Ponte del Gard

Pont du Gard (acueductu romanu)
Patrimoniu de la Humanidá — UNESCO
	Ponte del Gard, en Francia
Llugar	Francia
Criterios	Cultural: i, iii, iv
Referencia	344bis
Inscripción	1985 (IX Sesión)
Estensiones	2007
Área	Europa y América del Norte

Ponte del Gard
	Patrimoniu de la Humanidá UNESCO; Monumentu históricu
	Pont du Gard (fr)
	puente en arco (es) , puente de fábrica (es) , acueductu, puente romano (es) , atraición turística y estructura arquitectónica romana (es)
Llocalización
País	Francia
Organización territorial	Francia metropolitana
Rexón	Occitania
Departamentu	Gard
Distritu	Distrito de Nîmes (es)
Cantón	Cantón de Remoulins (es)
Comuña	Vers-Pont-du-Gard
Llugar físicu	Q18667157
Coordenaes	43°56′50″N 4°32′08″E / 43.9473°N 4.5355°E
	Ponte del Gard Ponte del Gard (Francia)
Historia y usu
UNESCO World Heritage Site record modification (en)	2007
Arquiteutura
Materiales	caliza de concha (es)
Altor	48 m; 160 ft
Llargor	275 m y 900 ft
Superficie	0,3257 ha
Crucia	Ríu Gardon
Tresporta	acueducto romano (es) y Fontaine d'Eure (en)
Númberu d'arcos	6
Patrimoniu de la Humanidá
Criteriu	(i), (iii) y (iv)
Referencia	344 y 344bis
Rexón	Europa y América del Norte
Inscripción	1985 (Xunta IX)
Mérimée ID	PA00103291
	Web oficial

La ponte del Gard ye un acueductu asitiáu nel sur de Francia construyíu pol Imperiu romanu. Atópase xunto al pueblu de Remoulins, nel departamentu de Gard. La ponte construyir mientres el sieglu I D. C. y formaba parte del acueductu de Nîmes, una conducción hidráulica por gravedá de 50 quilómetros de llargor que llevaba l'agua d'un manantial en Uzès a la colonia romana de Nemausus (Nimes).^[1]

L'acueductu Romanu escurría dende Fontaine d'Eure cerca d'Uzès hasta Nemausus (Nimes) pasando sobre la Ponte del Gard y otros munches pontes de dimensiones considerables (esquema non a escala).

Nome

Pont du Gard en francés (idioma orixinal). El ríu Gard, al que debe'l so nome'l departamentu nel que s'atopa, nun esiste realmente con esti nome. El ríu formar por munchos afluentes, que munchos son llamaos Gardon y recibe tamién el nome de Gardon.

Descripción

Seición tresversal de la Ponte del Gard (derecha) y de la ponte de carretera del sieglu XVIII (esquierda) (Alfred Léger, 1875)^[2]

Ponte del Gard, Francia

Construyida en trés niveles, la Ponte tien 49 metros d'altu y el nivel más llargu tien 275 metros de llargor.

Nivel baxu: 6 arcos, 142 metros de llargor, 6 m de grosez, 22 m d'altura
Nivel mediu: 11 arcos, 242 metros de llargor, 4 m de grosez, 20 m d'altura
Nivel cimeru: 35 arcos, 275 metros de llargor, 3 m de grosez, 7 m d'altor

Sobre'l tercer nivel escurre un camín y un conductu d'agua de 1,8 m d'altor y 1,2 m de grosez y una rimada de 0,4 % de grau.

Historia

Ponte del Gard, años 1850

Creyer mientres enforma tiempu que la ponte del Gard foi construyíu alredor del añu 19 e. C., sicasí, les escavaciones recién suxuren que se realizó nel sieglu I d. C. La so construcción atribuyir al xenru d'Augusto, Marcu Vipsanio Agripa. Diseñáu pa llevar l'agua al traviés del pequeñu valle del Gardon, foi parte d'un acueductu d'unos 50 km que llevaba l'agua dende les nacencies cercanes a Uzès hasta la ciudá romana de Nemausus (actual Nîmes). L'acueductu completu tenía una rimada de 34 cm/km (1/3000), baxaba namái 17 m en tol so trayeutu y llevaba 20 000 000 de llitros d'agua diariamente.

Foi construyíu por completu ensin emplegar argamasa. Les piedres del acueductu, dalgunes de les cualos pesen hasta seis tonelaes, caltiénense xuníes por grapes de fierro. La mampostería foi alzada hasta'l so sitiu por aciu polees aicionaes por munchos homes. Construyóse un complexu andamiu p'aguantar l'acueductu mientres se construyía. La fachada inda tien les marques de la so construcción en forma de bárabos poles que se xunía al andamiu y caballetes nes pilastres que sosteníen los marcos semicirculares o cimbles sobre los que se construyeron los arcos. Créese que se tardó unos trés años en construyilo, y que participaron nes obres de 800 a 1000 trabayadores.

A partir del sieglu IV desdexóse'l so caltenimientu y los sedimentos empezaron a apexar el conductu. Nel sieglu IX quedó inservible y la xente empezó a usar les sos piedres pa los sos propios propósitos. Sicasí, la mayor parte de la ponte del Gard permanez intacta.

