Paris Saint-Germain Football Club | ||||
---|---|---|---|---|
Paris Saint-Germain F.C. | ||||
Situación | ||||
Estáu | Francia | |||
Datos | ||||
Nome oficial | Paris Saint-Germain Football Club | |||
Tipu | club de fútbol | |||
Fundáu en | 12 agostu 1970 | |||
Fundador | Guy Crescent | |||
Propietariu | Qatar Sports Investments (es) | |||
Presidente | Nasser Al-Khelaifi (es) | |||
Entrenador | Luis Enrique Martínez García | |||
Categoría | Ligue 1 | |||
Instalaciones | ||||
Estadiu | Parc des Princes | |||
Capacidá | 47 929 | |||
Inaugurao | 25 may 1972 | |||
Direición | 24, rue du Commandant Guilbaud, F-75016 Paris | |||
Dueñu de | Qatar Sports Investments (es) | |||
Uniforme | ||||
| ||||
Proveedor | Nike | |||
Patrocinador | Accor (es) | |||
Web oficial | ||||
| ||||
El Paris Saint-Germain Football Club, conocíu popularmente como Paris Saint-Germain o pola so sigla PSG, ye un club de fútbol profesional con sede en París, Francia. El club foi fundáu'l 12 d'agostu de 1970 gracies a la fusión del Paris Football Club y el Stade Saint-Germain.
Apuesta la Ligue 1, máxima categoría del fútbol francés, dende 1974, el récor de más participaciones de manera consecutiva del campeonatu en cursu, siendo l'únicu equipu francés que nunca baxó[n 1] y unu de los equipos más reconocíos del país en conquistando siete Lligues, dolce Copes, ocho Copes de Lliga y siete Supercopes. Ye xunto col Olympique de Marseille y Olympique Lyonnais, unu de los trés clubes franceses que ganaron un títulu européu, la Recopa d'Europa de 1996 y la Copa Intertoto de la UEFA de 2001.[1] El club foi nomáu Equipu del añu pola IFFHS en 1994 y llogró'l primer puestu na clasificación por equipos de la UEFA en 1998.[2][3]
L'estadiu Parc des Princes (ye. Parque de los Príncipes), con capacidá pa 48.712 espectadores, foi la sede del Paris Saint-Germain dende 1973,[4][5] ente que'l Camp des Loges tuvo funcionando como centru de formación pal club dende 1974.[6] El Tornéu de París foi entamáu pol PSG nel Parc des Princes dende 1975.[7] L'escudu del club cunta con una figura colorada de la Torre Eiffel col trubiecu real de Lluis XIV en blancu per debaxo de la torre sobre un fondu azul con cantu blancu.[8] L'escudu inspiró a Daniel Hechter a diseñar la tradicional camiseta del club, azul con una barra colorada vertical central enmarcada por orles blanques.[9] El PSG presentó'l so himnu oficial y la mascota en 2010. Allez Paris Saint-Germain, cola melodía de "Go West" de Pet Shop Boys, foi llanzáu como l'himnu oficial antes de cada partíu nel Parc des Princes. La lletra de "Go West" foi reescrita darréu con suxerencies feches polos aficionaos. "Germain el llobu cerval" dar a conocer como la nueva mascota del club de la capital.[10] El PSG cunta con una seición femenina de fútbol dende 1971.[11]
El club de la capital caltién una intensa rivalidá col Olympique de Marseille, con quien apuesta'l partíu de fútbol más famoso en Francia, conocíu como Le Classique.[12] El Paris Saint-Germain ye'l segundu club de fútbol más siguío de Francia dempués del so rival de Marsella.[13] El permediu d'arribación nos partíos como llocal del Paris Saint-Germain na temporada 2015-16 foi de 46.160 espectadores, el más altu de la Ligue 1.[14]
Qatar Investment Authority convertir nel únicu accionista del Paris Saint-Germain en 2012 dempués de mercar el 30% restante de Colony Capital y Butler Capital Partners.[15] Qatar Investment Authority yá mercara'l 70% de participación de control de Colony mientres l'añu anterior. El preciu de tresferencia del saldu d'aiciones de Colony foi de 100 millones d'euros. El presidente del Paris Saint-Germain ye Nasser Al-Khelaifi. Tres tomar de posesión de la compañía qatarín, el Paris Saint-Germain convertir nel club más ricu de Francia y unu de los clubes más ricos del mundu.[16] "Ici, c'est Paris!" y "Paris est magique!" son los lemas más populares del club.[17][18]
Historia
Orixe tres la fusión y primeros años
Fundáu'l 12 d'agostu de 1970, dempués de la fusión de los equipos Paris Football Club (fundáu en 1969 y, más tarde, biforcáu del PSG, formándose como nuevu equipu) y el Stade Saint-Germain (fundáu en 1904), el renombráu como Paris Saint-Germain Football Club representó tanto a la ciudá de París como a la cercana comuña de Saint-Germain-en-Laye. Por cuenta de que había una gran cantidá d'habitantes deseosos de ver a un gran club vistiendo los colores de la capital, l'equipu creció institucionalmente a un altu ritmu. Conocíos como «les rouge-et-bleu» por cuenta de los sos colores na vistimienta, algamaron la Primer División de Francia o Division 1 cuatro años dempués, a finales de la década de 1970.
El club proclamóse campeón de la Copa de Francia en 1982 y 1983, antes de conquistar el títulu nacional de lliga per primer vegada en 1986, campeonatu que-y dio accesu a competir n'Europa dando llugar a dellos alcuentros resaltables, sobremanera cola Juventus Football Club.[19]
Fugaz dómina de rellumanza y perda d'influencia
Tan importante como esos ésitos foi la década de 1990, col club entrando na so primer gran etapa deportiva dempués de la llegada del patrocinador Canal +, que mercó'l club en mayu de 1991.[20] A partir d'esi momentu, beneficiar d'una importante inversión siendo una de les más importantes la contratación del delanteru Rayí procedente del São Paulo, entós bicampeón de Copa Libertadores, y el mayor capital del equipu foi capaz d'afitar grandes oxetivos. Nel periodu ente 1992 y 1998 apostaron dos finales de la Recopa d'Europa, nuna de les cualos proclamóse campeón nel añu 1996,[21] amás de llegar a les semifinales de la Lliga de Campeones de la UEFA y de la Copa de la UEFA en dos causes. Nes competiciones nacionales los resultaos fueron tamién satisfactorios y conquistó el so segundu títulu de Lliga,[22] trés Copes de Francia, dos Copes de la Lliga y dos Supercopes de Francia.[19]
Dende 1999, y mientres gran parte de la década del 2000, el Paris Saint-Germain tuvo ésitos momentaneos conquistando 2 títulos na Copa de Francia y 1 Copa Intertoto, teniendo como gran referente nesti tornéu al brasilanu Ronaldinho Gauchu. Hasta la temporada 2007-08, cuando conquistó la Copa de Lliga d'esi añu, el PSG nun volviera tener protagonismu deportivu, lo que llevó al equipu parisín a una crisis de resultancies que se volvieron frecuentes; inclusive, llegó a ocupar el novenu puestu de Ligue 1 nes temporaes 2004-05 y 2005-06 y na temporada 2006-07 terminó nel decimoquintu puestu, quedando a namái tres puntos del descensu. Nin siquier la venta del equipu, per parte de Canal+ a Colony Capital, Butler Capital Partners y Morgan Stanley, evitó que l'equipu siguiera cola perda d'impulsu na lliga, rematando na posición 16, nuevamente a tres puntos de la zona de descensu.[23] En la temporada 2008-09, recuperó cierta regularidá y tuvo cerca de conquistar el títulu mientres la mayor parte de la temporada, pero un mal final asitió-y en sestu puestu y fora de competiciones europees. Colony Capital adquirió toles aiciones de Morgan Stanley, convirtiéndose'l primeru en dueñu del 95% del club. La temporada 2009-10 convertir na primer vegada na historia del fútbol francés que, tantu les seiciones masculines como femenines d'un club, ganen dos copes nacionales del país nel mesmu añu.[24][19]
La inversión de Qatar
L'aldu del club ameyoró en 2011 cuando'l grupu Qatar Investment Authority (QIA) mercó'l 70% del equipu,[25] el cual comprometióse a sofitar económicamente la reconstrucción del club pa ganar la Lliga de Campeones de la UEFA, el gran oxetivu del inversor qatarín. La direición deportiva del club, al traviés de los sos nuevos dueños, financiaron la compra de numberosos xugadores calidable nos meses siguientes como Diego Lugano, Kevin Gameiro, Javier Pastore, amás de contratar a Leonardo como direutor deportivu y a Carlo Ancelotti como entrenador.[26] Les resultancies traducir nun segundu puestu na temporada 2011-12, estableciendo un récor pa un club en segundu llugar con 79 puntos, dempués de ser líder na primer vuelta so la direición d'Antoine Kombouaré.[27] Les sos resultancies na Copa de Lliga y la Copa nun fueron los meyores al ser esaniciáu en rondes d'Octavos y Cuartos de Final respeutivamente.
