El Petromocho[1] foi'l nome atribuyíu a un escándalu políticu asocedíu n'Asturies en 1993.
Un falsu intermediariu francés, Jean-Maurice Lauze (que la so documentación taba supuestamente verificada por un notariu suizu, Roland Rochat), empezó a axustar col Gobierno del Principáu d'Asturies del socialista Juan Luis Rodríguez-Vigil n'ochobre de 1992, asegurando ser unviáu de parte del Bancu Internacional Saudín. La so propuesta yera la de realizar una inversión d'hasta 100.000 millones de pesetes nun proyeutu pa construyir una refinería de petroleu nes cercaníes del puertu d'El Musel, en Xixón. La negociación llegó a durar hasta siete meses, y el proyeutu taba en camín de recibir una subvención estatal de 1.000 millones de pesetes. Dar a conocer que con anterioridá a les sos maniobres n'Asturies intentara una operación similar col Gobiernu d'Andalucía, ensin ésitu.
El proyeutu foi anunciáu en mayu de 1993, siendo presentáu como una de les mayores inversiones industriales enxamás realizaes n'España. La construcción empezaría en 1994 y completaríase en 1998. La refinería, con una capacidá de producción de 180.000 barriles al día, crearía hasta 4.000 puestos de trabayu.
Malapenes una selmana dempués (y a tan solo dos de les eleiciones xenerales n'España) el diariu xixonés El Comercio, tres una investigación realizada por trés de los sos redactores, desatapó'l fraude. El Bancu Internacional Saudín confirmó que nun tenía nenguna conocencia del proyeutu anunciáu, y saltó l'escándalu: la inxenuidá del gobiernu asturianu paecía llegar al puntu de dexase engañar por un simple intermediariu mientres meses.
El Gobiernu asturianu, col presidente Rodríguez-Vigil y el conseyeru d'Industria Víctor Zapico a la cabeza, amosóse públicamente confundíu polos fechos y reconoció que nun sabía n'absolutu l'oxetivu del montaxe, anque aseguró que Lauzet nun percibió nenguna cantidá económica mientres les negociaciones.
Amás, el voceru del Gobiernu, llegó a suxurir en públicu la posibilidá de que tou fora un plan pa desacreditar al PSOE.
Sía que non, Rodríguez-Vigil viose obligáu a dimitir nos díes siguientes, citando razones de dignidá política». La presidencia foi asumida por Antonio Trevín Lombán. Mientres, Lauze caltuvo la so declaración d'inocencia.
Un añu dempués Jean-Maurice Lauze, un antiguu miembru[2] de la OAS qu'en instalándose n'España fuera rellacionáu con distintes estafes, foi condergáu[3] nesti casu a un añu de prisión y multa de 250.000 pesetes per falsedá documental siguida. La sentencia estableció un móvil económicu, pero sobre l'asuntu sobrevoló'l barruntu de qu'esti nun s'esclariara dafechu, cuantimás no referente a posibles comisiones o adelantos mientres la negociación.
Referencies
