Infancia y adolescencia

Monet ye'l segundu fíu d'Adolphe y Louise Justine Monet, foi bautizáu col nome d'Oscar-Claude Monet en Notre-Dame de Lorette. Nel entornu familiar yera llamáu Oscar. A Monet prestaba-y dicir qu'él yera un gran parisín como sos güelos, toos cuatro nacíos en París. La familia, güelos paternos incluyíos, instálase en Le Havre en Normandía hacia 1845, cuando Claude tenía cinco años. Ye probablemente una decisión tomada baxo la influencia de so tía Marie-Jeanne Lecadre, muyer d'un comerciante de la zona qu'acueye al so cuñáu en so casa.

L'Oscar mozu nun ye un escolín mui aplicáu según afirma el mesmu, pero apaez nos anales de la escuela como « una excelente naturaleza bien simpaticu colos sos compañeros ». De manera precoz, desarrolla una afición pol dibuxu y sigue con interés el cursu d'Ochard, un antiguu alumnu de David. Los sos primeros dibuxos son caricatures de personaxes (profesores, políticos) colos que Monet « afata'l marxe de los sos llibros ... deformando lo más posible la cara o el perfil de los sos maestros » segúnn les sos propies pallabres. Fai ya croquis de barcos y paisaxes al aire llibre.

En 1857, so madre muerre y Monet abandona los sos estudios. So tía Lecadre acuéyelu y anímalu a continuar el dibuxu. Vende les sos caricatures firmaes como O. Monet a un comerciante especializáu en material pa pintores, onde espón igualmente Eugène Boudin, antiguu associáu del propietariu. Ye ellí onde lu va a conocer, convirtiéndose nun fechu determinante na so carrera artística, del que dirá más sero : « Si me convertí en pintor, ye a Eugène Boudin al que-y lo debo. » Eugène aconseya-y al so compañeru dexar Le Havre por París cola idea de facer dellos cursos y atopase con otros autores.

En 1861-62, Monet sirve na armada n'Arxelia. So tia Lecadre accepta la so salida de del exércitu si fai cursos de arte na universidá. Dexa pues l'armada, pero nun-y preseten los estilos tradicionales de pintura enseñaos na academia.

En 1862, entama la so amistá con Johan Barthold Jongkind, demientres la so estancia en Sainte-Adresse y en Honfleur. De la so dómina n'Honfleur en compañía d'esos dos pintores, Monet conservará una acordanza prestosa y tendrá una influencia esencial na xénesis del so arte.

Hacia la madurez

El mesmu añu, entama a estudiar arte con Charles Gleyre en París, onde s'atopa con Pierre-Auguste Renoir col que funda un movimientu artísticu que se llamará más sero impressionista. Pintaron en comuña y caltuvieron la so amistá a lo llargo de la so vida. Entama igualmente una amistá col pintor Frédéric Bazille col que caltién una importante correspondencia. El pintor Sisley frecuenta tamién el taller de Gleyre.

Monet lisant de Renoir

Una de les sos modelos, Camille Doncieux, convertirase dellos años más sero na so muyer. Ella posa en varies ocasiones como modelo, especialmente pa quelques Femmes au jardin, pintáu hacia finales de los años sesenta del sieglu XIX. Múdense a una casa a Argenteuil, cerca del Sena, depués del nacimientu del so primer fíu. Viven depués en Vétheuil onde Camille muerre'l 5 setiembre de 1879. Trés años más sero, Monet alquila'l so llagar y les so viñes en Giverny cerca de Vernon (Eure) y instálase entós definitivamente. Tien exautamente 43 años y nun ta tovía más qu'a la mitá de la so existencia. Acondiciona la casona y un gran xardín floral que nun podrá comprar hasta 1890 cuando la so situación financiera ameyore. En 1893, diez años depués de la so mudanza a la casa, crea el xardín d'agua col so estanque de nenúfares, que-y inspirarán delles de les sos teles más conocíes.