Na siguiente temporada, QIA facer col 30% restante de manes de Colony Capital convirtiéndose nel dueñu absolutu del equipu parisín, quien-y inyectó más recursos reforzándolo con más fichaxes de sonadía como Thiago Silva, Ezequiel Lavezzi y Zlatan Ibrahimović,[28] siendo'l claru dominador de la Ligue 1 2012/13 proclamándose campeón, conquistando asina'l so tercer títulu lligueru.[29] Na edición de la Lliga de Campeones foi esaniciáu nos Cuartos de Final pola regla del gol de visitante a manes del Futbol Club Barcelona.[30] Na Copa y la Copa de Lliga foi esaniciáu, en dambos torneos, en ronda de Cuartos de Final pela vía del punto penal.
Dempués de coronase na Supercopa de Francia, el PSG propúnxose nuevamente l'asaltu pa llograr la Lliga de Campeones na temporada 2013-14. Pa ello cuntó con inda más refuerzos, como Edinson Cavani o Marquinhos. Laurent Blanc ocupó la vacante de Ancelotti, quien recalo nel Real Madrid Club de Fútbol.[31] A pesar d'empezar la Ligue 1 2013/14 con dos empates, los parisinos ameyoraron y proclamáronse campeones d'iviernu con 44 puntos, trés más que l'Association Sportive de Monaco Football Club, y una sola derrota.[32][33] Sicasí foi esaniciáu, contra tou pronósticu, pol Montpellier Hérault Sport Club nos dieciseisavos de final de la copa;[34] y na Lliga de Campeones foi nuevamente esaniciáu en Cuartos de Final pola regla del gol de visitante, esta vegada a manes del Chelsea Football Club.[35] En contraposición, proclamóse campeón de la Copa de la Lliga per cuarta vegada na so historia[36] y revalidó el títulu de la Ligue 1,[37] superando'l récor de puntos d'un campeón francés (el Olympique Lyonnais na Ligue 1 2005/06)[38] y tamién el de victories.[39][40]
Arrincó la temporada 2014-15 cola conquista de la Supercopa de Francia,[41] y na Ligue 1 foi lastrado por dellos empates que-y fixeron terminar la primer vuelta del campeonatu en tercer llugar.[42] El 11 d'abril de 2015 conquistó una nueva Copa de la Lliga (4-0 ante'l Sporting Club de Bastia);[43] pero diez díes dempués, el conxuntu parisín cayó esaniciáu, per tercer temporada consecutiva, en ronda de Cuartos de Final de la Lliga de Campeones y per segunda vegada a manes del Futbol Club Barcelona.[44] El 16 de mayu llogró la so tercer lliga consecutiva con una racha de 9 victories consecutives nes 9 últimes xornaes incluyida,[45] y terminó'l cursu llogrando un triplete nunca vistu nel fútbol francés al llevase la Copa de Francia.[46] El club asitióse como'l referente del fútbol francés, circunstancia que, sicasí, nun llograba nel panorama européu.
El 1 d'agostu de 2015 llogró la so quinta Supercopa de Francia,[47] y adquirió los servicios d'Ángel Di María, procedente del Manchester United Football Club.[48] Remató la temporada 2015-2016 con un nuevu triplete francés conquistando la lliga, la copa y la copa de lliga, onde a la fin de la temporada abandonó'l club unu de los sos más importantes estandartes nos últimos años y el so entós máximu goliador históricu, el xugador suecu Zlatan Ibrahimovic, pa fichar pol Manchester United, ente que l'entrenador Laurent Blanc foi retiráu del cargu magar los sos llogros a nivel llocal pero ensin demostrar esi dominiu n'Europa al ser esaniciáu, per cuarta temporada consecutiva, na ronda de Cuartos de Final de la Lliga de Campeones a manes del Manchester City, dando pasu al español Unai Emery quien conquistó'l so primer títulu'l 6 d'agostu de 2016, en ganando por 4-1 al Olympique Lyonnais na Supercopa de Francia.
La lliga 2016-17 arrincó con victoria pa los parisinos en venciendo na primer xornada al Sporting Club de Bastia por 0-1.[49] En marzu de 2017 fueron esaniciaos n'Octavos de Final de la Lliga de Campeones 2016-17 pol Futbol Club Barcelona, na que foi la mayor remontada de la historia en dicha competición dempués de consiguir un 4-0 a favor por que depués los españoles remontaren la eliminatoria con un 6-1 nel partíu de vuelta.[50] Esto tamién convirtió al club español nel so peor verdugu los postreros 5 años d'esta competición, al esanicialo per tercer ocasión del tornéu continental. El 1 d'abril venció na final de la Copa de la Lliga, per cuarta vegada consecutiva, en ganando al Association Sportive de Monaco Football Club por 4-1, el so rival nos últimos años en Francia. Remató la Ligue 1 en segundu puestu, a ocho puntos del citáu club monegascu y el 27 de mayu venció al Angers Sporting Club de l'Ouest na final de la Copa, oncena de la so palmarés.
Actualidá
Enfocáu de nuevu nel ésitu internacional y en venciendo na so oncena Supercopa de Francia —quinta consecutiva—, contrató al xugador del FC Barcelona Neymar como nuevu estandarte deportivu del club, col principal oxetivu de conquistar la Lliga de Campeones. La cifra de la operación axustar según los medios deportivos en más de 220 millones d'euros, record a nivel mundial pol trespasu d'un futbolista.[51] Poco tiempu dempués el club anunció la incorporación de Kylian Mbappé procedente de l'Association Sportive de Monaco Football Club, quien previa condición de préstamu,[52] supunxo un nuevu desembolsu envaloráu en más de 180 millones d'euros.[51] Dambes operaciones amenaron la rocea del restu de clubes y de los estamentos alministrativos en base al cumplimientu del fair play financieru y sumió al club nuna investigación per parte de la UEFA pa determinar si'l club financiábase illegalmente del so grupu acomuñáu Qatar Investment Authority, daqué prohibíu y penáu pol máximu organismu européu.[53] Vixente dicha investigación dende'l mes de setiembre,[54][55] no deportivo consolidóse nuevamente como'l meyor equipu nel campeonatu domésticu mercé sobremanera a los goles anotaos pol so delanteru Cavani, quien en xineru de 2018 superó a Ibrahimovic como'l máximu realizador históricu de la historia de la entidá.[56] Nun superó sicasí'l rexistru de goles per partíu del xugador suecu, quien dexó'l club con un permediu de 0.87 tantos por alcuentru, meyor a los 0.69 del uruguayu.
Tocantes a Neymar, quien por goles y asistencies taba siendo'l xugador más destacáu del equipu con unos rexistros bien cimeros a los llograos hasta entós na so carrera, sufrió una mancadura nun partíu frente al Olympique de Marseille previu al partíu de vuelta de los Octavos de Final de la Lliga de Campeones. En especulándose que podría recuperase antes del decisivu partíu frente al Real Madrid Club de Fútbol teniendo de voltiar un 3-1 adversu, finalmente diagnosticóse-y una mancadura grave de quebra del quintu metatarsianu del pie derechu, operándose con un periodu envaloráu de baxa de tres meses que-y quitó apostar l'alcuentru. Tres el procesu quirúrxicu especulóse nuevamente col so posible salida del club, discutiniu presente dende la so llegada al club.[57][58][59][60] El citáu partíu, apostáu'l 6 de marzu nel Parque de los Principes y, declaráu por el mesmu entrenador español del club como "históricu",[61][62] foi'l sestu intentu consecutivu del club pa poder conquistar el tornéu continental dende la llegada de los inversores qatarinos,[63] quien se propunxeron esta meta cuando mercaron l'equipu ensin ésitu hasta'l momentu (la meyor actuación del PSG na Lliga de Campeones foi na temporada 1994-95, onde llegaron a les semifinales cuando'l propietariu del equipu yera Canal +).[64] Magar los esfuercios dende tolos estamentos del club, quien inclusive dexó la entrada al estadiu d'aficionaos «ultra»,[65][66][67] cayó por 1-2 nel partíu de vuelta y foi esaniciáu nuevamente de forma prematura nel tornéu,[68] provocando un periodu reflexivu nel club no tocante a los sos oxetivos[69] y la so planificación deportiva.[70][71][59][60] A nivel llocal llogró un nuevu triplete francés (terceru na so historia); entá asina, esto nun evitó la salida d'Emery como entrenador al nun consiguir la Lliga de Campeones, llega a reemplazalo nel bancu'l alemán Thomas Tuchel, según l'afirmación de parte d'Al-Khelaifi sobre la continuidá de Neymar na institución parisina, refugando d'esta manera los rumores de la so probable llegada al Real Madrid.[72][73]
Símbolos
Historia y evolución del escudu
El primer escudu del Paris Saint-Germain apaeció en 1970 y consistía nuna bola y un buque, que son dos poderosos símbolos de París, y foi utilizáu mientres les siguientes trés temporaes. L'escudu foi camudáu al actual y "históricu" en 1973: la figura colorada de la Torre Eiffel, el trubiecu real blanca de Lluis XIV ente los sos pates sobre un fondu azul con cantu blancu y la Flor de Lliriu. Yera la primer vegada que los símbolos de París y Saint-Germain-en-Laye tuvieron representaos nel mesmu escudu. Según l'ex entrenador Robert Vicot, l'escudu, anque reclamáu por Daniel Hechter, foi creáu pol entrenador amateur y diseñador profesional Sr. Vallot.
