La Revolución d'Ochobre

L'españíu de la Revolución d'Ochobre de 1917 en Rusia, en metá de la Primer Guerra Mundial, col trunfu de los bolxeviques, provocó un fuerte cambéu social y políticu en tol mundu. Les estratexes llevaes a cabu hasta agora quedaben n'entredichu y tou yera susceptible de ser revisáu.

La creación d'un nuevu horizonte políticu so la llinia del marxismu llevó a la creación de nuevos espacios y organizaciones polítiques que siguíen la estrella revolucionaria d'aquellos ingrientes años.

Lenin foi una figura internacional de prestíu y discutiniu. El marxismu políticu yá nun tenía puramente a los socialdemócrates, tan desprestixaos n'Europa por anteponer los intereses patrióticos a los internacionalistes. La defensa del internacionalismu y el pacifismu en contra d'una guerra vista como imperialista dientro del gruesu del movimientu obreru nun foi sinón a dar razón a los líderes principales del incipiente comunismu, como'l mesmu Lenin, Zinoviev o Trotsky.

La fundación de la Internacional Comunista, reivindicada como III Internacional, va dirixir a escala mundial l'aldu de la llucha de clases y l'impulsu de crear por tol planeta nueves organizaciones y partíos allegaos a la nueva hexemonía de Moscú. Nesti contestu, en 1920 ye cuando naz el CPGB, poles sos sigles n'inglés.

Unificación del marxismu británicu

El CPGB foi fundáu en 1920, tres el resolución de la Internacional Comunista qu'encamentaba a tolos marxistes a abandonar los Partíos socialdemócrates y constituyir dos talos Partíos Comunistes. El CPGB formar tres la fusión de diversos pequeños partíos y organizaciones marxistes: el Partíu Socialista Británicu, la Unión Comunista del Grupu Socialista y el Partíu Llaborista Socialista de la Sociedá del Sur de Gales. El Partíu tamién llogró'l sofitu de la facción de los comunistes nel Gremiu Nacional de Cofraderíes de la Lliga, una variedá d'enllaces sindicales y de trabayadores, comités, clubes socialistes y de persones como antiguos miembros de la campaña "Manes fora de Rusia". Diverses ales y numberosos miembros del Partíu Llaborista Independiente tamién se xunieron al nuevu Partíu. Como miembru del Partíu Socialista Británicu, Cecil Malone, un diputáu de la Cámara de los Comunes, pasó a engrosar les files comunistes.

En xineru de 1921, el CPGB foi refundado dempués de que Sylvia Pankhurst, del grupu del Partíu Comunista (Seición Británica de la Tercera Internacional) y el Partíu Comunista del Trabayu, con presencia n'Escocia, acordies coles tesis de "unidá comunista" que preconizaba Lenin.

El CPGB foi creciendo acorde a un periodu de radicalización política qu'esperimentaba'l Reinu Xuníu, xusto dempués de la Primer Guerra Mundial y de la Revolución d'Ochobre, y tamién tuvo representáu al traviés d'una rede llamada "Clydeside".

Primeros pasos pa la representación

Dempués de la negativa a la so afiliación, el CPGB encamentó a los socialistes o comunistes que nun se xunieron al mesmu a xunise al Partíu Llaborista o a collaborar con otres candidatures d'izquierdes. Diversos comunistes convirtiéronse asina en candidatos llaboristes en diversos procesos eleutorales. Por casu, nes eleiciones xenerales de 1922, los comunistes Walton Shapurji y Saklatvala Newbold fueron electos miembros de la Cámara de los Comunes, so candidatura llaborista.

La llucha y consagración del Partíu

L'añu 1924 carauterizar pol asuntu de la Carta Zinoviev (destacáu dirixente bolxevique que participó viviegamente na Revolución d'Ochobre), que suxuría al CPGB que se dedicara a actividaes subversives ente les Fuercies Armaes, influyendo na población cola cuenta de camudar les posibilidaes eleutorales del Partíu Conservador.

A lo llargo de la década de 1920 y la mayor parte de la década de 1930, el CPGB decidió caltener la doctrina leninista de qu'un Partíu Comunista hai de constar de cuadros revolucionarios y nun tar abiertu a tolos solicitantes de xunise ensin una premilitancia previa. El CPGB, como sector británicu de la Internacional Comunista, comprometíase, como la mayor parte de los sos homólogos por Europa y América, a llevar a cabu les directrices dictaes pola Internacional.

Ello púnxose en práutica na fuelga xeneral que vivió'l Reinu Xuníu en 1926, darréu dempués de que'l Comité Central del CPGB fuera deteníu. Dolce de los sos miembros fueron acusaos de "combalechadura sediciosa". Cinco fueron condergaos a un añu de prisión y el restu, a seis meses. Otru problema importante pal CPGB yera la so política de negación del so papel, según la doctrina de Lenin, de "vanguardia" de la clase obrera británica. Nel so llugar, asignaba esi papel al Conseyu Xeneral del Congresu de Sindicatos.

Magar tou, mientres la fuelga y mientres la llarga agonía de los trabayadores del sector mineru, que siguieron en paru indefinío, los comunistes británicos salieron nel so defensa y trataron de faer nacional la solidaridá con estos. La resultancia foi l'esperáu: el CPGB creció llargamente nes zones mineres ente 1926 y 1927. Gran parte d'esta crecedera desenchir nel llamáu "Tercer Periodu" d'influencia, pero desenvolver n'otres zones y permanecería hasta la desapaición del Partíu décades más tarde, en 1991.

El CPGB tuvo ésitu na creación d'una base de militantes bien comprometíos, pero magar esti sofitu, l'actividá del CPGB centróse más nel sector comercial, especialmente na inxeniería pesada, el testil y la minería, según a aumentar la so influencia nes rexones carboníferes, zones altamente industrializaes de ciudaes como Glasgow y los barrios xudíos del este de Londres. Ello ye que el valle de Rhondda, xunto col barriu de Chopwell, en Tyne, fueron dos zones conocíes como'l "Pequeño Moscú" pola so intensa simpatía escontra los comunistes.

El "Tercer Periodu"

Con tou, esti sofitu construyíu mientres los primeros años de vida del Partíu poner en peligru mientres el periodu entendíu ente 1929 y 1932, el "Tercer Periodu", nomáu asina por coincidir colos primeros años de Stalin al mandu de la Xunión Soviética. La resultancia de la política, dictada por Moscú, ye que socialdemócrates y llaboristes pasen a ser vistos como una amenaza igual o peor que los partíos y organizaciones fascistes, polo que se-yos pasó a denominar como "social-fascistes". Cualquier tipu d'alianza con socialdemócrates o llaboristes, evidentemente, foi vetada.