Hasta'l sieglu XVIII l'acueductu foi usáu como ponte que facilitaba'l tráficu a cuerpu travesando'l ríu. Les pilastres del segundu nivel vieron amenorgáu la so grosez pa faer más espaciu pal tráficu, pero esto faía apeligrar la estabilidá de la estructura. En 1702 les pilastres fueron restauraos a la so grosez orixinal pa salvaguardar l'acueductu. En 1743 construyóse una nueva ponte xunto a los arcos del nivel inferior, de tala forma que el tráficu rodáu pudiera cruciar pellí. L'acueductu foi restauráu nel sieglu XVIII, pos aquel día yera un reclamu turísticu y foi restauráu de nuevu mientres el reináu de Napoleón III a mediaos del sieglu XIX.

La calidá estraordinaria de l'albañilería de la ponte convertir nuna parada obligatoria pa los viaxeros mamposteros na so xira tradicional alredor del país, munchos de los cualos dexaron los sos nomes inscritos na piedra. Les marques realizaes polos trabayadores orixinales, nes que s'indiquen onde se debíen asitiar les piedres, tamién se caltienen: por casu, FRS II (significa frons sinistra II).

Interior del conductu de la Ponte del Gard, na actualidá cerráu al públicu.

Dende 1985 el Pont du Gard ta rexistráu como Patrimoniu de la Humanidá. Señala la Unesco que

el Pont du Gard foi construyíu poco primero de la era cristiana pa dexar que l'acueductu de Nîmes (que tien casi 50 quilómetros de llargu) cruciara'l ríu Gard. Los arquiteutos ya inxenieros hidráulicos romanos que diseñaron esta ponte, que s'alza hasta casi los 50 metros y ta a trés niveles –el más llargu mide 275 m– crearon una obra maestra téunica según artística.

UNESCO^[3]

En 1998 el Pont du Gard viose afeutáu por un hinchente que causó graves daños na rexón. La carretera que lleva a la ponte y les instalaciones cercanes sufrieron importantes desperfectos, anque l'acueductu en sí nun se deterioró seriamente.

El Gobiernu francés patrocinó un proyeutu de rediseño en cooperación coles autoridaes llocales, la UNESCO y la XE, que concluyó en 2000. Fízose piatonal l'área alredor del acueductu y ameyoráronse les instalaciones destinaes a los visitantes, lo qu'incluyó la construcción d'un muséu. El proyeutu foi criticáu pol so costu (32 000 000 €) y pola perda de guapura del paisaxe circundante. Otra consecuencia foi que yá non se dexa caminar al traviés del conductu. Sicasí, el nuevu plan asegura que l'área cercana a la Ponte sía agora muncho más silenciosa, por cuenta de la prohibición del tráficu motorizado, y el nuevu muséu apurre al visitante un contestu históricu más ricu.

La ponte del Gard ye una de los cinco atraiciones turístiques más visitaes de Francia, con 1,4 millones de visitantes en 2001 y ta incluyíu na llista de Grand site national.

Galería d'imáxenes

Mampostería de la ponte, amosando los bloques de piedra que sobresalen que s'utilizaron pa sofitar l'andamiaxe mientres la construcción de la ponte.
Detalle del intradós d'un arcu nel segundu nivel de la ponte.
La ponte de carretera al llau del acueductu.
La ponte vista dende agües enriba.
Detalle de la ponte vista dende agües embaxo.
Grabáu del Pont du Gard realizáu por Charles - Louis Clérisseau en 1804, qu'amuesa l'estáu ruinosu de la ponte a empiezos del sieglu XIX.
Estremu oeste de la ponte en 1891, amosando les escaleres instalaes por Charles Laisné pa dexar a los visitantes la entrada nel interior del conductu.

Ver tamién

Acueductu de Eifel

Referencies

↑ Hodge, A. Trevor (2002). Roman aqueducts & water supply, 2, London: Duckworth, páx. 184. ISBN 978-0-7156-3171-3.
↑ Léger, Alfred (1875). «Acqueducs», Les travaux publics, les mines et la métallurgie aux temps des Romains, la tradition romaine jusqu'à nos jours (en francés). Impr. J. Dejey & cie, páx. 551–676. Consultáu'l 28 de xunetu de 2012.
↑ Páxina de la UNESCO

Enllaces esternos

Structurae: Pont du Gard
Situación del Pont du Gard (Michelin)
romanu-del-gard La páxina de la Ponte del Gard en Guía de Provenza (n'español)
Galería de fotografíes de la Ponte del Gard
Cómo llegar dende Avignon

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[1] Hodge, A. Trevor (2002). Roman aqueducts & water supply, 2, London: Duckworth, páx. 184. ISBN 978-0-7156-3171-3.

[Léger1875-2] Léger, Alfred (1875). «Acqueducs», Les travaux publics, les mines et la métallurgie aux temps des Romains, la tradition romaine jusqu'à nos jours (en francés). Impr. J. Dejey & cie, páx. 551–676. Consultáu'l 28 de xunetu de 2012.

[3] Páxina de la UNESCO

[1]

[2]

[3]