Plantía:Ficha de fonema La nasal labiodental ye un tipu de soníu consonánticu, usáu an dalgunos idiomes orales. El símbolu nel Alfabetu Fonéticu Internacional que representa esti soníu ye ɱ, y el símbolu X-SAMPA equivalente ye F. El símbolu del AFI ye una lletra minúscula m con un gabitu escontra la izquierda saliendo dende la última llinia de la lletra. Dacuando ye transcrita como una <m> con un diacríticu dental: [m̪].
Ye pronunciada bien similar a la nasal billabial [m], sacante qu'en cuenta de que dambos llabios tóquense, el llabiu inferior toca los dientes cimeros. La posición de los llabios y dientes ye de normal la mesma que na producción de les demás consonantes labiodentales, como [f] y [v], anque l'abertura ye mayor nos fricativos.
La nasal labiodental nun se confirmó qu'esista como un fonema separáu en dalgún idioma. Reportóse del dialeutu Kukuya de Teke, onde ta "acompañada por fuerte presión de dambos llabios". Sicasí, hai dalguna dulda de qu'esta plosiva pueda faese con esti xestu (Ladefoged and Maddieson 1996: 18).
Sicasí, ye desaxeradamente común fonéticamente, como nel casi universal alófonu de /m/ (y delles vegaes /n/) antes de les fricatives labiodentales [f] y [v], como en énfasis.
Carauterístiques
Carauterístiques de la nasal labiodental:
- El so puntu d'articulación ye labiodental, que significa que ye articulada col llabiu inferior y los dientes cimeros.
- El so tipu de fonación ye sonora, que significa que les cuerdes vocales cimblen mientres l'articulación.
- Ye una consonante nasal, lo que significa que l'aire escapa al traviés de la ñariz.
- Ye una consonante central, que significa que ye producida dexando al aire fluyir pola metá de la llingua, en cuenta de los llaos.
- La iniciación ye egresiva pulmónica, que significa que ye articulada emburriando l'aire de los pulmones y al traviés del tracto vocal, en vegada del glotis o la boca.
Occurre en
Bibliografía utilizada
- Ladefoged, Peter, and Ian Maddieson (1996). Sounds of the World's Languages. Blackwells.
