| Polen | |
|---|---|
microgametophyte (en)  | |
 | |
 |
Polen (del llatín pollen, «polvillo bien finu») ye'l nome coleutivu de los granos, más o menos microscópicos, que producen les plantes con grana (espermatófitos), cada unu de los cualos contién un microgametófitu (gametófitu masculín).
El sacu polínicu ye la parte de l'antera que contién los granos de polen, nos órganos masculinos de la flor, los estambres.
El granu de polen contién un individuu masculín amenorgáu a dos o trés célules: el gametófitu masculín, la fase haploide nel ciclu d'alternanza de xeneraciones carauterísticu de les plantes. Una vegada asocedida la polinización, una vegada llegáu'l granu de polen a la superficie receptiva na planta de destín, ye dicir al estigma, produzse la so guañada. Del granu surde'l tubu polínicu, que ye una emanación de citoplasma al traviés de la cual migren los nucleos masculinos en direición a la oósfera (el gametu femenín) y el nucleu polar (nes anxospermes hai una fecundación doble).
La palinoloxía ye la disciplina qu'estudia'l polen, cuantimás, la so morfoloxía.
Estructura d'un granu de polen
El granu de polen tien capes na so paré celular, denominaes intina y exina. La primera ye de naturaleza pectocelulósica y nun difier esencialmente de la paré primaria de les célules somátiques, ente que la segunda ta compuesta por esporopolenina, un politerpeno que pola so estructura química con un altu conteníu de carbonu forma un compuestu resistente a la destrucción superficial y dexa caltener les carauterístiques estructurales de los granos de polen. Nesto básase la palinoloxía pa llograr les sos determinaciones taxonómiques. Amás, cada tipu de polen tien una morfoloxía carauterística a nivel d'especie, xéneru o familia, que puede presentar colpos, poros o dambos.
Polen fósil ==
La cubierta esterna del granu de polen da-y cierta resistencia contra los rigores del procesu de fosilización que suel destruyir materiales más delicaos. Amás el polen, especialmente'l de plantes polinizadas pol vientu (anemófilas) ye producíu en grandes cantidaes, atrópase sobre'l suelu y queda cubiertu so capes de sedimentos. Por eso esiste un estensu archivu de polen fósil que puede ser acomuñáu coles plantes que la producen. La disciplina de la Paleopalinoloxía dedicar al estudiu del polen fósil. Apurre información útil pa la bioestratigrafía y tamién información sobre la bayura y variedá de plantes en determinaos llugares y dómines; esto sirve pa documentar los paleoclimas.
El polen más antiguu atopáu pertenez al periodu Devónicu.[ensin referencies] La so cantidá y variedá foi creciendo al traviés del tiempu.
El polen y les abeyes
.jpg.webp)
Munchos animales nun pueden alimentase del polen. Les abeyes melíferas cuntar ente los que sí pueden faelo, esto ye posible por cuenta de que xeneren enzimes capaces de dixerir el mesmu mientres ta almacenáu nos setos de cera. Nun ye un procesu inmediatu, sinón que l'abeya almacena'l polen nos setos, amiesta los sos enzimes, tapa esti polen con una capa de miel con cuenta de que sía un procesu anaerobiu, y depués d'unes selmanes el polen tresformar no que los apicultores denominen pan de l'abeya. Neses condiciones el polen resulta digerible, llográndose d'él toles proteínes (colos aminoácidos esenciales), grases, minerales, oligoelementos, etc. El polen ye consideráu como l'alimentu básico del bárabu d'abeya. Los adultos peracaben más néctar que polen.
Les abeyes melíferas desenvolvieron nel tercer par de pates una especie de 'cestes', tamién denominaes corbícules, a les que per mediu de 'peñes' treslladen los granos de polen que se xunten al so cuerpu, que son tresportaos al truébanu, onde se realiza tol procesu de fermentadura descritu. Otres especies d'abeyes tamién tienen corbículas o una versión más primitiva d'éstes llamada scopa.