L'escudu, en parte, inspiró a Hechter a diseñar la camiseta histórica del PSG.[8] L'escudu representa París al traviés de la Torre Eiffel y Saint-Germain por aciu el trubiecu real tomáu del so escudu d'armes. Lluis XIV nació nel Château de Saint-Germain. L'escudu tamién reflexa principalmente la fusión de dos clubes, el Paris FC y el Stade Saint-Germain, nel nuevu club.[74] L'antiguu principal accionista del PSG, Canal+, foi'l primeru en tratar de reemplazar l'escudu históricu en 1992. El nuevu modelu tenía les sigles "PSG", y debaxo d'ella "Paris Saint-Germain". Esto provocó la roxura de los aficionaos y el so escudu tradicional tornó a la camisa del club. Sicasí, el diseñu de Canal+ persistió y utilizóse, principalmente, nel sector de comunicación del club hasta 1996.[8]
En febreru de 2013 el club presentó'l nuevu escudu del club, el primeru que diseñó la nueva direición del Paris Saint-Germain sol patronalgu de Qatar Investment Authority. L'escudu caltién la so forma circular, pero la pallabra "Paris" queda sola na parte cimera del círculu, en calteres más grandes, y Saint-Germain apaez na parte inferior, en calteres menos visibles. Esti nuevu diseñu, según afirmó'l so presidente Nasser Al-Khelaifi, corresponder cola nueva idea de faer del club "una de les mayores marques mundiales del deporte". El cambéu más notable atopar na eliminación del trubiecu real debaxo de la Torre Eiffel, onde nel diseñu actual namái s'atopa agora la Flor de Lliriu nel centru.[75]
El primer escudu del club (conocíu como logo de París F. C.)[ensin referencies] apaeció en 1970 y utilizóse mientres les siguientes dos temporaes. Consistió nun balón azúl con un barcu nel so interior, símbolos de gran algame de París.[ensin referencies] Dempués de la separación de París F. C. en 1972, el Paris Saint-Germain F. C. creó'l so emblema históricu, conocíu como'l logotipu de la Torre Eiffel. Consistente nuna figura colorada de la torre col trubiecu del rei francés Louis XIV y la flor de lliriu en blancu so la mesma, con fondu azul y cantu blancu.
Colloráu, azul y blancu son los colores tradicionales del club. El colloráu de la Torre Eiffel y l'azul del fondu representen los dos colores de París. El blancu ye una indireuta al escudu d'armes de Saint-Germain-en-Laye y ye tamién el color de la realeza.[ensin referencies] El trubiecu y la flor de lliriu recuerden que Lluis XIV nació en Saint Germain-en-Laye en 1638.[ensin referencies]
Según l'ex direutor del PSG, Robert Vicot, el presidente del club Daniel Hechter presentó la Torre Eiffel na insinia.[ensin referencies] Sicasí, foi un dibuxante llamáu Mr. Vallot quien tuvo la idea d'asitiar el llugar de nacencia de Lluis XIV ente les piernes de la torre.[ensin referencies] L'antiguu accionista del club, Canal +, foi'l primeru en reemplazar la insinia histórica en 1994.[ensin referencies] El nuevu modelu tenía'l acrónimu "PSG" y debaxo d'él "Paris Saint-Germain". Pero, so la presión de los partidarios, la insinia histórica volvió en 1995.[ensin referencies]
La insinia histórica recibió un cambéu d'imaxe en 2013.[ensin referencies] L'entós presidente Nasser Al-Khelaifi aprobó un nuevu diseñu, y l'accionista principal del club Qatar Sports Investments quixo aprovechar al máximu'l curiosu global de la ciudá y la nueva insinia punxo n'evidencia'l nome "PARIS", que ta escritu en grandes lletres en negrina.[ensin referencies] Amás d'eso, el trubiecu que marcó la nacencia de Lluis XIV foi refugada y nel so llugar la flor de lliriu siéntase namái so la Torre Eiffel en color doráu. Amás, l'añu de fundación 1970 fixo llugar con "Saint-Germain" tomando'l so llugar na parte inferior.[ensin referencies]
|
Indumentaria
El Paris Saint-Germain xugó, principalmente, de color blancu hasta 1970.[76] Sicasí, tres la fusión el PSG adoptó los colores coloráu y azul de París xunto con llinies blanques del Stade Saint-Germain. La primer camisa del PSG en 1970 foi de color coloráu con pantalón blancu y medies azules.[77] Los colores blancu y azul repitir nel pescuezu y los puños. El logotipu del club asitiar nel corazón. En 1970-1971, el logo del provisor, Le Coq Sportif, nun yera visible, ente que sí lo foi na temporada siguiente. Otros cambeos de camiseta con al respective de la campaña anterior foi'l pescuezu en forma de V. El pantalón blancu y medies azules permanecen ensin cambeos.
En 2010, con motivu del 40º aniversariu de la fundación del club, la equipación volvió a los sos oríxenes de 1970, con camiseta colorada, pantalón blancu y medies azules. La camiseta habitual del club pasó a ser la equipación de visitante.
Le Coq Sportif foi'l provisor del PSG dende 1970 a 1975, añu en que Adidas fíxose cargu de la campaña 1975/76, antes de tornar Le Coq Sportif en 1976/77 hasta 1986. Adidas foi'l provisor del club hasta 1989, fecha de la firma con Nike hasta l'actualidá.[9]
Primeru
|
(Ver evolución)
|
Actual
|
Infraestructura
Estadiu
El Stade Georges Lefèvre del Camp des Loges foi'l principal estadiu del Stade Saint-Germain hasta la fusión del club col París FC pa formar el Paris Saint-Germain en 1970. Inclusive, siguió siendo'l llar del nuevu PSG casi hasta 1974.[78] El Camp des Loges convertir nel centru d'entrenamientu del Paris Saint-Germain en 1974. Alluga sesiones d'entrenamientu pal primer equipu y tamién sirve como instalación del equipu reserva, l'academia de xuveniles y los equipos femeninos, que xueguen los sos partíos como llocal nel Stade Georges Lefèvre.[6] El Camp des Loges foi anováu totalmente en 2008.[79]
El Paris Saint-Germain convertir nel únicu inquilín de Parc des Princes en xunu de 1973.[4] El so primer partíu nel Parc des Princes foi nun derbi contra'l Red Star parisín, el 10 de payares de 1973.[80] Canal+, l'entós holding del club, facer col SESE, la empresa que tien la concesión del Parc des Princes, en 1992. La ciudá de París amplió la concesión del estadiu por 15 años en 1999.[4] El Paris Saint-Germain fíxose cargu por completu del Parc des Princes y la sede del club de la capital foi treslladada a un nuevu edificiu d'oficines nel estadiu en 2002.[81] La mayor asistencia permediu como llocal del Paris Saint-Germain rexistrar mientres la temporada 1999-00 con 43.185 espectadores per partíu. L'asistencia récor en casa del Paris Saint-Germain ye de 49.407 espectadores y foi rexistráu nos cuartos de final de la Recopa d'Europa contra'l Waterschei belga en 1983.[5]
Datos del club
- Pa los detalles estadísticos del club vease Estadístiques del Paris Saint-Germain Football Club
Trayeutoria y palmarés resumíu
Pa más detalles, consultar Palmarés del Paris Saint-Germain Football Club y Trayeutoria del Paris Saint-Germain Football Club |
El club contabiliza un total de 42 temporaes na máxima categoría del fútbol francés, la Ligue 1, y otres 3 na Ligue 2, ensin ser contabilizaes les ediciones anteriores del campeonatu francés de fútbol. Nelles el so meyor rexistru históricu ye'l de campeón, que llogró en seis causes, ente que la peor ye un decimosestu puestu na temporada 2007-08, p'asitiase nel decimocuartu llugar na clasificación histórica del campeonatu.
El xugador con más partíos apostaos na historia del club ye'l francés Jean-Marc Pilorget, con 435 apaiciones. El so máximu goliador históricu ye l'uruguayu Edinson Cavani, con 165 tantos. Tocantes a los franceses, el so máximu realizador ye Dominique Rocheteau, con 100 goles.
No que se refier a la máxima competición europea, la Lliga de Campeones, la meyor actuación del equipu parisín fueron les semifinales na edición 1994-95.
Nota: en negrina competiciones vixentes na actualidá.
