Parllamentu Francés Parlement français
(XV Llexislatura)
Palaciu de Versalles, llugar de xunta del Congresu de Francia, qu'axunta a los dos cámares llexislatives pa decidir sobre la Constitución, o pa escuchar al Presidente de la República.
Datos Xenerales
Creación	1789
Tipu	Bicameral
Cámara alta	Senáu
Cámara baxa	Asamblea Nacional
Lideralgu
Presidente de la Cámara alta	Gérard Larcher, LR
Presidente de la Cámara baxa	François de Rugy, REM
Presidente de la República Francesa	Emmanuel Macron, REM
Estructura
Miembros	925 (348 Senadores) (577 Diputaos)
Senáu Grupos representaos	15   CRCE   78   SOC   21   RDSE   21   REM   11   LIRT   49   UC   146   LR   5   RASNAG   2   Vacante
Salariu	13340 €/mes (brutos)[1]
Asamblea Nacional Grupos representaos	16   GDR   17   FI   31   NG   313   REM   47   MoDem   35   LC   100   LR   18   NIN
Salariu	13512 €/mes (brutos)[2]
Sedes
Palaciu de Luxemburgu, see del Senáu de Francia.
Palaciu Borbón, see de l'Asamblea Nacional de Francia.
[editar datos en Wikidata]

El parllamentu francés (Parlement français) o Parllamentu de Francia ye'l cuerpu que representa'l poder llexislativu (parllamentu) del Estáu Francés.

En Francia, el parllamentu exerz gran parte del poder llexislativu y puede en parte controlar l'actividá gubernamental, según la Constitución del 4 d'ochobre de 1958. L'actual sistema parllamentariu en Francia ye bicameral y el parllamentu ta compuestu pol Senáu francés (Sénat), "Cámara alta" (chambre haute), que tien 348 cargos electos, y pola Asamblea Nacional de Francia (Assemblée nationale française), la "Cámara baxa" (chambre basse), que tien 577 diputaos. Los dos cámares tienen les sos sedes en distintos palacios: el Palaciu del Luxemburgu (palais du Luxembourg) pal Senáu y el Palaciu Bourbon (palais Bourbon) pa l'Asamblea Nacional.

Antes de 1962, el Parllamentu yera l'únicu representante de la soberanía popular. Dende esa fecha, tamién lo ye'l Xefe del Estáu, designáu mientres les eleiciones presidenciales en sufraxu universal.

Toupoderosu mientres la IIIª República y la IVª República, vio'l so poder racionalizase mientres la Vª República. Les evoluciones actuales de les instituciones tienden a volver da-y nueves prerrogativas.

Historia

El Parllamentu francés como sede del poder llexislativu, nun tien de ser confundíu colos Parllamentos del Antiguu Réxime que yeren cortes de xusticia provinciales con dellos atributos políticos.

El Parllamentu, nel sentíu modernu del términu, apaeció en Francia cola Revolución cuando los diputaos del Tercer Estáu nos Estaos Xenerales de 1789 constituyir n'Asamblea Nacional el 17 de xunu de 1789. La so forma (unicameral, bicameral o pluricameral), los sos nomes y les sos funciones, definíes poles distintes constituciones, tuvieron formes bien distintes según los rexímenes:

Referencies

Bibliografía

• Les Assemblées parlementaires françaises (númberu 5216) de Pascal JAN, Ed. La Documentation française (ISSN : 1763-6191)
• Droit public, Philippe Georges y Guy Siat, Ed. Sirey, 2004
• Institutions et vie politique, dirixíu por Jean-Luc Parodi, Ed. La Documentation française, 2003

Enllaces esternos

Páxina web oficial del Parllamentu francés