Polen pal consumu humanu
Una variedá de productores apícolas empezaron a vender polen pal consumu humanu, usualmente espublizáu como un alimentu saludable. El polen contién agua, aminoácidos, proteínes, lípidos, carbohidratos, minerales, vitamines, enzimes y otros micronutrientes. La composición depende de la especie pero xeneralmente, amás de numberoses vitamines y aminoácidos, tien los siguientes valores nutritivos:
| Proteína | 16-30 % |
| Almidón | 1-7 % |
| Azucres | 0-15 % |
| Lípidos | 3-10 % |
L'Alministración d'Alimentos y Fármacos (FDA) de los Estaos Xuníos nun atopó efeutos dañibles del consumu de polen, sacante por delles alerxes. Sicasí, la FDA nun dexa que los vendedores de polen alieguen que'l productu tien beneficios pa la salú una y bones nun esiste una base científica pa tales argumentos. Amás hai posibles riesgos d'alerxes y contaminaciones de pesticidas, fungos o bacteries que pueden ser causaos por almacenaxe deficiente. [1][2] Dellos productores afirmen que collechar polen ye beneficiosu pa los truébanos pero tal cosa escarez de pruebes.
La Aerobioloxía y el polen
L'Aerobioloxía ye la ciencia qu'estudia les partícules biolóxiques tresportaes pasivamente al traviés del aire, tales como bacteries, espores d'fungos, inseutos bien pequeños y polen. Unu de los principales campos de la Aerobioloxía foi'l d'analizar estes partícules pa lluchar na prevención de los síntomes de les alerxes a los granos de polen.
La Rede Española de Aerobioloxía (REA) foi constituyida en 1992 y el so centru coordinador atopar nel Departamentu de Botánica, Ecoloxía y Fisioloxía de la Universidá de Córdoba.[3] Ente les xeres d'esti centru coordinador atópense l'espardimientu d'información polínica nacional nos distintos medios de comunicación. L'Asociación Panamericana de Aerobioloxía (PAAA) ye una sociedá d'individuos que comparten un interés profesional o académicu na ciencia de Aerobioloxía.[4]
El métodu aerobiológio emplegáu y estandarizado pola Rede Española de Aerobioloxía ye llargamente utilizáu nel campu científico[5] Los datos xeneraos pola Rede Española de Aerobioloxía tán sometíos a un estrictu control, asegurando la so calidá área.[6] Darréu publicáronse los Mínimos Encamientos del métodu aerobiológico, tres un intensu trabayu de consensu internacional.[7]
Ver tamién
Referencies
- ↑ Malcolm T. Sanford. «Producing Pollen» (inglés). University of Florida, Institute of Food and Agricultural Sciences. Archiváu dende l'orixinal, el 27 de payares de 2015. Consultáu'l 30-08-2007. Document ENY118. Original publication date November 1, 1994. Revised February 1, 1995. Reviewed May 1, 2003..
- ↑ Stephen Barrett, M.D. «Bee Pollen, Royal Jelly, and Propolis» (inglés). Consultáu'l 2009.
- ↑
- ↑
- ↑ Galán, C., González, P. C., Teno, P. A., & Vilches, Y. D. (2007). Spanish Aerobiology Network (REA): management and quality manual. Serviciu de Publicaciones, Universidá de Córdoba.
- ↑ Oteros, J., Galán, C., Alcázar, P., & Domínguez-Vilches, E. (2013). «Quality control in bio-monitoring networks.» Spanish Aerobiology Network. Science of the total environment, 443, 559-565
- ↑ Galán, C., Smith, M., Thibaudon, M., Frenguelli, G., Oteros, J., Gehrig, R., ... & EAS QC Working Group. (2014). «Pollen monitoring: minimum requirements and reproducibility of analysis.» Aerobiologia, 30(4), 385-395.
Bibliografía
- Strassburger, Y. 1994. Tratáu de Botánica. 8ª edición. Omega, Barcelona, 1088 p.
Enllaces esternos
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Polen.
| Control d'autoridaes |
|---|
