Platillos
[editar datos en Wikidata]
Crash de 16 pulgaes.

Los platillos, platos, címbalos o cimbales son instrumento de percusión de soníu indetermináu, lo que significa que les notes nun tienen un altor definida. Pertenecen a la familia de los idiófonos, polo que'l soníu produzse entrechocando unu con otru o percutiéndolos con baquetes.[1]

Trátase de dos discos cóncavos de metal, que de normal tán fechos d'una aleación de bronce o latón. Magar, los platos utilizaos nes orquesta de ciertu nivel, tán fechos d'un amiestu de cobre, plata y estañu. Los sos centros tán escarcavonaos por que, nel casu de ser entrechocados, pueda pasase una correa de cueru o de piel que sirve d'asa o abrazadera na so parte trasera; o bien, nel casu de platos suspendíos, el instrumentu pueda introducise nel soporte. El so tamañu inflúi direutamente na sonoridá, a mayor tamañu o grosez mayor potencia sonora.[2]

Historia

Los platillos baxen de los crótalos, que'l so orixe data de la Edá Antigua. Dende Oriente Mediu, los crótalos llegaron al Imperiu otomanu, onde los turcos aumentaron el so tamañu exponencialmente, hasta convertise asina nel instrumentu que llegó a los nuesos díes. La popularidá de los platillos llegó col Romanticismu, periodu nel que s'introducieron na orquesta sinfónica los exóticos instrumentos propios del folclor turcu. Amás de los platillos, llegaron los triángulos, les panderetes y otros instrumentos.

Tipos

Na música popular, comúnmente los platillos atópense dientro d'una batería d'instrumentos de percusión. Nesti casu, los platos más populares son:

  • Crash: Platu medianu de 13" - 22". Utilizar p'acentuar los compases y el fraseo, y pa dellos ritmos. La campana ye puerca. La factoría de Zildjian introdució los crashes con perforaciones a láser, con un soníu bien puerco, 'washy'. Más tarde Sabian incorporar a los sos productos cola llinia d'O-zone crashes, Meinl con Generation X y Zildjian con EFX.
  • Ride: Platu grande que varia d'ente 17" y 26", anque hai marques a manera d'interés que los fabricaron hasta de 32", úsase, como'l so nome indica, pa llevar el ritmu. Tien un especial usu nel swing, nel que la célula rítmica clave (corchea-semicorchea-semicorchea) suel ser marcada col ride.La campana del ride suel ser bien clara, dependiendo del usu de ride: nos ride pa jazz o tradicionales, la campana ye 'sandy', con un soníu oriental. Nel rock, ye una campana fuerte, potente y llimpia. Tamién hai rides ensin campana, llamaos 'flat ride', usáu pa rudimentos, con poco volume. Sabian fabrica sizzle rides, que tienen tachuelas. Magar-y da un soníu xenial pa mueyu, pierde l'efeutu específicu de la campana de ride. Los más comunes son los de 20" y 22".
  • Splash: Platu pequeñu que varia de 6" pulgaes hasta 13", usar pa efeutos especiales, comúnmente en pasaxes de poca intensidá sonora. L'efeutu que producen doblar en splashes y bombu son bien machaconos y juguetones. Son platos delicaos, con poco sustain y volume, fráxiles si usar con muncha intensidá.
  • China: Son fabricaos en toles midíes. Tamién hai'l Splash-China, de 6" a 12". Usar pa efeutos o como ride, dependiendo del tipu de china. El so diseñu ye característicu pos la campana nun tien una forma asemeyada a la esfera sinón cilíndrica cola aresta roma, y más o menos a la metá del cuerpu, el metal dobla escontra riba. De normal les china montar cola campana escontra baxo. La meyor forma d'estremar el soníu d'una china nun cantar ye pensar nun amiestu d'un crash y un gong. Aun así, hai dos tipos de china: el Pang y el Swish. El pang ye más paecíu al gong, más secu, menos rellumu, más pegada (soníu pang) y el swish ye más paecíu al crash, bien nidiu. De normal esta diferenciación nun se tien en cuenta a la de catalogar y poner en venta les china, anque delles marques como Paiste vienden modelos específicos swish o pang. A diferencia del crash, (que s'acentúa tocándolo col bombo), la china ye comúnmente acentuáu cola tarola ó caxa, l'amiestu de dambos crean un soníu agudu, bien brillosu y d'ataque.
  • Crash Ride: Platu medianu-grande de 16" o 20". Hai xente que los usa como Crash y como Ride, y xente que los usa como Crash, por cuenta de la so mayor intensidá. Los más famosos son los Paiste RUDE Crash/Ride, d'una grosez bien considerable.
  • Hi-Hat, Charles, Chaston o Contratiempos: Sistema que consta de 2 platillos instalaos nun soporte con pedal que dexa qu'unu caya sobre l'otru faciéndolos sonar. Fabricar ente 8 a 15 pulgaes onde'l más común ye'l de 14". Puede ser normal o edge, esti postreru consiste en que'l platillo que va embaxo (bottom) tien un cantu corrugado que da un soníu meyor pa ciertos xéneros.
  • Bell: platu d'ente 4 y 12 pulgaes d'enforma grosez, usáu pa efeutos y breaks, en bien poques ocasiones pa llevar el pulsu. Ye habitual atopalo na configuración de les bateríes de xéneros como'l Deathcore o'l metal estremo. El so soníu ye bien puru, paecíu al de la campana del ride pero ensin la base. La so forma ye la d'un splash cola campana enorme, y ye casi irrompible; el so sustain ye bien enllargáu y suelse asitiar pámpana arriba.

Ver tamién

  • Platillos d'acompañamientu

Enllaces esternos

Referencies

  1. ↑ Blades, James (1992). Percussion instruments and their history. Westport, Conn.: Bold Strummer. p. 380. ISBN 978-0933224612
  2. ↑ Sabian.com education, Anatomy page http://sabian.com/en/pages/anatomy-of-a-cymbal





Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.