Competición nacional | Títulos | Subcampeonatos |
---|---|---|
Primer División de Francia (7/8) | 1985-86, 1993-94, 2012-13, 2013-14, 2014-15, 2015-16, 2017-18. | 1988-89, 1992-93, 1995-96, 1996-97, 1999-2000, 2003-04, 2011-12, 2016-17. |
Copa de Francia (12/4) | 1981-82, 1982-83, 1992-93, 1994-95, 1997-98, 2003-04, 2005-06, 2009-10, 2014-15, 2015-16, 2016-17, 2017-18. (Récor) | 1984-85, 2002-03, 2007-08, 2010-11. |
Copa de la Lliga (8/1) | 1994-95, 1997-98, 2007-08, 2013-14, 2014-15, 2015-16, 2016-17, 2017-18. (Récor) | 1999-00. |
Supercopa de Francia (7/4) | 1995, 1998, 2013, 2014, 2015, 2016, 2017. | 1986, 2004, 2006, 2010. |
Nota: en negrina competiciones vixentes na actualidá.
Competición internacional | Títulos | Subcampeonatos |
---|---|---|
Recopa d'Europa (1/1) | 1995-96. | 1996-97. |
Copa Intertoto de la UEFA (1) | 2001. | |
Supercopa d'Europa (0/1) | 1996. |
Alministración
El Paris Saint-Germain foi fundáu en 1970 gracies, en parte, al sofitu financieru d'un grupu d'homes de negocios empobinaos por Guy Crescent, Pierre-Étienne Guyot y Henri Patrelle.[82] Dende la so creación, y al igual que munchos otros clubes franceses, el club tuvo delles dificultaes nel terrén económicu. A pesar del bon debú na temporada 1970-71 con un beneficiu de 1,5 millones de francos, l'enclín invirtióse y la delda del club aumentó a lo llargo de los años.[83] El presidente Henri Patrelle, en busca de sofitu financieru, dio pasu al diseñador Daniel Hechter, que dexó al club a llograr la condición de profesional en 1973.[82] Hechter llanzó una ufierta d'inversión p'ayudar al PSG a desaniciar una grave crisis financiera a mediaos de la década de 1970: 10.000 francos por una suscripción pa tola vida nel Parc des Princes. El famosu cantante francés Henri Salvador facer con cuatro.[84] Daniel Hechter foi suspendíu del fútbol pa tola vida pola Federación Francesa de Fútbol tres l'escándalu de la doble venta d'entraes nel Parc des Princes en 1978, una estratexa illegal p'amenorgar el déficit del club. Francis Borelli sustituyólu como presidente.[85] Nos sos 13 años de mandatu, el PSG convertir nel club líder en París, a pesar de la competencia del Paris FC y el Racing Matra, y ganaron los sos primeros trofeos.[86] Sicasí, l'anticuáu estilu de direición de Borelli nun dexó que'l club xestionara afechiscamente'l negociu del fútbol emerxente mientres la década de 1980 y a empiezos de 1990 el Paris Saint-Germain tuvo n'agonía financiera con una inmensa delda de 50 millones de francos. Per primer vegada, el Conceyu de París, incluyíu'l mesmu alcalde de París, negar a arreyase más nel club.[87]
El grupu de televisión francés Canal+ mercó'l Paris Saint-Germain en 1991 y significó una importante inyeición económica.[83] El PSG recibió'l 40% de los sos ingresos de los partíos televisaos y convirtióse n'unu de los clubes más ricos de Francia.[87] Gracies a esti dineru, el club parisín pudo adquirir dalgunos de los meyores talentos de Francia y del mundu, y entró nuna edá d'oru, ganando nueve títulos.[74] Canal+ convertir n'accionista mayoritariu del club en 1997 y n'accionista únicu en 2005. Xestionó'l club al traviés del so delegáu presidente Michel Denisot mientres la década de 1990. De 1991 a 1998, el PSG caltuvo les sos finances sanes y los gastos del club asitiar en 50 millones d'euros per temporada gracies al aumentu de los derechos de televisión y el númberu cada vez mayor d'espectadores nel Parc des Princes, según un escelente bagaxe nes competiciones nacionales y europees. Tres la marcha de Michel Denisot en 1998, el club empezó a atropar deldes qu'algamaron los 96 millones d'euros en 2002. La delda neta amenorgar a 8 millones en 2004 dempués de la recapitalización del club. Les finances del club, sicasí, volvieron apeligrar y caltuviéronse en númberos coloraos. Ente 2004 y 2006, el Paris Saint-Germain foi l'únicu club francés con un gran déficit, rexistrando perdes d'hasta 30 millones d'euros. La facturación del club, sicasí, aumentó de 69 millones a 80 millones d'euros.[83] La situación fíxose insostenible y Canal+ vendió'l Paris Saint-Germain a los grupos inversores estauxunidenses Colony Capital, Butler Capital Partners y Morgan Stanley por 41 millones d'euros en 2006.[88] La delda del club foi llimpiada por Canal+. En virtú de los sos nuevos propietarios, la facturación algamó los 100 millones y les perdes menguaron gradualmente nos últimos años a namái 5 millones en 2009.[83]
Colony Capital mercó la mayoría de les aiciones de Butler Capital Partners en 2008, anque calteníen una participación del 5% nel club.[89] Colony Capital adquirió la totalidá de les aiciones de Morgan Stanley en 2009, convirtiéndose en dueños d'un 95% del club. Colony Capital reveló en 2010 que taba buscando nuevos inversores por que'l Paris Saint-Germain convertir nun verdaderu aspirante al títulu nos próximos años.[90] Qatar Investment Authority convertir nel accionista mayoritariu del club dempués de mercar una participación controladora del 70% de les aiciones en 2011.[91] Colony Capital (29%) y Butler Capital Partners (1%) caltuviéronse como accionistes minoritarios.[92] Finalmente, el grupu qatarín mercó'l club nun alcuerdu por valor de 50 millones d'euros, que tomaba 15-20 millones de la delda y unes perdes envaloraes de 19 millones a partir de la temporada 2010-11.[93] El Paris Saint-Germain convertir nel club más ricu de Francia y unu de los clubes más ricos del mundu.[16] Ello ye que los nuevos dueños invirtieron 108 millones en fichaxes, la cifra más alta nel mundu na temporada 2011-12.[94] Qatar Investment Authority adquirió'l 30% restante en manes de Colony Capital y Butler Capital Partners y convirtióse nel únicu accionista del Paris Saint-Germain en 2012.[15] La transaición valoró tol club en 64 millones d'euros.[15]
Organigrama deportivu
Xugadores
|
Cuerpu téunicu
Actualizáu hasta'l 27 de mayu de 2017.