Ye en 1872 cuando pinta un paisaxe del puertu de Le Havre: Impression, soleil levant (actualemente nel Muséu Marmottan de París). Esta obra fuera presentada al públicu na primera esposición impresionista de 1874. La manifestación nun tuviera'l gran éxitu que esperaren los pintores y les crítiques fueren abondo negatives, particularmente les que veníen del críticu Louis Leroy del Charivari que, inspiráu pol títulu d'esi cuadru, sirviérase de la pallabra « impresión » pa burllase del estilu de los pintores. Cuando la tercera esposición impresionista, en 1876, los pintores retomen el términu d'impresionismu pa identificar el so estilu.

Los nenúfares nel xardín de Claude Monet en Giverny

En 1884, entama la so llarga amistá col escritor Octave Mirbeau, que será n'adelante'l so cantor habitual y contribuirá al so reconocimientu. En 1892, Monet cásase con Alice Hoschedé que yera la so maestra ensin dulda dende 1875 o 1876, y cola que vivía dende 1878. Eso nun ocurrió hasta qu'Ernest Hoschedé ye atopáu muertu ^[9], y por fin Monet pudo casáse con Alice. Ella tenía seis fíos nacíos a lo llargo del so matrimoniu con Ernest: cinco fíes y un fíu, Jean-Pierre, al que-y prestaba dicir que yera fíu de Claude. Monet tuvo dos fíos Jean y Michel de la so primera unión con Camille, los dos muerren ensin dexar descendencia, de manera que Monet nun tuvo ninguna descendencia direuta. Esta gran familia necesital'autre décèdent sans laisser de descendance, de sorte que Monet n'a eu aucune postérité direute. Esta gran familia necesita afayase nuna gran casa, como foi'l casu de Giverny.

Ente 1892 y 1894, Monet pinta una serie de pintures de la Catedral de Notre-Deme de Rouen, a partir de trés allugamientos estremaos enfrente del edificiu y a diferentes hores del día. Venti vistes de la catedral son espuestes na galería de Durand-Ruel en 1895. Les series precedentes como Los Álamos o los Bálagos referíes a elementos de decoración natural, coles catedrales, Monet fai una vuelta sobre'l motivu humanizáu como yá ficiera na serie de les estaciones de Saint-Lazare.

Demientres el so primer viaxe a Reinu Xuníu, en 1870, pa fuxir de la Guerre franco-prusiana, tuvo la ocasión d'admirar les obres del pintor británicu Turner (1775-1851) y fuera impresionáu pola so manera de tratar la lluz, especialmente nes obres que representaben la borrina del Támesis. Conoció, nesta ocasión, al pintor americanu Whistler (1834-1903), igualmente influenciáu por Turner, col qu'entama una amistá.

Lo que ve en Londres afálalu a volver varies veces. Demientres les sos estancie de 1899 a 1901, prolongaes pol so trabayu en taller hasta 1904, pinta otra serie de cuadros, cerca d'una centena, sobre'l tema de la borrina de Londres sobre'l Támesis. Unu d'ellos foi vendía por une autre série de tableaux, près d'une centaine, sur le thème du brouillard de Londres sur la 15,8 millones d'euros en payares de 2004 na galería Christie's de Nueva York.

A Monet prestaba-y particularmente pintar la naturaleza controlada: el so propiu xardín, los nenúfares, el so estanque, la so ponte. Pintó igualmente les orielles del Sena.

En 1914, Monet entama una nueva gran serie de pintures de nenúfares, afaláu pol so amigu une Georges Clemenceau.

Al final de la so vida, Monet sufrió de catarates que-y dificultaron muncho la visión. Foi operáu del güeyu derechu nes difíciles condiciones de la dómina. Afeutáu poles modificaciones de les sos perceiciones visuales como consecuencia de la operación, renuncia a cualquier operación del so güeyu izquierdu. Pero la enfermedá continuó evolucionando y tuvo un impautu creciente sobre los sos últimos trabayos.