpatos orientales y el ríu Dniéster.
El rei Lluis I d'Hungría decidió fundar un Estáu al oriente del reinu húngaru pa protexer el so Estáu de los constantes ataques tártaros. Pa ello nomó rexente al noble rumanu Dragoș, quien tenía un cargu oficial n'Hungría como xefe d'una comunidá rumana na rexón de Máramaros. D'esta manera, abandonando'l so cargu anterior, este gobernó en calidá de rexente de la nueva entidá territorial ente 1351 y 1353. Nun foi independiente d'Hungría, sinón que cumplió cola so función orixinal y tres la muerte de Dragoș el so fíu Sas asoceder nel gobiernu ente 1351 y 1358. Darréu tres la muerte de Sas, el so fíu Balk tomó'l llugar del so padre siendo electu por un curtiu periodu, pos foi derrocáu por otru noble rumanu, quien xubió al tronu sol nome de Bogdan I de Moldavia. A partir d'esti momentu Moldavia convertir nun Estáu nuevu ya independiente na so totalidá d'Hungría, y Balk fuxó escontra la proteición del rei Segismundo d'Hungría, onde s'asitió y tuvo descendencia.
El principáu de Moldavia esistió dende'l sieglu XIV hasta 1859, cuando se xunió col principáu de Valaquia, pa formar el Reinu de Rumanía.
El principáu históricu incluyía les rexones de Besarabia (anexonada pol imperiu rusu en 1812), Bucovina (anexonada pol imperiu austriacu en 1775) y, mientres el reináu d'Esteban el Grande, tamién la de Pocutia. Anguaño la parte oeste de la Moldavia histórica pertenez a Rumanía, la parte este (la mayor parte de Besarabia) a la República de Moldavia, y la parte norte (el norte de Bucovina) y sureste (el sur de Besarabia) a Ucraína.
Sistema de socesión
Hasta'l sieglu xvii, El principáu de Moldavia heredar ente varones (les muyeres taben escluyíes del títulu) de sangre principesco.[1] Bien el príncipe nomaba al herederu, que podía nun ser el so fíu primoxénitu o ser un fíu bastardu o, si nun designara unu, escoyer los terratenientes del principáu a la so muerte.[2] De siguío, l'escoyíu yera unxíu pol metropolitanu moldavu, que lo proclamaba soberanu por derechu divín.[3] Cuando s'estendió pola rexón el poder otomanu, el candidatu al tronu moldavu tuvo de cuntar coles mesmes col beneplácito del sultán pa llograr el títulu.[3] El sistema, anque polo xeneral aseguraba que'l cargu ostentar un home de calter, tamién fomentaba les lluches intestinas por llogralo y les invasiones de los exércitos estranxeros llamaos pa sostener a los distintos aspirantes.[3] Nel sieglu xvi, por casu, hubo más de venti príncipes, de reinaos efímeros.[3]
Referencies
- ↑ Miclescu-Prăjescu, 1971, páxs. 214, 216.
- ↑ Miclescu-Prăjescu, 1971, páxs. 214-125.
- 1 2 3 4 Miclescu-Prăjescu, 1971, p. 215.
Bibliografía
- Miclescu-Prăjescu, I. (1971). «New Data regarding the Installation of Movilă Princes». The Slavonic and East European Review 49 (115): páxs. 214-234. http://www.jstor.org/stable/4206367.