Periodu | Entrenador | Empobinaos | Victories | Empates | Derrotes |
1970 – 1972 | Pierre Phelipon | 74 | 30 | 22 | 22 |
1972 – 1973 | Robert Vicot | 35 | 20 | 9 | 6 |
1973 – 1975 | Just Fontaine y Robert Vicot | 96 | 45 | 24 | 27 |
1975 – 1976 | Just Fontaine | 41 | 15 | 12 | 14 |
1976 – 1977 | Vélibor Vasovic | 38 | 18 | 6 | 14 |
1977 | Ilja Pantelic y Pierre Alonzo | 5 | 3 | 2 | 0 |
1977 – 1978 | Jean-Michel Larqué | 48 | 17 | 11 | 20 |
1978 | Pierre Alonzo | 11 | 3 | 3 | 5 |
1978 – 1979 | Vélibor Vasovic | 34 | 12 | 8 | 14 |
1979 | Pierre Alonzo y Camille Choquier | 3 | 2 | 0 | 1 |
1979 – 1983 | Georges Peyroche | 169 | 84 | 38 | 47 |
1983 – 1984 | Lucien Leduc | 38 | 17 | 12 | 9 |
1984 – 1985 | Georges Peyroche | 41 | 17 | 8 | 16 |
1985 | Christian Costu | 16 | 5 | 3 | 8 |
1985 – 1987 | Gérard Houllier | 106 | 49 | 28 | 29 |
1987 – 1988 | Erick Mombaerts | 10 | 1 | 4 | 5 |
1988 | Erick Mombaerts y Gérard Houllier | 16 | 6 | 5 | 5 |
1988 – 1990 | Tomislav Ivić | 86 | 41 | 21 | 24 |
1990 – 1991 | Henri Michel | 41 | 15 | 12 | 14 |
1991 – 1994 | Artur Jorge | 144 | 78 | 44 | 22 |
1994 – 1996 | Luis Fernández | 113 | 68 | 21 | 24 |
1996 – 1998 | Ricardo y Joël Bats | 106 | 54 | 24 | 28 |
1998 | Alain Giresse | 11 | 4 | 2 | 5 |
1998 – 1999 | Artur Jorge | 23 | 6 | 9 | 8 |
1999 – 2000 | Philippe Bergeroo | 75 | 35 | 16 | 24 |
2000 – 2003 | Luis Fernández | 131 | 57 | 40 | 34 |
2003 – 2005 | Vahid Halilhodžić | 80 | 36 | 27 | 17 |
2005 | Laurent Fournier | 36 | 17 | 7 | 12 |
2005 – 2007 | Guy Lacombe | 54 | 18 | 20 | 16 |
2007 – 2009 | Paul Le Guen | 132 | 62 | 30 | 40 |
2009 – 2011 | Antoine Kombouaré | 95 | 39 | 30 | 26 |
2012 – 2013 | Carlo Ancelotti | 76 | 49 | 18 | 9 |
2013 – 2016 | Laurent Blanc | 173 | 126 | 31 | 16 |
2016 – 2018 | Unai Emery | 114 | 87 | 15 | 12 |
2018 – presente | Thomas Tuchel | 0 | 0 | 0 | 0 |
Área social y dimensión sociocultural
Afición
El Paris Saint-Germain gocia d'una gran popularidá en Francia. El PSG ye tamién unu de los clubes de más ampliu sofitu francés nel mundu.[95] El ex-presidente francés, Nicolas Sarkozy, ye unu de los aficionaos más destacaos del club.[13] El club de la capital ye conocíu por atraer el so sofitu tantu d'integrantes d'estrema derecha, nacionalistes blancos y la población multi-étnica d'Île de France. Mientres la década de 1970, el Paris Saint-Germain esforciar por atraer a una fervosa base de siguidores al Parc des Princes y asina decidió ufiertar billetes baratos en Boulogne a los mozos.[96] La ufierta foi un gran ésitu y los nuevos aficionaos, influyíos pola famosa tribuna del Liverpool FC, Spion Kop en Anfield, y crearon el grupu d'aficionaos Kop of Boulogne (KoB), influyíu pola cultura hooligan británica.[97][98] Estos aficionaos formen el grupu ultra más bultable del fútbol francés. El gamberrismu del KoB foi sinónimu de violencia, racismu y fascismu dende la década de 1980, cuando los skinheads fixéronse cargu de parte d'aquella tribuna, dando connotaciones d'estrema derecha.[99] Formáronse bandes independientes en KoB xuníos so un logo inspiráu nos hooligans ingleses: la cabeza d'un bulldog nun mapa tricolor de Francia. Los Mozos de Boulogne, otru d'estos grupos, formar en 1985.[98] El KoB convertir nel puntu d'alcuentru non yá de los aficionaos más lleales del Paris Saint-Germain, sinón tamién de los más estremistes.[99] El Parc des Princes fíxose conocíu como l'estadiu más contrariu de toa Francia.[100]
A pesar de que'l Paris Saint-Germain ganó la lliga en 1986, l'equipu esfrutó del so peor récor d'asistencia na máxima categoría en 1991. La prensa consideró que la violencia nel estadiu yera la culpable. Esa seronda, el conseyu del Paris Saint-Germain empezó a subsidiar grupos d'aficionaos que, en plenu caos del KoB, taben dispuestos a movese por tol campu.[98] Esmolecíu pol comportamientu racista de los aficionaos del KoB, el mesmu club —al traviés del so presidente, Michel Denisot— fomentó la creación d'un Kop rival nel otru estremu, el Auteuil, presumiblemente pa marxinar a los alborotadores.[96] Y asina, la Supras Auteuil y el Tigris Mystic, apaecieron na década de 1990.[101] Sicasí, esto dio llugar a un nuevu problema, pos la zona Auteuil convertir en llar de los multiculturales aficionaos del Paris Saint-Germain que fueron refugaos pol KoB, afición ultra predominantemente de raza blanca.[96] A pesar de les midíes provisionales pa desintegrar el KoB, la violencia aumentó. Los incidentes asocedíen allá onde viaxaba'l PSG y multiplicóse cola apaición de los Auteuil.[102] A diferencia del modelu inglés del KoB, los aficionaos Auteuil estilizaban la so metodoloxía nel modelu italianu de los tifosi. L'asistencia permediu nel Parc des Princes disparóse, pero la violencia siguió con mancaos y deteníos, especialmente en Le Classique contra l'eternu rival, el Marsella. Amás, el grupu del KoB de Los Mozos de Boulogne, lluchó a lo llargo de la década de 1990 y principios de 2000 colos aficionaos de los clubes de toa Europa.[95]
Los aficionaos del Paris Saint-Germain, inclusive, asesinaron mientres la so dómina nel club. Dempués d'un partíu de Copa de la UEFA en 2006 ante'l Hapoel Tel Aviv Football Club nel Parc des Princes, el miembru del KoB Julien Quemener foi asesináu a tiros por un policía tratando de protexer a un aficionáu xudíu del Hapoel que taba siendo atacáu.[95] El KoB tamién esplegó una pancarta na que se refería a los aficionaos del RC Lens como "pedófilos, incestuosos y desemplegaos" mientres la final de la Copa de la Lliga 2008. L'episodiu llevó a la disolución de Los Mozos de Boulogne, unu de los más antiguos grupos de hooligans en Francia.[103] Sicasí, la especificidá d'aficionaos del PSG ye que pasen más tiempu engarrando unos contra otros que de lluchar contra les aficiones de los otros equipos.[104] El KoB primeru dirixó la so roxura contra los Tigris Mystic, que s'eslleieron en 2006 de resultes de los ataques. La violencia resurdió en 2009, cuando la roxura KoB foi contra los Supras Auteuil, que respondió de la mesma. Antes d'un partíu de lliga contra'l Marsella en 2010, los miembros de Auteuil asesinaron al miembru del KoB Yann Lorence.[105] L'eventu dio llugar a la disolución de los Supras Auteuil. El Paris Saint-Germain perdiera los sos dos grupos principales de siguidores nun espaciu de dos años.[106] De la mesma, el club llanzó "Tous PSG" (o "Plan Leproux"), un plan de llucha contra la violencia qu'aniquila tolos grupos d'aficionaos nel estadiu. Ello ye que una de les deciciones foi la disolución de tolos grupos ultres o racistes del club, midida de erradicación de la violencia na que collaboraron les autoridaes gubernamentales de Francia. Con esti plan, el club había "perdíu la so alma".[107]. En 2016, los grupos ultres de Auteil (que sobrevivieron al Plan Leproux) crearon el "Collectif Ultres Paris" (CUP) qu'axunta munchu ex ultres y nuevos afficionados. En setiembre el club dexó a los miembros del CUP de volver al Parque, foi la primer vegada dende 2010 que los ultres ocuparon l'estadiu, güei, Auteil ye de nuevu una tribuna "Ultres".[108]
Tornéu de París
El Tournoi de Paris, tamién conocíu como Trophée de Paris, ye una competición de fútbol de pre-temporada entamada pol club francés Paris Saint-Germain nel so Parc de Princes, en París, Francia. El tornéu foi fundáu en 1957 polos antiguos anfitriones Racing Paris pa celebrar el so 25° aniversariu.
Consideráu como'l tornéu amistosu más prestixosu del balompié francés, el Tournoi de Paris llevar a cabu añalmente cada branu ente 1957 y 1966 pol competir con París. Tornó de volao en 1973 colos anfitriones nuevos, París FC. En 1975, el anfitrión actual Paris Saint-Germain rellanzó con ésitu la competición. Dempués d'un periodu casi ininterrumpíu de 18 años (La edición de 1990 nun se celebró), PSG abandonó'l tornéu en 1993 por razones financieres.
Sicasí, Paris SG alicó'l Tournoi de Paris en 2010 pa conmemorar el 40 aniversariu del club. Pa conmemorar la ocasión, el PSG tamién dio a conocer "Allez Paris Saint-Germain", al estilu de "Go West" de Village People, y Germain the Lynx como himnu oficial y mascota, respeutivamente.
De 1957 a 1993, el Tournoi de Paris xugar en formatu eliminatoriu. Cuatro equipos (Incluyíos los anfitriones) participaron na competición, que cuntó con dos semifinales, un play-off de tercer llugar y una final. Modeláu de la Copa d'Emiratos Árabes Xuníos del Arsenal, la competencia camudó a un formatu d'etapa de grupu pa la edición de 2010. Non celebráu en 2011, el PSG lo rebautizó como Troféu de París en 2012. Presentó un únicu partíu de prestíu. Esta foi la última edición del tornéu hasta la fecha.
L'equipu brasilanu Vasco da Gama ganó'l tornéu inaugural de París en 1957. Paris Saint-Germain ye'l club más esitosu na historia de la competición, llevantando'l troféu en siete causes. La parte parisina ganó'l so primer títulu en 1980 y el so ésitu más recién vinu en 1993.
L'equipu belga Anderlecht facer col títulu en trés causes, ente que l'otru club francés, Racing Paris y los brasilanos Santos y Fluminense son los únicos otros equipos que ganaron la competencia más d'una vegada. Los rivales del PSG, el Olympique de Marseille, formen parte d'un grupu de clubes que ganaron el tornéu una vegada. Girondins de Bordeaux (2010) y Barcelona (2012) ganaron los dos últimes ediciones. Dende l'entamu del tornéu, los ganadores recibieron distintos trofeos.
