Llegada al poder

Mientres la década de 1980, Mladenov viose atraíu poles reformes de Mikhaíl Gorbachov na Xunión Soviética. Viendo nelles la oportunidá de camudar la imaxe de Bulgaria como unu de los países menos reformaos nel bloque soviéticu. En mayu de 1989, Zhivkov ordenó la espulsión de la mayor parte de los turcos étnicos de Bulgaria.^[4] Esto produció una condena internacional casi unánime, y fadió fondamente a Mladenov, una y bones la espulsión de los turcos violaba un pactu de derechos humanos qu'él mesmu, como ministru d'asuntos esteriores, encargárase de roblar meses tras, lo cual provocaba que munches de les crítiques occidentales fueren empobinaes a él.^[5] Nel sur del país, onde la mayoría de la población yera turca, la espulsión d'esti grupu étnicu significó la perda d'aproximao 300.000 trabayadores, lo que se tradució en serios problemes económicos.^[4]

Dellos otros altos funcionarios, ente ellos el ministru de Defensa Dobri Dzhurov, el Premier Georgi Atanasov y el ministru de Finances Andrei Lukanov, taben tamién cafiantes pola espulsión de los turcos, polo qu'aceptaron xunise Mladenov y conspirar pa espulsar a Zhivkov del poder.^[6] Con posterioridá, Mladenov tuvo una xunta con Mikhaíl Gorbachov, que-y dio'l so sofitu tácito pa poner fin al réxime de Zhivkov.^[6] N'ochobre, Mladenov entamó una conferencia ambiental de 35 naciones y convidó a la ONG búlgara Ecoglasnost a participar. Diez díes dempués de la conferencia, dellos miembros de dicha organización fueron atacaos y tundíos pola Darzhavna Sigurnost (policía secreta comunista).^[5] Al enterase d'esto, Mladenov decidió que Zhivkov tenía de dexar el poder.^[5]

El 24 d'ochobre, Mladenov dimitió como canciller. La so carta d'arrenunciu foi una sogona condena de la manera de gobernar el país de Zhivkov. Ante'l barruntu de que Zhivkov podría tratar de tomar represalies contra él, unvió-y una copia de la carta a tol Politburó, según a Gorbachov.^[6] El 9 de payares, xusto dempués de tornar d'un viaxe a China, Mladenov y obligaron a Zhivkov a arrenunciar.^[6] Mladenov foi escoyíu secretariu xeneral del partíu, colo cual yera de facto xefe de gobiernu, y presidente del Conseyu d'Estáu. Esti postreru puestu yera equivalente a la del presidente.^[6]

Transición escontra la democracia

Empezando les revoluciones en tol bloque del este, pa cuando Mladenov llegó al poder, Bulgaria y Rumanía yeren los últimos países del Pactu de Varsovia qu'entá nun empecipiaben el procesu de democratización, polo que Mladenov empecipió un programa de reformes que teníen como oxetivu salvar al réxime socialista.^[6] A pesar de les sos promeses, les persones salieron a les cais casi tolos díes pa esixir una mayor llibertá. Venciendo a lo inevitable, el 11 d'avientu, Mladenov anunció nun discursu televisáu que'l Partíu Comunista taba abandonando'l poder y una eleición multipartidista llevar a cabu en primavera.^[5] A pesar de qu'en teoría'l réxime comunista remató con aquel discursu, nun foi sinón hasta'l 2 de xineru de 1990 cuando l'Asamblea Nacional modificó l'artículu 1 de la constitución, derogando la llei d'unipartidismu.^[5] Un mes más tarde, Mladenov dimitió como Secretariu Xeneral del partíu, con cuenta d'esaniciar l'estigma de que'l xefe de gobiernu del país yera'l líder comunista.^[7]

El 3 d'abril, el Conseyu d'Estáu foi abolíu, y foi reemplazáu por una presidencia executiva. Mladenov foi escoyíu como'l primer titular d'esti puestu pola Asamblea Nacional sol cargu de "Presidente de la República de Bulgaria". Esi mesmu mes, el Partíu Comunista camudó'l so nome a Partíu Socialista Búlgaru. Finalmente, arrenunció al cargu'l 6 de xunetu, nun participó nes eleiciones, y retiróse de la vida pública.^[5]