Moreruela de Tábara
Alministración
País España
Autonomía Castiella y Lleón
Provincia provincia de Zamora
Tipu d'entidá conceyu d'España
Alcalde de Moreruela de Tábara Eustaquio Villalba Villarejo
Nome oficial Moreruela de Tábara (es)[1]
Códigu postal 49148
Xeografía
Coordenaes 41°47′56″N 5°52′16″W / 41.798888888889°N 5.8711111111111°O / 41.798888888889; -5.8711111111111
Moreruela de Tábara alcuéntrase n'España
Moreruela de Tábara
Moreruela de Tábara
Moreruela de Tábara (España)
Superficie 68.15 km²
Altitú 692 m[2]
Llenda con
Demografía
Población 287 hab. (2023)
- 169 homes (2019)
- 146 muyeres (2019)
Porcentaxe 0% de provincia de Zamora
0.01% de Castiella y Lleón
0% de España
Densidá 4,21 hab/km²
Más información
Estaya horaria UTC+01:00
Cambiar los datos en Wikidata

Moreruela de Tábara ye una llocalidá y conceyu español de la provincia de Zamora y de la comunidá autónoma de Castiella y Llión.[3]

Datos básicos

El términu municipal cuenta con una superficie de 68,15 km² y un censu de población constituyíu por 360 habitantes, lo que refundia una densidá de 5,28 hab/km². El conceyu inclúi la pedanía de Santolaya de Tábara.

Historia

La ocupación humana del territoriu de Moreruela remite a El Castillón, xacimientu arqueolóxicu asitiáu na pedanía de Santolaya de Tábara, consistente nun castru romanizado con posible ocupación dende la Edá del Fierro o anterior, que s'alluga nun cuetu xunto al ríu Esla. Les muestres d'arte rupestre topaes nél son pintures d'arte esquemático que los ancestros dexaron sobre'l calce del Esla. Amás, cabo señalar el xacimientu arqueolóxicu del pobláu de la Devesa de Misleo —asitiáu en Teso Redondo—, onde s'estrayxeron mientres años restos relevantes, ente ellos fíbulas del sieglu I e. C., cuentes de collar, aniellu, botones y fragmentos cerámicos de cronoloxía romana, visigoda y altomedieval.

Per otru llau, esisten investigaciones qu'asitien en Moreruela de Tábara el segundu monesteriu fundáu nel sieglu IX por San Froilán y San Atilano cerca del Esla, —dempués del de San Salvador de Tábara—, sol reináu d'Alfonsu III y nel contestu de reforzar el Scriptorium Tabarés como trubiecu de llume de Beatos Universales. Anque l'allugamientu xeográficu del Monesteriu qu'habitaron 200 persones de dambos sexos (tanto relixosos como llaicos) ye desconocida, delles pieces integraes na actual ilesia parroquial pudieron pertenecer al cenobiu, destruyíu por Almanzor, y parcialmente remocicáu darréu, pero finalmente treslladáu al otru llau del ríu Esla. A unos quilómetros travesando l'altiva Ponte Quintos atópase'l Monesteriu de Granja de Moreruela, que debe la so Moreruela al monesteriu primitivu de Moreruela de Tábara.

Sía que non, dende'l sieglu X Moreruela quedó integráu nel Reinu de Llión, que los sos monarques acometeríen la repoblación de la llocalidá dientro del procesu repoblador lleváu a cabu na zona,[4] quedando integráu dende 1371 nel señoríu de Tábara, posterior Marquesáu de Távara.

Dada la so pertenencia al señoríu tabarés, mientres la Edá Moderna Moreruela de Tábara tuvo integráu coles mesmes nel partíu de Tábara de la provincia de Zamora, tal que reflexaba en 1773 Tomás López en Mapa de la Provincia de Zamora. Asina, al reestructurase les provincies y crease les actuales en 1833, la llocalidá caltener na provincia zamorana, dientro de la Rexón Lleonesa,[5] integrándose en 1834 nel partíu xudicial d'Alcañices,[6] dependencia que s'enllargó hasta 1983, cuando foi suprimíu'l mesmu ya integráu nel Partíu Xudicial de Zamora.[7]

A lo último, cabo señalar qu'en redol a 1850, el conceyu de Moreruela de Tábara integró nel so senu los de Pozuelo de Tábara y Santolaya de Tábara,[8] magar Pozuelo segregóse del mesmu en 1932 pa constituyir un conceyu independiente.[9]

Patrimoniu

Destaca la ilesia de San Miguel Arcánxel, templu relixosu d'orixe románicu que caltién un magníficu rosetón de rueda, una portada d'arcos, pilastres remataes en capiteles tanto llisos como afataos con símbolos vexetales y personaxes ensin identificar, y una celosía del IX o X que dalgunos atribúin al monesteriu.