Rivalidaes
El tradicional rival del club ye'l Olympique de Marseille, con quien apuesta'l partíu más importante del fútbol francés, Le Classique,[109] tamién conocíu como Derby de France o Le Classico.[110][111] Estos partíos llograron mayor notoriedá mientres la década de 1980 y empiezos de 1990. Canal+ y Bernard Tapie promovieron estos enfrentamientos ente los dos clubes, polo que se convirtieron en partíos d'interés pa tolos aficionaos al fútbol francés.[112] La tensión ente los aficionaos del OM y PSG ye llexendaria, y dambos clubes cunten con estadios de clase mundial, el Stade Vélodrome y el Parc des Princes, respeutivamente. Los diversos grupos ultra de Marsella y los parisinos s'odiaron y combatieron ente sigo a lo llargo de los años y nos partíos tómense importantes midíes de seguridá pa evitar enfrentamientos ente ellos.[113]
Como toles grandes rivalidaes, la rivalidá ente Paris Saint-Germain y el Olympique de Marseille estiéndese fora del terrén de xuegu, yá que París y Marsella son les dos ciudaes más grandes de Francia,[114] ente que dambos son los clubes de fútbol más esitosu ya influyentes del país que ganó, ente los dos, 15 títulos de Ligue 1, 21 Copes de Francia, 10 Copes de la Lliga y 10 Supercopes de Francia. Dambos clubes tamién son los únicos clubes franceses en ganar un troféu européu importante: el PSG consiguió la Recopa d'Europa en 1996 y el Olympique de Marseille la Lliga de Campeones en 1993. Los dos fueron los equipos dominantes antes de l'apaición del Olympique Lyonnais nel sieglu XXI. A pesar de les sos irregularidaes, el PSG y el OM siguen siendo, xunto col Saint-Étienne, los únicos clubes franceses con una fuerte base de fanes lleal y apasionada.[12]
Bibliografía
- Riolo, Daniel (2006). L'Histoire du Paris Saint-Germain. Hugo Sport. ISBN 2-7556-0115-9.
- Albert, Rodolphe (2006). Les secrets du PSG. Éditions Quité. ISBN 2-35076-028-6.
- Bouchard, Jean-Philippe (2000). Le roman noir du PSG, de Canal+ à Canal-. Aselen-Lévy. ISBN 2-7021-3107-7.
- Berthou, Thierry (1998). Histoire du Paris Saint-Germain Football-Club (1904-1998). Pages de Foot. ISBN 2-913146-00-7.
- Basse, Pierre-Louis (1995). PSG, histoires secrètes (1991-1995). Solar. ISBN 2-263-02317-8.
- Dautrepuis, Anne; Gilles Verdez (1998). PSG, nouvelles histoires secrètes (1995-1998). Solar. ISBN 2-263-02653-3.
- Grimault, Dominique; Luis Miguel Fernández (1995). Le Parc de mes passions. Albin Michel. ISBN 2-226-07790-1.
- Balédant, Fabrice; Alain Leiblanc (1986). Paris S.G. champion !. RTL Éditions. ISBN 2-87951-157-7.
- Le Goulven, Francis; Robert Ichah (1981). Paris SG 81/82. PAC. ISBN 2-85336-158-2.
- Hechter, Daniel (1979). Le football business. Ramsay. ISBN 2-85956-118-8.
- Chevit, Frédéric; Olivier Rei (1977). Le roman vrai du Paris SG. Fayard. ISBN 2-213-00520-6.
- Pérès, Jean-François; Daniel Riolo, David Aiello (2003). OM-PSG, PSG-OM. les meilleurs ennemis, enquête sur une rivalité. Mangu Sport. ISBN 2-84270-434-7.
Ver tamién
- PSG Handball
- Ameyores clubes del sieglu XX de la FIFA
- Clubes europeos ganadores de les competiciones UEFA
- Ranking Mundial de Clubes de la IFFHS
Notes
- ↑ Empecipiar na segunda división, y nun baxó al crease de manera tardida, nos años 1970 y con décades de temporaes yá apostaes de la primer división francesa nes que nun tomó parte.
Referencies
- ↑ «Palmares». PSG.fr. http://www.psg.fr/en/Club/608001/Palmares. Consultáu'l 12 d'ochobre de 2010.
- ↑ «IFFHS Club World Ranking 1994». IFFHS. http://www.iffhs.de/?eedbca388d8569d817285fdcdc3bfcdc0aec70a21c. Consultáu'l 12 d'ochobre de 2010.
- ↑ «UEFA Team Ranking 1998». XS4ALL. http://www.xs4all.nl/~kassiesa/bert/uefa/data/method1/trank1998.html. Consultáu'l 12 d'ochobre de 2010.
- 1 2 3 «L'Histoire du Parc». Le Parc des Princes. http://www.leparcdesprinces.fr/L-histoire.html. Consultáu'l 21 d'ochobre de 2010.
- 1 2 «Parc des Princes Paris». Stadium and Attendances. http://www.stadium-attendances.com/parc-des-princes-paris.htm. Consultáu'l 22 de payares de 2011.
- 1 2 «Présentation (centre de formation)». PSG.fr. http://www.psg.fr/fr/Formation/400001/Presentation-formation. Consultáu'l 27 de payares de 2011.
- ↑ «Le PSG rellance le Tournoi de Paris dès 2010». PSG MAG. 24 d'avientu de 2009. http://www.psgmag.net/1876-Le-PSG-rellance-le-Tournoi-de-Paris.html. Consultáu'l 5 de febreru de 2012.
- 1 2 3 «Blasons, Logos, Écussons du PSG». PSG70. http://psg70.free.fr/blasons.htm. Consultáu'l 7 d'ochobre de 2010.
- 1 2 «les maillots du PSG depuis 1970». PSG70. http://psg70.free.fr/maillots.htm. Consultáu'l 29 de setiembre de 2010.
- ↑ «Le PSG prend un nouveau virage». PSG.fr. 23 de xunetu de 2010. http://www.psg.fr/fr/Article/003001/Article/49547/le-PSG-prend-un-nouveau-virage. Consultáu'l 26 de xunetu de 2010.
- ↑ «Présentation (féminines)». PSG.fr. http://www.psg.fr/fr/Feminines/409001/Presentation-feminines. Consultáu'l 30 de setiembre de 2010.
- 1 2 «France's passion play». FIFA. http://www.fifa.com/classicfootball/stories/classicderby/news/newsid=1037223.html#frances+passion+play. Consultáu'l 25 d'ochobre de 2009.
- 1 2 «Capital gains: well-connected PSG's revival is good for French football». FourFourTwo. 21 d'avientu de 2011. http://fourfourtwo.com/blogs/thefrenchconnection/archive/2011/12/21/capital-gains-well-connected-psg-s-revival-is-good-for-french-football.aspx. Consultáu'l 13 de febreru de 2012.
- ↑ «Attendances 2011/12». Ligue 1. http://www.ligue1.com/ligue1/affluences/club. Consultáu'l 8 de xunu de 2012.
- 1 2 3 «Le Qatar sans limite». Le Parisien. 7 de marzu de 2012. http://www.leparisien.fr/psg-foot-paris-saint-germain/le-qatar-sans-limite-07-03-2012-1893594.php. Consultáu'l 7 de marzu de 2012.
- 1 2 «Paris: The New Madrid». The Pursuit of Victory. 28 d'avientu de 2011. http://www.thepursuitofvictory.com/2011/12/paris-new-madrid.html. Consultáu'l 2 de febreru de 2012.
- ↑ «Paris is Earning | The Classical» (inglés) (11 de xineru de 2012). Consultáu'l 16 de febreru de 2016.
- ↑ Kuper, Simon (28 de marzu de 2014). «Can Paris Saint-Germain become the world's richest sports club? - FT.com» (inglés). Consultáu'l 16 de febreru de 2016.
- 1 2 3 «El PSG, tan nuevu y yá míticu». FIFA. http://es.fifa.com/classicfootball/clubes/club=33191/index.html. Consultáu'l 25 de febreru de 2013.
- ↑ Marti, Octavi (16 d'avientu de 1991). «El club de Canal + y de la 'xente guapo' parisiense». El País.
- ↑ Colin, François (9 de mayu de 1996). «Luis Fernández se gradúa». Mundo Deportivo: p. 26. http://hemeroteca-paginas.mundodeportivo.com/EMD01/HEM/1996/05/09/MD19960509-026.pdf.
- ↑ «El Paris Saint-Germain axudícase'l Campeonatu de Lliga de Francia». Mundo Deportivo: p. 55. 1 de mayu de 1994. http://hemeroteca-paginas.mundodeportivo.com/EMD01/HEM/1994/05/01/MD19940501-055.pdf.
