Pautu Briand-Kellogg

Briand–Kelloggův pakt
Subtítulu	126/1929 Sb.z. a n.
Tipu	tratáu
Epónimu	Frank Billings Kellogg (es) y Aristide Briand
Llocalización	París
Creación	27 agostu 1928
Testu completu

El pautu Briand-Kellogg, tamién conocíu como pautu de París, ye un tratáu internacional que foi robláu'l 27 d'agostu de 1928 en París por iniciativa del ministru d'Asuntos Esteriores de Francia, Aristide Briand, y del Secretariu d'Estáu de los Estaos Xuníos Frank B. Kellogg, por aciu el cual los quince estaos signatarios comprometer a nun usar la guerra como mecanismu pa la solución de los discutinios internacionales. Esti pautu ye consideráu'l precedente inmediatu del artículu 2.4 de la Carta de les Naciones Xuníes, nel que se consagra con calter xeneral la prohibición del usu de la fuercia.

Negociaciones y ratificación

Frank B. Kellogg.

El Ministru d'Asuntos Esteriores francés, Aristide Briand, propunxo en 1927 al Secretariu d'Estáu de los Estaos Xuníos, Frank Billings Kellogg un pautu que proscribiera y prohibiera la guerra como preséu de política nacional.

Dambos gobiernos presentaron el tratáu a otros países. Los 15 firmantes fueron Alemaña, los Estaos Xuníos, Francia, el Reinu Xuníu, Reinu d'Italia, Xapón, Bélxica, Polonia, Canadá, Australia, Nueva Zelanda, Unión Sudafricana, Estáu Llibre Irlandés, India (entá baxu mandatu británicu) y Checoslovaquia. Otros 57 países xuntáronse más tarde.

Briand, Kellog y l'alemán Gustav Stresemann diseñaron un futuru de paz sol arbitrio de la Sociedá de Naciones, que la crisis económica empecipiada en 1929 y los intereses de les principales potencies dexaríen ensin validez un pocu dempués.

Valoraciones de Henry Kissinger, na so obra Diplomacia (1994) sobre'l Pactu Briand-Kellogg:

Los dirixentes confundíos suelen tender a sustituyir un sentíu de la direición por simples maniobres de rellaciones públiques. Briand, deseosu d'asemeyar que taba faciendo daqué, aprovechó la ocasión del décimu aniversariu de la entrada de los Estaos Xuníos na guerra pa presentar a Washington en xunu de 1927 el borrador d'un tratáu según el cual los dos gobiernos arrenunciaríen a la guerra nes sos rellaciones mutues y convendríen n'atayar toles sos disputes per medios pacíficos. El secretariu d'Estáu norteamericanu, Frank B. Kellogg, nun supo bien cómo responder a un documentu qu'arrenunciaba a lo que naide tarrecía, y ufiertaba lo que toos daben per sentáu. Averábase 1928, añu d'eleiciones, y esto ayudó a esclariar les idees de Kellogg. La paz» yera bien vista, y el borrador de Briand tenía la ventaya de que non entrañaba consecuencies práutiques. A empiezos de 1928, Kellogg rompió'l silenciu y aceptó el borrador del tratáu. Pero foi más lloñe que Briand al proponer que l'arrenunciu a la guerra incluyera a tantes naciones como fuera posible. La ufierta resultó tan irresistible como carente de sentíu. El 27 d'agostu de 1928, quince naciones roblaron con grandes celebraciones el Pactu de París (popularmente conocíu como Pactu Kellogg-Briand) en qu'arrenunciaben a la guerra como preséu de política nacional. Llueu foi ratificáu práuticamente por toles naciones, inclusive Alemaña, Xapón ya Italia, países que les sos agresiones asombraríen la década siguiente.

Henry Kissinger, Diplomacia (1994)^[1]

Conteníu

Aristide Briand.

El tratáu consta d'un preámbulu y de tres artículos, anque ye tan solo nos dos primeros onde se regula'l principiu del non recursu a la guerra pa la solución de los discutinios:

Artículu 1: les Altes Partes Contratantes declaren solemnemente en nome de les sos naciones, que conderguen la guerra como mediu de solución de discutinios internacionales y qu'arrenuncien del so usu como ferramienta de la política nacional nes sos rellaciones mutues.

Artículu 2: les Altes Partes Contratantes reconocen que l'arreglu o la solución de tolos discutinios o conflictos, cualesquier sía la so naturaleza o orixe, que pudieren surdir ente ellos, nun va deber enxamás buscase sinón per medios pacíficos.

Legáu

Yá que esti Tratáu, evidentemente, nun terminó colos conflictos internacionales, cuestionóse la so utilidá. Sicasí, sirvió pa encontar l'acusación de crime contra la paz mientres los xuicios de Núremberg.

Anque quiciabes más importante que'l so usu como base nos xuicios de Núremberg, ye la so influencia sobre la posterior Carta de les Naciones Xuníes (1945), que prohibió nel so artículu 2.4 l'usu de la guerra como mediu de resolución de los discutinios internacionales. Esti definitivu refugu de la guerra como mediu de la política, foi previstu por Briand nel so discursu del 27 d'agostu de 1928: "...dende agora illegal, ta sometida so un alcuerdu que lu asitia fora de la llei, qu'asegura al delincuente la reprobación y l'enemistá de tolos signatarios ... ¿Qu'esti pautu nun ye de Realpolitik?, ¿Que falten les sanciones? ¿qué ye, que la Realpolitik consiste solamente en sumar fechos y dexar de llau los factores morales y l'opinión pública?. Dende agora aquel Estáu que s'atreva a provocar el refugu de los signatarios, va esponer a que se llevante contra él paulatina y voluntariamente una suerte de solidaridá xeneralizada que les sos consecuencies tarrecibles llueu va tener que sufrir."

Briand recibió'l Premiu Nobel de la Paz en 1926 polos sos esfuerciu pola reconciliación ente Alemaña y Francia xunto al ministru de rellaciones esteriores d'Alemaña, Stressemann. Kellogg recibió en 1929 el Premiu Nobel de la Paz polos sos esfuerciu por proscribir la guerra.

Referencies

Ver tamién

• Política d'apandamientu
• Trataos de Locarno
• Declaración Schuman

Enllaces esternos

• guerra-apauto-briand-kellog-1928/ Tratáu d'Arrenunciu a la Guerra – Apauto Briand-Kellog (1928)
• DHpedia: Pactu Briand-Kellogg