Coles mesmes, cabo señalar El Castillón, xacimientu arqueolóxicu asitiáu en Santolaya de Tábara, pedanía de Moreruela de Tábara, consistente nun castru romanizado con posible ocupación dende la Edá del Fierro o anterior que s'atopa allugáu nun cuetu que s'alza xunto al ríu Esla, lo que confería al despoblado un altu valor estratéxicu por apoderar tantu la ribera como les tierres cercanes.

Ponte Quintos
Xacimientu arqueolóxicu d'El Castillón
Marca de canteru na ilesia de San Miguel Arcánxel

Demografía

Evolución demográfica de Moreruela de Tábara
1991199620002005201020152017
649572531473401342323
(Fonte: [ensin referencies])
Gráfica d'evolución demográfica de Moreruela de Tábara ente 1900 y 2017
Fonte: Institutu Nacional d'Estadística d'España - Ellaboración gráfica por Wikipedia.

Fiestes

Moreruela de Tábara celebra les sos fiestes patronales n'honor a San Miguel en redol al 29 de setiembre, con un programa de dellos díes que combina actividaes de cultura tradicional, lúdiques, relixoses y festives. Tamién n'agostu hai actos de convivencia con emigrantes y l'Asociación cultural L'Amistá formada por muyeres de Moreruela, Santolaya y Pozuelo entamen actividaes diverses.[10]

Ver tamién

  • El Castillón
  • Ilesia de San Miguel Arcánxel
  • Monesteriu de Santa María de Moreruela

Referencies

  1. ↑ Afirmao en: Llista de Conceyos y los sos Códigos por Provincies a 1 de xineru de 2019. Data d'espublización: 8 febreru 2019. Editorial: Institutu Nacional d'Estadística.
  2. ↑ URL de la referencia: https://www.aemet.es/es/eltiempo/prediccion/municipios/moreruela-de-tabara-id49133.
  3. ↑ Diputación de Zamora
  4. ↑ Martín Viso, Iñaki (2000). Universidá de Salamanca: Poblamientu y estructures sociales nel norte de la Península Ibérica. Sieglos VI-XIII (en castellanu), páx. 349. «Mientres el periodu anterior (sieglos X-XI), l'occidente zamoranu integrárase nel reinu de Llión. La escasez de noticies nel sieglu XI alimenta la hipótesis de que topamos ante un espaciu marxinal dientro de la formación lleonesa, al igual qu'asocede con otres de la periferia interior. La xénesis de la monarquía portuguesa fixo necesaria una delimitación fronteriza qu'estremaría rexones con similitud socio-económiques, polítiques y culturales, conformándose como zones de frontera. […] Los conflictos rematen a principios del XIII, cuando Nuño de Zamora, posiblemente Nuño Froilaz, repuebla Castro de Alcañices y los lleoneses controlen Aliste, en conquistando temporalmente dellos castiellos de la zona trasmontana oriental. La llinia fronteriza va quedar asina afitada hasta los nuesos díes»
  5. ↑ «Real Decretu de 30 de payares de 1833 sobre la división civil de territoriu español na Península ya islles axacentes en 49 provincies» (castellanu). Gaceta de Madrid.
  6. ↑ Subdivisión en partíos xudiciales de la nueva división territorial de la Península ya islles axacentes / aprobada por S. M. nel real decretu de 21 d'abril de 1834
  7. ↑ Real Decretu 529/1983, de 9 de marzu, pol que se determinen los Partíos Xudiciales de cada provincia, a considerar a efeutos de les eleiciones de Diputaos provinciales.
  8. ↑ Alteraciones de los conceyos nos Censos de Población dende 1842: Moreruela de Tábara
  9. ↑ Direición xeneral d'Alministración.- Anunciando la segregación del Conceyu de Moruela de Tabara del anexu de Pozuelo de Tabara.
  10. ↑ Adata: Moreruela de Tábara

Enllaces esternos

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.