- ↑ Valente, Alejandro (18 de mayu de 2008). «Séptimu alirón siguíu del Lyon». Mundo Deportivo: p. 35. http://hemeroteca-paginas.mundodeportivo.com/EMD03/PUB/2008/05/18/EMD20080518035MDP.pdf.
- ↑ Axencia EFE (1 de mayu de 2010). «El Paris Saint Germain suma'l so octavu títulu de Copa». AS.
- ↑ Axencia EFE (1 de xunu de 2011). «Un fondu qatarín merca'l Paris Saint-Germain». Superdeporte.
- ↑ Calero, M.A. (30 d'avientu de 2011). «Ancelotti entama faer del PSG otru Manchester City». AS.
- ↑ Axencia EFE (20 de mayu de 2012). «El Montpellier, campeón ente incidentes». El Mundo.
- ↑ Axencia EFE (18 de xunetu de 2012). «Ibrahimovic: "Toi seguro de que voi faer historia col PSG"». AS.
- ↑ Ros, Cayetano (12 de mayu de 2013). «El PSG, campeón de los escesos». El País.
- ↑ Besa, Ramon (8 d'abril de 2013). «A Messi val-y con una pierna». El País.
- ↑ Axencia EFE (25 de xunu de 2013). «El PSG confirma'l nomamientu de Laurent Blanc como nuevu entrenador». Sport.
- ↑ «Un gol en mesma puerta salva al PSG». Marca (22 d'avientu de 2013).
- ↑ Damian-Tissot, Stephan (2 de xineru de 2014). «Laurent Blanc superó l'entamu de Ancelotti nel PSG». AS.
- ↑ Axencia EFE (22 de xineru de 2014). «El PSG, esaniciáu de la Copa de Francia». Marca.
- ↑ Axencia EFE (8 d'abril de 2014). «Ba foi la salvación de Mourinho ante'l PSG». Sport.
- ↑ Axencia EFE (19 d'abril de 2014). «Un doblete de Cavani da la Copa de la Lliga al PSG». El Mundo.
- ↑ AFP (7 de mayu de 2014). «El PSG gana la so segunda lliga consecutiva ensin xugar». Marca.
- ↑ AFP (10 de mayu de 2014). «El PSG bate'l récor de puntos en Francia y complica la Champions al Lille». Sport.
- ↑ «Record de points pour le PSG» (francés). L'Équipe (17 de mayu de 2014).
- ↑ PSG.fr (4 de xunu de 2014). «2013-2014 - PSG.fr» (francés). Consultáu'l 9 d'agostu de 2015.
- ↑ «El PSG gana la Supercopa de Francia». Diario Vasco (3 d'agostu de 2014).
- ↑ Axencia EFE (21 d'avientu de 2014). «El Marsella de Bielsa vence y ye el campeón d'iviernu galu». AS.
- ↑ Axencia EFE (12 d'abril de 2015). «El PSG, campeón de la Copa de Amestar». Cadena COPE.
- ↑ Axencia EFE (21 d'abril de 2015). «El Barcelona, a semifinales pela puerta grande en posando al PSG». Superdeporte.
- ↑ Axencia EFE (16 de mayu de 2015). «El PSG, campeón de Ligue 1 per tercer añu consecutivu». AS.
- ↑ «copa.html El PSG tamién gana la Copa». Mundo Deportivo (30 de mayu de 2015). Consultáu'l 30 de mayu de 2015.
- ↑ «El PSG llévase la supercopa francesa». Marca (1 d'agostu de 2015). Consultáu'l 1 d'agostu de 2015.
- ↑ Iglesias, Denís (5 d'agostu de 2015). «Di María o cómo mover 145 millones en dos branos». El Mundo. Consultáu'l 6 d'agostu de 2015.
- ↑ «1re journée de L1 : Le PSG s'impose difficilement à Bastia» (francés). L'Équipe (12 d'agostu de 2016). Archiváu dende l'orixinal, el 18 de marzu de 2017. Consultáu'l 18 de marzu de 2017.
- ↑ «El Barcelona remonta al PSG: lo nunca visto». El País. Grupo PRISA (9 de marzu de 2017). Archiváu dende l'orixinal, el 18 de marzu de 2017. Consultáu'l 18 de marzu de 2017.
- 1 2 Diariu As (ed.): «Los 10 fichaxes más caros de la historia: Neymar, Mbappé...». Consultáu'l 1 de marzu de 2018.
- ↑ Páxina oficial del Paris Saint-Germain (ed.): «Kylian Mbappé au Paris Saint-Germain» (francés). Consultáu'l 31 d'agostu de 2017.
- ↑ Diariu Marca (ed.): «La misión del PSG col 'Fair Play' financieru: ¿cómo consiguir 75 millones?». Consultáu'l 1 de marzu de 2018.
- ↑ Diariu Marca (ed.): «'Fair play' financieru, la guía definitiva». Consultáu'l 31 d'agostu de 2017.
- ↑ Diariu La República (ed.): «PSG robla préstamu de Mbappé pa respetar fair play financieru». Consultáu'l 31 d'agostu de 2017.
- ↑ Diariu Sport (ed.): «Cavani fai historia: máximu goliador de la historia del PSG». Consultáu'l 1 de marzu de 2018.
- ↑ Libertad Digital (ed.): «En Francia van despidiendo a Neymar del PSG: "Au revoir, Paris"». Consultáu'l 1 de marzu de 2018.
- ↑ Diariu Sport (ed.): «Alta tensión ente Neymar y el PSG». Consultáu'l 1 de marzu de 2018.
- 1 2 Diariu Le Parisien (ed.): «Neymar restera-t-il au PSG ?» (francés). Consultáu'l 12 de marzu de 2018.
- 1 2 Telefoot (ed.): «Nasser Al-Khelaïfi et Antero Henrique vont aller au chevet de Neymar» (francés). Consultáu'l 13 de marzu de 2018.
- ↑ Diariu ABC (ed.): «Emery manda una carta a l'afición del PSG en ficies de la remontada». Consultáu'l 1 de marzu de 2018.
- ↑ Diariu Marca (ed.): «Ye un momentu únicu pa los siguidores del PSG y pa tou Francia». Consultáu'l 5 de marzu de 2018.
- ↑ Páxina oficial de la UEFA (ed.): «Paris under pressure for Real Madrid decider» (inglés). Consultáu'l 5 de marzu de 2018.
- ↑ Páxina oficial de la UEFA (ed.): «Historial UEFA del Paris Saint-Germain». Consultáu'l 1 de marzu de 2018.
- ↑ Diariu La Vanguardia (ed.): «graes-a-los sos-ultres-pa-calecer-el duelu-contra-el-madrid.html El PSG va abrir les graes a los sos ultres pa calecer el duelu contra'l Madrid». Consultáu'l 7 de marzu de 2018.
- ↑ Diariu As (ed.): «El PSG apurrir a los ultres». Consultáu'l 7 de marzu de 2018.
- ↑ Diariu El País (ed.): «Deteníos dos ultres del PSG polos incidentes nel hotel del Real Madrid». Consultáu'l 7 de marzu de 2018.
- ↑ Páxina oficial de la UEFA (ed.): «Partíu de vuelta d'octavos de final Lliga de Campeones 2017-18». Consultáu'l 7 de marzu de 2018.
- ↑ Diariu Marca (ed.): «Al-Khelaïfi: "Es una decepción muy grande, necesitamos calmarnos y pensar cómo mejorar el equipo"». Consultáu'l 5 de xunetu de 2021.
- ↑ Diariu L'Équipe (ed.): «Marquinhos (PSG) : «Je demande à Neymar de rester»». Consultáu'l 7 de marzu de 2018.
- ↑ Diariu As (ed.): «En Francia piden faer llimpieza: Alves y Verratti, los señalaos». Consultáu'l 7 de marzu de 2018.
- ↑ https://www.sport.es/es/noticias/liga-francia/oficial-tuchel-nuevo-entrenador-del-psg-6818644
- ↑ https://www.sport.es/es/noticias/liga-francia/promesa-del-psg-tuchel-que-aleja-neymar-del real-madrid-6818003
- 1 2 «Paris St-Germain: The Who, What, Where and How?». BigSoccer. 25 de marzu de 2005. http://www.bigsoccer.com/forum/showthread.php?t=181703. Consultáu'l 21 de payares de 2009.
- ↑ RFI (ed.): «La nueva imaxe ‘Disney' del Paris Saint-Germain» (22 de febreru de 2013). Consultáu'l 24 de febreru de 2013.
- ↑ Les guides de L'Équipe, Football 1969, p.129
- ↑ Paris Saint-Germain, n°2 de février 1971, photo officielle de l'effectif, p.16
- ↑ «Le Camp des Loges». Info PSG. http://www.infopsg.com/le-club/le-camp-des-loges/. Consultáu'l 29 de xineru de 2012.
