Primer actu

Peer Gynt ye'l fíu del campesinu Jon Gynt, que gastara la so fortuna en bebida y muyeres y tuviere que marchar del pueblu, abandonando a la muyer, Aase, que quier pal fíu una vida cómoda ufiertada pol trabayu na granxa. Ensin embargu, Peer ye un soñador, un poeta fanfarrón que, pese a tener más de vente años, índa anda pensando y creyendo en cuentos de fades. Esti calter vese nes primeres escenes, onde Peer-y cuenta a la so má les xornaes de caza de renos que tuviere, d'una forma tan fantasiosa que solo consigue'l despreciu de la má, que taba pendiente de que pidiera la mano d'Ingrid, la fía d'un ricu granxeru que nun lu esperó y tá casándose con otru pretendiente. Peer, enfadáu, allégase a la boda y fai burlla de tolos convidaos, hasta qu'escomienza a facé-y güellos a Solveig, d'una familia recién llegada, a quien invita a baillar. Pero ella niégase, porque'l pá de so nun la dexa escarmentáu pola reputación de Peer. Cuando marcha, los convidaos escomiencen a beber y entós dánse cuenta de que falten Peer y la novia.

Segundu actu

Peer Gynt nel salón del trono del Rey de la Montaña, por Thedor Kittelsen, 1913

Resulta qu'Ingrid marcha con elli por voluntá propia, pero, cuando l'alcuentren diz que fuera secuestrada, polo que Peer ye condergáu al destierru y vese obligáu a tirase al monte. La so má, Solveig y el pá d'ella van a la so gueta. Na so fuxida, Peer atopa tres matrones de trolls y pasa con elles la nueche, acabando resacosu y mareáu, hasta que cai de cabeza escontra una roca, perdiendo'l conocimientu. Entós, escomenzará a suañar cola fía d'un rei troll, que lu lleva a la corte pa casase con elli; el rei ufiérta-y la posibilidá de convertise nun troll, pero Peer refuga nel últimu intre y el rei enfádase con elli porque diz que dexara preñada a la fía, cosa que Peer niega. Cuando escomienza a fuxir de nuevo, despierta en brazos de Helga, hermana de Solveig, a quie-y da un botón de plata pa que nun s'escaeza d'él.

Esti suañu del troll ye importante porque d'elli algamará Peer Gynt dellos conceutos esenciales na so forma de proceder n'adelantre, adoptando como propiu el lema "Sé fiel a ti mesmu y al infiernu col mundu".

Tercer actu

Peer vive un tiempu escondíu nel monte. Un día apaez la so amada Solveig pa quedase con elli por voluntá propia. Peer ye feliz y decide intentar que Solveig lo seya al so llau. Pero, al entrar na cabaña, alcuéntrase con una vieya que lleva un neñu coxu de la mano, al paecer, el so fíu-troll, y maldízlu porque, al tener el neñu, ta forzada a recordar la so vergoña tolos díes. Entós Peer, siente una voz fantasmal, el Bøyg, y atemorizáu, despídese de Solveig y marcha pal pueblu, a tiempu de llegar al funeral de la so má. Doloríu, marcha a l'aventura.

Cuartu actu

Cuenta les aventures de Peer nel estranxeru. Dueñu d'un negociu turbiu na costa de Marruecos, cuenta a los sos amigos les sos peripecies como misioneru y tratante d'esclavos. Pero esos amigos nun son tal y roben-y les perres, dexándolu tiráu na oriella'l mar. Entós, una tribu llocal cree que ye un profeta y, aprovechando l'intre, Peer trata de namorar a la fía'l xefe, que lu refuga. Marcha entós como historiador a Exitu, a onde llega dempués d'atravesar el desiertu, pa despertar, dempués de soñar con Memnon y la Esfinxe, nun manicomiu, onde, dempués de conversar con dellos internos, ye aclamáu como emperador por descifrar el misteriu de la Esfinxe.

Quintu actu

Peer vuelve de vieyu a casa nun barcu, acompañáu d'un estrañu pasaxeru que ta faciendo tratos cola tripulación pa faer usu de los cuerpos si muerren, y poder investigar con ellos ónde s'alcuentra l'orixe de los suaños. Peer asústase del paisanu y llánzase pela borda, xusto a tiempu de que'l barcu naufrague. Ensin perres y vieyu, naide lu reconoz, y asiste al funeral d'un campesín y a una subasta (na granxa onde la boda d'Ingrid del primer actu). Nel camín, alcuéntrase cola pantasma la má, que-y fai pensar nes coses que dexó ensin faer. Finalmente, crúciase con En knappestøper (el moldeador de botones) que vien a buscalu pa que-y entregue l'ánima, pa fundila xunto a otres que salieren defectuoses, a menos qu'alcuentre a dalguien que puea dicir d'elli que dalguna vegada foi "sí mesmu". Peer contesta que siempre lo fue y píde-y un tiempu p'alcontrar a esi dalguien que-y lo demuestre. Nesa gueta, atopa al rei troll, pero esti diz que siempre se comportara como un troll, non como un home. El moldeador de botones da-y una nueva oportunidá y preséntase entós un home delgáu, que ye'l diañu, que-y comenta que nunca nun fizo ná serio de malo, polo que nin siquiera tien una llista colos sos pecaos. El moldeador de botones quier marchar cola so alma, pero, entós, sienten la voz de Solveig, que canta ensin reconocer a Peer. Esti entrúga-y ónde Peer Gynt fuera como tuviera ser. Y ella respuende-y: "Na mio fe, na mio esperanza, nel mi amor". Peer, col ánima salvada, glaya pa dir cola má, que lu abraza mientres Solveig-y canta una canción de cuna.