Nacionalidá histórica, realidá nacional, calter nacional o, cenciellamente nacionalidá ye un términu na política española usáu pa denomar a aquelles comunidaes autónomes con una identidá coleutiva, llingüística y/o cultural desemeyada del restu l'Estáu.
La Constitución española de 1978 reconoz la esistencia de "rexones" y "nacionalidaes", y concéde-yos l'autonomía ensin fixar diferencies alministratives ente elles.
Estes definiciones tienen interpretaciones llegales abegoses y na Constitución española de 1978 recuéyese la espresión: «les nacionalidaes y rexones qu'ensamen [...] la nación española».
El términu « nacionalidá » emplégase, según dalgunos, pa nun equiparar a les comunidaes cola «nación», términu que se reserva pa España (según dalgunos xuristes con calter esclusivu, y según dellos otros, non.)
Anguaño reconózse-yos, y caltienen el calter de nacionalidá a les vinientes comunidaes autónomes :
- Andalucía: tien calter de «nacionalidá» dende'l primer estatutu de la restauración democrática, pero na reforma en cursu de 2006, camiéntase'l términu «realidá nacional».
- Aragón: usa'l términu nacionalidá dende les igües feches en 1996 nel so estatutu.
- Canaries: dende 1996.
- Cataluña: lo mesmo que n'Andalucia, magar que dende la reforma l'Estatutu de 2006, nel entamu refléxase'l términu «nación».
- Galicia: faise usu del términu «nacionalidá histórica» nel primer estatutu de la restauración democrática, pero na reforma de 2006 faise consideranza del términu «calter nacional».
- País Vascu: faise usu del términu «nacionalidá» nel primer estatutu de la restauración democrática.
- Comunidá Valenciana: nacionalidá dafechu dende l'Estatutu d'Autonomía de 2006.