- ↑ «Présentation du nouveau centre d'entraînement». PSG.fr. 3 de payares de 2008. http://www.psg.fr/fr/Article/003001/Article/43248/Presentation-du-nouveau-centre-d-entrainement. Consultáu'l 13 de xineru de 2010.
- ↑ «Le Parc des Princes». Info PSG. http://www.infopsg.com/le-club/le-parc-des-princes/. Consultáu'l 29 de xineru de 2012.
- ↑ «stade Parc des Princes». Footblog. 9 d'avientu de 2006. http://niko17.footblog.fr/377427/stade-Parc-des-Princes/. Consultáu'l 29 de xineru de 2012. (enllaz rotu disponible n'Internet Archive; ver l'historial y la última versión).
- 1 2 «L'historique du club des saisons 1970/1978». PSG.fr. http://www.psg.fr/fr/Article/003002/Article/38609/1970-1978. Consultáu'l 5 de febreru de 2012.
- 1 2 3 4 «Evolution du budget du PSG». Le Blog des Parisiens. 15 d'avientu de 2011. http://parisaintgermain.canalblog.com/archives/2011/12/15/22970604.html. Consultáu'l 8 de febreru de 2012.
- ↑ «Le plus fidèle supporter du PSG». LMD PSG. 13 de febreru de 2008. http://www.lemeilleurdupsg.com/article-9673-actu-le-plus-fid-supporter-du-psg.html. Consultáu'l 8 de febreru de 2012.
- ↑ «Parcours de Francis Borelli (1/5)». PSG MAG. 10 de setiembre de 2008. http://www.psgmag.net/125-Francis-Borelli-raconte-par-sa-famille-son.html. Consultáu'l 8 de febreru de 2012.
- ↑ «les Hommes du Président – Partie 1». Des Crampons et des Vices. 16 d'avientu de 2011. http://horsjeu.net/blogue/des-crampons-et-des-vices/2011/12/16/all-the-presidents-men-partie-1/. Consultáu'l 8 de febreru de 2012.
- 1 2 «Histoire du PSG». PSGenForce. http://www.psgenforce.net/read-histoire.html. Consultáu'l 8 de febreru de 2012.
- ↑ «Paris Saint-Germain changes hands». BBC Sport (BBC). 11 d'abril de 2006. http://news.bbc.co.uk/1/hi/business/4898746.stm. Consultáu'l 11 d'abril de 2006.
- ↑ «Evolution de l'actionnariat du PSG». PSG.fr. 11 de xineru de 2008. http://www.psg.fr/fr/Article/003001/Article/41025/PSG-TV. Consultáu'l 10 de febreru de 2012.
- ↑ «PSG is For Sale. Sort of.». Unprofessional Foul. 29 d'avientu de 2010. http://unprofessionalfoul.com/2010/12/29/psg-is-for-sale-sort-of/. Consultáu'l 5 de febreru de 2012.
- ↑ «Qatari group takes control of PSG». ESPN. 31 de mayu de 2011. http://soccernet.espn.go.com/news/story/_/id/924844/qatari-group-takes-control-of-psg?cc=3888. Consultáu'l 1 de xunu de 2011.
- ↑ «PSG: 'We want the new Messi'». Ligue 1. 1 de xunetu de 2011. http://www.ligue1.com/ligue1/article/psg-we-want-the-new-messi.htm. Consultáu'l 1 de xunu de 2011.
- ↑ «I Root for Qatar Saint-Germain». Unprofessional Foul. 1 de xunetu de 2011. http://unprofessionalfoul.com/2011/07/01/i-root-for-qatar-saint-germain/. Consultáu'l 15 de febreru de 2012.
- ↑ «PSG Transfert: Le 3e club le plus dépensier du monde…». Sportune.fr. 3 de febreru de 2012. https://www.sportune.fr/article/psg-transfert-le-3e-club-le-plus-depensier-du-monde-50863. Consultáu'l 3 de febreru de 2012.
- 1 2 3 «16 Hardcore Hooligan Firms, Ultres Groups We Wouldn't Want to Mess with». Bleacher Report. 15 de payares de 2011. http://bleacherreport.com/articles/938822-16-hardcore-hooligan-firms-ultres-groups-we-wouldnt-want-to-mess-with. Consultáu'l 14 de febreru de 2012.
- 1 2 3 «Two tribes». The Erratic Photographer. 30 de mayu de 2011. http://erraticphotographer.blogspot.com/2011/05/two-tribes.html. Consultáu'l 13 de febreru de 2012.
- ↑ «Fratricidal turf war threatening PSG future». ESPN FC. 12 d'ochobre de 2010. Archivado del original el 4 de payares de 2014. https://web.archive.org/web/20141104231655/http://www.espnfc.com/story/831546/fratricidal-turf-war-threatening-psg-future. Consultáu'l 13 de febreru de 2012.
- 1 2 «Young Parisians». When Saturday Comes. xineru de 2007. http://www.wsc.co.uk/content/view/635/29/. Consultáu'l 14 d'abril de 2010.
- ↑ «Paris Soccer 'Ultres' at Center of Raxón Over Fan's Death». The New York Times. 29 de payares de 2006. http://www.nytimes.com/2006/11/29/world/europe/29france.html?_r=1. Consultáu'l 15 de febreru de 2012.
- ↑ «La guerra civil ente los sos ultres pon en xaque al PSG». Marca. 19 de marzu de 2010. https://www.marca.com/2010/03/19/futbol/futbol_internacional/liga_francesa/1268982460.html. Consultáu'l 13 de febreru de 2012.
- ↑ «Fratricidal turf war threatening PSG future». ESPN. 12 d'ochobre de 2010. http://soccernet.espn.go.com/columns/story?id=831546&sec=europe&root=europe&cc=3888. Consultáu'l 13 de febreru de 2012.
- ↑ «French football hooligans' most offensive banners». France 24. 21 d'abril de 2008. http://observers.france24.com/content/20080421-french-football-hooligans-offensive-boulogne. Consultáu'l 16 d'agostu de 2011.
- ↑ «PSG & the rise of the French far right». Around Europe 2010-12. 21 de payares de 2011. http://blogs.warwick.ac.uk/guglielmomeardi/entry/psg_the_rise/. Consultáu'l 14 de febreru de 2012.
- ↑ «PSG and Their Fans Don't Like Each Other». Unprofessional Foul. 2 de marzu de 2010. http://unprofessionalfoul.com/2010/03/02/psg-and-their-fans-dont-like-each-other/. Consultáu'l 14 de febreru de 2012.
- ↑ «French Firms Disbanded, Members Laugh». Unprofessional Foul. 30 d'abril de 2010. http://unprofessionalfoul.com/2010/04/30/french-firms-disbanded-members-laugh/. Consultáu'l 2 de mayu de 2010.
- ↑ AFP (19 d'abril de 2008). «El Gobiernu francés esllee los grupos ultres del PSG y el Metz». El Mundo. Consultáu'l 24 de febreru de 2013.
- ↑ Le Parisien (29 de setiembre de 2016). «PSG : les Ultres de retour au Parc des Princes dès samedi». Le Parisien. Consultáu'l 12 de novimebre de 2017.
- ↑ «Second time lucky as Marseille face PSG in Ligue 1's Le Classique». 101 Great Goals. 19 de payares de 2009. http://www.101greatgoals.com/second-time-lucky-as-marseille-face-psg-in-ligue-1s-le-classique/41027/. Consultáu'l 23 d'abril de 2010.
- ↑ «Ligue 1 Preview: Paris Saint-Germain – Olympique de Marseille». Goal.com. 26 de febreru de 2010. http://goal.com/en/news/90/france/2010/02/26/1808160/ligue-1-preview-paris-saint-germain-olympique-de-marseille. Consultáu'l 28 de febreru de 2010.
- ↑ «Paris s'impose dans la douleur dans le Classico». ActuPSG. 8 d'abril de 2012. http://www.actupsg.fr/afficher_actu.php?affiche_actu=3549. Consultáu'l 22 d'abril de 2012.
- ↑ «Rewind to 1993: The shame of Marseille». ESPN. 10 de marzu de 2011. http://soccernet.espn.go.com/columns/story/_/id/894439/rewind-to-1993:-the-shame-of-marseille?cc=3888. Consultáu'l 8 d'ochobre de 2011.
- ↑ «OM-PSG D-2: The match that estremes a nation». Ligue 1. 23 d'ochobre de 2009. http://www.ligue1.com/ligue1/article/om-psg-d-2-the-match-that-estremes-a-nation.htm. Consultáu'l 25 d'ochobre de 2009.
- ↑ Batalla, Jordi (7 de payares de 2014). «Paris Saint-Germain - Olympique de Marseille: la eterna rivalidá francesa». Sport. Consultáu'l 7 de payares de 2014.
Enllaces esternos
- Páxina web oficial (en francés)
- Paris Saint-Germain en Twitter
- Paris Saint-Germain en Ligue1.com
- Paris Saint-Germain en UEFA.com
- Paris Saint-Germain en FIFA.com