Nuria Varela
Vida
Nacimientu Mieres, 1967[1] (56/57 años)
Nacionalidá España
Estudios
Estudios Universidá Complutense de Madrid
Universidá Rei Xuan Carlos
Llingües falaes castellanu
Oficiu escritora, periodista
Cambiar los datos en Wikidata

Nuria Varela Menéndez (1967, Mieres) ye una escritora, esperta en feminismu y violencia de xéneru, profesora y reportera asturiana. Foi Direutora del Gabinete de la ministra, Bibiana Aído, participando na puesta en marcha pa la IX Llexislatura del primer Ministeriu d'Igualdá creáu n'España. Ye esperta n'información sobre conflictos bélicos con perspeutiva de xéneru y escritora de publicaciones como Díbamos ser reines, Feminismu pa primerizos y Cansaes.

Vida

Llicenciada en Ciencies de la Información pola Universidá Complutense de Madrid, con un máster n'Estudios Interdisciplinares de Xéneru y máster en Xéneru y Polítiques d'Igualdá ente Muyeres y Homes, dambos pola Universidá Rey Juan Carlos. Trabayó na axencia de noticies OTR, los selmanarios Panorama, Interviú[2] Collaboró en publicaciones como Meridiam, Númberos Coloraos, Revista Europea de Derechos Fundamentales, Revista 21 y Contrapuntu d'América Llatina, según cola Cadena Ser.[3] Ye autora de los llibros Feminismu pa primerizos, Díbamos ser reines y La voz inorada. Ana Orantes y el fin de la impunidá (falando Ana Orantes un casu de violencia de xéneru que marcó la historia d'España). Foi profesora convidada del máster d'Estudios Interdisciplinares de xéneru de la Universidá Rey Juan Carlos y profesora convidada nel Títulu d'Espertu/a en prevención contra la Violencia de Xéneru de la Universidá de Castiella-La Mancha. Ye asesora del PSOE.[4] Anguaño (2016), ye direutora de la editorial Hotel Papel,[5] investigadora na Universidá Rey Juan Carlos y docente en diversos programes universitarios de posgráu en Polítiques d'Igualdá y Violencia de Xéneru.

Ámbitu profesional

La so actividá profesional empezó en OTR (OTR Press - Europa Press). Tres esa primer esperiencia, incorporar al yá desapaecíu selmanariu Panorama. Dende 1993, trabayó mientres 13 años nel selmanariu Interviú. En 2006, fixo un paréntesis pa incorporase al equipu de desenvolvimientu de Nuevos Proyeutos del Grupu Zeta como responsable del área de conteníos. Tres esi periodu, volvió a la primer llinia informativa esta vegada dende'l selmanariu Tiempu, al que s'incorporó nel área d'información política.[6]

Dio cobertoria a la guerra de Bosnia, el sitiu de Sarayevu, el Intentu de golpe d'Estáu na Xunión Soviética nel añu 1991 y los campos de refuxaos croates pal selmanariu Panorama. N'Interviú cubrió y escribió sobre los campos de refuxaos afganistanos en Paquistán, sobre los campamentos de refuxaos saharagüis y sobre la matanza d'Acteal en Chiapas (Méxicu). Tamién cubrió la Revolución Naranxa n'Ucraína y los feminicidios en Ciudad Juárez. Foi observadora en Chiapas y Libia de los campamentos civiles pola paz. Cuenta con gran esperiencia en conflictos bélicos, sobremanera dende'l puntu de vista del activismu feminista.

Coopera con gran númberu de grupos y plataformes contra la violencia de xéneru, tema sobre'l qu'escribió numberosos reportaxes y ensayos, según el llibru Díbamos ser reines onde analiza la enorme problemática de la violencia que sufren gran númberu de muyeres non yá per parte de los sos homes, sinón per parte tamién del sistema xudicial, políticu, social[7] ya inclusive poles sos propies compañeru y families, debíu al fundamentu patriarcal de la mayor parte de les sociedaes del mundu, y en concretu, de la occidental.

Ámbitu institucional

Dende 2008 desenvolvió'l so trabayu nel ámbitu institucional. Participó na puesta en marcha del Ministeriu d'Igualdá creáu na IX Llexislatura.[8] Primero, como Direutora del Gabinete de la ministra, Bibiana Aído, formando, desenvolviendo y dirixendo l'equipu d'asesores y l'equipu de comunicación y más tarde, como asesora de la ministra.

Obra

  • 2003: Díbamos ser reines
  • 2005: Feminismu pa primerizos
  • 2008: Martín y la pirata Candela
  • 2012: La voz inorada. Ana Orantes y el fin de la impunidá
  • 2016: Cansaes. Una reacción feminista frente a la nueva misoxinia
  • 2018: Feminismu pa principantes (versión Ilustrada)

Referencies

  1. ↑ «rexistru d'autoridaes BNE». Consultáu'l 21 xunu 2020.
  2. ↑ Varela, Nuria (22 de xunetu de 2005). «Llistáu de reportaxes y artículos en Interviu» (castellanu). Interviu. Consultáu'l 22 de xunetu de 2005. y Tiempu, Cadena Ser y el periódicu La Marea
  3. ↑ Varela, Nuria. «Tertulia en Cadena Ser Madrid» (castellanu). Cadena SER.. Consultáu'l 21 de payares de 2011.
  4. ↑ «trentena-de-lliberaos-como-asistentes-de-los sos-eurodiputaos_782511/ El PSOE recoloca a 33 'lliberaos' políticos como asesores a sueldu de la Eurocámara». El Confidencial (27 d'abril de 2015). Consultáu'l 3 de mayu de 2015.
  5. ↑ «Editorial Hotel Papel» (castellanu).
  6. ↑ Varela, Nuria. «Entrevista a Gaspar Llamazares en Revistir Tiempu» (castellanu). Revista Tiempu. Grupu Z. Consultáu'l 31 d'agostu de 2008.
  7. ↑ País, Ediciones El títulu Cansaes de les zapatielles y de los tacones (7 de marzu de 2017) (en castellanu). EL PAÍS. https://cultura.elpais.com/cultura/2017/03/06/actualidad/1488815860_014794.html. Consultáu'l 7 de marzu de 2017.
  8. ↑ Varela, Nuria. «Nomamientu nel BOE como Direutora del Gabinete de la Ministra d'Igualdá» (castellanu). Boletín Oficial del tao. Consultáu'l 7 de mayu de 2008.
Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.